Maybe this is what you call destiny..

Een zilver gekleurde kater stond buiten de medicine cat den. Ashpaw trilde een klein beetje op zijn poten en haalde diep adem, hij was erg nerveus geworden.. Zijn staartpunt zwiepte nerveus door de lucht en hij herhaalde in zijn kop wat hij wou zeggen. Maar wat als Goldenpelt hem niet zou accepteren? Brokenstar had gezegd dat hij het aan haar moest vragen. Dus dat ging hij doen ook. Nogmaals haalde hij diep adem en hij liep de medicine cat den binnen. De zoete geur van de medicinale planten kwam hem tegemoet en stelde hem ietwat gerust, maar nog altijd prikte zijn vacht van nervositeit. Hij keek om zich heen, hij zag Goldenpelt nog niet, ze zou er toch wel zijn? 'Goldenpelt?' Miauwde hij aarzelend maar wel luid. Zijn stem trilde een beetje, hij was echt vreselijk nerveus. Maar ja.. wat kon hij er aan doen behalve geërgerd zijn door zijn trillende stem? Voorzichtig ging hij op het koele gras dat hier groeide zitten en krulde hij zijn staart om zijn voorpoten heen. Hij had het in ieder geval geprobeerd dus daar kon hij al trots op zijn. Gedachten raceten als een wervelwind door zijn kop.

Goldenpelt was net bezig haar Papaver zaadjes te sorteren. Ineens hoorde ze een piepend maar luid stemmetje: "Goldenpelt?" Goldenpelt keek op en draaide zich om. En sloeg haar sierlijke goede staart om zich heen. "Kom binnen." Zei ze rustig. Ze bleef kijken naar de opening en zag dat de Apprentice, Ashpaw voorzichtig binnen kwam lopen. "Wat is er?" Vroeg ze kalm. De kleine Apprentices ging verlegen zitten, en keek een beetje zenuwachtig. Goldenpelt bleef hem rustig aankijken. "Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor." Zei ze vriendelijk. Ze zag dat Ashpaw nerveus naar de grond bleef staren. "Ashpaw, ik weet waar je voor komt, Brokenstar had mij al gezegd dat jij binnekort zou komen." De Apprentice keek opgelucht op, en wilde zijn verhaal al gaan vertellen.
Even later had Ashpaw zijn verhaal verteld. Hij was aangewezen om Medicine Cat apprentice te worden, en vroeg om toestemming bij Goldenpelt, de ShadowClan Medicine Cat. Goldenpelt zuchte even. "Ashpaw, ik geef jou toestemming om mijn apprentice te zijn." Zei ze serieus, en ze glimlachte even. Ze gaf haar nieuwe apprentice en lik over zijn kop, en wachte rustig op zijn antwoord.

Raindrop was met Ashpaw meegelopen, om te zien hoe het met haar apprentice zou gaan. Dit was de laatste dag dat hij haar apprentice was.. Als het maar goed met hem zou komen, zou ze gelukkig zijn. Raindrop keek hoe Goldenpelt Ashpaw accepteerde als apprentice, en hem een lik gaf. Raindrop knikte, een glimlach sierde haar gezicht. 'Bedankt Goldenpelt, ik wil je veel geluk wensen met je positie als Medicine Cat, en ik weet zeker dat je Ashpaw alles zult leren wat in je vermogen ligt.' Raindrop boog haar kop in respect. Daarna keek ze naar Ashpaw. 'Het ga je goed Ashpaw, weet dat ik vertrouwen in je heb. Ik zal er altijd voor je zijn.' Raindrop drukte haar neus tegen die van Ashpaw, die haar apprentice niet meer was.. Ze knikte naar hem, en ging daarna naast hem zitten, wachtend tot hij met Goldenpelt ergens naartoe zou gaan. Het was niet haar beurt om weg te lopen.

Ashpaw krulde zijn staart nerveus om zijn voorpoten heen, wachtend op een antwoord van Goldenpelt. 'Kom binnen' Kwam een stem vanuit de den. Ashpaw slikte diep en stapte de medicine cat den binnen, 'Wat is er?' Miauwde Goldenpelt rustig. Voorzichtig ging Ashpaw zitten, hij staarde nerveus naar de grond, 'Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor.' Miauwde Goldenpelt, Ashpaw keek even op maar hij kon geen woorden vinden, zijn bek was droog, hij wist niks om te zeggen. Dus hij keek weer naar zijn voorpoten, zwijgend, nou ja niet zwijgend, hij kreeg er een zacht ehm.. uit. 'Ashpaw, ik weet waar je voor komt, Brokenstar had mij al gezegd dat jij binnekort zou komen.' Miauwde Goldenpelt. Voorzichtig keek Ashpaw op, dus ze wist het al, ergens was dit een opluchting. Even viel er een stilte, maar uiteindelijk begon Ashpaw te praten, 'Ik ben nu een tijdje een warriors apprentice geweest.. Maar alles mislukte.. Ik kon niet goed jagen, ik houd niet van vechten en wil niemand pijn doen.. Ik voelde me.. niet thuishoren, dus ik ben naar Brokenstar gegaan, en hij had gezegd dat ik uw apprentice misschien kon worden..' Sprak Ashpaw zachtjes maar ook een beetje vlug uit nervositeit. Goldenpelt zuchtte, Ashpaw's ogen gingen wijd open van schrik, zou ze hem afwijzen? 'Ashpaw, ik geef jou toestemming om mijn apprentice te zijn.' Miauwde Goldenpelt uiteindelijk en ze gaf hem een lik over zijn kop. Ashpaw zuchtte opgelucht, 'Bedankt Goldenpelt.. heel erg bedankt..' Miauwde hij zachtjes. Pas toen viel het hem op dat Raindrop er ook was. Schaamte brandde in zijn vacht. 'Bedankt Goldenpelt, ik wil je veel geluk wensen met je positie als Medicine Cat, en ik weet zeker dat je Ashpaw alles zult leren wat in je vermogen ligt.' Miauwde ze, daarna liep ze naar hem toe. 'Het ga je goed Ashpaw, weet dat ik vertrouwen in je heb. Ik zal er altijd voor je zijn.' Miauwde ze. Ashpaw legde zijn oren achteruit, hij voelde zich schuldig, 'Dank je Raindrop..' Miauwde hij een beetje verdrietig, 'Ik weet zeker dat Brokenstar je snel een andere apprentice geeft, eentje die het veel beter doet..'

Onderwerp: Re: Maybe this is what you call destiny..