Who did you say you are again? [Noblepaw*]

Blossompaw kwam het water uit en ging naast Noblepaw in de zon liggen. Ze begon Noblepaw's vacht droog te likken terwijl ze naar haar luisterde. "Wanneer gaan jij en Noblepaw kittens krijgen ze zijn vast super schattig net zo als jij." Noblepaw glimlachte. Blossompaw werd weer een beetje warm onder haar vacht. "Uhm, weet ik niet, ik ben pas net een apprentice, gekkie!" antwoordde ze. "En is dat gras niet super vies en taai?" Het leek Blossompaw nou niet echt smakelijk. "En als je gras eet, jaag je dan wel voor de Clan?" Ze hoopte van wel en ze dacht het ook wel, Noblepaw was vast en zeker loyaal aan de Clan. Blossompaw ging weer verder met het drooglikken van Noblepaws vacht, tot dat ze de geur van muis op ving. "Kijk en leer." fluisterde ze en ze sloop richting de muis. Toen ze ongeveer een voslengte van de muis af was, sprong ze. De muis had haar door, maar niet op tijd. Blossompaw landde op de muis en maakte hem snel dood, zodat het niet hoefde te lijden. "Ik moet dat konijn trouwens ook nog ophalen!" zei ze tegen Noblepaw.

Wat zon een armzalig beestje aanvallen zij Noblepaw met haar wijden ogen,ik jaag soms voor de clan maar ik maak ze niet dood ik breng ze levend en wel naar de clan. Noblepaw pakte het muisje uit de bek van Blossompaw en zij leef lief arm ding leef! oja die muis had veel fammilie een broertje een zusje een mama een papa een opa en zo door zij ze een traan viel op de doden muis. Ze gaf het beestje aan Blossompaw terug,i..ik ga even weg zegt Noblepaw. Ze renden weg en ging in een donker plekje zitten,en dacht allen katten doden beestjes maar ik niet zij ze meestal zorgde Nobelpaw voor de muizen de vogels de eenkorn's een keer at ze een dier en toen was ze zo geschrokken dat ze het nooit meer wilden. Met een dieppen zucht viel een traan op de grond.

Geschrokken zag Blossompaw hoe Noblepaw wegrende. Even aarzelde ze, maar daar na volgde ze Noblepaw's geurspoor. "Sorry Noblepaw..." fluisterde Blossompaw. "Ik doe het ook liever niet, maar ik moet de Clan in leven houden. Er zit niet genoeg in gras voor de moederkatten om voldoende melk van te pakken en als de kittens niet genoeg melk krijgen gaan ze dood." Ze ging naast Noblepaw zitten en gaf haar een lik over haar hoofd. "Maar ik vind het wel heel lief dat jij zo lief tegen ze bent." zei ze en ze gaf Noblepaw een kopje.

Sorry kort D:

Ik doe het ook liever niet, maar ik moet de Clan in leven houden. Er zit niet genoeg in gras voor de moederkatten om voldoende melk van te pakken en als de kittens niet genoeg melk krijgen gaan ze dood." hoorde Noblepaw dat Blossompaw het zij. Noblepaw gaf Blossompaw een knuffel,ze had weer een glimlach en zij ga maar je konijn ophalen dan breng je dat naar de clan. Noblepaw liep door even te ondekken en keek in het rond,ze keek naar elke bloem of boom of muis of konijn. Ze was verbaast en ineens mist ze Blossompaw dat was raar,Noblepaw wouw even rust en zij dat ze haar konijn moest ophalen maar nu ineens dat ze haar mist. Noblepaw rend naar de plek waar Blossompaw voor het laatste zag...

"Ga maar je konijn ophalen dan breng je dat naar de Clan." zei Noblepaw tegen Blossompaw. Blossompaw knikte en liep weg, eerst langzaam maar vervolgens sneller. Ze wilde niet dat een vos haar prooi zou opeten. Eerst liep ze naar de plek waar ze haar muis had laten liggen en stopte. Ze nam de muis bij de staart in haar bek en rende verder, naar de plek waar ze het konijn had begraven. Ze rook weer de vossengeur die ze vanochten ook rook, maar ze schonk er geen aandacht aan. Als het vanochtend een oude geur was, zou dat nu toch ook gewoon zo zijn?

