I won't give up!

Onderwerp: Re: I won't give up! wo 8 aug 2012 - 13:21

_{Zijn aanval was gelukt. Brightpaw werd door de kracht die hij had gebruikt me zijn poten tegen een boom aan geslingerd. Iet wat arrogant en trots hief hij zijn kop op en kwam wat dichterbij de poes. Een sluwe glimlach stond afgetekend op zijn gezicht. "Misschien heb je toch de verkeerde keuze gemaakt," Mompelde hij en net toen hij zijn poot op hief zag hij een flits van een dof gele vacht en een klauw die zijn kant op kwam. Het was te laat om te ontwijken en dat voelde hij ook. Nagels haakten zich bij zijn kaak en hij werd wat achteruit geslagen. Een Warrior? Hij keek wat duizelig op en voelde wat bloeddruppels langs zijn wang lopen. Kwaad sloeg hij met zijn staart en bekeek zijn aanvaller. Welke kat haalde het in zijn kop om hem zomaar aan te vallen? Zijn rode blik werd weer gefocust. En daar stond de held. Een bleek witte kater, nog aardig jong. Was dit die Mentor van haar? Die jonge Softcream? De glimlach verscheen weer op zijn gezicht en hij schudde zijn kop. Deze kater had nog niet erg veel ervaring en had hij ooit wel tegen een Rogue gevochten? "Dus je komt je vriendinnetje redden? Tão doce.." Gromde hij en deed dreigend een stap naar voren. hij wilde wel eens zien hoe ver de moed van deze kater ging. Hij keek even in de richting van de Apprentice, misschien dat zij wel bewusteloos was en dit ook bleef. Dan kon de Warrior geen onverwachte versterking krijgen. "Maar waarom maak je je zorgen om haar? Ze is bijna zo oud als jij en kan nog niet eens een Rogue aan. Laat haar gewoon achter en ga naar huis, dan komt alles goed. Ik wil geen ThunderClan Warrior onnodig pijn doen." Zijn glimlach werd breder en hij kon al bijna aanvoelen komen dat de kater zijn verzoek ging weigeren. ThunderClan katten zouden altijd voor elkaar opkomen, dat wist hij nog wel. Cristiano ging weer wat rechter staan en wierp een blik op zijn gewonde achterpoten. Het was maar een vleeswond, hij kon nog wel vechten ermee. Hij spande zijn spieren aan en wachtte op de volgende beurt van de Warrior.}

Onderwerp: Re: I won't give up! wo 8 aug 2012 - 13:35

Zijn blik stond nog steeds woest op de rogue kater geboord. Zijn slag was geslaagd. Maar zijn verstand vertelde 'm dat deze rogue niet zonder slag of stoot zou weg gaan. Wat maakt het uit? Maakt niet uit hoe, hij zou wel slagen. Voor de eerste keer bestudeerde hij hem wat beter. Rode ogen, en een soort calico vacht. Raar, maar het schrok Softream niet af. "Dus je komt je vriendinnetje redden? Tão doce.." Zijn ogen werder smaller, en zijn woede stapelde meer en meer op. 'Problemen mee?' Siste hij terug. Toen 'ie een stap dichter in zijn buurt zette, deinsde Softcream geen milimeter terug. Integendeel. Hij nam een sprong naar voor, en ging op zijn achterpoten staan. Zo kon 'ie met zijn voorpoten tegen zijn lichaam duwen, en hopen dat hij zijn evenwicht wel zou kwijt spelen. Nog geen seconde erna sprong hij weg, maar lande op dezelfde plek waar 'ie zo juist nog stond. "Maar waarom maak je je zorgen om haar? Ze is bijna zo oud als jij en kan nog niet eens een Rogue aan. Laat haar gewoon achter en ga naar huis, dan komt alles goed. Ik wil geen ThunderClan Warrior onnodig pijn doen." Zijn hoofd wierp hij woest, nee, woedend in zijn richting. 'Ha, leef jij zo? Ik ga d'r heus niet achterlaten met schroot als jij!' Een warme stem drong zijn hoofd binnen. De stem van zijn vroegere mentor die nu kittypet was. Plots herrinerde Softcream de wijze woorden. Hij moest zich niet laten dissen. Je mag nooit uit woede vechten, zorg altijd dat je nog weet wat je doet. Zijn ogen werden minder woedend, maar bleven staan op een neutrale kwade blik. Zijn staart sloeg tegen de grond, en hij wachtte af, op wat de kater zou doen. Weggaan, of reageren en vechten?

