Hooglanders&katten

Onderwerp: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 16:27

Duskpelt was zo snel ze kon naar de Medicine Cat's den gerend. Divestream was gewond! Niet zomaar ook. Een Hooglander had haar bijna gespietst en op de grond geworpen. Yellowclaw was tegen het beest aangelopen, en Duskpelt en Divestream waren er toevallig ook geweest. De Hooglander was woedend geworden en had hen aangevallen.. Duskpelt stond nu hijgend voor de ingang, met Divestream op haar rug. 'Seastream! Seastream! Ik heb Divestream bij me!' Haar mauwen waren kort en snel. Ze moest Divestream zo snel mogelijk behandeld krijgen. Duskpelt keek om zich heen, hopend dat Seastream haar snel binnen zou laten. Het was een noodgeval!

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 16:41

In een rustig drafpasje liep de kleine witte poes heen en weer door haar den. Ze had eens een keertje wat rust en had besloten haar spullen weer een beetje te herorganiseren. De meeste zouden het een vreselijk werkje hebben gevonden, maar Seastream vond het geweldig. Zo kon ze gelijk ook haar voorraden weer checken en vond ze zelfs wat dingen terug die ze kwijt was geraakt. De verscheidene geuren van allerlei planten en kruiden vulde haar neusgaten en ze genoot er volop van. Ze was in haar element.
Maar haar rust werd al snel onderbroken. ’Seastream! Seastream! Ik heb Divestream bij me!’ klonken een paar korte mauwen. Ze weergalmde een beetje in de eenzame en lege Medicine cats den. Vrijwel Automatisch draaide Seastream haar oren naar de ingang. Seastream snoof nogal geërgerd, ze had net haar bek vol geladen met wat Goudsbloem en kon dus moeilijk antwoorden. Snel trippelde ze naar het plekje waar ze ze wou neerleggen en legde ze de planten snel maar voorzichtig neer. Vervolgens trippelde ze naar de ingang. ’Wat is er…’ Haar stem stierf weg toen ze Duskpelt zag met een gewonde Divestream op haar rug. ’Kom snel binnen,’ beval ze met een ernstige frons boven haar ogen. Voorzichtig ondersteunde ze Duskpelt, die bijna leek in te storten. Wat zou er zijn gebeurt? was de enige vraag die brandde in Seastream. Veel tijd om erover na te denken had ze echter niet. ’Leg Divestream maar daar neer.’ Ze zwiepte sierlijk met haar staart naar een mosbedje. Daarna trippelde ze weer weg, zoekend naar de juiste planten en kruiden.

- Kun je me misschien vertellen welke verwondingen Divestream precies heeft, dat werkt wat handiger xD... -

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 17:01

Divestream voelde hoe haar levenloze lichaam werd opgepakt door Duskpelt. Ze voelde de wind in haar vacht en dat ging zo door de hele tocht lang. Overal waar ze kon bewegen voelde ze pijn en Divestream moest bijna huilen van de pijn. Ze opende een oog en zag dat ze in de Medicine Den was. Divestream's gewrichten deden alleen maar meer pijn. Ze opende haar ogen en overal waar ze keek lag bloed op haar vacht. Ze keek naar haar buik en zag zelfs een klein stukje bot. Gatverdamme! Waarom zij weer? Maar dat was nog niet alles. Ze kon haar staart nauwelijks bewegen. Dat deed gewoon pijn. Ze zag dat het vel ook diep weg was bij haar buik. Als Fastclaw haar nu zou zien... Hij zou zich gewoonweg kapot schrikken! Divestream keek treurig. Wat als ze nu nooit meer mocht jagen van Seastream?

