When the light goes out

Onderwerp: When the light goes out di 10 jul 2012 - 19:01

De antwoorden die Mapleleaf gaf klonk hem als muziek in de oren. Hij schraapte zijn keel wat en liep voort. Met zijn gedachten al denkend aan vanavond. Deze poes leek hem wel leuk. Hij had wel al vaker gehoord van andere katten dat Mapleleaf raar is, maar wel lief. Hij sloot zijn ogen genoot even van de wind die zijn pels zachtjes streelde. Toen Softcream opmerkte dat hij nogal snel liep vertraagde hij zijn passen wat en wachtte tot dat hij naast de zwart witte poes liep. 'De rivier kleur zilver in de zon..'Zei hij zachtjes tegen haar. Hij vond het raar. Bij Mapleleaf voelde 'ie zich open, en vrij. Misschien lag het gewoon aan z'n humeur. Hij nam Mapleleaf eens tegoed in zich op. Ze was ongeveer even groot als hem. Wel een paar manen ouder. Voor de rest had ze een zwart witte vacht en licht blauwe ogen. Hij schudde zichzelf wakker en liet zijn blik weer rusten op de rivier. Het leek wel zilver dat glitterde in de zon.

Zo bleven ze naast elkaar lopen tot ze de vierboom bereikte. Hij nam een loopje en sprong op de hoge steen waar de leaders elke gathering elkaar aanspraken en ook zo hun clans. Toen hij van boven stond blies de wind weer tegen zijn snoet, en liet z'n snorharen geamusseerd trillen. 'Mapleleaf, dit moet je zien.'Miauwde de kater naar de poes. Hij liet zichzelf zakken tot 'ie op de steen lag. Het was een prachtig zicht. Je kon alle vier bomen zien, en waarschijnlijk op de gatherings zelf ook alle katten die dan daar beneden het grasveld stonden.

[flut, alleen Mapleleaf! Vervolg op In cae god doesn't show

_{Something's magnetic here.
If I could approach you
or even get close to the scent
that you left behind, I'd be fine
No doubt now (no doubt)
you bring out (bring out)
the an-i-mal inside

Zwijgend trippelde Mapleleaf achter Softcream aan, zich heel langzaam kalmerend door te denken aan na dit alles. Dan zou ze weer in haar nest liggen en de volgende dag zou weer aanbreken. Hoe erg ze tegen iets op zag, het hielp haar altijd om zichzelf voor te houden dat aan alles een einde komt. Waarschijnlijk dus ook aan dit. ‘De rivier kleurt zilver in de zon’ Merkte de kater op. Ze wierp haar blauwe kijkers naar de rivier en glimlachte oprecht. Het zag er mooi uit en deed haar sterk denken aan haar moeder, een zilverkleurige poes met dezelfde ogen als zij. Die was nu waarschijnlijk met haar vader ook op jacht. Ze sprong vlug achter Softcream aan die wel erg snel liep en tot haar genoegen minderde hij al vaart voor haar. Misschien was hij toch niet zo erg .. Terwijl de wind aan haar vacht trok stak ze haar neus even in de lucht en nam de tijd om alle geuren op te snuiven. Buiten prooi rook ze ook diverse ThunderClan katten die recente sporen achter gelaten hadden. Ze kalmeerde langzaam namaten de tijd vorderde wat haar tot haar genoegen erg beviel. Telkens maar gespannen zijn en een masker ophouden was niet gezond, en toch deed ze het iedere dag, keer op keer. Zelfs nu voor haar Clangenoot. Toen vierboom al in zicht kwam voelde ze de aandrang om er recht op af te rennen, als leerling deed ze altijd of ze een leider was en Maplestar heette. Nu schoot de gedachte om ooit zelf leider te zijn af en toe nog door haar hoofd, maar ze deed er weinig mee. Ze was er stellig van overtuigd dat ze gewoon krijger zou zijn en zou sterven als een oude, versleten vlooienzak. Niets heldhaftigs, helemaal niets. Ze keek verrast toe hoe haar reisgenoot op de steen sprong en grinnikte openlijk. ‘'Mapleleaf, dit moet je zien.'’ Dat liet ze zich geen twee keer zeggen. Ze rende naar de steen toe en sprong op haar hoede er in een boog op. Ze draaide zich om en ging op een klein afstandje van Softcream zitten. Mapleleaf glimlachte toen ze het uitzicht zag. Dus dit was wat leiders elke keer zagen! “Het lijkt me geweldig om een leider te zijn ..” Miauwde ze oprecht en haar ogen glunderde van ambitie. Het zou haar geweldig lijken om een leider of commandant te zijn,.. de hele Clan luisterde dan naar je en dan was je eens niet het lachertje van de groep. Ze zuchtte en keek de kater naast haar aan. Ze zakte door haar poten en ging op haar buik liggen met haar voorpoten onder haar gevouwen. “Als ik vragen mag .. maar um .. nou .. wil je wat over jezelf vertellen ik bedoel .. ” ‘Gewoon nieuwsgierig’ murmelde ze er nog achteraan bijna onhoorbaar al was ze zeker dat hij het wel gehoord had. Terwijl ze rood werd van de schaamte en om nog een reden keek ze hem even recht in zijn ogen en bekeek hem eens goed. Een crèmekleurige vacht, twee adembenemende, kristallen van blauwe ogen en een soort kalme sfeer om hem die Mapleleaf ook kalmeerde. Ze ademde zacht uit en voelde dat ze haar hart bij hem kon luchten .. dat hij anders was dan de andere.}

