Finish the job. [Stondeath]



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
BEWARE THE BEAST
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
Admin
Admin
Admin
Mod
Mod
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT

Deel
 

 Finish the job. [Stondeath]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Roseblade
Member
Finish the job. [Stondeath] DPKsfdL
180

CAT'S PROFILE
Age: Fifteen moons
Gender:
Rank:
Roseblade
BerichtOnderwerp: Finish the job. [Stondeath]   Finish the job. [Stondeath] Icon_minitimedi 17 jul 2012 - 17:40

Zuchtend stapte Roseblade ’s morgens vroeg uit haar Den. Haar blik gleed naar het zwakke ochtendlicht. Ondanks de zwakheid, sneed het toch in haar ogen en moest Roseblade snel haar blik afwenden voor ze verblind werd. Haar blik gleed opzij naar enkele katten die al wakker geworden waren. Ze wreef met haar pootje over haar voorhoofd en negeerde de katten. Alleen als ze een praatje met haar zouden maken zou ze vriendelijk reageren, maar aangezien ze dat niet deden, zag ze niet in waarom zij naar hun moest stappen en niet andersom. Op katten afstappen was niet bepaald wat Roseblade deed. Niet omdat ze verlegen was om in hun buurt te zijn, maar meer omdat ze gewoon geen zin had om contact met iemand te gaan maken uit zichzelf. Ze wachtte altijd maar tot hun het initiatief namen om naar haar toe te komen. Nou ja, soms ging ze wel op iemand af, maar dat was dan alleen maar als ze diegene echt nodig had. Ze was een lieve poes, alleen moest je een beetje contact met haar maken voordat je dat te weten kwam. Qua uiterlijk leek ze best wel arrogant, niet erg lief zelfs. Maar vanbinnen was ze heel lief. Ze had een attitude die zowel voor lief, loyaal, als kwaad en afstandelijk kon overgaan. Eigenlijk wist je het gewoon nooit. Roseblade schudde de gedachten uit haar kopje en begon toen kalm te lopen naar de prooistapel, die sierlijk voor haar neus lag. Ze pakte daar kalm een prooi vanaf en at deze op. Ze rukte het vlees met haar scherpe tanden van de prooi en genoot van het sap dat zich in haar mond verspreidde. Haar smaakpapillen vatten de smaak goed op, wat haar nog meer genot bezorgde. Snel slikte ze het door en begon ze aan een nieuw, herhaald proces.

Na het eten vond Roseblade het wel welletjes en ging ze buiten het kamp. Haar gedachte ging meteen naar het groepje bomen, waar ze hoopte om niet gestoord te worden. Ze zou onderweg nog wel wat prooi tegenkomen, nu ging ze haar tocht voortzetten naar het groepje bomen. Ze begon te lopen en hoorde na de tweede stap al geluid. Naast haar zat een muis, die rustig aan het knagen was op een zaadje. Een glans verscheen in Roseblades ogen. Onmiddellijk zette de poes zich in de jaaghouding, waarna ze geconcentreerd bleef kijken naar de grijze gedaante voor haar neus, die zich onbeweeglijk aan het vetmesten met het zaadje was. Roseblades amberkleurige ogen, die ook voor groen aangezien konden worden, bleven even hangen op het zaadje. Daarna sprong ze, met een snelle beweging die haar zelf liet schrikken en sidderen, naar de muis. Ze liet haar klauw langs zijn hals glijden en beet een oor van hem af, waarna ze hem hard tegen de grond sloeg. De muis was dood en Roseblade begroef de muis in de grond. Ze zette haar tocht naar het groepje bomen voort en was blij toen ze er was. Ze zette zich neer en keek rond zich heen. Een gaap verliet haar mond, waarna ze zich even uitrekte. Haar spieren ontspanden zich, haar botten kraakten even door de plotselinge beweging en haar oren trokken heen en weer. Wind streelde haar vacht, speelden even met de zachte donshaartjes die zich op haar huid bevonden en een pels vormden. Roseblade sloot haar ogen even, maar schrok van een geluid. Ze gromde even en kwam overeind. Haar oren waren naar voren gericht en haar blik was alert blijven hangen op de plek tussen de struiken. ‘Wie is daar?’ vroeg haar kille stem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Stonedeath
Member
Finish the job. [Stondeath] DPKsfdL
Dalek ~
310

CAT'S PROFILE
Age:
Gender:
Rank:
Stonedeath
BerichtOnderwerp: Re: Finish the job. [Stondeath]   Finish the job. [Stondeath] Icon_minitimedo 19 jul 2012 - 18:20