Onderwerp: Re: I won't give up! wo 8 aug 2012 - 18:20

_{Hij voelde de blik van de Warrior op zijn vacht branden, die twee groene ogen vol met woede. Maar het kon hem niets schelen. Uit woede vechten vonden die Clankatten niet goed, ooit had hij dat niet goed gevonden. Toch hield hij zich nog steeds aan die regel en bleef hij kalm. 'Problemen mee?' Siste de zogeheten Softcream en hij deinsde niet terug. Goed. Hij had dus moed. Misschien om zijn Apprentice te redden. Maar bleef hij altijd zo? De glimlach op zijn gezicht bleef hetzelfde en hij bestudeerde de kater die voor hem stond. Hij had het niet verwacht, maar was klaar om zichzelf te verdedigen. De kater sprong naar voren en Cristiano voelde bijna zijn vacht de zijne raken. Maar in plaats van op vier poten te landen, belandde hij er op twee en zwaaide hij met zijn poten. Cristiano ging op de grond liggen en bleef stil. Hij kon de kater van zijn achterpoten werpen als deze niet binnen een seconde weer terug was gesprongen. 'Ha, leef jij zo? Ik ga d'r heus niet achterlaten met schroot als jij!' Nog steeds met alle kalmte die hij had, keek hij de Warrior emotieloos aan. Hij was dus echt voor haar gekomen. Nog steeds was het wat té zoet voor hem. "Ik mag jouw moed wel," Miauwde hij toen er een korte stilte was aangebroken. Blijkbaar mocht hij nu de eerste zet bepalen. "En natuurlijk wil je je Apprentice gaan redden, niet? Maar heb je niet wat te veel hooi op je vork genomen? Je bent nog hartstikke jong, is een veel oudere Rogue verslaan niet wat te hoog gegrepen voor je?" Cristiano probeerde de kater's woede op te bouwen, hem te plagen. Kort lachte hij en keek de kater weer aan, nog steeds had hij geen stap verzet van zijn plaats. Zijn achterpoten bloedden nog maar een beetje. Cristiano wachtte op een woedend antwoord of zelfs maar een furieuze blik.}

Onderwerp: Re: I won't give up! do 9 aug 2012 - 13:31

Het gevoel dat hij een soort van verraden werd sijpelde binnen. Die rogue .. of wat het ook kon zijn had meer in bezit dan hij liet zien. Natuurlijk was Softcream jong. Jong en naïef. Maar hij was sterk, sterk en slim genoeg om te weten wat hij wel moest doen en wat niet. Hij was niet iemand die roekeloos was. Altijd wist 'ie zijn doel, en kende hij hetgeen wat ze moesten bereiken. Hij bezat evenveel als die rogue op dit moment, behalve ... Dat slechte trekje. "Ik mag jouw moed wel," Waagde hij te zeggen. Werd hij nou net geprezen door een rogue? Iemand die niets kende van het Clanleven? Wat kende hij ervan? Het enigste waar die aan zou denken was hier te blijven, en vechten. Softcream snoof maar het koude vuur dat in zijn ogen loeide ging niet over. Zijn klauwen gleden instinctief keer op keer in de aarde onder hem. "En natuurlijk wil je je Apprentice gaan redden, niet? Maar heb je niet wat te veel hooi op je vork genomen? Je bent nog hartstikke jong, is een veel oudere Rogue verslaan niet wat te hoog gegrepen voor je?" Zijn mond viel open van verbazing. Die dacht echt dat hij alles was? Softcream wierp zijn hoofd naar beneden, en ontweek de blik van de kater. Hij zocht naar een goed antwoord, maar iets vertelde hem daar niet op in te gaan. Nee, hij zou het plezier niet aan 'm schenken. De créme-witte kater hees zijn kop weer op maar repte geen woord dat in zijn nadeel kon worden gebracht. 'Wie ben jij?' Besloot 'ie te vragen. Zijn toon was ijskoud en kil. Niemand zou medeleven tonen aan zulke katten. Zelfs een kitten of een poesiepoes zou dat niet wagen, of willen. Zijn oren waren nog steeds naar achter gevouwen. Ook zijn ogen waren tot spleetjes verkleint. Een klein vuurtje in zijn maag beval hem om te draaien en te vluchten. Hulp gaan halen. Maar hij kon Brightpaw hier on-mogelijk alleen laten. Hij zichzelf nooit vergeven als er iets met zijn éérste leerling gebeurde. Ook niet omdat het Brightpaw was. Ze had ocharme al zo veel meegemaakt. Dingen die een oudste zelfs nog nooit had gezien, had Brightpaw al geconfronteerd. Elk haartje aan zijn lichaam zou uitvallen als Softcream zich omdraaide, en deze rogue ontvluchtte. Hij bleef dus netjes op zijn plaats, en zou als het nodig was vechten voor Brightpaw en zijn Clan!