Blossompaw liep door naar de plek waar ze het konijn had begraven, maar de grond was weggegraven en het konijn was weg. Ze kreeg een nadenkende uitdrukking op haar gezicht. Wat zat hier achter? Ze snuffelde aan het gat en ving weer de geur van vos op, dit keer merkte ze dat het vers was. Erg vers zelfs. Ze besefte dat ze hier zo snel mogelijk weg moest gaan, de geuren van haar muis trok natuurlijk ook vossen aan. Ze draaide zich om om weg te rennen, maar keek recht in de donkere ogen van een vos.

Blossompaw had nog niet zo veel trainingen gehad en probeerde er iets van te herinneren, maar het lukte niet. In de tussen tijd zag de vos zijn kans schoon en hapte in Blossompaw's poot. Blossompaw schreeuwde het uit van de pijn en haalde de nagels van haar andere voorpoot over de neus van de vos. Die liet zijn greep even verslappen en Blossompaw ging verder met het bewerken van het gezicht van de vos. Dit ging een tijdje goed, maar daarna kreeg de vos zijn kracht weer terug. De vos hapte naar Blossompaw's keel. Blossompaw deinsde geschrokken achteruit. Toen kreeg ze een idee. Ze gooide haar muis op de grond en rende zo snel mogelijk weg. Ze keek niet om, maar wist dat de vos dichtbij was. Ze voedlde zijn adem in haar nek. Als ze nou een boom in kon klimmen... Maar ze was in de kleine vallei. Daar waren geen of nauwelijks bomen. Blossompaw begon een beetje moe te worden, vooral met haar gewonde poot. Razendsnel rende ze naar de rand van de vallei, waar de bomen weer begonnen te komen. Ze schoot de eerste de beste boom in en wachtte op een tak. Haar hele vacht zat onder het bloed en er liep een heel spoor van bloed haar kant op.

-geen zin om sheet te pakken x3

Noblepaw hoorde een krak van een tak veder op. Ze was nog steets met haar zelf bezig,ze klom de boom in waar ze die tak hoorde en zag Blossompaw in het bloed en schrok zig dood en zij allemaal mijn schuld en ze ging naar Blossompaw toe en likkte haar af en ging bij haar liggen een grote vos zad te zoekken naar eten. Noblepaw wilde niet eens kijken ze greep een muis die ze voor de tweeden keer had gedood en liet de muis naar beneden vallen dat de vos kon eten en mieschien weg zal gaan. Een traan ging over Noblepaw's wang ze dacht dat Blossompaw dood was,de vos was intusen weg gegaan Noblepaw keek omhoog naar het licht wat de son uit straalde.

Blossompaw opende haar ogen, maar alles was zwart. Ze deed ze nog een keer open en dicht, maar weer kon ze niets zien. Nouja, dat dacht ze dan. Toen ze naar beneden keek kon ze toch duidelijk haar lichaam zien, maar de ruimte waar in ze zich bevond was zwart. Akelig zwart. Blossompaw wist dat dit weer een bijna-dood-ervaring was, maar het was totaal anders dan de vorige keer. De vorige keer was ze door een das aangevallen en kwam ze in StarClan terecht. Toen was het op zich wel duidelijk wat ze moest doen, ze moest gewoon terug lopen. Maar aan deze ruimte leek geen einde te komen en ook geen begin. Gefrustreerd ging Blossompaw liggen en deed haar ogen weer dicht.

Toen Blossompaw haar ogen weer open deed, was ze nog steeds in de boom, alleen lag Noblepaw nu naast haar. De vos was nergens meer te bekennen en Blossompaws vacht was weer schoon. Dat had Noblepaw waarschijnlijk gedaan. Blossompaw voelde zich akelig koud, ookal scheen de zon en had ze het eigenlijk warm moeten hebben. Ze rilde en kroop iets dichter tegen Noblepaw aan. Ze wist niet wat ze nu moest zeggen, ze wilde gewoon naar huis. Naar de den, naar de warmte. Misschien kon ze wat Poppy seeds krijgen om te slapen. Ineens wenste ze dat ze nog een kitten was, dat ze nog veilig in de Nursery bij de andere kittens lag te slapen...

Noblepaw voelde dat Blossompaw dichter bijer komt krijpen. Noblepaw wist dat ze het koud had,ze pakte Blossompaw op bij haar nek vel en klom de boom uit. Ze moed optijd bij de clan zijn anders sterft ze dacht Noblepaw. Noblepaw rende hoe hard ze kon ze werd door een ijzer klem ding aan haar voed vast [beeren klem] Noblepaw rende door met het ding aan haar poten ze kwam bij het kamp en viel neer op de koude grond met de klem aan haar poot Blossompaw was in de leerlinge kamp,Noblepaw lag er nog buiten. Noblepaw glimlachte lief en viel neer.

