You're not playing that game

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Met kalme passen bewoog de zeer donkere poes zich voort door het ShadowClan territorium. Alert opkijkend bij het horen van geluiden in de verte, hoewel zij enkel zichzelf zou moeten beschermen. Was ik niet eens de kat die de hele wereld aan ging om bepaalde vrienden te redden? Wat is daar nu van geworden, lone wolf. Secretsong kon het niet helpen een kleine grijns te laten ontsnappen. Moet je jezelf nu eens zien. Playing the selfpity game, Secret? De poes schudde haar kop en maakte vaart. Haar soepele, doch gespierde lichaam bewoog zich zonder moeite voort over de drassige grond. Het was immers haar thuis, hoewel thuis niet echt te benoemen viel wanneer er niemand meer over was. Vreemd genoeg was iedereen die ooit wat voor haar had betekend als sneeuw voor de zon verdwenen. Het was in tijdens als deze, dat ze toch het kleinste beetje gemis voelde, maar kreupel zou ze nooit lopen vanwege dit soort dingen. Als geen ander wist ze dat ze verder moest gaan en dit was niet enkel een uiterlijk dat ze aanhield. Nee, Secretsong was niet het tere katje vanbinnen met de harde schil. Stevige muur om haar heen, zeker, maar vanbinnen was daar ook iets sterks. Ze mocht dan haar geheimen hebben, haar gedrag was geen leugen. Anderen vatte het misschien wel zo op, maar dat was hun zaak. Er waren enkel een paar dingen op deze wereld die haar echt konden raken en deze waren helaas niet meer binnen handbereik. Aangekomen op haar bestemming, ziet ze haar lichaam neerzakken en scande haar omgeving. Het geluid van voetstappen deed haar omhoog komen en opkijken. Sommige katten noemden haar Fang, een bijnaam die ze had gekregen door haar uitstekende technieken als het op vechten aankwam. Een bijnaam die ze zelf nooit verkeerd had gevonden. Haar echte naam, Secretsong, klonk altijd zo lievelijk, zo anders dan the real deal.

"When prayers turn to promises, not even fate can stand in their way."
Tyki || Kira || Arrowkit || Secretsong || Lightningrush || Fireheart || Charcoalflare || Nightstream

Verward liep Shade in het rond. Zijn groene ogen vingen wat jagende katten op, waarbij sommige mistte. Shadewhisper wist echt niet meer wie hij was. Is hij nou een katertje dat trouw blijft aan zijn clannetje ? Is hij die kater die perfect kan jagen en vechten maar toch lief blijft in zijn clan ? Of is hij je grootste nachtmerrie die je alleen maar afkat ? Hij had echt even iemand nodig om het eruit te gooien. Hij had ook ooit zijn ouders gekent, maar wie die zijn ? Natuurlijk zullen ze nu al in de Starclan zijn, of elders die vechten voor zijn dood, maar toch was ergens dat mysterie dat hij op wou lossen. Hij sprong in een laag boompje waar een vogeltje weg wou vliegen, maar Shade's snelheid greep hem met een klauw. Hij graafde hem in onder de boom waar hij een paar seconden nadat hij de vogel had gevangen uitgesprongen was, zodat hij die later op kon pikken. Hij wou nog even het ergens uitschreuwen, en hij vond het Groepje bomen perfect. Normaal zaten daar niet veel katten en grote kans dat er geen een zat. Boos liep hij ernaartoe. Er zaten zoveel mysteries achter deze kater, die hij naar zichzelf niet eens durfte te fluisteren. Hij had niet door dat hij door zijn boosheid het gras los krapte, maar dat boeide hem ook even niet. Zijn staart sloeg heel hard tegen een warrior, waarbij hij een beetje uit zijn mond pruste. ''Hmm, sorry. Deed ik niet express.'' Het was bijna onverstaanbaar, maar niemand zou snappen wat er met Shade aan de hand is. Na een minuut of tien/vijftien kwam hij eindelijk bij zijn doel. Boos liep hij naar zijn uitroep plekje, maar daar zat een zwarte kat. Shadewhisper was net nieuw in de Shadowclan, dus wist eenmaal niet wie het was. Iets verderop ging hij zitten, en staarde voor zich uit. Hij had niet door dat hij heel eng, groot keek, maar dat maakte hem ook niet uit. Zijn gedachten waren alleen maar wie zijn ouders waren, en hij gaf ook geen aandacht meer aan die zwarte, kortharige kat, die een hele ''fluffige'' staart had.