Algauw deed Mapleleaf hem na en sprong ook op de steen. “Het lijkt me geweldig om een leider te zijn ..” Hij knikte instemmend en liet z'n blik rusten op het uitzicht. Een glimlach krulde op zijn snoet toen hij zag dat Mapleleaf zich een beetje meer op d'r gemak voelde. Ze zuchtte en keek de kater naast haar aan. Ze zakte door haar poten en ging op haar buik liggen met haar voorpoten onder haar gevouwen. “Als ik vragen mag .. maar um .. nou .. wil je wat over jezelf vertellen ik bedoel .. ” Zijn blik stond vast op de bomen gericht, maar toen ze die vraag stelde wende hij zijn hoofd wat naar haar. ‘Gewoon nieuwsgierig’ 'Eh, ik zou niet weten wat ik moet zeggen. Toch niet iets wat intressant is.'Miauwde hij zelf lachend om zijn opmerking. 'Ik ben gewoon opgegroeid als alle andere, zoals jou..'Vervolgde 'ie iets zachter. Hij wist niet zo goed meer wie z'n ouders, of andere familie was. Toen hij nog een apprentice was, is hij ooit uit de uilenboom gevallen. Sindsdien wist hij niet meer wie wie was, maar in de tijd dat Softcream verder opgroeide naar een warrior is z'n geheugen wat terug gesijpeld. Maar nog steeds kan hij zich niet herrineren wie z'n familie is, of waar ze zijn. Hij tilde zijn hoofd weer op en keek haar vragend aan. 'Nu is het jou beurt.'Zei hij tegen haar.
[flutiie]

_{but you can skyrocket away from me
and never come back if you find another galaxy
far from here with more room to fly
just leave me your stardust to remember you by