Blossompaw voelde hoe Noblepaw haar aan haar nekvel oppakte, maar daarna liet ze het allemaal maar gebeuren. Ze voelde hoe hard Noblepaw rende en haar na een tijdje op de grond legde. Aan de geuren die haar neus binnen kwamen merkte Blossompaw dat ze in het kamp in de Apprentice den was, maar ze deed geen moeite om haar ogen open te doen. Ze kroop naar haar nest en viel als een blok in slaap.

Blossompaw wist niet precies hoe lang ze had geslapen, maar toen ze wakker werd was het aan het schemeren. Ze voelde al wat beter, maar daarna voelde ze zich juist ontzettend schuldig, omdat ze helemaal niet meer aan Noblepaw had gedacht. Ze haastte zich naar buiten waar ze Noblepaw op de grond zag liggen. Haar poten zaten onder het bloed. Blossompaw rende er heen en begon haar poten te likken. Vervolgens rende ze naar de Medicine cat's den en haalde wat spinnenwebben. Ze had wel wat kennis van medicijnen, maar ze wist niet wat nu het beste was om op de wond te doen. Haastig liep ze terug naar Noblepaw en begon de spinnenwebben om haar benen te wikkelen. "Niet dood gaan Noblepaw." fluisterde ze verdrietig.

Noblepaw werd wakker en zag Blossompaw huilen ze zij het gaat wel Blossompaw ik dacht dat jij dood zal gaan zij ze. Noblepaw begon ook te huilen en knuffelde Blossompaw,Noblepaw begon ik houw van je als zus. Ze wachte op niks,Noblepaw had veel last van haar poot ze lach naast Blossompaw. Noblepaw had trane van vreugte dat Blossompaw leefde. Ze lagen in het koude gras waar de zon op hun scheen,Noblepaw vroeg wij zijn beste vriendinne voor het leven wij zijn zussen als vriendinne toch? Noblepaw keek naar de mooie valei waar de zon opscheen en waar het water zal weerspigele en de roze bloeme met de wind mee wijde. Noblepaw voelde de wind door haar vacht.

"Ja, dat zijn we." zei Blossompaw met een glimlach. "Zullen we weer naar de vallei? We moeten dan trouwens wel oppassen voor vossen." Zonder op antwoord te wachten liep Blossompaw naar de kampingang en door hun territorium naar de vallei. Tussen de bomen was weinig licht, maar toen ze in de open vlakte van de vallei aan kwam werd het meer, ook al was het al aan het schemeren. De avondpatrouille zou snel op pad gaan, maar die kwamen waarschijnlijk toch niet in de vallei. En als ze wel kwamen, wat dan nog? Ze hadden het recht om hier te zijn, ook al was het een beetje laat en hadden ze niet gegeten. Blossompaw bedacht zich dat ze ook nog voor de Clan moest jagen, sinds ze al haar gevangen prooi aan die vos was kwijtgeraakt. Ze zwiepte ongeduldig met haar staart terwijl ze wachtte op, tsja, iets. Ze had eigenlijk geen idee wat ze moest gaan doen.

Oh en Darkblood mag hierna posten, we dachten dat jij dat wel goed zou vinden ^^;

Een wit met rode schim bewoog zich soepel door de avondzon. grote ogen bewogen zich lui heen en weer. Darkblood was al de hele dag van plan naar de vallei te gaan. Daar kon ze fijn in slaap sukkelen. Het enige minpunt waren de vossen. Die levensloze mormels vonden zichzelf heel wat. Maar eigenlijk zijn ze zo bang als een stel opgejaagde eekhoorns. Darkblood zag een paar poezen in de verte. Natuurlijk waren het weer irritante Apprentice. En als dat nog niet genoeg was. Ze kwamen uit de Skyclan. Die mormels daar mocht ze niet.

Echte watjes waren dat. Darkblood besloot naar de Apprentice te gaan en vragen wat ze hier aan het doen waren. Ze liep er heen, en vroeg: ''He kleine mormels, wat denken jullie hier te doen?'' Darkblood vond het leuk om kleintjes bang te maken. En om het nog erger te maken ontblootte ze haar nagels, en keek ze boos met haar bloedrode ogen. Darkblood liep op een apprentice af. En wit poesje. Darkblood siste: ''wat is je naam?'' Darkblood zei snel daarna: ''en wat doen jullie op deze late avond nog hier?!''

