Allong the border.

Smoketear knikte. 'Is goed, pa, ik regel de patrouille voor morgen vroeg,' sprak hij terwijl zijn vader naar hem knikte. Smoketear grijnsde kort en liep toen weg. Al snel zag hij Strawfur, hij kon hem wel vragen. Smoketear liep op hem af. 'Morgen neem ik jou mee voor de ochtend patrouille,' sprak hij kalm met zijn zware stem. Hij had de zelfde stem als zijn vader, al kon zijn stem wel eens wat duisterder op komen. Maar een lieverdje was Smoketear ook niet. Smoketear knikte nog even naar de rode kater en zag toen al snel de volgende kat die hij mee zou nemen. Lastbreathe, de zilveren poes. Die kon hij ook wel mee nemen. Smoketear liep op haar af, 'Well, madame,' begon hij met een grijns. 'Wat denk je er van om morgen ochtend mee te gaan met de patrouille langs The Border?' Vroeg hij. Na het antwoord keek hij verder. Hij kon wel twee apprentices mee nemen. Breakingpaw en Autumnpaw leken hem wel perfect, niet alleen om dat het zijn kittens waren, maar om dat ze wel een extra lesje konden gebruiken. Als vader had je ook recht om je kittens wat te leren. Smoketear knikte nog even naar Lastbreathe. Smoketear liep naar de twee jonge apprentices toe. Smoketear ging bij hun zitten en grijnsde naar zijn kittens. 'Dus, bevalt het apprentices leven jullie een beetje?' Begon hij typisch. Hij gaf hun beide een lik over hun kop. 'Morgen gaan jullie mee met de patrouille,' zei hij toen. Hij gaf hun een lik en liep toen weg.
De volgende dag werd hij al vroeg wakker. Iets vroeger dan nodig, maar dat maakte hem niks uit. Hij kwam de Warriors den uit en keek naar de lucht. Over een paar dagen zou hij iets doen dat hem verboden was, maar hij hield het stil. Niemand wist er van. Al wist hij dat Breakingpaw en of Stormstar vermoedens hadden. Smoketear zuchtte. Hij kon beter vast eten, dan was hij maar vast klaar. Smoketear liep naar The-Fresh-Kill-Pile en koos een muis uit, twee muizen. Hij was een grote kater en aan één mager muisje had hij niet genoeg. Tenslotte was er genoeg prooi. Genoeg om het groten deel van de clan te voedden. En de patrouille die hij zo zou reden zou wel wat prooi mee terug brengen wanneer ze weer terug naar huis gingen. Eerst langs de borders, daarna konden ze nog wel even jagen. Althans, dat leek hem een goed idee. Na dat hij zijn muizen op had merkte hij dat het bijna tijd was. Hij stopte bij het kamp uit gang en wachtte af. De anderen zouden vast zo wel komen.

Het voelde goed om de leiding op zich te hebben. Ook al was Smoketear niet echt dé geboren leider, een patrouille leiden was niet zo moeilijk. Natuurlijk had je daar wel verantwoordelijk heden bij. Je moest de beste paden nemen waar bij je wist dat het veilig was, en je moest de groep bij elkaar houden. En hij was de gene die bepaalde waar ze langs gingen. En dat was dus de ravijn. Een wel best gevaarlijke plek waar je kans bij had dat je Windclan katten tegen kwamen. Maar niet alleen Windclan, het was een leuke plek waar ook wel Bloodclan katten kwamen. Smoketear keek naar de apprentices den toen hij daar beweging hoorde. En ja hoor. Breakingpaw en Autumnpaw kwamen er uit gelopen. 'Goedemorgen, lieverds,' groette hij zijn kittens. Hij gaf hun beide een vaderlijke lik over de kop. Hij keek even naar Breakingpaw, ze zag er niet heel gezond uit. Wat zou er zijn? Misschien moest hij maar eens met haar naar de Medicine cat den. Even later kwam Lastbreathe. Smoketear knikte haar toe met een vriendelijke glans in zijn ogen. Op de één of andere manier deed ze wat hem hem, en zo goed kende hij haar niet eens. 'Nu nog wachten op Strawfur, en dan vertrekken we,' miauwde hij koeltjes. En uiteraard kwam Strawfur aan lopen. ''Ben ik laat?'' Vroeg Strawfur. Smoketear schudde zijn kop van nee. ''Wanneer gaan we eigenlijk weg? Ik kan wel wat gebruiken.'' Smoketear rolde met zijn ogen zonder dat iemand het ook zag, niet dat hij dat niet wou, het was gewoon zo. 'Nu,' zei hij kalm waarna hij op stond en begon te bewegen. 'We gaan naar het ravijn, daar gaan we de grens controleren op indringers en wat er dicht bij is of niet, als er niks is kunnen we wel gaan jagen, maar kom vooral niet te dicht bij het Ravijn, dat kan gevaarlijk zijn,' zei hij voornamelijk gericht op de twee apprentices. Één maar aangekomen bij het Ravijn vertraagde hij zijn vaart in een lopen. Hij snoof de lucht op en keek rustig rond. Het was rustig en stil, misschien iets te, want hij merkte ook geen prooi op, en dat betekende dat hier iemand langst was geweest, en aan de geur te reuken was het geen bekende, en dat was slecht. 'Blijf op je hoede, ik reuk ongewenst bezoek,' siste hij zacht.

--Bloodclan/rogue en Chiara mag het topic binnen komen.