I need a hero [open voor iedereen]

Angelpaw liep door met haar poot die nog steets niet geneezen was. Ze voelde zig niet goed alweer niet haar gevoel bij Skypaw was er nog steets,een traan ging over haar wang. Ze keek een richting op naar een donker pad het rook niet goed maar wel een uitdaging en Angelpaw ging geen uitdaging uit de weg. Haar hard bonsde van angst,ze rook een vos en een hond dicht bij ze spande zig klaar voor de aanval klaar voor het ongelijk. Ze wachte en toen kwam eerst de hond te voor schijn en hapte meteen naar Angelpaw toe ze rende zo snel als ze kon weg. En aan de andere kant stond een vos en achter haar rende een hond,ze ging naar rechs het bos veder in. Het dicht begroeide bos hield haar tegen met rennen ze wert gepakt aan twee kanten en uit elkaar gerukt. Het warme bloed stroomt over haar heen haar lukt het niet om te onsnappen en daarna viel ze op de grond en riep help me!!!!!

ps:vogende keer gebruik ik mijn sheet

Stutch liep door zijn territorium. Die muis moest hier zijn..... Daar! Hij dat voor zijn holletje aan een zaadje te knabbelen. Stutch zakte ineen, sloop naar voren en greep de muis. Hij doodde het kleine hulpeloze diertje met een beet, hij hoorde de ruggengraat kraken en het heerlijke bloed stroomde zijn mond in. Hij ging zitten om zijn maaltje op te eten. Opeens hoorde hij een harde schreeuw. Hij bleef even zitten en mompelde" vast een vogel". Hij ging verder met eten. Hij hoorde nog een schreeuw en de woorden: help me! Dit keer stond hij op en liep op het geluid af. Was dat de schreeuw van een...kitten? Hij keek dichterbij. Hij zag twee grote beesten met hun muilen een katje helemaal kapotmaken. Hij had niks met clankatten (hij rook riverclangeur) maar toch kon hij deze niet laten sterven. Hij sloop achter de vos, sprong op zijn rug en krabde zijn ogen stuk. De vos jankte en grauwde en smeet hem van zijn rug. Hopeloos hapte hij in het rond. Stutch gaf hem een flinke knal op zijn neus en de vos liep jankend in de bosjes. Maar de hond achter hem stond klaar om hem te bijten.... Opeens hoorde Stutch een tweebeen. De hond twijfelde even maar ging toch naar zijn baas. Die arme kitten lag hier dan, helemaal opengehaald. Zuchtend kroop Stutch onder hem en droeg hem op zijn rug, naar het riverclankamp. Toen hij daar aankwam liep hij zenuwachtig door de poort, en dat werd erger toen iedere kat hem aanstaarde.

Angelpaw voeld dat ze wert opgepakt en ergens natoe wer gebracht. Angelpaw wist niet wat er kon gebuuren of waar ze natoe word gebracht,ze kon haar gedachtens niet verlatene en ze kreeg tekens de zelfde gedachten's. Een traan gleed over haar heen en dacht ga ik dood? Ze voelde de rug van de kat,ze had een raar gevoel voor alles het leek of het nep was terwel het dat niet was. Angelpaw was te zwak om te kijken en ze viel in slaap Angel's stem klonken als zingende angelen. Angelpaw droomde:angelpaw wert wakker en dacht dat het echt was ze liep door een zwarte wereld en liep op kleine steentjes. Ze wist niet wat er kon gebuuren ze zag rode ogen in de schaduw naar blauw op vonken. Angelpaw was bang en liep naar achter,achter haar stond een poes. De kat met blauwen ogen die kort naar rood vonken kwam op haar af en wilde haar vermorden,de kleine leerling kon weg rennen maar ze zag een leger katen. De kat knikte en pakte allemaal Angelpaw wat ze niet kon overleven en ze ging dood. Angelpaw schrok wakker en zag dat ze in de Riveclan was en dat ze nog steets op de kat lag.

