Is it for real?

Onderwerp: Is it for real? za 21 jul 2012 - 10:47

--Moonstripe 8D

He, wat? Ik blij? Bestaat dat wel? Ik kan me herinneren dat ik altijd alleen maar verdrietig was, altijd depressief. Wat, ik heb zelfs zelfmoord willen plegen. Nu is Darkfire weg. Betekend dat dat alles nu weer goed is? Alle problemen zijn opgelost? Brightpaw zat met een knobbel in haar maag te slapen. Ze voelde verdriet, maar ook blijdschap. Maar waarom? Darkfire was weg, wohoo, maar het voelde nog niet honderd procent. Ze miste nog zo veel deeltjes van haar hart om weer vol op het licht in het kamp te zijn. Brightpaw opende haar lichte ogen, die eens straalde voor een keertje, ze had zich de afgelopen dagen goed verzorgd en goed gegeten. Ze was nog niet helemaal hersteld van haar wonden, watte, nog lang niet, maar ze kon wel gewoon haar apprentice dingen doen zonder te vergaan van de pijn. Natuurlijk moest ze nog rustig aan doen. Brightpaw verliet de den en keek naar de zonnen stralen die het kamp verlichtte. Brightpaw zuchtte. Maar toch kon je aan haar zien dat ze gewoon nog steeds niet gelukkig was maar gewoon zich beter voelde. Beter dan anders. Haar ogen gleden naar de prooi stapel, vervolgens gingen haar poten richting de prooi stapel, ze pakte een muisje en ging er mee aan de rand van de open plek zitten. Ze keek rond en zag verschillende warrior's en apprentices de dennen uit komen om te eten. Brightpaw glimlachte even. Maar toch ergens raakte het haar dat ze de duistere kater niet rond zag sneaken, als of het haar vertrouwd was geworden. Brightpaw fronste en schudde met haar kop. Echt niet! Ze ging die kater écht niet missen! Brightpaw stond op en rekte zich uit en liep toen direct door naar de uitgang van het kamp. Ze keek nog één keer achter over als of Darkfire haar zou roepen om te trainen... vecht training. Maar nee, dat gebeurde niet, want hij was hier niet meer, Starclan mocht weten waar hij wél was. Zo lang hij hier maar niet was. Brightpaw grijnsde even en begon te rennen. Darkfire was haar mentor niet meer, en hij was er niet meer. Brightpaw rende, rende, rende, en liet de wind door haar vacht waaien. Bij een open plek tussen de bomen waar de zonnen stralen gewoon te zien waren stopte ze. Ze zette haar poot in het licht en ze sloot voor een moment haar ogen. Dit gevoel, het was gewoon nog niet compleet, wat ontbrak er dan? Brightpaw opende haar ogen en toen zag ze beweging in het dichtbegroeide stuk. Ze snoof de geur op en rook een bekende geur. Moonstripe was hier.

::"Bright's::