Onderwerp: Re: I won't give up! do 9 aug 2012 - 21:31

De jonge apprentice lag als een levenloos lichaam op de grond, ook al leefde ze nog wel, alleen was het niet te zien, ze ademde wel, alleen ook dat was niet te zien, haar haren lagen in de war en een klein beetje bloed droop uit haar kop, haar ogen waren bijna gesloten, ze stonden nog op kiertjes, haar oogballen waren naar achteren gerold... dus eigenlijk zag je alleen een beetje oog wit door de kleine kiertjes van haar ogen. Haar bekje was een klein stukje geopend... Maar aanwezig was ze niet. Ze was heel ergens anders in haar kop.
"Ze stond bij vierboom, haar ogen gingen open en haar hart ging als een gek tekeer. Waar ben ik? Vroeg ze... Maar ze kon niet hardop praten. Alles ging via haar gedachte. Wat is dat?! Waarom kan ik niet gewoon praten! Riep ze in stilte uit. Brightpaw ging met haar poot over haar kop en stak haar nagels vervolgens in de grond. Haar nek haren stonden overeind en haar oren angstig naar achteren. Ze schudde eens met haar kop. Wat is dit?! Waar ben ik! Brightpaw schudde nog eens met haar kop en deed haar ogen dicht, als of ze dit alles van zich af wou schudden. Je bent in je grootste nachtmerrie, mousebrain, hoorde ze een zware, duistere, kille stem snauwen. Brightpaw's ogen schoten open en toen zag ze een zwarte schim voor d'r. De schim had fel gele ogen en die waren op haar gericht. Ze herkende deze kat maar al te goed. Darkfire. Brightpaw's haren schoten overeind en meteen deed ze een stap naar achteren. Ga weg! Ga weg! Riep ze vol angst uit. Darkfire moest lachen. Dit alles speelde zich af in haar kop, dit was de stem die haar elke keer weer lastig viel tijdens moeilijke situaties waar door ze niet helder kon na denken. Ze deed dit alles zelf... Maar dat had ze niet in de gaten, dit alles gebeurde onbewust. Je weet dat je dit zelf doet... Jij fantaseert mij in je kop, mousebrain, als je van me af wilt, waarom doe je dat dan niet? Brightpaw's pupillen werden groot en Darkfire kwam dichter bij, zo dicht bij dat zijn bek bij haar oor zat. Ik doe dit niet... Ik wil jou niet in mijn kop. Je liegt, zoals je altijd al hebt gedaan! Riep ze vol verbazing uit. Darkfire moest lachen. Je bent nog dommer dan ik dacht... Darkfire liep naar achteren en verdween daarna in een wolf zo zwart als... nog zwarter dan de zwartste nacht..."
Haar bewusteloze lichaam lag nog steeds in de zelfde dode houding. Al was ze niet dood...

Onderwerp: Re: I won't give up! za 11 aug 2012 - 17:24

_{Tot zijn genot zag hij dat de kater niet snapte waarom hij hem prees, de verbazing in zijn ogen en die bek die wat open hing. De glimlach op zijn gezicht werd weer eens wat breder en hij bleef stokstijf zitten waar hij zich nu bevond. Een paar druppeltjes bloed verlieten de wond op zijn kaak en zijn achterpoten begon wat warm te worden. Zijn beurt was nog niet voorbij, hij had nog geen zet gedaan. De kater liet zijn kop zakken en Cristiano keek wat nieuwsgierig toe. Zijn antwoord zou ook bepalen hoe hij zich voelde. Als het een beschuldiging was, werd hij overmand door woede, iets slechts over zichzelf was verdriet enzovoorts. De Rogue spitste zijn oren. 'Wie ben jij?' Toch kon hij er niets uithalen. Geen enkele emotie. Impressionante. Hij deed dus wel soms wat dingen goed. Toch was de houding van de kat tegenover hem niet echt vriendelijk. De naar achteren gevouwen oren en de ogen verraden zijn emoties. Dat was dus iets wat hij nog moest leren. Zijn beheersing. Cristiano liet zijn kopje wat scheef gaan en probeerde een goed antwoord te verzinnen. Hij mocht niet weer zijn hele verhaal doen. Daar was geen tijd voor. Hij keek in de richting van de Apprentice. Nog bewusteloos. Een mondhoek maakte een spastische beweging, maar die stopte snel. En weer keek hij in de richting van de kater. Hij wist niets van hem. Wat waren zijn sterke punten? Tja, die ene verrassingsaanval had niet vel gezegd. Zo kon iedereen hem aanvallen. Maar had hij veel kracht of was hij nou juist snel? "Goed," Begon de Rogue en keek wat vaag opzij. Zijn rode blik gericht op een kluitje van gras. "Ik ben Cristiano en zoals je al eens is opgevallen, ik ben een Rogue. Maar ik heb vele levensstijlen geprobeerd, waaronder jouw 'goede' leven als ThunderClan kat." Bij deze woorden richtte hij glimlachend zijn blik op de kater. Durfde hij nog met hem te vechten?

FLUT}

Onderwerp: Re: I won't give up!