It's so boring here. [Littlekit]

_{Het was bijna sunhigh, de meeste katten waren in het kamp om het nieuws van de dag en de verse roddels te bespreken. Sharing Tongues werd het genoemd. Bijna elke kat leek er aan mee te doen, bijna elke kat. Er was een kleine kitten die alleen maar verveeld voor zich uit zat te staren. Hij lag in de ingang van de Nursery, te kijken hoe katten in en uit het kamp liepen of in groepjes bij elkaar zaten. Hij vond het saai om alleen maar te kunnen kijken, maar meer kon en mocht hij nou eenmaal niet doen. De kitten geeuwde eventjes verveeld en rekte zich uit. Hij had niets te doen, helemaal niets! Behalve dromen over hoe het zou zijn als hij warrior was, of in ieder geval een apprentice. Dan mocht hij tenminste het kamp uit en hielt niemand hem meer tegen.
De kleine Quillkit werd altijd omschreven als ambitieus. Hij vond het altijd geweldig om dingen te bedenken die hij later kon doen als 'ie een warrior was en de touwtjes in handen had. Zijn grootste droom was om Leader van Shadowclan te worden, maar daar dacht elke kittens immers aan. Sommige Queens in de Nursery hadden hem eens verteld dat 't hem ook nog eens zou gaan lukken. Hij leek een geweldige leader te zijn, vooral zoals hij graag de leiding nam over een groepje kittens. Quillkit had zich gevleid gevoelt door het compliment, maar had de kwade en bezorgde blik van zijn jongere zusje, Littlekit, ook nog gezien. Hij had zich schuldig gevoeld daarna en had zijn excuses bij haar aangeboden. Dat was de eerste echte ruzie geweest tussen broer en zus. Sindsdien was de donkere kitten veel voorzichtiger en keek altijd over Littlekit in de buurt was als hij wat vertelde.

Voorzichtig trippelde Quillkit de Nursery in en liet zijn licht blauwe oogjes aan het licht wennen. Rustig keek hij rond en vond Littlekit als een klein balletje opgerold. Met een glimlach liep hij haar af en snorde zachtjes. "Littlekit. Hé, slaapkop. Wordt eens wakker, het is al sunhigh. Je hoort niet zo lang te slapen." Quillkit vond het altijd leuk om zijn zusje wat te plagen, zeker als ze nog lag te slapen. Hij ging naast haar zitten en gaf d'r een paar ferme likken over haar kop heen. Hopelijk werd ze snel wakker, dan had hij tenminste een aanspraak punt.}

Quillkit was verzonken in een diepe droom, zich niet bewust van de warmte van de Nursery om haar heen. Toen er iets aan haar porde en er iets ruws over haar kop streek, gromde ze slaperig en stak haar neus tussen haar voorpootjes. “Laat me.. maak me maar wakker als ThunderClan aanvalt” Bromde ze en ze rolde om in haar nest. Vaagjes rolde de woorden ‘"Littlekit. Hé, slaapkop. Wordt eens wakker, het is al sunhigh. Je hoort niet zo lang te slapen." ’ nu pas binnen en bromde ze wat. Sunhigh? Het voelde als Sundown. Heel moeizaam opende ze één, helderblauw oog en staarde naar de bekende pels van Quillkit. “Weet je zeker dat het Sunhigh is? Het voelt als Sundown” Miauwde ze eerlijk en ze hief haar kleine kop heel slaperig op. Ze knipperde tegen het licht en kreunde. Hopelijk had hij haar niet wakker gemaakt omdat hij weer in de nesten zat. Ze geeuwde heel breed en wiegde heen en weer, zich weerhoudend van weer in slaap vallen. “Waarom maakte je me wakker, Quillkit? Het is nog vroeg” Miauwde ze klagend, nadenkend of ze hem zou vragen wat hij nu weer gedaan had. Ze was de kleinste van het nest, haar broers waren groot en sterk. Indirect gaf haar dat een beetje het idee dat ze achtergehouden werd, maar waar haar broers verloren op bepaalde punten pakte zij het weer op dus ze sloten perfect aan. Littlekit strekte haar klauwtjes even uit en geeuwde nogmaals breed. Het was nu niet dat ze iets te doen zou hebben als ze wakker was behalve dan Quillkit uit de problemen houden,.. misschien moest ze inderdaad maar eens wakker worden. Ze keek de Nursery rond en zag dat die verassend leeg was. Was het toch al sunhigh? “Ugh .. Quillkit? Wat heb je nu weer gedaan?” Ze wilde zeker weten dat hij niet weer in de nesten zat voor ze verder ging met haar ochtend ritueel.