Eén dag geleden...
Het was een zonnige morgen, en de dauw die nog op de grassprietjes lagen, en de velden grijs kleurde, droogde snel op. De kater Stonedeath was vermoeid, en lag op zijn zij in het vochtige gras. Hij dacht na. Er was één iemand die hij miste uit Fianti. Vogeltjes hadden echter fluisterd dat hij gedood was door de leiders, en de meeste katten rauwden nog steeds om zijn verlies. Maar Stonedeath was niet dood, ookal leek zijn naam dat wel te zeggen. De kater was levendiger dan hij ooit geweest was, en het ging alsmaar beter. Sommige dingen zouden niet meer genezen, dat wist hij, maar het maakte niet uit. Toch voelde Stonedeath zich een beetje ongelukkig een eenzaam. Hij was blij eindelijk vrij te zijn, maar hij bleef alleen... De kater stond op, en schudde de druppels van zijn vacht. Hiermee probeerde hij ook het ongelukkige gevoel weg te schudden.

Die middag lag hij van een warm zonnetje en een wolkeloze lucht te genieten. Hij knaagde aan de botjes van een klein konijn. Er zat weinig vlees meer aan, maar de kater was het nog niet opgemerkt. De wind begon onheilspellend te waaien. Het voelde kil aan, ongemakkelijk. Stonedeath wist dat dit niet goed was, en sprong overeind, en zo ook uit zijn gedachten. Iets in zijn hoofd schreeuwde dat hij zo snel moest verstoppen als hij kon. Stonedeath wist dat deze signalen slim en meestal goed waren, dus zocht hij zo snel mogelijk een goede verstopplek. Hij vond een diepe snee in een wilg, en sprong erin. De schaduw slokte hem op. Niet veel langer nadat hij zich verstopt had, zag hij grotere, gespierde katten over het veld slenteren. Ze waren doordrenkt met een geur die Stonedeath liet huiveren. De kater bleef lang in de spleet zitten, veel langer dan nodig was. De zon begon te zakken, en haar vuurrode vlammen kleurde de lucht roze en goud. De kater kwam voorzichtig uit de wilg, en keek rond. Geen teken van andere katten. Hij was weer alleen...

De kater ging vroeg slapen, en werd de volgende ochtend ook weer vroeg wakker. Hij voelde weer dat onheilspellende gevoel, en hoorde hetzelfde stemmetje als de vorige dag schreeuwen zich te verbergen. Weer volgde Stonedeath zijn raad op, en hij kroop tussen twee ingezakte stenen. Weer kwamen er een paar enorme katers langs, en dit keer veel dichterbij. 'Dit is zinloos, Wildstone! We vinden dat waardeloze ding toch niet!' hoorde Stonedeath een van de katers zeggen. 'Bek dicht, Seatongue! We moeten hem vinden,' gromde een andere kat, die de naam Wildstone met zich mee droeg. Stonedeath kende deze twee katers. Hij wist wie ze waren, en was als de dood voor hun sterke kaken en lange nagels. Hij trilde licht, en wachtte tot de twee katers weg waren. Daarna kwam hij uit zijn schuilplaats. Ze wisten dus dat hij hier was.. Misschien moest hij maar niet meer naar de zilvere keeltjes van vogels luisteren... Hij viel op. Te veel, en nu moest hij dus voorzichtiger gaan doen, en ze weglokken uit dit prettige gebied, met haar clans en prooien en geheimzinnige legendes. Hij vond het leuk hier, en hij zou hier niet weggaan!

In de ochtendgloren van de volgende dag, haastte Stonedeath zich over een groot veld. Hier was hij kwetsbaar en opvallend, dus moest hij wegkomen. In de verte zag hij wat bomen, en hij besloot daarheen te gaan. Dit gebied rook heel sterk naar een geur die blijkbaar de roedelgeur was. Stonedeath had twee keer roedelkatten ontmoet, en hij wist niet dat dit de derde keer zou worden, uit dezelfde clan nog wel. 'Wie is daar?' vroeg een kille stem. Stonedeath merkte dat hij behoorlijk humeurig was, en voor hij het doorhad, sprong hij over een klein struikje. 'Poeh, iemand hier heeft niet zo'n goed humeur,' zei hij, en hij staarde de kattin aan met zijn lege, zwarte ogen. Sommige katten vonden het ongemakkelijk als hij hem aankeek, en meestal vond hij het vervelend dat ze geen oogcontact wilde maken, maar nu deed hij het expres, en vond hij het nog best grappig...