Mapleleaf haalde opgelucht adem toen ze die vraag gesteld had en hij ook daadwerkelijk zich iets naar haar wendde, ze spitste haar oren en wierp een blik in zijn richting. ‘'Eh, ik zou niet weten wat ik moet zeggen. Toch niet iets wat intressant is.'’ Ze keek hem kalm aan met haar licht gekleurde ogen gericht op een omgeving naast hem. “Je hoeft het niet te zeggen als je het niet wilt..” Begon ze maar Softcream begon al te vertellen waardoor ze haar dunne staart om haar achterhand vouwde en in zijn richting tuurde. ‘'Ik ben gewoon opgegroeid als alle andere, zoals jou..’ Miauwde hij. Dat was het? Niet meer? Ze besloot zijn besluit te respecteren dat hij inderdaad misschien er niet over wilde praten .. desondanks begon ze na te denken. Ze hoorde weinig over hem omdat ze met niemand praatte in het algemeen en waarom zou ze met haar enigste vriendin praten over andere katten? Ze trok met haar oren en keek hem nerveus aan toen hij haar hetzelfde vroeg. Ze had het kunnen verwachten en om niet onbeleefd over te komen antwoordde ze toch maar want echt veel had ze niet te verbergen. Mapleleaf haalde diep adem en kwam overeind. “Och ..” Begon ze met een stem niet luider dan een vrij luidde fluistering. “Ik ben gewoon opgegroeid zoals ieder ander, mijn ouders houden van me en mijn mentor is overleden tijdens een grensgevecht met ShadowClan .. ” Ze zweeg en overwoog om een meer gedetailleerde uitleg te geven maar aangezien hij dat ook niet gegeven had vond ze het oneerlijk om dat zelf ook te doen. Toch voelde ze een bepaalde aandrang om dat wel te doen en gewoon om niet onbeleefd over te komen. Haar verleden ging hem niets aan! “Tja .. um .. tja ..” Hakkelde ze, niet zo zeker waar te beginnen. Ze grinnikte onbeholpen en keek Softcream bijna recht aan. Net op tijd wendde ze haar blik af en liet hem rusten op de bomen boven aan de heuvel. “Ik heb niet veel te vertellen .. ik groeide gelukkig op als enigskit .. ” en ik heb niet veel vrienden Voegde ze er in gedachten aan toe. Mapleleaf vond het een beetje té erg om aandacht vragend als ze dat zou zeggen. Er was geen logica om dat met hem te delen, want waarom zou hem dat interesseren? Vragen gleden door haar hoofd maar ze hield die voor zichzelf en kuchte ongemakkelijk. “Ik was als kitten heel verlegen .. maar-” niet zo verlegen als nu “maar dat ging wel voor een deel over hoor” Ja natuurlijk, en egels kunnen vliegen!.. psk Ze zwiepte ongemakkelijk met haar staart en keek hem haast uitdagend maar toen ze oogcontact maakte kreeg ze meteen spijt. Angstig dat hij de verdriet achter in haar ogen zag wendde ze haar blik onhandig af en snoof. “.. Dus ja ..” Miauwde ze ongemakkelijk. “..Vertel eens wat eigenschappen over jezelf” Begon ze, hopend dat ze van het onderwerp ‘verledens’ af kon stappen en hem af kon lijden van haar gepijnigde blik.

speel dit liedje er bij af (:}

Ze trok met haar oren en keek hem nerveus aan toen hij haar hetzelfde vroeg. Hij wou niet onbeleefd zijn door het niet aan haar te vragen.. Maar misschien had ze het niet graag. [i[“Och ..”[/i] Begon ze met een stem niet luider dan een vrij luidde fluistering. Hij zette een rust houding in, en spitste z'n oren. Om te laten lijken dat hij luisterde. Maar eigenlijk zat hij in de knoop met z'n gedachtes. Kon 'ie echt niet meer zeggen? Het leek wel of hij bang was om iets over zichzelf te vertellen. “Ik ben gewoon opgegroeid zoals ieder ander, mijn ouders houden van me en mijn mentor is overleden tijdens een grensgevecht met ShadowClan .. ” Dat..is niet leuk. Zijn mentor was een kittypet geworden. Af en toe nam hij nog een bezoekje, maar de laatste tijd niet meer zo vaak. 'Mijn mentor is een kittypet geworden..'Murmelde hij tegen zichzelf, maar luid genoeg dat Mapleleaf het kon horen. “Tja .. um .. tja ..”Hakkelde ze. Sorry ik wou niet onbeleefd knlinken..Dacht Softcream in zichzelf. Zijn hoofd werd een beetje licht van binnen bij het zien van Mapleleaf. Ze leek niet op d'r gemak, en dat bessefte hij nu pas?! “Ik heb niet veel te vertellen .. ik groeide gelukkig op als enigskit .. ” Hij slikte het verdriet in dat opborrelde. Spftcream zou zijn ouders nooit meer zien, of z'n broers en zussen...Die zou hij nooit kennen, en misschien nooit deputy zien worden, of leader. Zijn familie nam blijkbaar ook geen contact meer met hem op. Een sidderende zucht vloog uit zijn mond. “Ik was als kitten heel verlegen .. maar-” Hij knikte rustig dat hij haar wel begreep..“maar dat ging wel voor een deel over hoor” Hij wiebelde even met zijn oren en sloot zijn blik op haar af. Om d'r even ruimte te geven. Zelf zou 'ie het ook niet leuk vinden als iemand de hele tijd naar hem keek. “.. Dus ja ..” Miauwde ze ongemakkelijk. “..Vertel eens wat eigenschappen over jezelf” Hij nam diep adem, en begon aan zijn uitleg. 'Eh, wat bedoel je met eigenschappen?' Wat een lange uitleg. Nu kon hij zichzelf wel dood maken. Hoe stom zag hij er nu wel niet uit?