You're not playing that game Shadewhisper1sig

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Haar oren vlogen overeind toen het geluid dichterbij kwam. De witte kater die aan kwam lopen keurde haar echter geen blik waardig en nam plaats een eindje verderop. Vrolijk zag hij er niet uit, maar gezien ze hem niet goed kende was het niet aan haar te weten wat er aan de hand was. Secretsong stond op uit haar sluiphouding en keek langs de bomen heen in de andere richting. De spieren onder haar huid spande zich aan bij het zien van een muis. Hoewel de meeste katten haar vacht als zwart zouden beschrijven, was het in werkelijkheid een zeer donkerbruine tint. In de schaduw zo zwart, enkel de zon onthulde de warme tinten die zich er werkelijk schuilhielden. Secret bracht haar lichaam opnieuw laag bij de grond en kroop vooruit. Haar blauwgetinte ogen strak op haar prooi gericht. In een flits van een seconde was het over. De poes was naar voren gesprongen en had het weerloze beestje tussen haar klauwen gevangen. Met een zelfvoldane glimlach begroef ze het diertje en keerde zich daarna weer richting de kater. Hoewel hij er niet erg gezellig uit zag, besloot ze hem toch even gedag te zeggen. Ze was niet bang voor een snauw of slechte reactie. 'Something buggin' ya?' vroeg ze hem. Haar stem was altijd al apart geweest, maar niet onplezierig. Gewoon iets anders, iets nieuws.

"When prayers turn to promises, not even fate can stand in their way."
Tyki || Kira || Arrowkit || Secretsong || Lightningrush || Fireheart || Charcoalflare || Nightstream

Hij zat nog te staren, tot een sprong hem opwekte. De zwarte poes had een flinke muis te pakken. Shade zag ook een muis voorbij kruipen, maar keek hem gewoon na. Om zoon beestje te vangen was geweldig, het maakte je zo, vrolijk. Maar of het nu Shadwhisper vrolijk zou maken. De poes liep op Shade af, en hij zag in de zon dat ze eigenlijk een donkerbruine vacht had. Best wel mooi, vond Shade zelf. De kat kwam dus op Shade af en begon te praten. 'Something buggin' ya? De manier waarop de poes praatte was heel anders, maar zo lief, leuk, nieuw. Shade keek even schuin naar de grond. Wat moest hij nou zeggen ? Moet hij zich luchten of gewoon stoer blijven ? Blijkbaar vond de Starclan luchten de beste manier, aangezien het er zo uitvloog. ''Hel yeah.'' Zei hij opgelucht, en had nu ook zin om een heerlijk prooi te vangen, zodat hij die bij de boom later ook kan ophalen, en eentje op de prooistapel leggen en eentje lekker zelf opeten. Toen er een vogel blij voorbij huppelde greep hij zijn kans en sprong in een wip op de vogel, die gelijk zo goed als dood was. Hij liep terug naar de poes. ''I'm sorry, my name is by the way Shadewhisper. And your's is ?'' Hij verwachtte trouwens een blij antwoord, met die o zo leuke stem. Maar hij snapte het niet. Vanochtend was hij nog gemeen, en nu is hij lief. Wat doet de Starclan toch met hem ? Wie is hij nou ? Komt hij daar ooit achter ?

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Ze bleef hem aankijken met een afwachtende blik, maar het antwoord kwam er. Anders dan ze verwacht had, gaf hij eerlijk toe dat er iets was. Meestal wuifde katten het weg met een standaard 'alles is prima'. Zelf geloofde ze daar niet in. Als er iets op je hart zat, dan moest je dat kwijt. Opkroppen was nooit goed. Op dat moment vloog er een vogel langs, die de kater ving om daarna bij haar terug te keren. Secret stond met een lichte grijns op hem te wachten. Prooi vangen was een goede vorm van afleiding en hij zag er nu al een stuk beter uit. Toen hij weer bij haar stond vertelde hij haar zijn naam. 'Secretsong, but they call me Fang' sprak ze op haar gebruikelijke toon. Hoewel haar stem vrouwelijk klonk, was er ook altijd de kracht in te horen. De donkere poes ging zitten en keek even naar hun omgeving voor ze haar blauwe kijkers weer op Shadewhisper richtte. 'If you don't mind me asking.. What's troubling ya?' vroeg ze na een korte stilte. Je wist nooit of iemand over zijn problemen wilde praten, maar het was het waard er toch even naar te vragen. Ze was nooit bang geweest om persoonlijke vragen te stellen en had genoeg reacties meegemaakt. Ieder had zo zijn eigen manier om op bepaalde dingen te reageren.