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 17:11

Nightpaw was nog in het kamp en had de ochtend doorgebracht met het kijken naar Seastream die af en toe langs liep. De witte poes was erg aardig, was ze maar haar mentor. Het was niet zo dat Mousefur stom was, maar Nightpaw had al langer medicine cat apprentice willen worden. Alleen Crookedstar liet haar niet. Ze zuchtte even en spitste haar oren toen ze katten hoorde aankomen. Ze schoot overeind toen ze Divestream onder het bloed zag. Ze lag op Duskpelt rug en ze had een wond. Misschien was dit haar kans. Ze liep naar de Medicine den toe en ging bij het groepje katten staan. Seastream legde wat goudsbloem weg en zei dat ze Divestream moesten neerleggen. Daarna trippelde de witte poes weer naar haar den om planten en kruiden te gaan zoeken om op de wond te doen. Goudsbloem voor infectie, spinrag voor het stoppen van het bloeden en papaverzaad tegen de ergste pijn. Zou dat het zijn? Dat Seastream mee zou nemen naar Divestream. Ze wilde zo graag helpen dus schoot ze naar voren in ging in het zicht staan. Haar blik rustte op de gewonde witte kat.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 17:21

Het eerste wat in Seastream opkwam was het stoppen van het bloeden. Een gedeelte van haar vacht was rood gekleurd. De dikke rode vloeistof zat er goed aanvast geplakt. Kundig draaide ze snel wat spinnenrag om haar poot. Snel hinkte ze terug naar Divestream. Voorzichtig legde ze wat spinnenrag op de buik van Divestream. Hij was helemaal open en zag er lelijk uit. Seastream haar ogen gleden over het toegetakelde lichaam van Divestream. ’Laat me raden, je gewrichten doen pijn?’ mompelde ze starend naar hoe Divestream haar staart een beetje bewoog. Nou… Bewegen was een groot woord. Ze keek nog eventjes naar Divestream en ontmoette haar ogen. Ze stonden treurig. ’Ik kan nu nog geen conclusies trekken,’ zei ze enkel voor ze weer weg trippelde. Binnen een paar seconden kwam de witte poes alweer terug trippelen. Ze had een soort van pakje in haar mond, gemaakt van blaadjes. Voorzichtig legde ze het voor Divestream neer. Rustig maakte ze het open en schoof ze wat Madelief blaadjes – die erin zaten – naar de bek van Divestream toe. ’Kauw hier maar eventjes op,’ zei ze met een zachte, maar wel vaste, stem. Vervolgens draaide ze zich om. Ze wierp een blik op Duskpelt, die leek oké te zijn. Haar blik gleed af naar nog een andere poes. Nightpaw. Ze had de kleine Apprentice helemaal niet opgemerkt. Eigenlijk kwam ze nu wel van pas. Snel hapte Seastream een keer naar adem. ’Nightpaw, kun jij misschien wat Papaverzaad voor me zoeken? Mijn voorraad ervan is namelijk leeg en met deze wonden heeft Divestream ze echt nodig.’ Gelijk schoot haar iets te binnen: Goedsbloem! Wat stom dat ze dat had vergeten, maar meestal vergat ze snel dingen als er zoveel bloed aan te pas kwam. Gelijk schoot de Medicine cat haar den weer in. Waar had ze ze ook alweer neergelegd? Toen ze ze eindelijk spotte rende ze erop af, pakte ze er wat van in haar bek, voorzichtig natuurlijk. Daarna ging ze weer terug naar de groep katten. Hopelijk zou haar vergeetachtigheid geen negatieve gevolgen hebben voor Divestream.

- Heb ik zo de wonden een beetje goed ingeschat (; ? -

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 17:31

Pijn wrong zich in alle maten door Divestream's lijf. ’Laat me raden, je gewrichten doen pijn?’, mompelde de witte medicijn poes. Divestream antwoordde niet. ’Ik kan nu nog geen conclusies trekken', zei Seastream toen Divestream haar ogen even ontmoette. Daar was Divestream eigenlijk wel blij mee. ’Kauw hier maar eventjes op', zei de poes met zachte stem. Divestream deed wat haar gevraagd werd. Ze zag dat de medicijnkat van alles deed en hard rond rende. Waarom zoveel moeite als Divestream toch zou sterven? De witte poes dacht alles nu momenteel pessimistisch. De medicijnkat zei wat tegen Nightpaw en kwam toen terug naar haar. 'Fastclaw...', mompelde de RivierClanpoes. Ze wou nu alleen maar naar Fastclaw. 'Waar is Fastclaw?', vroeg ze nogmaals terwijl ze de medicijnkat doordringend aankeek.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 18:11