Stutch keek in het rond. overal keken katten hem vragend aan, of zelfs bespottend. met de kitten op zijn rug liep hij een paar stapjes vooruit. maar hij kwam niet ver, want een krijger beet in zijn staart. blazend krabde Stutch terug, maar het enige wat hij verwijderde was een plukje vacht. hij zou sneller zijn zonder de kit. blijf daar'' siste de kat. die wou hem nog een mep geven, maar de rogeu was het zat. blijf waar je bent, of ik smijt die kit van mijn rug! ''nee!'' riep een andere poes uit de menigte met spinrag om haar poot gewikkeld. ''dat verwond haar alleen maar erger!'' nou, ik kan je haarfijn vertellen hoe alles zit!'' snauwde Stutch. zij is gegrepen door een hond en een vos! verschrikt gemauw kwam op uit de menigte. de hond werd teruggeroepen door zijn tweebeen, maar de vos pakte ik zelf! wat? jij?! dat kan niet! hoe dan? ''ik heb zijn ogen uitgekrabt, en hem op zijn neus geknald'' jaja en wij moeten dat geloven. Stutch liet angelpaw van zich afglijden. oja dat moet je geloven, want als zij weer kan praten en zien, dan zal ze jou hetzelfde vertellen.

Fernpaw keek nieuwsgierig naar de menigte katten die in een kringetje om iets heen stonden. Fernpaw wurmde zich er door heen, en zag tot zijn grootste schrik Angelpaw. ''Angelpaw!'' Fernpaw rende naar haar toe, en hoorde zacht gesis van katten dat hij dat niet moest doen. Fernpaw keek om zich heen. Zijn ogen ontmoetten een Rogue. ''Wat heb je met Angelpaw gedaan?!'' Zei hij kookend van woede. Het liefst had hij de ogen van de Rogue uit gekrabt. Maar in plaats daarvan zei hij: ''Ga weg mislukte pluk haar!'' Hij ging beschermend voor Angelpaw staan, en herinnerde zich de woorden van een Warrior: ''Nooit je angsten tonen.'' Fernpaw zei: ''Als je Angelpaw nog eens iets aan wil doen, kom dan eerst langs mij!'' Hij ging klaar staan voor een gevecht. Ookal was hij maar een Apprentice, Hij moest vechten. Voor Angelpaw.

Stutch was net klaar met die krijger, kreeg hij dit stuk muizenbrein weer! je kon hem gewoon uit alle katten halen. hoe hij zo brulde: wat heb je met angelpaw gedaan!!!. tsssk, wat dacht die wel niet?! hij riep: ga weg mislukte pluk haar! en toen ging hij ook nog eens dreigen. hij gedroeg zich als een kittypet. ineens sprong het kleine katertje op hem af, maar dat had Stutch al zien aankomen. hij deed een konijnenhupje opzij, de kater viel op de grond en Stutch sprong bovenop hem. met zijn klauwen ingetrokken snauwde hij in zijn oor: zeg, vraag jij soms om vermoordt te worden? ik ben geen partij voor jou. het katertje sprong en Stutch viel om verrast door de kracht. het katertje kwam weer op hem af, maar hij schopte hem stevig in zijn buik. hij viel weer, en Stutch sprong weer op hem. Stutch opende zijn kaken om hem een beet te geven die hij niet snel zou vergeten... maar toen keek hij in zijn ogen. hij zag verdriet, angst om te verliezen, maar vooral: liefde. Stutch kreeg het gevoel alsof er een doorn in zijn hart zat. hij had dat gevoel ook gehad, maar dan erger. hij was zijn liefde kwijtgeraakt. hij fluisterde, niet boos meer: je houd van haar he. hij liet de kater gaan. een dikke traan gleed over zijn wang. hij zei: ik zal bewijzen dat ik haar heb gered. zij zal wakker worde en het jou vertellen.