-Noblepaw, Ik mocht meedoen. Maar je antwoordde niet, en ik dacht dat het wel mocht van jou :3-

Blossompaw dacht iets te ruiken, maar ze wist het niet zeker. Ze aarzelde of ze moest zoeken naar de geur, maar ze draaide zich met een ruk om toen ze een valse, onbekende stem hoorde. "He kleine mormels, wat denken jullie hier te doen?" Voor Blossompaw stond een wit met rode poes die ze niet kende en er nogal gevaarlijk uit zag. "Wat is je naam? En wat doen jullie op deze late avond nog hier?" Blossompaw stond te trillen op haar pootjes van angst, maar probeerde het zo goed en zo kwaad als het ging te verbergen. "Dat zou ik van jou ook wel eens willen weten. Wat doe je hier?" siste ze. Ze zette haar vacht uit, zodat ze twee keer zo groot was als ze eigenlijk was. Nou was ze dan nog niet groot, ze was pas zes manen en ook vrij klein voor haar leeftijd. "Wat doe je op SkyClan territorium?" siste ze nog een keer. Ze zou zich niet laten kennen door deze poes.

-kort, sorreh D:

Noblepaw keek de grote poes en zij wieeeee,Noblepaw rende doeloos in het rond en begon wat doet een sukkel als een Bloodclanner hier. Noblepaw had een glimlach een bleef in het rond rennen en zij is het dan laat vast voor een sukkel zij ze,Noblepaw kreeg een enge glimlach en riep moehahaha!!!!! En denkje dat we voor je bang zijn zegt Noblepaw,nahaaaa sprak ze erna. Ze liep in het rond om Blossompaw te verdedigen. Ze hield haar neus op en keek de Bloodclanner aan zonder een tik of stood,ze ging liggen zelfs als de Bloodclanner er was en zij je drurft niet tegen een warrior en dan moed je perzee kleintjes plaagen weet je ik en Blossompaw kunnen je aan Darkblood zegt Noblepaw.

Blossompaw keek verbaasd naar Noblepaw. Waar haalde ze al deze moed vandaan? Ze leek zich niks van die grote kat voor hun neus aan te trekken en Blossompaw kon dat alleen maar respecteren. "Inderdaad, Darkblood." zei Blossompaw vol afgunst in haar stem. Darkblood, wat een vreselijke naam. Als het nou Darkfur was, oke, maar Darkblood? Dat was wel heel naar. Blossompaw hoefde niet te weten waar Darkblood de naam aan te danken had. "Ga van ons territorium Darkblood." siste Blossompaw. "Ga lekker terug naar je tweebenen!" zei ze spottend. Noblepaw en zij waren met zijn tweeën, ze zouden Darkblood vast wel aankunnen. Zeker aankunnen. Toch hoopte Blossompaw dat Darkblood gewoon weg zou gaan. Noblepaw en Blossompaw hadden nog niet veel training gehad, dus dat was wel in hun nadeel. Ook zou het haar hele humeur verpesten als ze nu met één of andere indringer moest gaan vechten. Normaal was Blossompaw heel aardig en vrolijk, maar ze begon nu echt pissig te worden.

''wieeeee'' Zei een van de apprentices. Darkblood keek verbaast naar de kleinere poes. Ze gromde geirriteerd. ''wat doet een sukkel als een Bloodclanner hier.'' Darkblood hield haar woede in zich. Ookal scheelde het niet veel, of ze was ontploft. '' is het dan laat vast voor een sukkel'' Darkblood schreeuwde: ''Hou je bek klein mormel! ''je drurft niet tegen een warrior en dan moed je perzee kleintjes plaagen weet je ik en Blossompaw kunnen je aan Darkblood'' ''Oh, nu word het interresant..'' Dacht ze. Ze zei: ''Ik dacht het niet stomme sukkels.'' Ze keek naar de witte kit die ging praten: "Inderdaad, Darkblood." "Ga van ons territorium Darkblood. "Ga lekker terug naar je tweebenen!" Oh, dit was de limit voor Darkblood. Darkblood stak haar klauw uit, en klauwde in het niet-meer witte gezicht van Blossompaw. Nu was het eerder rood. Bloed spatte in het rond. Darkblood grijnste en zei: ''Nu nog zoveel praatjes?!'' Darkblood vond wel dat ze misschien iets te heftig deet. Maar ze ging die poes in geen 1000 jaar helpen. Ze keek naar de poes, en toen naar de ander. Ze zwiepte boos. en grijnsde gemeen.
-verkeerde acc-

