Tears fall down, but a heart that's broken can't be healed.

Twee amber gele ogen gluurde naar de overkant van de rivier. Niet dat ze iemand verwachtte hoor. Gewoon uit verveling probeerde ze wat spanning te creëren. Haar lange bonte staart zwiepte genietend op de grond en liet een stofwolk opkomen. Ze sloot simpelweg haar ogen als verdedeging voor het stof. Terwijl de ondoordringende zonnestralen op haar vacht schenen, rekte ze haar uit, en vergat even alles rondom haar. Alles leek perfect nu. Geen gezeik van elders dat je hun vlooien moet kraken. Of hun nesten verschonen en dat soort brol. Ze gewoon niet echt veel respect voor hen. Alsof ze dat verdiende dacht ze altijd.

Tears fall down,
but a heart that's broken can't be healed.
My love is gone,
my heartbeats broken.
My paws won't do this anymore
just like my heart,my life,my soul.

Dit was werkelijk de eerste keer in 2 manen dat ze genoot van het leven. Dat ze Darkpaw uit haar hoofd kon zetten, of toch tenminste aan de kant kon schuiven en haar geheugen helder maken. Darkpaw was de kater die haar liet vallen, vallen zo als een baksteen kun je zeggen, eerder roepen schreeuwen. Alles leek toen echt op z'n wieltjes te verlopen, maar hij moest écht pér se in haar leven komen. Haar leven veranderde in roze geur en maneschijn. Ze dacht dat het echt eewug kon blijven duren. Tarara! Hij verdween. Alles leek rond haar in nevel op te lossen. Niks leek toen nog echt. Maar nu ondertussen 2 manen verder, probeerde ze haar er over heen te zetten. Ook kwam ze Tallpoppy en Midgetstripe niet meer tegen. En zij waren de enigste die er ook van af wisten. Maar kom. Daar ging ze haar echt geen druk meer om maken. Het leven ging door, misschien niet meer op z'n wieltjes, je kon moeilijk even 'stop' zeggen en de tijd terugspoelen. Je kon zeggen 'ik zei het toch' maar dat deden ze niet.

Tears fall down,
but a heart that's broken can't be healed.
My love is gone,
my heartbeats broken.
My paws won't do this anymore
just like my heart,my life,my soul.

Ze opende haar zachte ogen en staarde recht naar het territorium van de RiverClan. Een brandend gevoel borrelde in haar op. Wat als ze nou Darkpaw tegen kwam? Of iemand anders? Tallpoppy of Midgetstripe? Dan was haar dag in thousand parts gevlogen. Maar een gevoel vertelde haar ...dat die dag geboren was. Een zacht geritsel van bladeren achter haar liet haar opschrikken. Wat bang schoot ze over eind. En bestaarde naar het geen wat haar gevolgd was. En misschien beslopen.

Tears fall down,
but a heart that's broken can't be healed.
My love is gone,
my heartbeats broken.
My paws won't do this anymore
just like my heart,my life,my soul.

alleen Darkpaw,Midgetstripe, Tallpoppy en Sealife.

Drink the blood of the morning
Tails of sun coming into my hole
My eyes are closed
Thinking over more things

Met uitgeruste gaap stond de grote donkere kater op van zijn nest, zachte zonnestralen gleden door de kleine opening, niemand zou hem hier vinden, dat was ook nog niet gebeurd. Rustig opende de grote jonge kater zijn ogen, de zon schijnend in zijn ogen. Darkpaw stond meteen op en stapte zijn hol uit. Hij was veel te groot voor zijn leeftijd. Hij liep richting de rivier om te drinken en te gaan jagen, zijn spieren rimpelde onder zijn vacht, hij was een sterke kater. Toen hij bij de rivier arriveerde liep hij naar het frisse stromende water. Hij liet zijn kop zakken om te gaan drinken terwijl hij vissen door het water zag zwemmen.