Onderwerp: Re: Is it for real? do 26 jul 2012 - 22:20

Zijn ogen open, geconcentreerd op de muis die voor hem lag. Hij had de hele dag gejaagd, de arme kat. Nee, eigenlijk was hij best gelukkig. De laatste tijd dacht hij minder aan Snowcrystal, en kreeg niet meer de eerdere gevoelens of warmte die hij vroeger altijd had gehad als hij aan haar dacht. Het was te lang geleden, en hij was braaf over haar gekomen, zoals ze waarschijnlijk wou. Niet zijn schuld, though. Zij was hier degene die .. Moonstripe schudde zijn hoofd, niet aan denken. Je had haar achter je gelaten, en ging weer gewoon van je leven genieten, zoals je vroeger ook deed. Hij zuchtte gelukkig, en nam in zijn hoofd alle trainingen weer door. Nu hij Littlepaw had, zou hij een heel ding moeten uitdenken, om de kleine poes haar trainingen verder te zetten. No problemz, maar dit moest wel dan gebeuren. Hij boog zijn hoofd voorover en nam voorzichtig een hap. Het vlees was terug vet, en smaakte lekker. Veel beter dan die draderige dingen die Bladkaal rijk was geweest. Of zelfs, toen een muis vangen of iets vangen was een hele queste geweest. Niet hun fout, maar het leek alsof het woud steeds kouder werd, de laatste tijd was er ook veel regen gevallen. Niks voor hem, zo'n natte vacht. Dan zette hij op, en leek hij net een uitgepluiste egel. Nee bedankt for sure! Moonstripe's blauwe ogen keken door het kamp, terwijl hij gedachten toevallig naar Brightpaw dwarrelden. Ze was nog steeds geen warrior, wat hem vreemd was. Hoewel, met alle “trainingen”' van Darkfire, het was ergens wel normaal dat Blue haar nog iets langen liet trainen. Waar was ze eigenlijk?
Zijn hoofd bewoog een paar keer heen en weer, maar haar Bengaalse vacht kon hij niet ontdekken. Jammer, maar misschien was ze jagen. Waarom ging hij haar geen gezelschap houden, als oude vrienden, zij aan zij? Hij stond op, schudde zijn vacht uit en liep rustig naar buiten. No problemz bro, just huntin' around. Hij grinnikte in zichzelf en ging van zachte passen over naar een vaste tred, en toen naar de gevreeste klauwen ren. Zijn klauwen dienden in dit geval om je sneller voort te klauwen in de aarde, maar werd ook tijdens een gevecht door hem gebruikt. Je was sneller alert dan, en dus vond hij Bright's geur al gauw. Hij snoof, en stapte toen de zonverlichte plek op waar ze leek te wachten. “Hey Bright!” Snorde hij vrolijker als hij de voorbije maanden had kunnen permitteren. “Hoe gaat het met je?” Op een gepaste afstand bleef hij staan, en keek haar met een grote glimlach aan.

Onderwerp: Re: Is it for real? do 26 jul 2012 - 22:32

Wat er ontbrak? Nou, nu wist ze het, nu ze Moonstripes geur rook. Moonstripe was altijd heel veel voor haar geweest. Altijd samen, zij aan zij, als apprentices hadden ze het zo leuk gehad. Samen jagen, samen stoeien. Altijd gezellig. Alleen jammer dat ze niet leuk samen hadden kunnen trainen. Brogjtpaw had zo'n zpijt dat ze gevoelens voor hem had gekregen. Liefde bestaat niet in de beste vriendschap hield ze zich voor. Al konden gevoelens nooit zomaar weggaan. Brightpaw merkte wel op dat Moonstripe de laatste tijd veel meer hier was in het Thunderclan territorium in plaats van niet te bekennen. Het boeide haar niet zo veel meer. Moonstripe was een vriend. En zoals hij het noemde zag hij haar als zijn zusje. Dan maar zo. Brightpaw keek om en zag toen een flits van een grijze/zilveren vacht. “Hey Bright!” Brightpaw keek op en hoorde Moonstripes stem. Brightpaw hoorde zijn vrolijke toon. Zo had hij ook tegen haar gepraat toen ze nog zo veel samen waren. Brightpaw keek hem iet wat verbaast aan, ze zei niks. “Hoe gaat het met je?” Vroeg hij. Brightpaw schudde even met haar kop. 'Het gaat...' begon ze. Brightpaw glimlachte, een glimlach die zo lang onder het stof had gezeten, een vrolijke glimlach, een stralende glimlach. 'Het gaat goed!' snorde ze. Brightpaw liep wat dichter naar hem toe en grijnsde. 'En hoe gaat het met jou?' Vroeg ze. Brightpaw ging zitten en haar gevlekte pels glom in het licht van de zon. Haar ogen straalde, en haar vacht was mooi en dik geworden, ook was ze aangekomen op een goede manier, ze had haar oude slanke lichaam terug, en geen ribben meer die uit haar huid staken. Brightpaw was gezond, alleen nog steeds niet vol op gelukkig. Maar nu was die droevige houding er niet, ook geen droevige glans in haar ogen. 'Wat ben je aan het doen? Of wat was je van plan om te doen?' Besloot ze te vragen. Ik heb je gemist, Moonstripe... Waar was je?

