x I have to tell you something... x

[& Oddpaw]

Haar grijze vacht was bijna niet zichtbaar in de schaduw van de Apprentice den. Vandaag was de dag dat ze Oddpaw ging vertellen over haar gevoelens. Ze ging zitten en likte snel de stukjes mos op haar vacht eraf. Ze liep rustig naar buiten en pakte een muisje. Ze had zelf de voorkeur aan vissen maar dat zouden ze sneller merken dan een Muis. ze zou onderweg nog wel een vis vangen. Voor Oddpaw en haar. Tenminste als Oddpaw er was. Anders was ze er voor niks ernaar toe gegaan. Ze merkte dat ze het muisje op had en begroef het. Daarna liep ze naar buiten, richting de rivier die vol vissen zat. Ze likte haar lippen af. Toen ging ze aan de kant zitten en keek of er een vis langs kwam. Ja hoor daar zwom er een! met haar Lenige poten pakte ze de vis eruit en doodde het. Ze zuchtte even en liep richting de Vierboom. Ze rende de helling op. Ze merkte toen ze daar was aangekomen dat ze helemaal nat was. Ze legde de vis neer en begon haar vacht droog te likken. Zou Oddpaw er al aankomen? Ze stopte met likken en keek om haar heen. ''Hoe zou ik het tegen hem zeggen? Hoi Oddpaw... Ik moet je iets bekennen, ik hou van je...'' begon ze. ''Nee dat is niets. Hoi Oddpaw, kom je naast me liggen? ik moet je iets vertellen...'' ging ze verder. ''Nee ook niets Oooh Starclan help me nou!'' zei ze. Toen hoorde ze struiken ritselen. zou dat Oddpaw zijn?

[& Oddpaw]

--Fluuut D: --

Een sneeuwwitte kater keek om zich heen, hij wilde zeker weten dat hij niet gevolgd zou worden. Hij had de hele nacht prahtige dromen gehad over een poes die hij een paar manen geleden had leren kennen door haar zelfmoordpoging tegen te houden, ze had prachtige ogen en haar vacht was glanzend en zacht en haar naam... Haar naam was het allermooiste aan haar en paste precies bij haar. Haar naam was Beautypaw. Oddpaw gaf een zachte zucht, het was al een tijdje geleden dat hij haar voor het laatst had gezien, de laatste keer was bij de Gathering. Hij liep verder en probeerde geen geluid te maken. Het was een lange reis naar Fourtrees, in zijn dromen waren ze altijd bij Fourtrees en misschien was Beautypaw er vandaag ook. Het leek een eeuwigheid te duren tot hij in de verte het Thunderpath zag. Het was moeilijk te zin door alle bomen, maar een vage geur vertelde dat het het Thunderpath was. Zijn poten begonnen hem sneller en sneller in de richting van het gevaarlijke, donkergrijze, stinkende pad te brengen zonder dat hij het doorhad. Zijn hoofd zat nog steeds in de wolken van de droom van vannacht. Hij kon de droom zich nog nouwelijks herinneren, maar hij wist zeker dat Beautypaw er in voor kwam. Hij dacht er niet meer aan dat hij zo min mogelijk geluid mocht maken en begon te rennen. Zijn poten gleden een beetje weg op de losse bladeren, maar dat maakte hem niet zo veel uit. "Beautypaw, here I come..." Mompelde hij tegen zichzelf. Hij kwam tot stilstand een paar staartlengtes van het Thunderpath en keek heel voorzichtig of er monsters aan kwamen. Een hard gebrom leit hem weten dat er ergens in de verte een monster aan kwam, dus hij wachtte tot het paarse geval voorbij was. Hij bleef nog even stil zitten luisteren voordat hij snel overstak. Hij wist dat hij nu door het territorium van een andere Clan kwam, maar hij bleef zo veel mogelijk op de grenslijn. Hij rook de visachtige geur van Beautypaw toen hij bovenaan Fourtrees stond. Vlak voordat hij naar haar toe zou gaan likte hij even aan zijn rechtervoorpoot en wreef door zijn gezicht. Zachtjes trippelde hij naar beneden, richting de grijze poes. "Beautypaw?" zei hij zacht toen hij onderaan de helling was en hoopte dat ze hem had gehoord.

