.:Meeting a friend from the past:.

Het was een zonnige dag, vlinders vlogen langs de bloemen. Vogels vloten en vlogen, zoefde door de lucht. De bladeren voerde hun lied op de wind, de takken zwiepte mee. Alles was vredig en rustig in het kamp. Katten moesten lachen, zaten samen te eten en waren vrolijk. Het was weer mooi weer, met een behagenlijke tempratuur. De prooi stapel was rijkenlijk gevuld, door het gunstige seizoen. De lucht was helder blauw met hier en daar een wolkje zichtbaar. Stormstar keek om, maar liet toen het kamp voor wat het was. Hij stapte met zijn grijze poten door de ingang van het kamp. Hij zag de rivier en voelde zich weer op zijn gemak. Een paar dagen geleden, had hij het uitgeschreeuwd van verdriet, gehuild en weer pijn gevoeld. Maar doordat hij zich weer had opgeladen vol positieve energie, was hij weer zich oude zelf. Een speelse en tevrede glimlach speelde rond zijn snoet terwijl hij naar een stroompje trippelde. Hij voelde het water op zijn tong glijden, het was puur en zuiver. Heerlijk om zijn dorst te lessen. Hij zag toen weer zijn spiegelbeeld, een groot litteken krijste zijn neus brug. Icy had het hem gegeven bij het vermoorden van Dreamheart. Maar door zijn ontlading, kon hij daar nu weer trots naar kijken. Gemengde gevoelens had hij er bij. Bij deze aanblik moest hij elke keer weer denken aan haar verlies. Maar ook, dat hij haar had mogen beschermen voor haar dood. Dat ze samen hadden gevochten, samen voor hun leven hadden gestreden. Dat hij Dreamheart zo eervol vaarwel had mogen zeggen. Hij was er trots op haar vriend en figuurlijke broer te zijn geweest. Hij glimlachtte, en sloeg speels in zijn spiegelbeeld. Daarna liep hij verder met een staart zwiep. Hij stapte over het pad, en was van binnen vrolijk, een wijze glimlach lag over zijn gezicht. Hij zag wat vogels vliegen, en keek ze na. Hij slikte langs zijn lippen, en hoorde zijn maag zachtjes kreunen. Hij grinnikte, en liep verder. Hij sloeg het bos in, en zag vanalles. De bladeren roffelde onder zijn poten, zijn vacht zwiepte in de wind. Hij had het gevoel, dat zijn hoofd weer helder en leeg was, een goed gevoel. Hij mistte iedereen die hij was verloren in zijn leven. Zijn ouders, zijn zusje, al had hij haar nooit goed gekend omdat ze dood was geboren. Zoveel krijgers had hij weg zien glijden uit het leven, Thistlepaw gelukkig ook. Het was hard, maar hij was blij dat hij van zijn tiran van vroeger af was. De pestkop in zijn jeugd, gevloerd in een lang geleden oorlog tussen de clans. Hij was zijn nobele en sterke Clanleader kwijt geraakt, maar bovenal.. een goede vriend. Hij miste Crookedstar ook heel erg, maar hij wist dat het goed ginge met zijn oude makker. Vooral nu, met de laatste die hij had moeten laten gaan, Dreamheart. Maar de dingen die hij had megemaakt, de dingen die hij had gezien en had gevoeld, had geleerd. Het hadden hem van zijn jeugd tot nu gemaakt tot zoals hij was, en hij was er eerlijk gezegd, trots op. Hij was trots op zichzelf, op zijn clan, op zijn partner, zoon, en zoveel anderen. Hij was tevreden met zijn leven. Opeens ving hij de geur op van haas.. Hij stak zijn kop in de lucht, en snoof de lucht beter op. Rechts een paar staartlengtes van hem af, zag hij het siluet van een knaagdier. Hij wilde het best proberen, al wist hij dat hij hier slecht is was. Hazen waren voor Windclan specialieteit, niet voor Riverclan. Hij zakte door zijn poten, en sprong weg. De haas had hem al snel in de gaten, en rendde weg. Hij spurtte achter het beest aan. Net toen hij dacht dat hij dicht bij genoeg was, schoot hij zichzelf op het dier af. Hij dacht hem te kunnen grijpen, maar toen op het moment dat hij zijn klauwen wilde sluiten om het beest, schoot het onverwachts rechts weg. Stormstar keek met grote ogen, en verbaasd. Maar voor hij het in de gaten had, lag hij met zijn snuit in het zand, met kont omhoog. Versuft ging hij zittten en schudde zijn kop, hij vreef over zijn neus. Tot zijn schrik kwam er ook een nies uit. Jippe, een gefaalde jacht. Ach, hij was ook niet perfect, dat was niemand. Ik kan beter op vis blijven jagen, dacht hij mompelend. Hij knipperde met zijn ogen, en zag opeens een schim door de bosjes. Hij kon nog wel ruiken, dus de geur van de schaduw kwam hij al snel te weten. Toen hij de geur kerkende, was hij even verbaast. Die kat hij hij al lang niet meer gesproken, vreemd. Hij haalde zijn schouders op. Tijd om daar dan weer verandering in te brengen, bedacht hij zich. Hij hoopte maar dat Foxsong niet te veel had gezien van zijn jenante vertoning, maar dat maakte hem ook niet veel uit.

{Foxsong}

"...Hallo?" Miauwde Foxsong voorzichtig. Stormstar ging gemakkenlijk zitten''Goedemiddag Foxsong. Lange tijd niet gezien mijn vriend.'' , hij glimlachtte vriendelijk. "Hoe... Gaat het met u?" mauwde Foxsong.Stormstar voelde de wind door zijn vacht gaan, het was hier erg rustig. Hij genoot van het zonnetje op zijn gezicht. Wat was het toch heerlijk om een clankat te zijn. Uiteindelijk liet hij zijn blik weer vallen op Foxsong ''Goed, erg goed. Ik denk alleen.. Dat mijn jacht niet zo geslaagd was.'' Hij keek even fronsend, maar lachtte toen luid. Hij moest maar weer eens vis gaan vangen in plaats van Hazen. Hazen en konijnen was Windclan voedsel. Hij hield er eigenlijk ook niets eens zo erg van. Het was meer instinctief geweest toe hij er achteraan ging. Hij keek nog even naar waar de haas verdwenen was, die was al vele meters verder. Hij hoopte maar, dat hij vandaag wel wat anders ving, hij voelde zijn maag een beetje borrelen. Honger had hij niet, maar een lekkere snek zou erg handig zijn. ''Maar dat is niet erg, niemand is perfect. Hoe gaat het met jou, fossige vriend?'' Hij had Foxsong al een lange tijd niet meer gezien, dat vond hij jammer. Hij had het zo druk gehad met andere dingen, dat hij de jonge kater een beetje vergeten was. Een glimp van schaamte zwom even door zijn buik. Hij had beter moeten opletten, al wist hij dat Foxsong een terug getrokken kat was. Maar gelukkig kon hij het nu een beetje goed maken, een goed gesprek met hem voeren. Hij dacht aan een van de laatste keren dat hij Foxsong had gezien. De jonge kater was toen net warrior geworden, Stormstar was toen nog Deputy. Hij had die keer wel wat gevangen, inplaats van zijn prooi te laten ontglippen. Ze hadden ook een leuk gesprek gehad, en hij had de kater wat beter leren kennen. Opeens bedacht Stormstar zich, dat hij Foxsong maar een leerling moest geven de volgende ceremony. Hij keek weer een beetje dromerig in het rond, het was heerlijk weer.

*Inspiratie loos ^^''*