::"Bright's::

Onderwerp: Re: Is it for real? za 28 jul 2012 - 17:57

Zijn ogen stonden vrolijk toen hij op haar afliep, en toen weer bleef staan. Ze leek het ook niet erg te vinden dat hij er was, iets waar hij in eerste instantie wel wat bang was voor geweest. Hij snorde voorzichtig, en wist zich toen weer geen houding te geven. Ze waren door veel geweest, hij en Bright. Wat allemaal was begonnen als een simpel spel, om toen samen te gaan jagen. Nadien waren ze beste vrienden geworden, en na alles kon hij haar niet achterlaten. Ze hadden samen Darkfire doorstaan, en zij had uiteindelijk de Clan kunnen waarschuwen. Bovendien wist ze dat hij een korte relatie had gehad met een RiverClanpoes, waar uiteindelijk kittens waren geboren. Maar hij haar sinds die tijd niet meer gezien, dacht dat ze boos was. En uiteindelijk waren zijn gevoelens afgezwak, tot ze uiteindelijk een koud persoon voor hem was, niet meer dan wat ooit een vriend was geweest, zonder enig ander. Zijn verantwoordlijkheid wou hij wel opnemen, ware het niet dat hij z'n kittens niet eens kende. Moonstripe zuchtte, waarom moest het soms zo ingewikkeld zijn? En om nog een schepje erbovenop te doen was Bright bovendien op hem verlieft geworden. Of ze het nog steeds was wist hij niet, maar de periode daarna was donker. Omdat hij niet wist hoe hij ermee om moest gaan, en hij wou niet meer pijn doen door in haar buurt rond te hangen. Schuldgevoel overmande hem, waarom was hij dan ook nu naar haar toe gegaan? Hij zuchtte nog eens, en keek toen met ietswat verdrietige ogen naar de poes. Maar hoe hij z'n best ook deed, hij zag niks meer in haar dan zijn beste vriendin, zoals een familielid. Zusje. Close, maar niks meer. Toch?
“Ah.” Zei hij enkel om haar antwoord. Haar vraag deed zijn ogen even verbaast knipperen? Hoe het met hem ging? Een grote warboel, confused tot en met. “Wel goed hoor.” Hij glimlachte even. “Ik dacht je ging jagen, dus ik dacht toen dat ik je misschien kon helpen? Samen jagen, altijd leuk.” HIj gaf haar even een plagerig duwtje tegen haar flank, en keek haar toen hoopvol aan.

Onderwerp: Re: Is it for real? ma 6 aug 2012 - 2:43

Moonstripe gaf een seintje dat hij had geluisterd naar wat ze had gezegd. Brightpaw glimlachte naar hem. Het besef dat hij niets meer dan een zusje in haar zag stak haar nog steeds, maar ze was er wel over heen, althans, tot zo ver. Natuurlijk lagen er nog gevoelens voor hem in haar hard. Maar ze kon er toch wel beter mee om gaan. What doesn't kill you makes you stronger, en dat was waar. Brightpaw vroeg aan Moonstripe hoe het met hem ging. En natuurlijk antwoordde hij daar op. Brightpaw liep een stukje naar voren en ging zitten. Haar gevlekte pels glinsterde in het zon licht. Brightpaw keek hem aan met haar mooie heldere ogen, ogen die zo lang waren verstopt onder een wazige deken. Een deken vol mist en droevigheid. Maar die was weg, gelukkig. Brightpaw vroeg aan Moonstripe wat hij aan het doen was of juist van plan was om te gaan doen. “Ik dacht je ging jagen, dus ik dacht toen dat ik je misschien kon helpen? Samen jagen, altijd leuk.” zei Moonstripe terwijl hij haar een plagerige duw tegen haar flank gaf. Brightpaw keek hem eerst even verbaasd aan maar al snel kwamen er pret lichtjes in haar ogen terecht in glimlachte ze gelukkig. 'Wat voelt het goed om jouw weer bij me te hebben. Ik heb je zo gemist! En het lijkt me leuk om samen met je te gaan jagen,' zei ze met een blije glimlach. Hij was terug in haar leven! Dat voelde ze! En dit keer zou ze hem niet meer laten gaan. Nooit meer. Ze wist niet wat ze nou precies voor hem voelde, liefde of meer dan vriendschap... Maar wat het was, was fijn. Één ding wist ze zeker, ze hield van hem. Brightpaw keek hem aan en duwde toen terug met haar poten tegen zijn flank.

::"Bright's::

Onderwerp: Re: Is it for real?