I curse the name, the one behind it all!

_{De grenzen zouden veilig moeten zijn, of niet dan? Maar toch was Burnedpaw er niet zo zeker van. Het was raar, maar ze voelde zich toch veiliger bij de grenzen dan in het kamp. Hier had ze meer rust dan in die plek. Maar, ze had moeite met het verdelen van haar aandacht, constant moest ze haar hoofdje draaien. Allemaal omdat ze wat slechtziender was met één van haar ogen en wat minder hoorde met een oor. Ze weigerde verrast te worden... Het enige zintuig wat echt nog goed werkte was haar tast, haar smaak en haar reukzin. Maar hier had ze allemaal niet heel erg veel aan behalve haar geur. En over geur gesproken... Een vreemde geur dreef haar neusgaten in en meteen was Burnedpaw weer alert. Haar oren gesperd en haar ogen wijd open, keek ze wild om zich heen. Ze probeerde met haar ogen door de struiken heen te priemen, maar ze zag niks. Haar nekhaar rees overeind en ze blies zachtjes. Haar mentor leerde haar om goed te vechten... Dat kon ze best wel in de praktijk brengen! Maar nog steeds zat ze in een tweestrijd. Alle lessen van Dangerdance, het leek net alsof hij geweld en agressie wilde kweken in haar brein... Iets wat ze echt niet wilde bezitten. Maar misschien moest dat wel...? Misschien zou ze alleen zo overleven in deze grote boze wereld. "Wie is daar!" Blies ze zachtjes, al was angst en onzekerheid duidelijk af te lezen in haar grote, lichte ogen. Eén oog was donkerder dan de andere, een resultaat van de beschadiging..

{+Ravenpaw)}

I curse the name, the one behind it all! 2z7k6iq

Al zijn zintuigen stonden vanaf nu op scherp, vanochtend was hij uit de schuur vertrokken om eens wat uitdaging te gaan zoeken in de jacht. Raven had redelijk succes gehad en was heel tevreden over zijn vangst. Een geluid trok de aandacht van de zwarte kater, er was een kat in de buurt. Een griezelig gevoel bekroop de kater, hier ergens grensde ThunderClan ook. "Wie is daar!" Klonk een poezenstem. Ravenpaw werd even enorm verlegen, een poes! Hij had allang geen poezen meer gezien. De kater snoof de lucht op, SkyClan. Hij miauwde zacht om zijn aanwezigheid te verraden en om te laten merken dat hij geen plannen had voor een aanval. Nog even wachtte hij. Een koel briesje liet zijn vacht een beetje opwaaien, al snel kreeg hij in de gaten dat de poes ook niks wilde doen, of wel? Voorzichtig stapte hij langs een paar struiken en keek een zwarte poes aan. Net als hij had ze goud gekleurde ogen. "Hallo." Begon hij. "Mijn naam is Ravenpaw." Hij ging zitten om duidelijk te maken dat hij ècht niks wilde doen. Hij hield zichzelf zo kalm mogelijk, hij wilde zich niet vijandelijk laten lijken.

_{Haar staart zwiepte heen en weer in een nerveus ritme, zo dik als de staart van een eekhoorn. Haar oren had ze plat in haar nek gelegd en haar bovenlip iets opgetrokken. Ondanks dat ze een tamelijk agressieve houding had aangenomen, misschien zelfs wel dominant, verspreidde ze een sterke angstgeur en stonden haar ogen onzeker en bang. Een zwarte, slanke kater kwam uit de struiken tevoorschijn. Hij had een wit vlekje op zijn borstkas zitten en zijn ogen waren goudkleurig zoals de hare. Alleen één van haar ogen was beschadigd door brandwonden... Daar zou hij vast geen last van hebben. Als je goed keek, kon je de wonden nog steeds zien zitten. "Hallo," begon de onbekende kater, "mijn naam is Ravenpaw." Dit verraste haar toch een beetje. "Maar... Maar dat is een clannaam!" Wist ze uit te brengen, "Maar.. Je ruikt niet naar een clan.." Haar ogen vernauwden weer in wantrouwen. "Wat doe je zo dicht bij de Skyclan grens! Jij hoort hier niet!" Haar staart zwiepte heen en weer in nervositeit. Ze stelde zichzelf niet eens voor, maar wat wilde je ook, als je je schaamde voor je eigen naam? Ondanks haar houding, had ze toch haar nagels nog niet uitgeklapt. Haar oren stonden ook niet agressief naar voren, maar lagen plat in haar nek. Dit was niet het plan geweest, ze had verwacht dat ze hier alleen zou zijn. Nu was het haar verantwoordelijkheid deze loner weg te jagen...}