Who is there?
Must i over the river?
For you?
That's easy!
For you!

Zijn tong bereikte het frisse water, het smaakte heerlijk. Toen hij zijn kop weer omhoog liet gaan keek hij de rivier in. De zon scheen op het water en liet het glinsteren. Hij sloeg zijn poot het water in en kwam met een dikke vis weer boven. Hij keek op en zag een poes staan, ze was niet zo groot, een lapjespoes was het. Maar die poes kwam hem zeer bekend voor. Ze keek de andere kant op, maar waarnaartoe wist hij niet. "Cherrypaw." Siste hij zacht. Hij pakte zijn vis op en liet zich in het water glijden, geruisloos zwom hij door het water. Toen hij aan de overkant stond schudde hij de druppels water uit zijn vacht, de druppels vlogen alle kanten op. Hij nam zijn vis mee naar Cherrypaw en ging achter haar staan, hij legde zijn vis op de stenen en dacht eraan dat Cherrypaw hem waarschijnlijk niet zou herkennen, hij was een enorme gespierde kater geworden, hij was geweldig sterk en net zo groot als een volwassen warrior. Cherrypaw zou hem vast beschouwen als RiverClan warrior, ze zou zich vast rot schrikken.

Nog een ander geluid drong haar gedachten binnen. Rukkig draaide ze haar om en staarde oog in oog met een bruuske kater. Hij was groot ja. Maar toch herkende ze hem ergens van,maar van waar? Ze snuffelde even aan de vis die op de stenen lag,maar hield 1 oog op hem gericht. Toen ze haar weer groot maakte en vlak voor de kater stond probeerde ze haar mond te openen. Maar al gauw viel die ongelovig dicht. Darkpaw, Darkpaw! Zweefde rond in haar gedachten. Die grote en gespierde kater voor haar...Darkpaw!

Tears fall down,
but a heart that's broken can't be healed.
My love is gone,
my heartbeats broken.
My paws won't do this anymore
just like my heart,my life,my soul.

Haar ambere ogen sloegen neer op de grond. Ze wist geen woord meer te reppen,noch te horen. Toen ze haar hoofd weer optilde en hem weer zwakjes aanstaarde greep de schrik haar hart vast. Helemaal bevroren waagde ze toch twee stappen achter uit. Ze ademde snel wat lucht in en nam voor dat ze haar moest vermannen. ''Darkpaw?!'' kwam er ongelovig uit haar mond. In trekjes zwiepte het puntje van haar staart, niet soepel meer,in trekjes.Why? Pleas why world? Vroeg ze af. Net toen ze er bijna over was, leek iedereen haar weer tegen de grond te drukken. Onbehaaglijk prikte haar pels, toen ze weer haar blik vestigde op hem. ''w-wa-wat'' Kom op Cherrypaw! Verman jezelf nou eens! ''Wat doe jij hier?'' stamelde ze met een bange ondertoon die ze probeerde te vermijden. Normaal moest ze gelukkig zijn. Maar waarom was ze dat dan niet? Ze stond hier gewoon als een halve gare met een mousebrain!

Darkpaw keek naar de poes die zich om draaide, duidelijk was ze geschrokken, maar niet in de vorm van bang. Wat was er dan aan de hand? Cherrypaw... Ow, wat moest hij haar nog veel gaan uitleggen. De poes stapte achteruit. ''Darkpaw?!'' Haar stem klonk ongelovig. "Ja, dat ben ik." Zijn stem klonk zwaar, zijn stem was ook ontwikkeld. ''w-wa-wat'' Stamelde Cherrypaw. Darkpaw keek haar vragend aan. ''Wat doe jij hier?'' Kwam eruit. Darkpaw dacht even na en kreeg toen een antwoord. "Ik kwam drinken en eten, en toen zag ik jou." Miauwde hij kort. Hij nam een hap van de vis en wenkte dat ze mee mocht eten. Hij wist niet of ThunderClan cats wel vis lustte, maar ja, iedereen had zijn eigen smaak.

