Algemene Onzin Topic

Mijn helderbruine ogen gleden over de koffers heen, had ik écht zoveel spullen nodig? Ik wist het niet, ik was zenuwachtig. Wat zouden ze van mij denken? Ik was een vampier, maar dat wist niemand daar natuurlijk. Mijn ouders hadden erover gelogen toen ze me inschreven, wat ik erg naar vond. Nu moest ik het geheim houden, me inhouden terwijl ik tussen zoveel mensen zat met dat heerlijke bloed. En wat moest ik doen als we gingen eten? Ik kon geen normaal voedsel eten, ik moest bloed hebben. Zenuwachtig haalde ik mijn hand kort door mijn lange, bruine haren. Ik vroeg me af waarom mijn ouders, edward en bella, mij naar een toverschool wouden hebben. Wat had ik eraan? Moest ik een toverende vampier worden? Wat zou de Volturi daar nou van denken, ze zouden me meteen proberen te vermoorden. Ik tilde al mijn koffers met gemak op en stapte mijn kamer uit, waar mijn ouders al op me zaten te wachten. Ik nam snel afscheid van de hele cullen-familie, en liep vervolgens naar mijn vriend die ook aanwezig was. ‘Jacob!’ Zei ik glimlachend, de man was veel ouder dan mij, maar ik was hem nog steeds dankbaar voor wat hij voor mij had gedaan. Ik gaf hem een dikke knuffel en legde kort mijn hoofd tegen zijn borst aan. Hij voelde zo warm, zo heerlijk. Waarom kon ik mij niet zo voelen? ‘Stay alive.’ Fluisterde hij in mijn oor, waarna hij de knuffel beëindigde en ik dankbaar knikte. ‘I will.’ Glimlachte ik hem toe, waarna ik me tot mijn ouders draaide. Mijn vader wees naar de kooi die op de tafel stond. Oh ja! Ik mocht mijn havik natuurlijk niet vergeten. Ik vond het al vreselijk om naar hogwarts te gaan, waarom moest ik dan een beest meenemen dat ik liever wou opeten. Of eigenlijk, het bloed uit wou zuigen. Ik hield me in en tilde het dier op, nee, ik mocht het niet doden. Mijn ouders hadden het met liefde voor mij gekocht, en ik wist hoe moeilijk het voor hen was om ervoor te zorgen. Ik snoof diep en rolde kort met mijn ogen, fijn. Zat ik ook nog eens opgescheept met een dier dat ik liever at dan verzorgde. Ik liep met een koffer in mijn hand naar de auto en smeet het erin. Mijn ouders kwamen met de rest aan geschouwd. Ik hielp hem door de kooi van mijn havik over te nemen en alvast in de auto te gaan zitten. Het was een korte rit naar het station, vanaf daar stond ik er alleen voor en moest ik zonder mijn ouders verder gaan. Ik begon er steeds meer, en meer zin in te krijgen.