Rustig werd Goldenpelt wakker. Het was een mooie lente ochtend. Overal klonken vogels, en andere diertjes. Geeuwend stond de gouden poes op, en rekte zich langzaam uit. Daarna gaf ze zichzelf een flinke was beurt, en keek slaperig om zich heen. Vandaag zou ze weer aan het werk moeten. Zuchtend liep ze langs haar voorraden. Alles was gelukkig nog goed aangevuld. Rustig liep ze haar Den uit, en ging er voor zitten. Er waren al een aantal katten op, maar nog niet iedereen was er. Meestal had ze de hele dag niets te doen. Dan verveelde ze zich wel.. Er was ook niet altijd een gewonde kat in de ShadowClan. Ze langharige poes ging rustig liggen, en keek rond het kamp. Ze zag een aantal Warrior's het kamp verlaten. Lachend naar elkaar om weer een prooi te gaan vangen. Kon Goldenpelt maar een prooi vangen. Dat had ze helaas nog nooit gedaan... Toen ze Apprentice werd, was ze gelijk al benoemt tot Medecine Cat Apprentice. In die periode had ze veel geleerd over van alles. Soms droomde ze dat ze een prooi ving. De poes bedacht zich dat ze dat maar eens een keer ging proberen. Haar instinct had haar nooit verteld hoe dat moest alleen.. Een beetje verveeld keek Goldenpelt naar de ingang van het kamp. Daar kwamen een paar Warriors uit gerend met muizen, vogels, en alles wat je je maar kon bedenken. Achter alle Warriors hinkte een witte poes, met fel rode ogen. Het was de albino, Evileye. Haar echter voorpoot was geheel gesloopt. Geschokt stond Goldenpelt op, en rende naar binnen. Evileye kwam ook binnen. 'Goldenpelt, ik ben aangevallen door een das en mijn rechter voorpoot is helemaal gesloopt,' Zei de albino poes. Goldenpelt wenkte Evileye mee te komen. Ze zaten nu achter in het hol. Goldenpelt bekeek de wond aandachtig. Het zag er niet heel goed uit... 'Wachte even,' Zei ze helder. De gouden poes liep naar haar voorraad toe, en pakte wat medicijnen. Ze liep weer terug, en gaf Evileye Papaver zaadjes, die de pijn verminderde. Daarna kauwde ze aandachtig op een stengeltje Goudsbloem, en smeerde het over haar poot heen. Dat voorkwam infecties. Goldenpelt keek nog eens goed naar de poot, en raakte hem zachtjes aan. Het leek wel licht gebroken... Snel haalde ze wat Smeerwortel, en wreef het er over heen. Dat genas de wond weer goed. Na nog een aantal medicijnen, hinkte Goldenpelt weer terug naar Evileye, met een poot vol Spinrag. Die wikkelde ze zorgvuldig om haar poot heen. 'Zo, nu heb ik je alle nodige medicijnen gegeven, je moet vooral vel rust hebben, en niet teveel op je poot steunen,' Ze ze zorgzaam. 'Kom afentoe maar even langs, voor wat nieuwe Smeerwortel. Dat helpt tegen je breuk,' Miauwde ze nog eens. 'Je hebt een kleine breuk, maar hij is niet ernstig,' Stelde ze gerust. Daarna ging ze zitten, en waste haar poten af.