Angelpaw hoorde een druk gevecht en geschreeuw ze bleef liggen pijnlijk. Angelpaw miaauwde een keer van de pijn en een traan gleed over haar heen en viel langzaam op de gront. Angelpaw viel op de grond en kreeg weinig adem,ze zij zacht help me Fernpaw of Skypaw. Haar ogen viellen dicht en een traan gleed over haar koude wang,i love you Skypaw dacht ze. Angelpaw had een glimlach en bleef langzaam leven in het warme gras,en had een mooie gedachte in haar hoofd over kittens die zo mooi waren en zo lief maar werden alemaal vermoord behalven 3 kittens ze haden er 6. Angelpaw schrikte en was bang en hielt Skypaw goed vast maar hij wert ook vermoord.

kort

Fernpaw slaakte een kreet toen de kater hem tegen de grond duwde en fluisterde: zeg, vraag jij soms om vermoordt te worden? ik ben geen partij voor jou. ''D-D-D-Doe mij geen pijn!'' Fernpaw keek recht in de ogen van de kater. Fernpaw keek trots naar de kater omdat hij was ontsnapt van zijn houdgreep. Fernpaw was er nog naar toe gerend, maar hij werd hard in zijn buik getrapt. Fernpaw dacht: ''Ja zeg, nu heb ik bijna een intense bloeding!'' Fernpaw had veel pijn. Hij viel bijna flauw, maar toen sprong de kater weer vol op hem. Woest opende hij zijn reuzachtige bek en bijna toen hij Fernpaw een harde beet wilde geven, Keek hij recht in zijn ogen. Fernpaw dacht dat hij hem herkende. Maar hij zou niet weten waarvan. je houd van haar he. Zei de kater zacht. Fernpaw kreeg tranen in zijn ogen en fluisterde: ''Ja, maar ze houd van Skypaw'' En dikke traan viel op de grond. Hij was niet van Fernpaw.. maar van de kater! De kater ging van hem af. Fernpaw beweerde dat hij hem echt kende. Toen begon hij te huilen. Snikkend ging hij tegen de Rogue zitten. Hij had het gevoel alsof de rogue zijn vader was. Fernpaw was niet bewust wat hij deet. ik zal bewijzen dat ik haar heb gered. zij zal wakker worde en het jou vertellen. ''I-I-Ik geloof je'' Snikte Fernpaw. en begroef zijn gezicht in de vacht van de rogue.

Het kleine katertje begon ineens te huilen en liep naar hem toe. Even dacht Stutch ken ik hem? hij had dat gevoel echt. Hij drukte zich snikkend tegen hem aan. Hij keek Stutch aan en zei: I-I-Ik geloof je. hij verborg zijn kleine kop in zijn vacht. Hij snoof een geur op. Hij rook naar hemzelf. Hij wou die geur negeren, maar toen kreeg hij een andere geur te pakken. De geur van zijn liefde. En die mengeling van de twee geuren kende hij maar al te goed, die was hij nóóít vergeten. De geur van zijn zoon. Hij deinsde achteruit, weg van de kat en zei: F-Fernpaw?