"When prayers turn to promises, not even fate can stand in their way."
Tyki || Kira || Arrowkit || Secretsong || Lightningrush || Fireheart || Charcoalflare || Nightstream

Blij bleef hij naar de poes staren, die mooie, helder blauwe ogen had. Shade wist niet waarom, maar ergens voelde hij zich warm bij haar. 'Secretsong, but they call me Fang' Antwoorde de poes met dat mooie stemmetje. ''Wauw, mooie naam.'' Eigenlijk, leek er ook iets mysterieus aan die poes, maar ze bleef mooi. Het was niet dat Shadewhisper verliefd was ofzo, maar al kende hij haar niet ze voelde echt als een zus. If you don't mind me asking.. What's troubling ya?'Even kneep hij zijn ogen dicht. 'I don't know it anymore. I don't know if i'm good or bad. I don't know who my family is. I'm... I don't get it anymore.' Ergens voelde het dat het goed was dat hij dit opluchtte, maar het deed erg pijn.

[Gottago]

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Mooie naam, dat was iets dat ze wel vaker hoorde. Zelf hoorde ze vooral de ironie als iemand haar naam noemde. Secret.. geheimen had ze wel. Geen belangrijke zaken voor een ander. Vandaar dat het geheimen waren. Enkel zij hoefde deze dingen te weten en het ging verder niemand aan en deed niemand pijn. Als reactie op zijn compliment over haar naam knikte ze even. Hierna volgde een antwoord op de vraag die ze hem net had gesteld. Aandachtig luisterde ze naar zijn woorden. Verwarrend, maar niet onmogelijk om uit te komen. De poes had al een antwoord klaar toen hij net wat uitgesproken. 'Maakt het uit? Doe wat goed voelt. Niemand moet goed of slecht zijn, de wereld is niet zwart en wit. En je familie, dat is toch zeker wel uit te zoeken?' sprak ze op kalme toon. Vele zagen de wereld in zwart en wit. Het was altijd het een of het ander. Als je dit deed, dan was je dat en niets anders. Men geloofd soms nauwelijks meer in neutraal. Wit en zwart.. Of dit of dat. Ergens had ze een hekel aan de katten die zo dachten. Voor hen was de wereld simpel, maar hun oordeel sloeg nergens op. Dat had ze zelf ook nog wel eens mogen ondervinden.

"When prayers turn to promises, not even fate can stand in their way."
Tyki || Kira || Arrowkit || Secretsong || Lightningrush || Fireheart || Charcoalflare || Nightstream

Na een beetje wachten antwoorde de poes op Shade's ''verhaaltje''.
'Maakt het uit? Doe wat goed voelt. Niemand moet goed of slecht zijn, de wereld is niet zwart en wit. En je familie, dat is toch zeker wel uit te zoeken?' Na een paar minuten drongen die woorden nog door zijn hoofd. ''Ik weet het gewoon niet. Mijn hersens doen pijn en laten me niet neutraal zien. Ik.. I don't know it anymore.'' Na een lange stilte begon de kater zachtjes te zingen.

'So stand in the rain
Stand your ground
Stand up when it's all crashing down
You stand through the pain
You won't drown
And one day, whats lost can be found
You stand in the rain'

Het klon best wel vals, maar dat was door de pijn in zijn keel. Tot ineens het antwoord van de kat weer door zijn hoofd drong. 'Over mijn ouders, ik weet het niet hoor. Ik weet niet of ze al lang boven ons zweven of of ze leuke eldertjes zijn die in het rond huppelen.' De pijn in zijn keel werd erger en liet hem grommen. Waarbij hij even ging liggen, verward, op zijn rug. Hij kreeg ook pijn in zijn hoofd. Normaal zal hij stoer blijven, maar zijn ogen sloten even. Even werd het zwart, maar later zag hij wazig Fang weer..

