Where am I? (voor iedereen open)

Wingkit wert wakker op het mos zijn ogen prikken en het was koud en donker,niet zo als bij mama dacht hij. Het warme bloed liep over zijn koude ligaam heen,hij kreeg zoveel pijn hij kon niet eens bewegen'papa mama'zij hij. Wingkit ging opstaan en zakkte neer,hij was beweegloos maar hij gaf niet op en hij stond op en hield zijn poot omhoog, met een oog kon hij niet meer zien en hij botste overal tegen aan. Met een harde knal komt hij tegen een scherpe punt aan. En hij vald als een zak met aardappelen op de grond met de punt in zijn zij. Waar ben ik zij hij met een oog dicht gekneepen,en kroop veder. Wingkit rook de buiten lucht,en hij was verheugt waar hij was,hij kon zig niks meer herinneren. Hij had vreeselijke hoofdpijn.

Skypaw rilde. Het was niet zo'n goed idee om laat in de avond op jacht te gaan. Het was eigenlijk ook zinloos. Eer hij bij goed jachtgebied was, was de zon al onder en sliep alle prooi.Hij besloot om terug te keren naar het kamp. 'Papa, mama' Skypaw draaide zich verward om en spitste zijn oren om het geluid op te vangen. het klonk als een kit. Skypaw liep op het geluid af. Hij schrok. Voor hem lag een kleine kit, helemaal bebloed en met een oog toe. Skypaw herkende de kit niet maar een ding wist hij zeker. Die had dringend verzorging nodig.'waar heb je pijn?' vroeg hij zenuwachtig aan de kit. Hij gaf de kit geen tijd om te antwoorden en pakte hem meteen op. Hij liep richting medicincat's den. Voorzichtig ging hij naar binnen en legde de kit neer.'Is hier nog iemand? riep hij. 'Deze kit heeft verzorging nodig!' Skypaw hoopte dat de kit het zou halen, er moest snel iemand komen, anders was het misschien te laat.'Snel!' riep hij nogmaals. Hij trappelde met zijn poten op de grond van ongeduld. Wanneer zou iemand komen?

Rustig zij Wingkit,hij had geen iedee wie het was maar hij wist wel dat hij de uit gang wilde zien waar hij was. Rustig ik schrok ook toen ik hier lag begon Wingkit,maar hij wist dat hij vast zat. Wingkit was van plan om naar buiten te gaan en de puntige steen uit zijn zij te halen. Elke beweging had geen nut het was alsnog donker en koud,zoals zijn bloed. De geuren waaren sterk hier en niet te weerstaan. Zijn ogen prikten zijn verleberd poten deden het niet hij horden een geruis door zijn oren,en hij voelden de kouw die hij binnen zijn koude vacht liet.

'Rustig' Skypaw schrok op uit zijn gedachten. Hij was van plan om bij de kit te gaan zitten tot de medicincat kwam.De kit had het tegen hem gezegd .Plotseling merkte Skypaw de scherpe steen op in de kit zijn vacht. Die moest er zeker uit. 'Ik ben wel geen medicincat, kleintje' mompelde Skypaw. Maar deze moet er echt uit. Hij wist dat hij het eigenlijk aan de medicin cat moest overlaten maar de kit leed zoveel pijn. Skypaw nam voorzichtig het stuk steen tussen zijn tanden en begon er zachtjes aan te trekken.'Los' mompelde hij. De bebloede steen had hij op het mos gelegd. Ondertussen was het midden in de nacht. Hij wist niet of de medicincat snel zou komen. 'Wie of wat heeft jou zo toegetakeld?' vroeg hij bedroefd aan de kit

Weet ik niet meer ik weet niet eens waar ik ben en wie ik ben zij Wingkit. En hij likkte zijn wonden af zijn kleine kouwe vacht brande van de pijn,wie is die kat wat doet hij en is hij tevetrouwe of moet ik renen de vragen ging door zijn gedachten wat is er aan de hand wie ben ik wat doe ik en wie is hij? Wingkit ging tegen skypaw aan liggen net dat hij zijn vader was. het bloed bleef bloedden,de lucht prikkte in zijn neus en zijn wonden branden van de kouw. En nu nieste de kleine kitten,ik voel me niet zo lekker zij Wingkit zacht wat je bijna niet kon horen hij rilde. Het enigste wat je hoord was een klein miauwtje,Wingkit viel in slaap.

'Weet ik niet meer, ik weet niet eens waar ik ben en wie ik ben' zei het kittentje terwijl het zijn wonden aflikte. Hij ging tegen Skypaw aan liggen. Skypaw fronste zijn voorhoofd, die kit dacht toch niet dat hij zijn vader was? Wat maakt het uit. Skypaw gaf de kit een paar likken over zijn kop. 'Ik voel mij niet zo lekker' zei de kit. De kit lag zo dicht tegen Skypaw dat hij de rilling voelde die door dat kleine lijfje ging. 'De medicincat moet echt komen' zei de apprentice verdrietig. Potseling werd Skypaw moe, hij zat al de hele nacht bij het kleintje te wachten tot er iemand kwam. Hij durfde de kit geen enkele seconde alleen te laten. Plotseling hoorde hij een klein miauwtje. Skypaw keek om en zag de kit rustig ademhalen. Die was ook in slaap geraakt. skypaw legde zijn kop op zijn poten.' Wat zou de medicincat hiervan wel denken' dacht hij hardop. 'een gewonde kit en een vuile apprentice, die zomaar slapen in medicincat's den. Veel tijd om te piekeren kreeg hij niet meer. Langzaamaan sloten zijn ogen zich en Skypaw viel in slaap.

vogend topic bij de rouger gebieden

Wingkit wist dat hij sliep,dus hij stond op en liep duizelig weg. Hij botste overal tegenaan en hij renden weg,hij volgde de duisternis wat tot een eide leek van licht. Wingkit keek naar buiten en ging op het gras staan wat op niks leek. Hij hield zijn achter poot omhoog daar kon hij niet mee lopen,hij rend weg weg van alles hij wist niks aleen dat hij een kat was. Wingkit rend weg voor altijd tussen de bomen en tussen de bladeren. Hij renden weg en eindigt bij een plaats waar hij kon slapen,Wingkit wist niet waar hij was maar wel op mos lag de warme mos.

Onderwerp: Re: Where am I? (voor iedereen open)