_{but you can skyrocket away from me
and never come back if you find another galaxy
far from here with more room to fly
just leave me your stardust to remember you by

Mapleleaf slikte en miauwde vlug “Gewoon dingetjes die je ehm .. leuk vind om te doen en zo.. ” All right. Stom. Ze zuchtte en sloot haar blauwe ogen even voor een tel. Misschien moest ze maar gewoon haar excuses aanbieden en weggaan. Al zei een vreemd gevoel in haar onderbuik haar dat ze hem kon vertrouwen .. misschien had het gevoel gelijk en zou ze hem inderdaad meer moeten vertrouwen. Het was niet alsof hij haar ieder moment een klauw in haar gezicht kon geven. Bij dat idee sidderde ze even en slikte ze haar opborrelde verdriet weg. Geen tijd voor sentimenten! Ze duwde zich nu volledig overeind en glimlachte toen zwakjes, maar oprecht. “Weetje .. je doet me denken aan een oude vriend van mij. Helaas is die er nu niet meer maar .. ik bedoel het op een goede manier” Zei ze eerlijk. Haar vriend was er nog weldegelijk, alleen niet meer als haar vriend. Nee. Hij leefde een goed krijgers leven, had een partner en sliep recht naast haar. Alleen had hij al snel door samen met de rest van haar vroegere vriendengroep dat namaten zij ouder werden Mapleleaf niet veranderde en minder snel bij was met alles. Dus tja, wat doe je dan, negeren. Met een steek van woede en verdriet ontblootte ze haar nagels en wierp een blik op de nu, blauwe hemel. De zon was al ruim op weg gegaan naar boven sinds de zonsopgang. Ze ademde diep in toen een windvlaag door haar vacht rimpelde, om te kalmeren en zichzelf te vermannen. “Jammer dat hij weg is” Miauwde ze stilletjes. Ze wierp haar ogen nu in de richting van Softcream maar keek hem niet recht aan. Ze knipperde eventjes en glimlachte toen. “Dankje dat je met me wilt praten” dat klonk heel stom .. maar ze was zo alleen de laatste tijd dat ze dit wel moest zeggen. Eindelijk iemand die met haar praatte .. al zocht ze er misschien iets te veel achter. Met een vreemd, warm gevoel in haar maag trok ze opnieuw met haar oren en knipperde een beetje verbaasd. Dit was nu al de zoveelste keer .. och het kwam vast door haar eenzaamheid. “Zullen we vanavond een wedstrijd doen wie de meeste prooi kan vangen?” Stelde ze voor met een flauwe glimlach.