x I have to tell you something... x W9i2rt

De grijze poes Zat aan de top van de helling bij de vierboom. Ze zuchtte. Oddpaw was er nog niet. Ze zuchtte nog een keer. Oddpaw was er niet, zoals altijd. Ze wou het hem nog vertellen, vertellen wat ze voor hem voelde. Een traan gleed langs haar wang. Ze zou hem nooit meer zien, dat was zeker. Oddpaw deed niet eens meer de moeite om haar optezoeken. Toen hoorde ze een bekende stem dat haar deed opkijken. "Beautypaw?" hoorde ze heel zacht. Ze keek naar beneden en zag het. Het was Oddpaw. ''Oddpaw!'' riep ze vol vreugde. Ze begon weer te huilen, niet van verdriet maar van blijdschap. Ze begon naar hem toe te rennen. Hij was er. Hij was er gewoon! Tranen van blijdschap bleven over haar wangen stromen. Toen ze bij hem aankwam gaf ze hem een kopje. ''Ik heb je zo gemist...'' murmelde ze tegen hem. Ze was zo blij dat ze hem weer zag. Ze werden bijde bijna Warrior, dat was wel zo. ''Je kan je niet voorstellen hoe erg ik je gemist heb.'' Fluisterde ze in zijn oor. ''Ik hou van je.'' murmelde ze terwijl ze hem likte.

Een lach verscheen op Oddpaws gezicht toen de grijze poes zich omdraaide. "Oddpaw!" Beautypaw kwam op hem af gerend. Er stonden tranen in de ogen van de grijze poes. Oddpaw besefte dat dit misschien voor hem gewoon geluk was dat Beautypaw er was, maar misschien was de RiverClanpoes sinds hun vorige ontmoeting hier elke dag naar toe gegaan in de hoop dat hij er was. Toen de poes bij hem was stroomden de tranen over haar wangen en gaf hem een kopje. De sneeuwwitte kater gaf een lik over het hoofd van Beautypaw… “Ik heb je zo gemist.” Murmelde de grijze kat. Hij sloot zijn ogen en zei, “Ik jou ook.” Een fijn gevoel kwam omhoog vanuit het puntje van zijn staart en vulde zijn hele lichaam met gelukkigheid. “Je kunt je niet voorstellen hoe erg ik je gemist heb.”Fluisterde Beautypaw. Oddpaw gaf nog een lik over het hoofd van de grijze Riverpoes en begon te spinnen. Binnenkort zou hij een Warrior worden en Beautypaw waarschijnlijk ook. “Ik hou van je.” Murmelde ze zachtjes en gaf hem een lik terug. “Ik ook van jou.” Zijn gespin klonk luider. Hopelijk is er niemand in de buurt die mij en Beautypaw kan zien. De gedachte kwam van zelf bij hem op en hij hoopte dat er echt niemand in de buurt was behalve Beautypaw. Hij spitste zijn oren toen hij iets in de struiken hoorde ritselen en keek om. Er was niets te zien, niets raars in elk geval. Er was ook geen geur van andere katten te bekennen. “Hmm…” zei hij zachtjes en draaide zijn hoofd terug in de richting van Beautypaw. “Weet je zeker dat niemand je gevolgd is naar Fourtrees?” vroeg hij. Hopelijk werden ze nu niet bespied door katten van een andere Clan.

~Beetje flut ^^"~
~Sorry voor de late reactie~

“Ik jou ook.” murmelde de witte kater.''Ik hou van je..'' murmelde ze in zijn oor. “Ik ook van jou.” zei de kater en zijn gespin werd nog luider. “Hmm…” zei hij. Beautysoul keek naar een struik die ritselde. “Weet je zeker dat niemand je gevolgd is naar Fourtrees?” zei de witte kater tegen haar terwijl hij zijn hoofd terug draaide naar haar. Beautysoul rook even in de lucht. ''Niet dat ik weet Oddpaw.'' murmelde ze. ''Ik heb ook leuk nieuws meegenomen.'' murmelde ze daarna tegen de kater. ''Ik heet nu geen Beautypaw meer maar Beautysoul.'' zei ze trots. ''Maar dan heb ik ook slecht nieuws...'' Ging ze daarna verder. ''Het word lastiger om je te zien... Niet dat ik je niet meer aardig vind maar.... Ik ben een mentor geworden van een apprentice en tja.... Die moet ik ook trainen en tot een Warrior maken en.... Dan kan ik minder met jou zijn omdat anders die apprentice... Onze relatie kan ontdekken...'' murmelde ze zacht. Ze zuchtte even. Ze was blij om een mentor te zijn maar ja.... Het was lastig om haar liefde dan te blijven zien.....

-- Laat en Flut D: --

Onderwerp: Re: x I have to tell you something... x