Nightpaw keek naar Seastream die bezig was. Het bloed bleef uit de wond van de witte kat stromen, tot Sea er spinrag tegenaan hield. Daarna vroeg ze aan Nightpaw of ze papaver zaden wilde halen. Dit hoefde de medicine cat niet twee keer te vragen. Zo snel als ze kon, stoof ze naar de uitgang van het kamp. Nightpaw denk, wat heb je geleerd van de oude medicine cat en van de elders. Ze wilde zo graag medicine cat worden, dat ze al flink wat had geleerd van de oude medicine cat die zich nu bij de elders had gevoegd. Hij was altijd vriendelijk tegenover haar geweest, haar grote voorbeeld. Papaverbloemen groeien vlakbij het kleine bos, het schoot haar opeens tebinnen. Snel racete ze naar de plaats toe en snuffelde wat rond. Als het goed was moesten het deze zijn. Zo vlug als ze kon plukte ze wat grote bloemen en rende ermee terug. Het duurde even voor ze weer bij het kamp was, maar ze stormde meteen door naar de medicine den. Vlug liet ze de bloemen op de grond vallen. 'Ik heb .. ze' hijgde ze, waarna ze meteen de zaden los begon te peuteren. Toen ze er een paar had legde ze, ze voor Seastream neer. StarClan, laat het de goede zijn, bad ze zacht in haar hoofd. 'Misschien moeten we wachten met geven, aangezien ze dan gaat slapen en we dan niet meer weten hoe veel pijn ze heeft' zei ze tegen de medicine cat.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 18:31

Rustig en voorzichtig begon Seastream wat Goudsbloem op de wonden te doen. Het was al bijna helemaal gestopt met bloeden, dus kon het nu wel. Ze neuriede zachtjes wat. Het was een deuntje. Dit deed ze altijd als ze andere verpleegde. Alles wat ze deed ging dan op het ritme van het deuntje. Het maakte haar rustig en zorgde ervoor dat ze zich helemaal kon concentreren op haar werk. Haar mentor had het haar geleerd. Vroeger had ze nogal wat problemen om er met haar hoofd bij te blijven, aangezien ze altijd nogal in paniek raakte door de wonden van de katten. Natuurlijk was ze nu allang van dat probleem af, maar het bleef een soort van gewoonte en ritueel voor haar om dit te doen. Ze hoorde Divestream zwakjes wat mompelen. Het enige wat haar oren ervan konden verstaan was de naam Fastclaw. Ze gokte erop dat ze Fastclaw wou zien. Ze keek naar Divestream, die haar doordringend aan keek. ’Waar is Fastclaw?’ Seastream fronste een ogenblik. Hoe moest zij nou weten waar Fastclaw was? Ze slaakte een zucht en deed eventjes haar ogen dicht. Daarna verscheen er een hartelijke glimlach op haar gezicht. ’Maak je geen zorgen… Ik weet zeker dat hij hier zal zijn als je je ogen dadelijk weer opent,’ verzekerde ze de gewonde poes. Misschien zou ze het Papaver zaad nog niet hoeven geven, aangezien Divestream toch ieder moment in slaap kon vallen. Zo hoorde gehijg achter haar. Snel draaide ze zich om. ’Ik heb… Ze.’ Het was Nightpaw. Er ontsnapte Seastream een zacht grinnik geluidje. Zo te zien beschouwde Nightpaw de opdracht van het halen van Papver zaad alsof haar leven ervan af hing. De kleine grijs gestreepte poes had ze voor Seastream gelegd. Onderzoekend keek de Medicine cat ernaar. Eventjes had ze een ernstig gezicht maar uiteindelijk ontspande ze zich. Liefkozend gaf ze Nightpaw een snelle lik tussen haar oren waarna ze knikte, het waren de goede zaden. ’Misschien moeten we wachten met geven, aangezien ze dan gaat slapen en we dan niet meer weten hoe veel pijn ze heeft,’ merkte de poes op. Opnieuw knikte Seastream. ’Maar meestal geef je ze ook alleen maar als ze pijn hebben, dus vraag je er dus ook naar. Maar ze is zwak en moe, dus uiteindelijk zou zelf wel in slaap vallen,’ legde Seastream zachtjes uit. Nightpaw was een lieve en leergierige poes. Als Seastream een Apprentice zou moeten zoeken zou zij natuurlijk de voorkeur krijgen, maar het oordeel lag ook voor een deel bij Crookedstar.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten zo 19 sep 2010 - 20:58