- Kort, sorreh c:}

“Gewoon dingetjes die je ehm .. leuk vind om te doen en zo.. ” Die vraag beviel hem wel redelijk. Hij zuchtte diep en sloeg zijn staart over z'n poten. 'Nou eehm... Ik .. ben blijkbaar niet echt spraakzaam..' Sloeg hij zichzelf in de lach. Hij wende kort met z'n staart dat het hem speet en ging verder met zijn uitleg. 'Goed, ik ben opgeleid door mijn mentor die op dit moment kittypet is. Niet dat kittypets slap zijn hoor! Kijk maar naar Fireheart, ik kijk zo wat naar hem op..' begon hij, maar eindigde zijn uitleg ookal weer. “Weetje .. je doet me denken aan een oude vriend van mij. Helaas is die er nu niet meer maar .. ik bedoel het op een goede manier” Hij wende zijn hoofd iets schuin en keek haar vriendelijk, maar op een vragende blik aan. “Jammer dat hij weg is” Hij voelde een brok van medelijden, maar liet deze niet zien, hij toonde enkel een zorgen makende blik, en stond op. “Dankje dat je met me wilt praten” Hij opende zijn mond en wiebelde met zijn oren. 'Tuurlijk wil ik dat. Je omgang met andere mag ik wel, begrijp je .. Niet iemand die zich er direct laat invliegen, maar eerst checken of er geen verraad is, die katten worden meestal goed gerespecteerd, en winnen vaak een hogere rang.' met hogere rang bedoelde 'ie eerder elder, maar dat zou Mapleleaf wel begrijpen. “Zullen we vanavond een wedstrijd doen wie de meeste prooi kan vangen?” Hij plooide ook een glimlach op zijn gezicht en sloeg met zijn staart tegen de grond. 'Tuurlijk! Dat vind ik een prima idee.' Beaamde hij instemmend..

_{but you can skyrocket away from me
and never come back if you find another galaxy
far from here with more room to fly
just leave me your stardust to remember you by

Mapleleaf glimlachte voorzichtig toen hij antwoord gaf. Hij, stil? Dat viel reuze mee .. zij was stiller. ‘'Goed, ik ben opgeleid door mijn mentor die op dit moment kittypet is. Niet dat kittypets slap zijn hoor! Kijk maar naar Fireheart, ik kijk zo wat naar hem op..'’ Ze knikte stilletjes. Dat was waar, Fireheart had haar hele kijk op poesiepoesen verandert. Hij was een rasechte poesiepoes maar hij was ook commandant en zeer bedreven in vechten en jagen. Ze wendde haar aandacht weer naar Softcream toen hij verder vertelde. ‘'Tuurlijk wil ik dat. Je omgang met andere mag ik wel, begrijp je .. Niet iemand die zich er direct laat invliegen, maar eerst checken of er geen verraad is, die katten worden meestal goed gerespecteerd, en winnen vaak een hogere rang.' ’ Mapleleaf voelde dat ze rood werd en ze grinnikte onhandig. “D-dankje” Miauwde ze oprecht. Toen hij uiteindelijk ook instemde snorde ze. Eindelijk iets werd gewaardeerd, leuk gevonden .. hopelijk verpestte ze het niet. “Oké dan” Besloot ze terwijl ze omhoog kwam, haar ogen stonden nu kalm terwijl ze nog steeds hem niet aan keek. “Ik wed dat ik van je win” Zei ze half verlegen half uitdagend met een aparte twinkeling in haar ogen. Dit was leuk, als ze ging jagen dan was ze alleen .. en het maakte haar geen fluit uit of ze won of verloor- ze deed tenminste wat met een andere krijger. Mapleleaf dacht even aan ‘vrienden’ maar dit zou waarschijnlijk gewoon als het klaar was weer terug gaan naar het oude. Geen vriendschappen, gewoon af en toe een ‘hey’ of zo als je elkaar trof. Niet echt blij met dat vooruitzicht kwam ze langzaam overeind en zei een beetje terughoudend “Nou eh .. ik moet maar eens gaan .. ik heb nog wat taken te doen in het kamp” Ze zwiepte met haar staart, onzeker wat voor een afscheid ze zou moeten uitvoeren en hield het bij een “Het was gezellig .. ik zie je later wel weer” Ze wachtte tot hij zijn gedagje had gezegd en sprong toen langs hem heen, kalm weglopend zijn ogen in haar rug voelend. Zenuwachtig hoopte ze zo snel mogelijk bij de struiken te komen zodat ze er doorheen kon verdwijnen en echt kon gaan rennen. Dat vreemde gevoel knaagde als een muis aan kaas in haar maag, en ging niet weg. Nope, er was geen twijfel .. ze was aangetrokken tot hem. Niet echt blij met het idee dat het waarschijnlijk nooit wederzijds was sprong ze omhoog en verdween tussen wat struiken.

- Tijd voor avond topic?}

Onderwerp: Re: When the light goes out