De poes stelde zichzelf niet voor, in plaats daarvan begon ze meteen vragen te stellen. "Maar... Maar dat is een clannaam!" Zei de poes. Raven knikte kalm, dat was het inderdaad. "Maar.. Je ruikt niet naar een clan.." Raven opende zijn mond al om te antwoorden, maar de zwarte poes was sneller. "Wat doe je zo dicht bij de Skyclan grens! Jij hoort hier niet!" Raven knikte een beetje beschaamd, inderdaad, hij hoorde hier niet. Hij liep voorzichtig dichterbij, dat was makkelijker praten. "Ik ben inderdaad geen Clankat, en ik wil daar verder ook niet over praten." Begon hij. Zijn gouden blik zocht nu contact met de gouden blik van de zwarte poes voor hem. Ravenpaw liet zijn achterwerk zakken en keek kalm. "Ik woon in een schuur ergens in de buurt van het Twoleg terrein, ik rook jou en dus ben ik hier naartoe gegaan, mijn socialiteit is niet meer gegroeid tegenover de Clans..." Legde hij uit. Hij had weinig contact gehad met de Clans, iedereen dacht dat er iets met hem gebeurt was, maar dat was niet zo. Misschien kon deze poes zijn geheim wel bewaren. Ravenpaw spitste zijn oren, hij had nog niet verteld dat dit een geheim was! "Ehhm, maar alles is een geheim." Voegde hij er snel aan toe. Hij keek de poes aan, hij meende het echt. Niemand wist dat hij een Rogue was, iedereen dacht iets anders. Deze poes zou wel een geheim kunnen bewaren, daar had hij een voorgevoel van...

_{Ravenpaw zat er hoogst onbetrouwbaar uit in Burnedpaw's ogen. Maar hey, zag niet iedereen er hoogst onbetrouwbaar uit in haar ogen? Ze vernauwde haar lichtgekleurde kijkers wat tot een kritische frons en zwiepte haar staart nerveus hen en weer. Hij kwam dichterbij.. Hij kwam dichterbij! "Geen stap verder! Waag het niet om dichterbij de grens te komen! Of.. Of ik zet.. Of... Of ik zet mijn klauwen in je gezicht!" Haar paniek liet haar haar stem iets verheffen terwijl ze haar nekharen nog wat verder overeind zette. Haar dreigement klonk zo loos als maar kon, niet eens met zekerheid gemaakt. De loner ging echter zitten, ervoor zorgende dat Burnedpaw onbewust toch een pasje naar achter deed. Ravenpaw begon te spreken en Burnedpaw hoorde het met een sceptische blik aan. "Ik ben inderdaad geen Clankat, en ik wil daar verder ook niet over praten." Miauwde de zwarte kater. Ondanks dat zijn blik contact zocht, weigerde Burnedpaw hem aan te kijken, ze draaide de verbrande kant van haar gezicht sowieso iets weg, zodat het minder opviel. Ze bleef stug wegkijken van de kater. "Ik woon in een schuur ergens in de buurt van het Twoleg terrein, ik rook jou en dus ben ik hier naartoe gegaan, mijn socialiteit is niet meer gegroeid tegenover de Clans..." Miauwde de kater. Burnedpaw vernauwde haar ogen opnieuw. "Waarom ben je dan hier, ga terug naar je tweebeen terrein." Miauwde ze met een zwiep van haar staart. Ze vertrouwde de kater duidelijk nog steeds niet. "Ehhm, maar alles is een geheim." Zei de kater vervolgens. "Hoezo?" Vroeg ze vervolgens kritisch, "Wat zouden clankatten uberhaupt met een rogue verhaal moeten?"}

"Waarom ben je dan hier, ga terug naar je tweebeen terrein." Zei de poes. Ravenpaw vernauwde zijn ogen nu ook, deze poes mocht hem duidelijk echt niet. "Wat zouden clankatten uberhaupt met een rogue verhaal moeten?" Ravenpaw schudde zijn hoofd. "Dat gaat je niks aan." Miauwde hij. Hij opende zijn gouden ogen weer volledig. Helaas kon hij het niet vertellen tegen deze poes, zij vertrouwde hem niet, dus vertrouwde hij haar ook niet. Hij stond op en stapte achterwaarts achteruit, even verderop ging hij weer zitten. Zijn blik stond nog steeds kalm en rustig, zoals altijd.

FLUUUUT

_{Burnedpaw keek met een angstige blik naar Ravenpaw, haar agressie werd dan ook gevoed door angst en niets anders. Haar gouden blik schoot nerveus heen en weer naar elke beweging die Ravenpaw maakte. Ze had niet verwacht vreemde katten tegen te komen en ze had nog niet geleerd zichzelf te verdedigen. Daar was ze te jong voor. "Dat gaat je niks aan." Miauwde Ravenpaw. Burnedpaw trok haar kop iets terug alsof ze door een wesp gestoken was, maar vervolgens bleef ze Ravenpaw angstig en ietwat wantrouwig aankijken. "Waarom..?" Miauwde ze, terwijl ze haar ogen wat samenkneep. De gitzwarte kater maakte haar nerveus. Pas toen besefte ze dat ze zichzelf niet had voorgesteld. Ze besloot echter niks te zeggen over haar naam. Ze schaamde zich ervoor. Straks zou de kater haar uit gaan lachen of iets in die trant... Nee, ze paste ervoor. "Maar...Je... Bent een rogue.. toch..?" Vroeg ze zachtjes, ter bevestiging van het eerdere feit. Haar staart zwiepte nerveus door de lucht heen terwijl ze sprak.}

Onderwerp: Re: I curse the name, the one behind it all!