Finish the job. [Stondeath] 16q4ye
Terug naar boven Ga naar beneden
Roseblade
Member
Finish the job. [Stondeath] DPKsfdL
180

CAT'S PROFILE
Age: Fifteen moons
Gender:
Rank:
Roseblade
BerichtOnderwerp: Re: Finish the job. [Stondeath]   Finish the job. [Stondeath] Icon_minitimedo 19 jul 2012 - 21:07

Zoals al eerder gezegd was, wist je met Roseblade nooit hoe ze zou gaan reageren. Ze kon lief, boos, loyaal, geïrriteerd, nors, kil of juist hartstikke vrolijk reageren. Het verschilde dan ook van kat per kat die voor haar stond op welke manier ze reageerde. Bij onbekende katten kon ze nog wel eens boos overkomen, bij Clankatten hield ze zich in en wachtte af wat hun attitude was – ze paste zich aan via de attitude van een ander, maar vond dit niet altijd noodzakelijk om te doen – en reageerde boos als zij ook boos reageerden. Hoe zij Roseblade handelden, handelde zij hun. Soms was dit ook een andere kwestie, waarop ze juist boos kon reageren als een ander vrolijk was. Zoals gezegd: met Roseblade wist je het nooit. De kater die voor haar ogen verscheen, was een totaal ander figuur dan dat ze verwacht had. Zwarte ogen keken haar leeg aan, alsof hij geen enkele emotie in zijn binnenste had. Roseblade wist gewoon dat ze zijn blik gekopieerd had en ook leeg naar hem keek. Ze zette zich schrap en rook een geur die ze helemaal niet herkende. Ze gromde lichtelijk, waarna ze nog kwader werd van zijn woorden. ‘Jij bepaalt niet wat ik ben, kat,’ snauwde ze hem toe. Haar vacht was opgezet van afschuw, alsof ze niet kon geloven dat er werkelijk een kat was die het lef had om zich te wagen op ShadowClan-terrein en die haar ook nog eens belachelijk kon maken. Tijd om hem die kuren voor eens en altijd af te leren. Ze zette haar nagels diep in de grond, richtte haar oren naar achteren – zodat deze in haar nek lagen – en zette zich schrap om te springen. Haar achterlichaam bewoog zich naar boven, terwijl haar bovenlichaam zich juist naar beneden bewoog. Ze brieste kwaad.

Met een snelle sprong belandde Roseblade voor de kater. Ze haalde uit met haar nagels, wist niet eens of ze hem geraakt had. Ze sprong terug en keek hem vijandig aan. ‘En wie denk jij wel niet dat je bent?’ snauwde ze kwaad. Ze rook geen ShadowClan-geur, dus het kon onmogelijk iemand zijn van haar Clan. Maar wie was het dan wel? En nog belangrijker: wat deed hij hier? Was hij hier zomaar op onderzoek uit of was het een poesiepoes die zijn weg verloren was in het bos? Als het dat laatste zou zijn, zou hij de domste kat zijn die zij kende. Niemand, vooral een poesiepoes niet, moest zich in het bos wagen als hij of zij geen ervaring had met de andere katten die zich daar bevonden. Er waren, ook al gaf Roseblade dat niet graag toe, gevaarlijkere katten dan haar die hun blik maar al te graag op een poesiepoes zouden zetten. Toch leek deze kater in geen wegen op een poesiepoes. Daar leek hij, ondanks zijn flauwe attitude, haar toch een beetje te gehavend voor. Wie hij ook was en wat hij hier ook kwam doen, Roseblade wilde niet dat de kater hier langer op dit terrein bleef. Ze zou toch zweren bij de Warrior Code dat ze dit soort gedrag niet kon tolereren. Brokenstar zou het niet goed vinden als ze de kater hier zou laten rondlopen. ‘Wie je ook bent, zorg dat je hier wegkomt. Er zijn katten die niet zo mild reageren als ik. Die hadden je nu allang vermoord of verwond zover de Warrior Code dat hun zou toelaten. Ga hier weg.’ Waarschuwend keek ze hem aan. Als hij deze waarschuwing zou negeren, was ze genoodzaakt om hem open te halen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
BerichtOnderwerp: Re: Finish the job. [Stondeath]   Finish the job. [Stondeath] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Finish the job. [Stondeath]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: ShadowClan territory :: ShadowClan territory :: Pinewoods-
Ga naar: