The Fantastic Mr. Tips meets The Fantastic Mr. Spain

_{Likkebaardend wandelde Mr. Tips de keuken uit. Zoals altijd was er niets aan te merken geweest op zijn ontbijt. Het waren kalkoenreepjes geweest in een heerlijke jus-saus met een beetje rauwe groente voor de bite. Hij likte de laatste restjes saus van zijn snuit en glimlachte tevreden. Zijn poten droegen hem naar Oswald Pendle's grote leunstoel. Hij sprong erop, krulde zich op tot een zwart bolletje en viel in slaap.

De zon stond al hoog toen Oswald Tips ontwaakte. Hij gaapte en rekte zich langzaam uit. Daarna bleef hij nog even zitten en gaf zichzelf een wasbeurt voordat hij van de stoel sprong en richting het kattenluikje liep. Hij duwde het fraai bewerkte luikje open met zijn snuit en stapte erdoorheen. Hij snoof de geuren van de zomermiddag op en luisterde naar het gezoem van de insecten rond de bloemen en het gekwetter van de mussen in de kersenboom. Hij sloot zijn ogen. Boven hem, op het dak van zijn huis, koerden postduiven. De vogels waren van een man in zijn straat. Rond etenstijd rammelde de man met een blik duivenvoer en floot hij, waarna de lucht werd gevuld met het geluid van vleugelslagen en het getik van de vleugelpunten die tegen elkaar sloegen in de vlucht. De treurige kreet van een meeuw was in de wijde omtrek te horen. Mr. Tips hoorde ook de scholeksters, die een paar huizen verderop hun nest op een plat dak hadden, luidkeels protesteren toen een andere meeuw te dicht bij hun nest en hun jongen kwam. Enkele auto's reden voorbij met een rommelend lawaai, als de donder. Mr. Tips hoorde de voetstappen van enkele mensen. Hij hoorde twee kindere lachen terwijl ze langs renden. Mr. Tips opende zijn ogen. Met zijn gehoor was ondanks zijn leeftijd nog niks mis.

Hij wandelde onder de kersenboom door, tussen de planten en verliet de tuin. Toen hij door een opening in het groene hekje kroop, vernaderde de grond onder zijn witte pootjes van aarde naar stoeptegels. Op zijn gemak wandelde Mr. Tips door de straat. Zijn staart had hij in de lucht gestoken en zijn hoofd was geheven. Hij liep een behoorlijke tijd langs de tuinen met hun schuttingen, hagen, hekwerken, muurtjes en andere grensaangevers. Hij kwam in de buurt van de grote villa's. Zijn eigen baasjes hadden een villa ook makkelijk kunnen betalen, maar ze hadden liever een simpel huis gehad. Veel ruimer en met een grotere tuin dan het gemiddelde rijtjeshuis, maar niet vrijstaand, zoals de villa's. Mr. Tips vond het niet erg dat hij niet in een villa woonde. Het huis waar hij in woonde leek hem veel gezelliger en knusser dan deze grote woongebouwen.
Mr. Tips keek even rond en zag toen een eindje verderop een andere kat. Het was duidelijk geen zwerfkat en Mr. Tips vroeg zich af of hij in één van de villa's woonde. Hij liep naar hem toe. 'Goedendag,' zei hij vriendelijk.

(alleen Mr. Spain)}

The Fantastic Mr. Tips meets The Fantastic Mr. Spain 2a421v

Agustin Spain lag opgerold in een van zijn manden, elke nacht droomde hij van Spanje en alles wat hij daar had. Maar zijn droom liep al bijna ten einde, de kater ontwaakte uit zijn diepe en fijne slaap en opende zijn ogen. Hij zuchtte en stond op, hij rekte zich uit en begon zichzelf te wassen. Toen hij klaar was met zichzelf wassen liep hij naar de deur, de butler stond op en deed de deur voor hem open en achter hem dicht. Miranda en André waren al wakker. De schuifdeur stond open dus kon hij naar buiten. De Spaanse geuren bestonden hier niet. Agustin zuchtte en liep richting de struiken. Hij moest nog ver lopen eer dat hij bij het hek was. Hij versnelde zijn pas. Hij dacht aan zijn broer, wat miste hij die toch! Hij wilde weer terug naar Spanje, ze hadden het daar toch goed? Hij miste alles in Spanje, echt werkelijk alles. Misschien kon hij wel ergens voor zorgen, misschien kon hij wel zorgen dat hij weer naar Spanje terug kon! Maar hoe? Dat was onmogelijk, hij kon niet praten, dus hoe moest hij duidelijk maken dat hij terug naar Spanje wilde?

Agustin was al op de stoep aan het wandelen. De geuren en geluiden hier waren zo luid, in Spanje was het altijd zo rustig... Agustin keek even naar zijn poten en toen weer voor zich uit. Een andere kat had zijn aanwezigheid opgemerkt en stapte op hem af. Het was een zwarte kater, goed verzorgd en waarschijnlijk ook niet zo arm. 'Goedendag,' Zei de kater. Agustin keek hem niet-begrijpend aan en miauwde: "Lo sentimos, pero lo que dijiste?" Hij keek de zwarte kater aan. Hij bleef wel netjes, hij zei netjes sorry voor zijn vraag. Hij was gewoon beleefd.

Kort D;

_{De kater keek Oswald Tips niet-begrijpend aan. "Lo sentimos, pero lo que dijiste?" miauwde hij. Nu was het Oswalds beurt om vragend te kijken. Hij verstond geen woord van wat de kater zei. Het leek een beetje op Frans, maar het klonk het anders. Oswald was helaas ook niet erg goed in Frans. Hij kon zich slechts wat vage dingen herinneren van zijn Franse moeder. Een kinderliedje en een paar simpele zinnen. Oswald wist veel, maar andere talen kende hij niet. Alles wat hij wist had hij van Oswald Pendle en zijn vrouw geleerd en zij kenden de verschillende kattentalen natuurlijk ook niet. Het enige dat Mr. Tips kon opmaken uit de woorden van de kater was dat het een beleefd persoon was. In ieder geval klonk hij beleefd, al zou hij hem net zo goed beledigd kunnen hebben op een vriendelijke toon. Hij vroeg zich af of de kater Engels sprak. Dat was een taal die Oswald iets beter kon dan Frans. In de showkattenwereld praatten katten meestal Engels met elkaar omdat ze uit verschillende landen kwamen. Mr. Tips was niet vak op shows geweest, enkel shows voor katten van gemengd ras en die waren er niet zo veel. Ook had Mr. Pendle niet zoveel op gehad met kattenshows. Het was Beth die hem soms meenam. Toch had hij door die enkele keren wel een beetje Engels geleerd. Landgenoten hadden hem een aantal basiszinnen geleerd.
'Good eh, afternoon. Do you speak English?' vroeg hij in slecht uitgesproken Engels aan de kater. Hij hoopte dat de zinnen correct waren. De laatste keer dat hij op een show was geweest was al jaren geleden. Hij was er nu een beetje te oud voor.}

Agustin zag dat de zwarte kater niks van zijn taal begreep, fijn, ze snapte elkaars taal niet. Maar toch zou hij er niet om gaan zitten zeuren, misschien sprak deze kater ook wel een andere taal. Agustin Spain ging zitten en keek de zwarte kater in zijn gele ogen, dat was een kleur die in Spanje niet vaak voorkwam qua oogkleur. Deze kater was dus duidelijk niet Spaans. 'Good eh, afternoon. Do you speak English?' Vroeg de zwarte kater beleefd. Het klonk niet erg zuiver, maar hij kon er wel wat van maken. "Good afternoon mister ...?" Vroeg hij netjes. Hij kende ook wel wat Engels, dat moest wel wanneer iemand anders je taal niet sprak. En Miranda kwam immers uit New York, dus hij kende wel wat. Hij keek de kater aan, misschien had de zwarte kater wel uit zijn woorden begrepen dat hij op een nette manier zijn naam vroeg. Hopelijk kon deze kater ook trots op zijn naam zijn, net als Agustin deed, hij droeg de naam van zijn vaderland. Zijn Aque Blauwe ogen keken in de bijzonder gele ogen van de kater voor hem. Agustins houding was net, zoals hij altijd deed tegenover een andere kat. Tenminste, als die kat een halsband droeg. Hijzelf had een rode halsband met een minder rode roos erop. Hij had een echte Spaanse halsband, en soms droeg hij een roos in zijn bek. Bijvoorbeeld als André en Miranda een thuis etentje organiseerde, dan zaten ze aan tafel en dan bracht hij een roos voor in de glazen vaas. Hij deed dan altijd heel romantisch en zorgde voor een Spaanse sfeer.

Agustin was helemaal weggezakt in zijn gedachte. Dat deed hij wel vaker nu hij hier was, maar dan ook vooral over Spanje. Hij kon dan gewoon totaal afwezig zijn, maar dan hoefde je maar iets te zeggen en hij reageerde. Agustin Spain was een slimme kater, maar dat was deze kater voor hem waarschijnlijk ook. Misschien kon hij hem een keer uitnodigen in zijn huis. Hij zou zo zijn naam zeggen en dan zou hij hem uitnodigen, hopelijk bleef hij eten. Misschien bleef de kater wel slapen, hij had genoeg plaats in zijn kamer en Miranda en André zouden het zeker niet erg vinden. Hij had een heleboel manden en kleine bedden in zijn kamer, er was genoeg te doen. Agustin wekte zichzelf uit zijn afwezigheid en stond op. Hij zou in ieder geval deze kater zijn huis laten zien, verder moest hij het zelf wel weten.

_{"Good afternoon mister ...?" vroeg de kater. Mr. Tips begreep dat zijn naam werd gevraagd. 'Tips. Oswald Tips,' antwoordde hij. 'And you are mister...?' vroeg hij op zijn beurt beleefd. Hij keek naar de kater. Hij merkte nu ook de halsband op. Een rode, met een roos erop. Mr. Tips had niet zo veel met rozen, maar soms konden ze wel mooi zijn. Als ze maar niet zo groot en opvallend waren. Rozenstruiken konden leuk zijn, maar dan moest je wel struik zien, niet alleen roos.
De vacht van de kater was lang en goed verzorgd en zijn ogen waren zeeblauw. Hij had een nette houding, net als Mr. Tips. Uit zijn manieren maakte Tips op dat de de kater ook een heer was, een gentleman. Hij vroeg zich af of de kater een raskat was en zo ja: welk ras. Als hij inderdaad in die villa woonde leek het logischer als hij een raskat of anders een kat van twee gemengde rassen was. Daar waren zijn huisgenoten, de mensen, of één mens, rijk genoeg voor. Hij zag in ieder geval dat ze een goede keus hadden gemaakt. De kater voor hem was mooi. Als het een raskat was zou hij het goed doen op shows. Mr. Tips vroeg zich af af hij wel eens naar een show geweest was.}