F-Fernpaw? Huh?! Wist die kater zijn naam?! 'Hoe weet je mijn naam?' Vroeg Fernpaw met zijn oren naar voren. Fernpaw durfde niet te vragen of hij zijn vader was. Want zo niet, stond hij echt voor paal. Fernpaw ging zitten en keek naar de kater. Hé hij kon tenminste zijn naam vragen! ''Hoe heet jij dan?'' Vroeg Fernpaw ongelovig. Fernpaw dacht aan zijn moeder. Hij dacht: ''Waar zou ze nu zijn? Als dit mijn papa is.. Waarom is ze dan hier niet?'' Fernpaw ging staan en keek recht in de ogen van de Rogue. Hij zag... Zichzelf. Fernpaw liep achteruit, en ging naast Angelpaw zitten. Een traan rolde over zijn wang. ''Angelpaw, word alstjeblieft beter! Voor mij. Euh, ik bedoel voor Skypaw. Nog een traan rolde over zijn wang en viel op de grond. ''Je houd van Skypaw. En dat snap ik.'' Fernpaw stond weer op, en liep langs de kater. Hij keek naar boven. De zon was bijna ondergegaan, en de eerste sterren waren zichtbaar. Fernpaw sprong in de ondiepe rivier, en duwde zijn kop even onder water. Hij hief zijn kop weer omhoog, en zag een vallende ster. ''mam..'' Zuchtte Fernpaw. ''Waar ben je toch...? Ik mis je...'' Fernpaw begon te snikken. En duwde zijn kop weer onder. Telkens als hij moest huilen, duwde hij zijn kop onder in het koude water, en net als hij geen adem meer had kwam hij weer boven. Even ging hij door met zichzelf martelen, en toen hij merkte dat het niks hielp stopte hij. Hij keek naar zijn eigen spiegelbeeld, en zag weer een traan vallen, die vervolgens een paar kringen in het water maakte. Fernpaw begon zichzelf op zijn gezicht te krabben, en zichzelf in zijn staart te bijten. Fernpaw schreeuwde tegen het wazige spiegelbeeld: ''Ik haat je Fernpaw! Ik haat je!'' Fernpaw barstte in tranen uit. Maar begon zichzelf verder te krabben en bijten. Kleine bloeddruppeltjes vielen naar beneden, en mengde zich met het water. Fernpaw liep het water uit, en liet zich naast de kant ploffen. Daar viel hij langzaam in een diepe slaap.

Hij keek naar de huilende Fernpaw die zichzelf haatte en martelde, en die huilde. Hij dacht echt dat verwarring was. Hij kon zelf ook wel janken, maar een rogue die midden in het rivierkamp stond te janken? Hij keek rond en dacht: Snowfal mijn schat, waarom ben jij nou bij de sterrenclan aan het jagen? Hij keek naar zilverpels en zag de helderste ster ooit. Vreemd genoeg voelde hij zich ineens moe toen hij die ster zag, hij zag Fernpaw ook liggen in zijn hol. Hij ging op de open plek liggen en viel in slaap.

In zijn droom zag hij Snowfal, zijn grote liefde. Ze kwam naar hem toe en zei: zorg voor hem. Stutch had graag ja willen zeggen, maar in plaats daarvan zei hij: maar ik ben geen riverclankat! Snowfal keek hem liefdevol aan en zei: daar zorg ik voor.
Toen schrok hij wakker. Hij zag dat Fernpaw doorhad dat hij wakker schrok, maar toen hij keek deed hij alsof hij sliep. Stutch liep naar hem toe, gaf hem een lik over zijn kop en liep weg. Hij dacht over wat Snowfal had gezegd. Bedoelde ze dat hij zijn leven al rogue achter zich zou laten?

Fernpaw werd wakker uit zijn lichte slaap door een lik over zijn kop. Fernpaw ging zitten en keek naar de sterren. Hij zag nog net een staart in de bosjes verdwijnen. Fernpaw zuchtte en zei: ''Mam? leef je eigenlijk nog wel!? Ik mis je! Waarom kom je niet terug... Ik kan toch niet voor mezelf zorgen?! Dan ga ik dood mam! Ik wil niet dood zoals jij!'' Fernpaw vond dat hij gemeen deed, Ookal hoorde zijn moeder hem misschien niet. Opeens schrok hij van een witte waas voor hem. ''M-M-Mam?'' De doorzichtige grotere poes knikte. Fernpaw begon te huilen. ''Je mag niet gaan! Je mag niet dood mama! Dat mag niet!'' De doorzichtige witachtige poes glimlachte liefdevol en zei: ''let op. iets hier ken je niet. maar je verleden wel..'' de stem klink galmend. Fernpaw zei: ''Ik snap het niet...'' Maar de poes ging in rook op. ''Mam! nee! niet gaan! Alstjeblieft!'' Fernpaw liet zich neervallen en barstte in tranen uit. ''Mama kom nou terug!'' Snikte hij. ''Ik wil dood! Ik wil dooood!'' Riep hij kwaad. Hij sprong het water in, en zwom naar de grond. Daar legde hij een groot rotsblok op zijn staart zodat hij niet weg kon. De pijn kon hem niets schelen. Hij kon niet zonder zijn moeder. En zijn vader was er ook niet. Fernpaw blies en laatste luchtbel uit, en zag een zwarte waas zijn ogen versperren. Fernpaw zakte langzaam naar de bodem, en daar bleef hij onbeweeglijk liggen.

