Nice to meet you

Met ruime, krachtige sprongen vloog hij naar het dier. Zijn zwakke noodkreet zou waarschijnlijk al het andere prooi wegjagen in de buurt, dus moest Graystripe snel een eind aan zijn leven moeten maken. Met simpele slagen doodde hij het dier en legde het neer op de grond. Met zijn achterpoten raspte Graystripe wat aarde los, en wierp het over het lijk van de muis. Zo, dat was dat. De langharige grijze kater tilde zijn brede kop op en begon richting de sparbomen de draven. Dichtbij waren de kitypets, wie weet of er zouden weer wat huiskatten rondlopen in het woud. Dan was het zijn plicht als warrior om die weg te jagen en zijn territorium te beschermen. Vrolijk trippelde 'ie voorbij takken die op de grond lagen, en plassen die zo net nog gevormd waren door de regenbui. Het werd eens tijd dat er regen viel in dit gebied. Anders nam het niet lang of planten zouden verbranden, en wie weet zou er een brand ontstaan. Hij schudde zijn hoofd om weer helder te worden en bekeek zijn omgeving. Hij was al gearriveerd in het sparbos, dus zouden de huiskatten hier ergens moeten rondlopen. Vaak zaten ze hier niet, maar er zaten altijd wel wat grapjassen tussen die het waagde hier te komen. Niet dat Graystripe een hekel had aan de soort katten die werden gevoed en opgeleid door tweebeners. Het was gewoon lastig dat ze zo vaak in hun gebied kwamen. Een opgeluchte zucht rolde over zijn lippen. Er was gelukkig geen kittypet komen opdagen. De brede grijze kater draaide zich om en liep terug. Eigenlijk liep hij eerder een toer rond het hele gebied hier. Je weet maar nooit.. Eenmaal aangekomen aan het punt waar 'ie zo juist nog stond dreef een bekende Thunderclan geur zijn neus binnen. Toen Graystripe zijn hoofd wat opzij wende ontmoette hij de blik van een bruine kattin. Eentje van de Thunderclan natuurlijk. `Hey!´ Mauwde hij terwijl 'ie naar haar toe liep.

{+WOLFWHISPER}

‘Hey Graystripe, hoe gaat het?’ Hehe, altijd de vriendelijkheid van je Clangenoot ontvangen. Daar stond de Thunderclan wel bekend voor hé? Ze waren allemaal één. Ook al waren ze geen familie, toch aanschouwde ze elkaar zoals familie. Een scheve lach nam de controle over op zijn gezicht toen hij de vraag beantwoorde. `Ik begin grijs te worden.´ Oké, die grap was flauw. Dat wist 'ie natuurlijk ook, maar grapjes konden altijd wel gemaakt worden hé? `Nee, ik ben goed. Maar nu over jou, hoe gaat het met je?´ De vriendelijkheid in zijn stem was te vinden. Tegen Clangenoten was 'ie altijd aardig. Je had nooit de reden om elkaar neus eraf te bijten, dus waarom gemeen zijn? Behalve als ze zelf onaardig doen, dan mag je je natuurlijk verdedigen! ’Hoelang ben je al op jacht?’ Hoe wist ze dat hij op jacht was? Wie weet kon ze zijn gedachten lezen.. Nee, dat was onmogelijk, right? Hij schudde zijn hoofd, als vervolg dat er vele ruif haartjes in de lucht vlogen. `Tja, nog niet zo lang.´ beaamde de grijze kater eerlijk. Eigenlijk was hij meer de grens aan het controleren, maar tussendoor ook aan het jagen. Dat deed iedereen. Het was toch zeker wel een wens om zo veel te mogen doen voor je Clan? `Als je wilt mag je mee jagen hoor.´ Zijn ambere ogen twinkelde speels toen hij die vraag stelde. Wolfwhisper was een aardige kattin. En ze was niet zo'n verwaande zoals sommige katten hier in de Clan. Ook buiten de Clan zijn er best rare gevallen. Overlaatst had hij nog een spierwitte Windclan kattin ontmoet. Wat was haar naam ook al weer? Leaf.. Leafstorm! Ja, die zat er ook heel droevig bij. Het zag er best akelig uit. Plots sloeg zijn slag ook weer toe. Shadowrose.. Het was nu echt al heel lang geleden dat hij haar nog eens had gezien, of gesproken. Graystripe was er totaal zeker van de ze er vandoor was met een andere kater. En waarschijnlijk een groot gezin heeft.. Zo was Shadowrose zeker toch niet hé? Vroeger kende ze elkaar als de beste, en waren ze de dikste vrienden samen met Fireheart. Nu hoort Graystripe amper iets van beide. Eindigde hun vriendschap dan hier? En was het dan gedaan met hun leuke wandelingetjes? En hun avonturen? Een onhoorbare zucht rolde over zijn lippen. Hij had de vraag van Wolfwhisper zelfs niet gehoord door zijn diepde gedachtens. Maar het leek niet echt iets belangrijks. Een van zijn mondhoeken krulde op bij het idee dat hem net te binnen schoot. `Wat dacht je ervan om mee op patrouille te gaan? Ik gok ervoor dat het thunderpath nog niet gecontroleerd is.´ Vroeg Graystripe. Zonder echt op een vaststelling te wachten van de bruine poes trippelde Graystripe al weg. Hij wierp zijn hoofd even in zijn rug en gunde haar een vriendelijke blik van;kom je nog? Zijn brede schouder woelde bij de ruime passen die hij nam. het duurde vast niet meer lang of het hete pad was al in zicht. Wie weet waren er wel Shadowclanners die hun pootjes weer niet konden bijhouden. Graystripe moest nu wel eerlijk toegeven dat ze sinds het gevecht met de Bloodclan niet veel meer hebben gezien of gehoord van de Shadowclan. Misschien houden ze zich gedeist? Tja, je weet nooit. Je kunt niet altijd risico's wagen. En het zou niet echt een leuk zicht zijn om een apprentice of warrior terug naar het kamp zien te komen die gevochten had met een Shadowclanner hé? Zijn felle ogen gespannen op de grens ging hij zitten en wachten tot de aanwezigheid van Wolfwhisper er was. Ze was toch niet ergens achtergebleven hé? Of gevlucht. Wie weet was ze gewoon terug naar het kamp gegaan omdat Graystripe saai was. Bij die gedachte probeerde de kater zijn lach te onderdrukken. Wat niet echt hielp want nog steeds stond er een schuine lach op zijn gezicht. En dat verklapte deels zijn gevoelens en gedachtens. Hij schoof met zijn dikke staart even op de grond, en gleed nog eens met zijn tong over zijn poot. `Blijf wel op een redelijke afstand.´ Zijn stem klonk voorzichtig en bezorgd. Dat pad was zeer gevaarlijk, en Graystripe wou geen dode kat op zijn geweten hebben. Tja, Wolfwhisper was even oud, en waarschijnlijk dus even ervaren. Ze zou wel weten wat ze moest doen in zulke omstandigheden zeker? Toen er een bruut monster voorbij raasde prikkelde het nekhaar van de grijze kater even. Maar zodra die weer uit zicht was ging zijn vacht weer liggen. Monsters.. Hij haatte die beesten echt! Ze droegen een tweebener in hun buik, en verpeste je geurklieren met hun stikkende stank! Vochtige glinsteringen plakte in zijn ooghoek. `Haat jij die beesten ook zo hard?´ Vroeg Graystripe met een hoog hoorbare haat in zijn toon. De brede kater schudde zijn vacht door elkaar, en dus ook vlogen de kleine traantjes weg. Hij richtte zijn volle aandacht weer op de overkant, gokkend dat daar een kat zat!