_{"Weet je zeker dat het Sunhigh is? Het voelt als Sundown." Het kleine katertje rolde verveeld met zijn ogen toen zijn zusje begon te jammeren. "Of course I'm sure. Ik zit al buiten sinds Sunrise. Alle Queens zitten buiten voor Sharing Tongues." Quillkit stond op, rekte zich uit en zetten zijn klauwtjes in de grond van de Nursery. Sinds wanneer was zijn zusje trouwens zo'n lui geworden? Meestal was zij diegene die het eerste op was. Nou ja, het maakte ook niet zo veel uit.
Hij ging verveeld weer zitten en keek toe hoe zijn zusje probeerde wakker te worden. Hij vroeg zich af waar Starlingkit was, zijn jongere broertje had hij al een tijdje niet meer gezien. Die zal wel ergens in het kamp rondlopen. "Waarom maakte je me wakker, Quillkit? Het is nog vroeg." "Wen er maar aan. Als je straks Apprentice bent, moet je ook vroeg op," snauwde hij Littlekit toe. Direct daar op liet hij zijn oortjes hangen en keek d'r aan. "Oeps, het was niet zo bedoeld, Littlekit," mompelde hij er achter aan. Hij wilde eigenlijk niet snauwen naar zijn zusje, maar af en toe kon hij zichzelf niet beheersen. Hij had eens van zijn moeder gehoord dat hij dat van zijn vader had. Brambletooth was ook altijd zo. Hij had het in ieder geval niet van een vreemde, dus dan maakte het minder uit.
Quillkit kon een geeuw niet tegen houden toen hij naar zijn zusje keek, die even breed geeuwde. Stomme reflex ook. Hij glimlachte eventjes en draaide zijn oortjes naar voren toe toen Littlekit tegen hem sprak. "Ugh .. Quillkit? Wat heb je nu weer gedaan?" Hij zag dat ze de Nursery door keek. "Als je net je oren had open gezet, had je gehoord dat ik zei dat alle Queens buiten zaten voor Sharing Tongues. Het is heerlijk weer buiten." Hij stond op en keek Littlekit veelbelovend aan. Zou ze mee gaan met hem naar buiten toe? "En om antwoord te geven op je vraag. Ik heb niets gedaan. Alleen maar buiten gezeten en verveeld naar de andere katten gekeken. Echt waar." Hij wist niet of Littlekit hem zou geloven, hij wist immers hoe bezorgd ze om hem en zijn broertje was. Nou, dat was een zaak voor haar, niet voor hem.}