Stutch had net even gejaagd en had zich nu vol gegeten. Omdat hij niet durfde op een ander territorium te jagen was hij naar zijn rogue plaats teruggelopen en ging weer naar het kamp. Maar voor hij aankwam hoorde hij een schreeuw: Fernpaw is weg!!! Stutch schrok zich naar en spurte naar het kamp. Hij zag overal katten. Hopeloos zoeken. Hij keek rond. Uiteindelijk naar het riviertje. Hé...... Zag hij nou...vacht? Hij had een tel nodig en schreeuwde daarna: Fernpaw is aan het verdrinken!!! Hij rende naar hem toe en rukte hem het water uit. Hij gaf hem een keiharde stomp op zijn longen en omdat hij dat deed werd hij aangevlogen. Hij dacht: pleaze starclan, help.

Fernpaw miauwde hard toen hij een stomp in zijn maag voelde. Hoestend en proestend ging hij op zijn zij liggen. Langzaam sloot hij zijn ogen. Fernpaw zei: ''Ik heb je gemist mama...'' Fernpaw stopte met ademen en bewoog niet. Fernpaw droomde. Ik was een kitten. En bekende stem riep: ''Fernkit, kom je?'' Ik liep naar ze toe en zag mijn papa en mama. Daar ging ik zitten en speelde met mijn broertjes en zusjes. Ik was heel gelukkig. Maar op een dag waren papa en mama gaan jagen. Ik en mijn broertjes en zusjes waren alleen. Toen zag ik dat papa terugkwam zonder mama. Ik vroeg waar ze was, maar papa zei niks. Toen ik groter werd was papa ook weg. Ik vond de Riverclan en daar werd ik Apprentice. Mijn naam is: Fernpaw. Opeens komt er een poes tevoorschijn en die krabde mijn gezicht open. Ik had overal bloed en ik zag dat ik naar boven zweefde. Daar zag ik mama en mijn broertjes en zusjes. Ik vroeg: ''Ben ik dood?'''Ze knikten. Ik ging huilen maar ik was dood. Dood is dood... Fernpaw schrok wakker. Gelijk vroeg hij: ''Ben ik dood?!'' Hij zag de Rogue en zei: ''Mama is dood.. en mijn zusjes... En mijn broertjes. Maar mijn papa leeft nog.'' Terwijl hij het woord papa zei, keek hij recht in de ogen van de Rogue. Hij wist bijna zeker dat het zijn vader was. Want wie zou het anders zijn die kater in zijn dromen?

Hij keek naar zijn zoon. Hij wist het niet. Hij wist het gewoon niet. Fernpaw was van streek. Hij wist zijn verleden weer. Hij kreeg tranen in zijn ogen. Hij wendde zijn kop af en liep naar de medicine den. Daar zag hij angelpaw, nog steeds was ze er slecht aan toe. Ze sliep rustig, maar ze had een heigende ademhaling. Hij praatte even met de medicine cat en ging weer naar buiten. Fernpaw stond daar nog steeds, geschokt. Hij liep naar hem toe. Hij zei: ik wil je nog één ding vertellen. Omdat je op je opa lijkt, die riverclankat was, ben je opgenomen hier, want ze herkenden je. Je hebt hier vrienden gemaakt, je... hij stopte even om te slikken. je red het hier wel. Hij deed zijn best om zijn tranen binnen te houden. Ik hoor hier niet. Ik ben rogue, dus.... Hij wist even niks meer. Mama zou trots op je zijn geweest. er viel een traan. Hij keerde om en liep naar de ingang. Hij was er bijna, maar toen stopte hij. Wacht. hoorde hij achter zich.

Onderwerp: Re: I need a hero [open voor iedereen]