I'm sorry
I must have you
I let you alone
I want it not

Toen hij de helft van de vis op had keek hij haar in de ogen. "Ik heb je een boel te vertellen, Cherrypaw." Hij bleef haar aankijken, dit was de eerste keer dat hij tranen voelde opwellen in manen. "Ik leef niet meer in mijn clan, ik leef in hun territorium in een hol." Begon hij. "Ik kom hier elke ochtend om te drinken en te eten, er loopt hier dan niemand rond." Hij keek achterom of niemand hem had gezien. "Ik kon je een tijdlang niet zien en op de Gathering was je ook niet, ik heb toen een gesprek gevoerd met Stormstar, maar die liep uit de hand," Hij keek omhoog. "Ik wil onze liefde niet naar Starclan laten gaan, ik wil ons niet opgeven." Hij ging zitten en porde met zijn poot op een stuk graad van de vis.

https://www.youtube.com/watch?v=XLOMvPC1EzQ <-- Zijn stem ~~en het liedje paste er wel bij vond ik XD~~

Had hij de toon in haar stem gehoord? En de onzekere glans in haar ogen gelezen? Die vragen spookte even rond in haar hoofd. Ze kon hem amper horen. "Ja, dat ben ik." Zijn stem klonk zwaar. Nu pas bekeek ze hem eens goed. Hij was echt groter geworden,en sterker. Hij leek iemand totaal anders. En was hij nog wel de Darkpaw zoals before?

Do you know how it feels?
A star falled down at the world.
My soul in the space.
But my heart is broken and thrown away.
So now you think,no hope
that i will come back?

"Ik heb je een boel te vertellen, Cherrypaw." Terwijl hij haar aanstaarde waagde ze het om haar te bukken en een paar happen van de vis te nemen.''vertel'' miauwde ze als antwoord."Ik leef niet meer in mijn clan, ik leef in hun territorium in een hol." Begon hij. Ongeloof borrelde bij haar op. Wie verlaat nou zijn eigen Clan?"Ik kom hier elke ochtend om te drinken en te eten, er loopt hier dan niemand rond." Hij keek achterom of niemand hem had gezien. Was hij dan bang om gezien te worden? Een wazige glans ontwaakte weer op haar blik, Ze beet op haar tanden. Ze mocht niet wenen! Zelfs geen enkel traantje pinken! "Ik kon je een tijdlang niet zien en op de Gathering was je ook niet, ik heb toen een gesprek gevoerd met Stormstar, maar die liep uit de hand," Hij keek omhoog. ''Ik kwam niet omdat...uh...Tja dat is niet belangrijk'' stamelde ze amper hoorbaar. "Ik wil onze liefde niet naar Starclan laten gaan, ik wil ons niet opgeven." Bij die woorden sloeg haar hart op hol. Wat zei hij nou net? Meende hij het? ''Kunnen we dit ergens anders bespreken?'' vroeg ze op een onherkenbare stem. Darkpaw was er duidelijk niet op gesteld om te worden gezien door RiverClan katten.

Do you know how it feels?
A star falled down at the world.
My soul in the space.
But my heart is broken and thrown away.
So now you think,no hope
that i will come back?

Darkpaw zag dat Cherrypaw nogal moeite deed om hem te zien. Maar waarom? Er waren een aantal dingen die ze liever niet met Cherrypaw wilde bespreken, zoals Beautypaw enzo. ''Kunnen we dit ergens anders bespreken?'' Vroeg de poes. Darkpaw keek achterom en knikte. "Zullen we naar Fourtree gaan om te praten? Daar komt meestal niemand." Stelde hij voor. Hij was al opgestaan, als iemand hen hier zag hadden ze dikke problemen. Hij keek telkens achterom, net alsof er elk moment een groot monster uit de struiken kon komen en hem mee zou nemen tot de dood erop volgde. Het was misschien ook wel zo, maar hij wist niet of Stormstar hem wel zou vermoorden, hij zou vast weer van dat wijze prietpraat krijgen.