Verbaasd keek Blossompaw naar Darkblood. Had ze haar nou... Gekrabd? Het leek er wel op, want haar gezicht begon pijn te doen en bloed sijpelde haar mond in. Ze werd best wel misselijk van de sterke smaak er van. "Hoe durf je." mompelde ze. Ze keek Darkblood aan en zag dat die gemeen grijnsde. "Hoe DURF je!" schreeuwde ze en ze sprong op Darkblood. Ze zette haar nagels uit en haalde die over Darkbloods rug. Ze wist dat dit gevaarlijk was en dom, maar ze moest de aandacht naar haar leiden. Ze móest Noblepaw de kans geven om te vluchten, of om zich op ten minst voor te bereiden. Blossompaw kon nauwelijks wat zien, het bloed gonsde over haar gezicht en in haar ogen, waardoor ze alleen een rode waas zag. StarClan, help me. dacht ze wanhopig.

`Ik zeg het nog één keer! GA... VAN... DIT TERRETORIUM... AF!!!' schreeuwde Noblepaw. Ze keek naar Blossompaw. Het bloed gudste nog steeds uit de wonden op de grond. 'Ga van ons territorium Darkblood,' zei Blossompaw spottend. Noblepaw sprong op Darkblood af. `Ga weg! Of anders...' zei ze. Ze liet de klauw dreigend over het gezicht van Darkblood glijden. De oranje-witte poes keek nog eens van Nobelpaw naar Blossompaw. Noblepaw trok haar klauw terug. En met een rotvaart suisde ze op Darkblood af. `ROT OP!!!' schreeuwde ze.

Fightsoul kwam net het kamp binnen. Het was al heel erg laat. Maar vele katten waren nog op en liepen heen en weer. Er was duidelijk iets mis. Hij snelde naar de hoop verse prooi en legde zijn vangst daar. De eerste de beste kat vertelde dat twee leerlingen nog altijd niet terug waren. Noblepaw en blossompaw. Hij stelde zelf voor ze te gaan zoeken. Iedereen was daarmee akkoord en hij snelde het kamp uit. Opzoek naar hun geuren. Het deurde niet lang voor hij hun spoor had en nog korter wist hij welke kand ze opgingen. hij snelde er naar toe. Maar wel op zijn hoede. Niet weetend wie er heer nog was, of wie juist niet. Een zachte wind stak op en een gevaarlijk geur drong zijn neus binnen. 'bloodclan.' Kon het zijn dat de twee kleintjes in gevaar waren. sneller en sneller begon hij te lopen. maar stilletjes bleef hij even in het struikgewas zitten, toen hij beweging voor zich zag. De twee kleintjes, de een bloede al en een vreemde onbekende kat. Noblepaw snelde naar de bloodclan kat. Maar hij snelde tussen hun in en hield het kleintje tegen. Zachtjes duwde hij haar terug en ging naast de twee kleintjes staan. zijn lichtblauwe ogen vlamden op. Maar hij bleef kalm. "tegen deze twee kleintjes durf je wel he. Mislukte poesiepoes." Zei hij rustig en heel erg brutaal. Hij keek even naar Blossompaw. haar gezicht onder het bloed. Hij lachte, vals. "Ik moest toegeven dat deze twee dringent een lesje nodig hadden. Maar...." Hij hield even op. "Niet van een rotte appel als jij." Zijn nagels gingen in en uit in en uit en hij voelde een intense kalmte opkomen. Eindelijk iemand waarhij helemaal zich zelf tegen kon zijn. hij hete niets voor niets Fightsoul. Zijn staart ging rustig geen en weer. "Wat moet je op ons terretoriumm bloodclanner?" " Zei hij woedend. Hij mocht deze katten al niet en vooral niet als ze aan iemand van zijn clan kwamen.

[Op verzoek van Blossompaw en Noblepaw.]

Noblepaw keek naar Fightsoul ze begon schattig te kijken. Hij fluistertse tegen Blossompaw Blossompaw op hem ben ik verlieft maar hij houd al van iemand anders en ze keek naar de grond. Een traan viel op de grond,ze sprong op de bloodclanner en beet de bloodclanner ik haar nek ze bleef vast houden. Ik doe alles voor je Fightsoul dacht ze. Noblepaw proefte het bloed van de Bloodclanner het smaakte vies,ze sprong van de Bloodclanner. Ze rook de viezen geuren en hoorden het geluid,maar Noblepaw viel neer bewustenloos op de koude grond,ze hield de grond vast en stond op en had ontiegele pijn maar ging staan het bloed op haar mond likte ze af en spande haar spieren en stond klaar voor de aanval.

Onderwerp: Re: Who did you say you are again? [Noblepaw*]