Divestream's vragen werden beantwoord. Maak je geen zorgen… Ik weet zeker dat hij hier zal zijn als je je ogen dadelijk weer opent,’ hoorde ze Seastream zeggen. Er verscheen een lach op Divestream's gezicht. Ze trilde helemaal want ze had het koud. Bij elke rilling kwam er opnieuw pijn in haar gewrichten. Ze hoorde Nightpaw wild rond rennen. Wat was de poes toch allemaal aan het doen? Divestream kon het zich niet meer herinneren, het enige wat op haar gedachten lag was die vreselijke pijn die haar aderen vulde. Divestream werd erg bang van die pijn. Ze voelde alleen nog de pijn en dacht met moeite aan Fastclaw. 'Fastclaw', mompelde ze weer treurig, toen nam al de duisternis de overhand en viel Divestream in een diepe slaap.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten ma 20 sep 2010 - 19:15

Duskpelt was zo moe.. Haar poten trilden en de wereld werd wazig. Toch zag ze nog hoe Divestream geholpen werd door Seastream, en Nightpaw. Divestream bloedde enorm, en Duskpelt wilde dat ze iets kon doen. Maar Seastream wist wat ze deed, en Nightpaw kon er ook wel wat van. Op een gegeven moment vroeg Divestream om Fastclaw. Die vond ze leuk, dat had ze gezegd. Seastream verzekerde haar dat hij wel zou komen. Duskpelt keek bezorgd naar haar vriendin, kon zich maar net inhouden de twee poezen niet lastig te vallen. Seastream gaf Divestream de goudsbloem, die Nightpaw gehaald had. Divestream begon langzaam in slaap te vallen, en toen haar ogen sloten voelde Duskpelt haar eigen vermoeidheid door haar lichaam stromen. Haar ogen knipperden vermoeid, en Duskpelt zakte in elkaar op de grond. Ze was niet gewond, alleen geschrokken door het ongeluk met de hooglander. Waar was Yellowclaw eigenlijk naartoe? Het deed er even niet meer toe. Haar zicht verdween helemaal zodra haar ogen helemaal sloten. Duskpelt voelde haar spieren ontspannen, en de beelden van de voorgaande minuten raasden door haar kop. Na een tijdje werd de stroom beelden ouder en rustgevender. Met een tevreden zucht overmeesterde de slaap de hele poes.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten wo 22 sep 2010 - 17:52

De lach die op Divestream gezicht verscheen zorgde ervoor dat een warm gevoel Seastream bekroop. Wel trilde de arme poes, maar dat zou snel wel weer overgaan. Ze had gewenst om haar minder pijnlijk in slaap te laten vallen, maar om haar nu nog Papaver zaad te geven was gewoon… Niet nodig en zelfs een beetje tegen de regels. Zachtjes duwde ze haar neus tegen de wang van Divestream op. ’Fastclaw,’ mompelde deze op een treurige toon. Het duurde niet lang daarna of ze was haar bewustzijn kwijt. Al zuchtend hief de kleine witte poes haar kop op. Ze kon maar beter alvast een beetje speurwerk verrichten naar Fastclaw. Ze had immers een soort van belofte gedaan. Maar waar moest ze beginnen met zoeken? Duskpelt! Schoot haar te binnen, zij zou vast wel weten waar Fastclaw was. Lenig draaide ze zich om zich en zag ze hoe de poten van de poes het begaven onder haar gewicht. Met wijd opengesperde ogen keek ze ernaar. Haar helder tot fel blauwe ogen die nogal hectisch heen en weer schoten om te kijken of dat Duskpelt zelf niets had. Ze had de Warrior al eerder bekeken, toen had ze niets, maar misschien hadden haar ogen iets niet gespot. Uiteindelijk kreeg ze in de gaten dat Duskpelt alleen moe was. Opgelucht zuchtte de Medicine cat. Ze wist wel dat ze geen foutje had gemaakt; maar om zorgeloos te worden zou haar duur kunnen komen te staan, dus was ze altijd alert. Duskpelt slaakte nog een laatste tevreden zucht voordat ze in slaap viel. Er verscheen een onderdrukte glimlach op Seastream haar gezicht terwijl ze zich op Nightpaw richtte. ’Ik weet niet of je nog taken hebt gekregen van Mousefur, maar als je niets te doen hebt kun je me wel helpen Fastclaw te zoeken. Als je dat zelf wel wilt natuurlijk,’ bood ze aan op een lieflijke stem. Rustig bekeek ze de twee katten nog een keer vluchtig, nog een keer checkend of ze geen wond had gemist. Daarna keek ze weer naar Nightpaw, wachtend op haar antwoord.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten wo 22 sep 2010 - 20:42

