Just hunt. [&FIRESTRIPE]

Terwijl Blastsoul zich een weg baande door zijn eigen territorium, moest hij weer denken aan het gesprek met Splashtail. Hij had zich echt afzichtelijk gedragen. Hij had niet tegen haar gesnauwd of zo, maar hij had zich nou ook niet bepaald op de goede manier gedragen. Hij was niet boos geworden of was niet onvriendelijk geweest, maar had zich vooral een beetje afstandelijk gedragen. Nou ja… Hij wist niet hoe hij zijn gedrag moest omschrijven, maar hij had gewoon niet geweten wat te doen of wat te zeggen, zoals meestal als er een poes in zijn buurt was. Hij ging voornamelijk met mannetjes om. Niet omdat hij vrouwtjes een van de laagste soorten vond, maar gewoon omdat hij zich niet wist te gedragen. Het vrouwelijk geslacht was namelijk een van de moeilijkste dingen die hij ooit zou kunnen proberen te begrijpen. Hij wist niet wat ze wilden, waarin ze verschilden met mannetjes en kon zichzelf daarom geen houding geven. Het was bekend dat ze emotioneler waren, maar dat was ook alleen maar opgemaakt uit een gesprek dat voornamelijk over poezen ging. Hij had zich er, toen hij klein was, nooit echt in geïnteresseerd. Nu was het zelfs zo dat hij zichzelf geen houding wist te geven in hun buurt. Hij wist niet hoe hij zich moest gedragen en was voornamelijk bang dat hij iets stoms zei. Hij voelde zich blijkbaar gewoon veel meer op zijn gemak als hij een mannelijk persoontje bij zich had. Hij haalde zijn schouders op. Eigenlijk moest hij hier niet eens over nadenken. Het was niet dat hij er dag en nacht mee bezig moest zijn of zo. Hij was gewoon een kater die best wel aardig was, maar zich niet wist te gedragen in de buurt van een poes. Eigenlijk voelde hij zichzelf nu wel heel stom.

Toen hij merkte dat hij al een flink eind vooruit was gegaan, probeerde hij zijn gedachte pas ergens anders op te focussen. Het had geen zin als hij de hele tijd aan zijn eigen gedrag in de buurt van vrouwtjes bleef denken. Bovendien zou hij daar niemand mee redden of zo. Hij moest maar gewoon zien wat hij deed in hun buurt. Eigenlijk was het zelfs stom en raar om erover na te denken. Hij kende geen enkel mannetje die zijn aandacht zo richtte op de vrouwtjes om ze te leren begrijpen. Nou ja, waarschijnlijk had iedereen wel een karakter waarbij het een en ander mis was. Hij negeerde zijn eigen gedachten nu maar voor de zekerheid en concentreerde zich volledig op het gebied naast hem. Toen pas merkte hij op dat hij naar de Hoogsparren aan het lopen was. Hij negeerde de paar planten die nogal stekelig waren, maar richtte zijn aandacht er pas op toen hij erin gelopen was. Oh, dit was ook echt weer wat voor hem. Nerveus zijnd likte hij de pijn weg en zakte vermoeid op de grond. Sinds een paar dagen had hij last van zijn achterpoten, hij wist niet waar het van kwam. Naast die keer dat hij uit de boom gevallen was, kon hij zich niet herinneren wat er aan de hand met hem was. Hij werd de laatste tijd ook wel vaker onwel. Misschien had hij een of ander virus of een ernstige ziekte. Nou ja, als hij het niet zeker wist, ging hij er zichzelf ook niet druk om maken. Zijn gedachte werden ruw verstoord door pootstappen. Hij draaide zich om. Hij was lichtelijk benieuwd wie het was.