'Vooral de stank is verschrikkelijk Weer knikte hij goedkeurend en richtte zijn strakke blik weer op het pad. Was Wolfwhisper verlegen? Want ze leek zo, tja afwezig. Een geluidloze zucht rolde over zijn lippen toen 'ie toch geen lichaam had gezien. Blijkbaar dan toch geen Shadowclanners. De langharige grijze kater tilde zijn lichaam op en trippelde naar de bruine poes toe. `Ga je mee terug naar het kamp? Hier is toch geen kat te bekennen.´ Zei Graystripe op een rustige, maar toch iets geïrriteerde ondertoon. Waarom liet de Shadowclan zich zo dissen? Dat was hij niet echt gewoon van de katten. Vroegr had hij gehoord dat er een koude bries over hun gebied heersde, en dat hun harten daarom zo koud waren geworden. Graystripe vond het maar een kittentaaltje, maar dat hun harten koud waren, dat was de realiteit. Maar als het zo stil verliep -daar in het Shadowclan gebied- was er iets goeds mis. Misschien probeerde ze hun naam te zuiveren, en wouden ze de goede weg eens betreden? Nee, dat zou wel écht vreemd zijn. Er waren inderdaad wel goede katjes tussen, maar nog steeds.. Graystripe schudde zijn brede hoofd en smeet die gedachte weg. Het was alleen maar tijdverspilling om daar over te zitten piekeren. Het was zijn Clan niet, dus had hij er geen zaken mee. Het zou beter zijn als 'ie zich meer bezighield met de Thunderclan. Misschien kon hij dan wat meer vertrouwen winnen van de katten. Zouden er al roddels over hem zijn gemaakt? Hij vernauwde ze ambere ogen even tot spleetjes, en kon zijn blik niet van Wolfwhisper houden. Zou zij daarom zo stil zijn? Omdat er roddels over hem waren? Graystripe schraapte zijn keel, en veegde met zijn grijze poot over de grond voor hem. `Is er eh, is er iets?´ Vroeg de Thunderclan warrior voorzichtig aan de kattin. Het zou toch niet echt zijn hé? Dat er katten waren die praatjes over hem verspreiden? Weer schudde Graystripe zijn hoofd, en bouwde zijn kijkers weer tot hun normale grootte. Wat had 'ie toch een serieuze fantasie, niet? Een ondeugende blik sprong weer in zijn ogen toen 'ie zijn hoofd strak naar Wolfwhisper hield.