Nightpaw luisterde naar Seastream en knikte. Ze zou altijd luisteren naar de medicine cat. Ondertussen ging het allemaal verder. Divestream vroeg weer naar Fastclaw en Duskpelt leek weer wat te doen. Toen Seastream haar vroeg om Fastclaw te zoeken keek ze haar aan. 'Nee ik heb niets te doen. Ik zal zoeken' zei ze tegen de medicine cat en trippelde de den uit. Waar zou Fastclaw zijn? Ze had geen idee. Snel snuffelde ze wat rond. Wat als hij op een patrouille was? En stel dat Divestream zwakker zou worden. Fastclaw was niet in het kamp. 'Ik ga naar Leopardfur, zij moet weten waar de patrouilles heen zijn gegaan. Snel doorzocht ze het kamp en keek in de Nursery. Haar moeder had nog steeds kittens, dus ze moest hier wel zijn. 'Leopardfur! Ik heb je nodig!' riep ze naar binnen en wachtte even tot er enig antwoord zou komen.

(Verkeerde acc en geen inspi, i'm sorry...)

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten za 25 sep 2010 - 10:00

Divestream lag al een tijdje te slapen. Ze kronkelde steeds met haar beschadigde lichaamsdelen en mompelde meestal Fastclaw's naam. Divestream schoot wakker en keek rond. Er was niet veel gebeurd en zonsondergang zou dadelijk wel beginnen. Divestream hoopte dat Fastclaw zich verschool en tevoorschijn sprong, maar naar een paar minuten gaf Divestream die hoop al op. Ze zag Duskpelt liggen. Haar vacht deinde rustig op en neer, dus Divestream hoefde zich verder geen zorgen te maken om haar vriendin. Divestream voelde zich al weer iets beter, alleen durfde ze niet naar haar flank te kijken. Ze deed het toch. De verwondingen waren nog goed te zien. Divestream's bot van haar buik was een klein stukje te zien en Divestream moest gewoon bijna overgeven. Dat Seastream en Nightpaw niet moesten overgeven bij het zien van haar wonden, vond ze erg knap van hun. Divestream zelf werd iets misselijker als ze erna keek. Qua geest voelde ze zich dan wel weer beter, alleen haar gewrichten deden pijn. 'Waar is Nightpaw?', vroeg ze aan Seastream.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten za 25 sep 2010 - 10:51

De helder blauwe ogen van Nightpaw waren erg doordringend toen ze Seastream aankeek. ’Nee, ik heb niets te doen. Ik zal zoeken,’ zei ze. Seastream knikte. ’Dank je,’ bedankte ze de enthousiaste Apprentice toen deze de den uit trippelde. Ze hoorde haar stem buiten nog iets zeggen, maar het ontging haar eigenlijk wat. Zelf wou ze ook graag meegaan zoeken, maar om Divestream in deze conditie achter te laten was gewoonweg niet verstandig en erg dom, en misschien nog een tikkeltje egoïstisch. Aangezien iedereen nu toch lag te slapen in haar den kon ze weer verder met haar taak om het een beetje te herorganiseren. Met een glimlach die haar gezicht sierde ging ze verder. Zachtjes neuriede ze iets terwijl ze bezig was. Het was haar weer een beetje gelukt om een leven min of meer te redden. Divestream was stabiel, maar haar toestand bleef erg. Maar met wat tijd en veel rust zou het allemaal goed kunnen komen. Seastream had net alles een beetje terug gelegd, het was een beetje een rommeltje geworden omdat alles vrijwel onverwacht kwam en ze dus geen tijd had om de plek netjes te houden. ’Waar is Nightpaw?’ klonk een stem. Rustig draaide de Medicine cat zich om, het was Divestream. Haar hart kromp een beetje ineen toen ze merkte dat de Apprentice nog niet terug was… En Fastclaw er ook niet was. ’Ze is Fastclaw zoeken,’ verklaarde ze met een zachte stem. Ze gaf Divestream voorzichtig een lik tussen haar oren. ’En, gaat het al een beetje beter?’

