We start today [WILDPAW]

Onderwerp: We start today [WILDPAW] vr 6 jul 2012 - 15:46

Met gesloten ogen zat Breakingfur bij de ingang van het kamp. Hij wachtte op iemand, iemand die al best laat was. De zon klom al hoger aan de helder blauwe hemel. Stapelwolken zette op, de regen liet niet op zich wachten. Zodra de stapelwolken groter werden en hoger klommen werd de kans op regen veel groter. Al kon dat geen kwaad bij een training. Een echte warrior moet tegen regen kunnen. Al vele minuten geleden waren de laatste apprentices en warriors samen weg gegaan om te trainen. De donkere kater begon zich te ergeren aan zijn apprentice, blijkbaar was zijn jonge leerling een uitslaper. De bruine maine coon kater had veel geduld, maar nu werd het hem te erg, om zo de hele dag te gaan zitten was ook niet goed. Na een paar keer getwijfeld te hebben stond Breakingfur op, hij liep richting de den van de apprentices en keek naar binnen. Er lagen nog maar een paar apprentices, waaronder Wildpaw, zijn apprentice.

"Word wakker lamzak!" Zei Breakingfur terwijl hij tegen het lichaam van de slapende Wildpaw porde. Hi jwas onderhand na veel getwijfel toch de den in gelopen, wat een schaamte! Ach, maar dat zou hem wel goed doen. Voor Wildpaw dan, hij zou dan leren om nooit katten te laten wachten omdat hij dan nog lekker wilt slapen. Met dat idee was hij best wel blij, de training was eigenlijk dus al begonnen! "Word wakker, Wildpaw!" Hij bleef porren. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en schoot in de lach, de training was een serieuze zaak, dat wist hij wel, maar om die jonge kater daar zo te zien liggen was best humoristisch.

WILDPAW

_{Is it wise enough to say
That I'm better off without you
Is it cool enough to fake
'cause all that I've been breathing is about you

Midden in de nacht opende de jonge kater zijn ambere ogen. Zijn ademhaling was snel en gehaast. Hij had weer eens een nachtmerrie gehad. Lightpaw en hij hadden gespeeld en zonder enige waarschuwing was ze verslonden door een vos die uit het niets was verschenen. Hij had moedeloos moeten toekijken hoe haar mooie vacht werd verscheurd. Angstig keek hij om zich heen, maar toen hij de Den zag waar hij die avond in slaap was gevallen, voelde hij zich weer wat beter. De geluiden van de andere slapende Apprentices gaf hem wat rust. Langzaam liet hij zijn kop weer afdalen naar zijn nest en sliep al snel weer.

Is it wise enough to flow
From the head until my toes
But somehow I don't really know
All that I've been doing is without you

Een por en een stem wekten hem. Geschrokken keek hij op en zag een vage waas voor zijn ogen. "Word wakker lamzak!" Wat slaapdronken vielen zijn ogen dicht, maar hij wist dat hij met deze vreemde kater niet nogmaals in slaap kon vallen. "Word wakker, Wildpaw!" Nogmaals een por in zijn rug. Nu begon hij het wat irritant te vinden, maar hij hield zijn kaken stijf op elkaar. Hij was niet het type dat zo arrogant was om tegen een Warrior te schreeuwen. Een Warrior? Nu werd alles weer helder. Zijn training! Zijn mentor! Hij opende direct zijn ogen en zag de bekende langharige vacht van Breakingfur. De slaap, die hij nog geen paar seconden geleden nog had gevoeld, verdween meteen uit zijn lichaam. “Het spijt me..” Mompelde hij met zijn kop laag bij de grond. Maar eigenlijk voelde hij zich niet zo schuldig. Hij had geen aankondiging van de training gehoord, dus eigenlijk was het niet compleet zijn schuld. “Maar als ik het vragen mag, wat gaan we nu dan doen?”

Is it you inside my head
Is it you inside who says
That I'll become, someone else}

We start today [WILDPAW] Breakingfursheet-1

Wildpaw werd wakker, zo te zien schaamde hij zich. “Het spijt me..” Zei hij. Breakingfur keek de kater aan, eigenlijk wilde hij meteen al gaan. “Maar als ik het vragen mag, wat gaan we nu dan doen?” Vroeg Wildpaw. Meteen wist de Warrior een antwoord, hij had de training al helemaal gepland in de tijd dat zijn Apprentice had geslapen. 'We gaan jagen, hopelijk kunnen we vandaag wat te vangen krijgen voordat alle andere Apprentices de buit hebben geplunderd.' Grapte hij, maar toch klonk hij serieus. De grote kater draaide zich om en liep de den uit, het zonlicht scheen ineens weer volop in zijn gezicht. Even kneep hij ze dicht, maar al snel opende hij ze weer. Rustig liep hij richting de opening van het kamp. 'Heb je goed geslapen?' Vroeg hij. Het was wel belangrijk dat de Apprentice goed sliep, dat was trouwens voor iedereen belangrijk. De Brown Tabby kater bereikte de kamp ingang en keek even om, gelukkig was Wildpaw hem wel gevolgd. Meteen draaide hij zijn kop weer om en liep hij het kamp uit.

Sorry...

Onderwerp: Re: We start today [WILDPAW]