‘"Of course I'm sure. Ik zit al buiten sinds Sunrise. Alle Queens zitten buiten voor Sharing Tongues."’ Miauwde Quillkit. Littlekit zuchtte en keek haar broers kant op. Ze rolde met haar ogen en begon langzaam wakker te worden. ‘"Wen er maar aan. Als je straks Apprentice bent, moet je ook vroeg op,"’ Door zijn plotselinge boze toon keek ze hem verbaasd aan en trok met haar oren. Het gebeurde wel vaker dat Quillkit plotseling een soort opvliegers had. Dan werd hij om kleine redenen boos maar voelde zich er na meestal schuldig, bij haar dan. Ze merkte ook dat hij vrij schuldig keek na zijn uitbarsting. ‘"Oeps, het was niet zo bedoeld, Littlekit,"’ “Geeft niet” Miauwde ze terug met haar gewoonlijke, iet wat hoge stem. Ze sloeg een beetje onrustig met haar staartje en geeuwde nogmaals breed om vervolgens overeind te komen. ‘"Als je net je oren had open gezet, had je gehoord dat ik zei dat alle Queens buiten zaten voor Sharing Tongues. Het is heerlijk weer buiten.’ Heerlijk weer? Ze staarde naar buiten en zag inderdaad buiten de Nursery een lekker zonnetje. ‘"En om antwoord te geven op je vraag. Ik heb niets gedaan.” Littlekit keek hem een beetje nonchalant aan. ‘’Alleen maar buiten gezeten en verveeld naar de andere katten gekeken. Echt waar." ’ Opgelucht door de eerlijkheid in zijn stem ontspande ze en kwam overeind. Ze wilde echt niet hebben dat hij in de nesten raakte, de problemen die dan allemaal konden voorkomen. De Warrior Code was voor de kleine, gestreepte kitten zeer belangrijk. Ze was doodsbang om iets fout te doen, of om op fouten gewezen te worden. Ze rekte zich nogmaals uit en trippelde naar de uitgang van de nursery. “Heb je het gehoord?” Miauwde ze plots, herinnerend wat ze een van de senior warriors had horen zeggen. “Ze zeggen dat een BloodClan poes RiverClan heeft aangevallen en dat ze ook voor alle andere Clans komt!” Oké, dat laatste had ze een beetje vervormd maar ze dacht het zo gehoord te hebben. Ze draaide zich om naar Quillkit en miauwde “Je gaat toch niet achter haar aan, hé?”

_{Littlekit bleek opgelucht te zijn toen hij zei dat hij niets had uitgevreten ditmaal. Hij grinnikte eventjes. Oké, hij had nou eenmaal een zekere reputatie als treiterkop binnen Shadowclan, maar het boeide hem niet echt veel. Hij had er plezier in en wist zijn jongere broertje daar in mee te trekken. Littlekit echter, die was moeilijk te verbuigen en wilde niet zo graag met haar broers mee. Begrijpelijk, aan de ene kant, het waren immers niet de leukste dingen die ze deden.
Quillkit kon zich nog goed herinneren dat ze eens gesnapt werden toen ze het kamp uit waren gezet, hij kon zo het gezicht van zijn zusje voor de geest halen, hoe ongelukkig ze had gekeken toen ze binnen werden gebracht door een warrior. Sindsdien letten hij een beetje op en zorgde hij er voor dat zijn zusje nooit echt lang alleen was. Hij wilde niet nog een keer die blik in haar ogen zien. Nee, niet nog een keer ...

"Heb je het gehoortd?" Quillkit draaide zijn oortjes nieuwsgierig naar voren toe, terwijl hij opstond en naar zijn zusje toe liep. "Wat zou ik gehoord moeten hebben?" vroeg hij nieuwsgierig. "Ze zeggen dat een BloodClan poes RiverClan heeft aangevallen en dat ze ook voor alle andere Clans komt!” Er ging iets glimmen in de ogen van de jonge kater. Een Bloodclan poes? Wauw! Die zou hij wel eens willen zien. Quillkit had, net zoals alle andere kittens, van de Elders wel eens verhalen over de moordlustige Bloodclan gehoord. "Je gaat toch niet achter haar aan, hè?" Zijn blauwe oogjes zochten de ogen van Littlekit. Eigenlijk zou hij meteen naar buiten zijn gerend, het kamp uit, kijkend of hij die bloodclan poes kon vinden. Maar hij wilde zijn zusje niet bezorgt maken. Misschien was het beter om gewoon hier te blijven.
Hij schudde zijn kop en glimlachte. "Ik blijf hier, bij jou. Kom op, gaan we lekker dollen," miauwde hij vrolijk, terwijl hij door zijn achterpoten zakte en tegen zijn zusje aansprong, met de bedoeling om haar omver te duwen.}

Onderwerp: Re: It's so boring here. [Littlekit]