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten za 25 sep 2010 - 11:15

Divestream keek naar de poes. Ze had een zware taak op zich genomen: Divestream's leven redden. Divestream was de poes voor eeuwig dankbaar. 'Ze is Fastclaw zoeken,’ mauwde de medicijn kat. Divestream begreep het en knikte langzaam. Divestream kreeg voorzichtig een lik tussen haar oren. ’En, gaat het al een beetje beter?’, vroeg de poes aan haar. Divestream knikte. 'In mijn geest gaat het er beter aan toe. Vanbuiten een klein beetje. Ik voel dezelfde pijn maar het is toch net iets meer geminderd', mauwde de poes. 'Seastream...?', vroeg ze en ze kreeg een brok in haar keel maar probeerde hem weg te slikken. 'Bestaat er een kans dat ik nooit meer een goede krijger kan worden door deze verwondingen?', vroeg ze. Ze probeerde de brok weg te slikken, maar hij bleef gewoon.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten za 25 sep 2010 - 11:36

Tot Seastream haar opluchting knikte Divestream. ’In mijn geest gaat het er beter aan toe. Vanbuiten een klein beetje. Ik voel dezelfde pijn maar het is toch net iets geminderd,’ gaf ze verdere uitleg over haar toestand. Er verscheen een opgeluchte glimlach op Seastream haar gezicht. Als het zo zou gaan, zou ze snel weer de oude zijn. De Medicine cat wou zich net weer omdraaien tot Divestream haar draaiende beweging onderbrak. ’Seastream?...’ Rustig richtte Seastream haar blik weer op de poes met een vragende blik. ’Bestaat er een kans dat ik nooit meer een goede krijger kan worden door deze verwondingen?’ Seastream hapte eventjes een keer diep naar adem en begon de juiste woorden te zoeken. ’Je hebt geluk gehad dat je bot niet geraakt is. Verder schat ik zo in dat met veel rust en goede zorg het allemaal goed moet komen, je zult hooguit een litteken krijgen. Maar met jouw vacht zou die nauwelijks tot niet meer te zien zijn,’ beantwoordde ze de vraag met een vaste stem. Ze glimlachte zwakjes. ’Maak je geen zorgen, alles komt goed.’ Die zin had eigenlijk alle betekenis in haar ogen al verloren, ze had hem in haar leven als volleerd Medicine cat al vaak gebruikt. Meestal klopte hij ook… Maar soms zat ze er gewoon naast en daar viel niets tegen te doen. Als Starclan eenmaal een oordeel en een lot voor een kat bepaald had was het moeilijk daar nog iets tegenin te brengen.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten za 25 sep 2010 - 11:44

Divestream keek vol angst in de kalme ogen van Seastream. Ze zag Seastream naar adem happen en Divestream's ogen gingen plat achteruit. Dit oordeel kon wel is niet goed zijn. ’Je hebt geluk gehad dat je bot niet geraakt is. Verder schat ik zo in dat met veel rust en goede zorg het allemaal goed moet komen, je zult hooguit een litteken krijgen. Maar met jouw vacht zou die nauwelijks tot niet meer te zien zijn,’ zei de poes toen en Divestream hoorde tot haar geluk een vaste toon. 'Dankje', fluisterde ze toen maar. 'Maak je geen zorgen, alles komt goed', zei de poes toen. Divestream geloofde er weinig tot niks van en staarde voor zich uit. 'Heeft StarClan nog niet over mijn lot gesproken?', vroeg Divestream toen. Mocht ze dit wel vragen? 'Als je het niet mag vertellen van StarClan, dan begrijp ik dat', zei ze er gauw achteraan.

Onderwerp: Re: Hooglanders&katten