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Het duurde even voor er een antwoord kwam en het was duidelijk dat hij nog steeds in de war was. Ze had ook niet verwacht dat enkel een paar woorden meteen zouden helpen. Als iemand zo in de knoei zat met zichzelf, dan koste dat een tijd. Fang grinnikte even toen hij zijn liedje zong. Een manier van emoties uiten die zij nog nooit had gebruikt. Het woord song kwam zelfs in haar naam voor, maar het paste niet bij haar. Het klonk zo vrouwelijk. Ze had er niets tegen, maar het gaf wel een verkeerd beeld, voor katten die haar niet kende natuurlijk. Shadewhisper sprak weer en ze keek hem met een nadenkende blik aan. Wat hij zei, als zijn ouders elders waren, dan moesten ze zich toch nog in de Clan bevinden. Als ze weg waren gegaan wisten enkele katten daar misschien wat over. 'En de Clankatten dan? Er zijn toch wel katten die jouw ouders hebben gekend. We zijn allemaal ShadowClan, dus dat moet wel' zei ze rustig tegen hem met haar gebruikelijke accent. De kater ging even later op de grond liggen en sloot zijn ogen voor een moment. Fang stond ondertussen op en rekte zich kort uit voor ze zich weer op hem richtte. 'Wat vind je ervan om nog wat te gaan doen? Jagen, patrouille lopen, wandelen, het kan allemaal.' Te lang stil zitten was niet goed, het werkte op haar zenuwen. Ze had te veel meegemaakt om te luieren, het was tijd om iets te doen. Ook hij kon het wel gebruiken, zijn hoofd even leegmaken.

"When prayers turn to promises, not even fate can stand in their way."
Tyki || Kira || Arrowkit || Secretsong || Lightningrush || Fireheart || Charcoalflare || Nightstream

Na even stond Shade weer op. Hij schudde zijn hoofd en het was al een beetje over. Alleen was nu het gevoel dat hij halve hersens had. Het enige wat nog altijd in zijn hoofd was gestampt was zijn gevoel voor jagen en vechten. 'En de Clankatten dan? Er zijn toch wel katten die jouw ouders hebben gekend. We zijn allemaal ShadowClan, dus dat moet wel' Zei Fang. Shadewhisper zuchtte, maar gaf geen antwoord. Het leek wel of hij niet meer kon praten ofzo. Hij vond het wel leuk dat Fang zo hulpzaam was, maar toch leek het hem niet echt een ''poes-poes''. Het leek hem meer zoon stoer typetje, die meer omging met katers, maar toch ook niet dat ze poezen in de steek liet ofzo. Het leek hem gewoon een perfecte ''vriendin''. Na een lange stilte, waarbij je alleen de vogeltjes hoorde fluiten begon Fang weer. 'Wat vind je ervan om nog wat te gaan doen? Jagen, patrouille lopen, wandelen, het kan allemaal.' Dat vond Shade eigenlijk een best goed idee. ''Patrouille lopen lijkt me geweldig'' Even aan iets anders denken vond Shadewhisper wel goed voor zichzelf.

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Hij leek even nodig te hebben om zichzelf te herstellen en Secretsong wachtte geduldig af. Er was geen reden om te haasten. Ze had immers de intentie om hem weer wat vrolijker te laten voelen. Misschien was dit wel het goede moment om nieuwe vrienden te maken. Hoewel ze haar oude vrienden nooit zou vergeten, was het niet verkeerd om zich weer een beetje te mengen tussen de rest. Ze had zich nu een tijdje wat afzijdig gehouden en daar was ze klaar mee. Doorgaan met het leven, daar hoorde ook nieuwe vrienden en kennissen bij. Je afsluiten had geen zin, dan ging je niet echt door. De kater had inmiddels antwoord gegeven op haar vraag. Het werd dus een patrouille. Altijd fijn om de grenzen te checken en eventuele buitenstaanders weg te jagen. Fang was gek op vechten. Natuurlijk schoot ze niet zonder na te denken de strijd in, maar als het erop aan kwam, training of niet, genoot ze er wel van. Het was immers een van de dingen waar ze erg goed in was, dus heel natuurlijk om het veel te doen en meer te oefenen. 'Oke dan. ThunderClan border doen?' vroeg ze, waarna ze opstond en in de richting van het donderpad keek. Niet een favoriete plaats voor een kat natuurlijk, maar het was erg belangrijk om ook op die grens een oogje te houden. Je wist maar nooit wie de moed had het vervloekte zwarte spul over te steken. Indringers waren niet geliefd in de Clans, ShadowClan was geen uitzondering.

"When prayers turn to promises, not even fate can stand in their way."
Tyki || Kira || Arrowkit || Secretsong || Lightningrush || Fireheart || Charcoalflare || Nightstream

Onderwerp: Re: You're not playing that game