Come on
We go
We go to a place with four tree's
Or not?
It's you choose

Darkpaw was al weer gaan zitten, hij was al weer gekalmeerd. Hij zat tegen Cherrypaw aan en likte zachtjes haar oor. Ze had al een paar happen van de vis gegeten, dat was goed. Zou ze het erg gevonden hebben dat hij een tijd lang niet naar haar toe was gegaan? "My heart bounce for you." Miauwde hij zacht in haar oor. Hij maakte een zacht geluid van een kloppend hart. Hij keek nog maar een paar keer achterom, RiverClan warriors waren nu wel hun grootste probleem.

Kalm liep een poes door het bos. Afentoe de heerlijke geur in snuivend. Ze zuchtte even. Boven haar ritselde de bladeren. Genietend liep ze door. Ze liep door een struikje heen. Boven zich waaide de wind. Ze merkte het nauwelijks. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Ze rook een poes. Stilletjes volgde ze het spoor. Na een tijdje herkende ze de Zonnerotsen. Er boven op stond Cherrypaw. Plots zag ze nog een vreemde kat. Ze herkende de geur als rivierclan. Geschrokken deinsde Sea een beetje terug. Wat deed die nou hier? De vreemde kater praatte met met Cherry. Ze vond het nogal vreemd. Een beetje verbaasd keek ze er naar toe. Uiteindelijk stapte ze maar uit de bosjes. Ze trippelde naar de rotsen. Toen ze er op stond voelde ze de warmte. Ze genoot ervan. Even kreeg ze de aandrang om te gaan liggen. Maar ze negeerde het. In plaats daarvan keek ze naar de katten. 'Wat is jou naam?' Vroeg ze, uiteindelijk een de kater. Plotsleing gingen de katten weg. Ze volgde hun. Bij de Fourtrees stpote ze. Sea stopte ook. Ze luisterde naar het gesprek.

(Flutje)

Eerst keek hij achterom,hij was echt zo voorzichtig om niet gezien te worden he? "Zullen we naar Fourtree gaan om te praten? Daar komt meestal niemand." Stelde hij voor. Jha dat was wel een goede plek. Maar soms kwamen daar katten,tja niet zo vaak, toch minder vaak dan hier. Ze knikte even afwezig en volgde hem dan.Ze volgde lenig zijn passen en concentreerde haar op z'n passen.Oude gedachten vlamde op. Toen ze samen afspraken en dit soort dingen zo vaak deden. Zij aan zij lopen. Beetje bij beetje begon ze wat te ontspannen en liet haar blik even over Darkpaw glijden. Hij was gegroeid,maar leek voor de rest nog altijd de oude te zijn. Of had ze het fout?

The life goes on
In don't care
what's happening to me
I will be the same young girl like yesterday

Toen ze arriveerde bij de fourtree maakte ze even een sliding-stop, en keek achterom of Darkpaw wel gevolgd was. Ze was niet een van de traagste,ze was geboren om te rennen door de bossen kun je zeggen. Maar er was iets mis. Darkpaw leek niet alles te vertellen, ze zag wel hoe er iets aan hem knaagde. Zonder dat ze wist of hij er wel was murmelde ze iets luidop. ''Vertel me eens het hele verhaal?'' Darkpaw moest toch weten dat als er iets niet klopte, ze het meteen doorhad?

Darkpaw zat met zijn hoofd tegen Cherrypaw aan, hij keek naar de rivier. 'Wat is jou naam?' Vroeg een onbekende stem. Darkpaw stond snel op en sprong tegen de poes aan, hij drukte haar tegen de grond en keek haar woest aan, gek genoeg was hij groter dan haar... Hij zette zijn nagels in de schouder van de poes en drukte die door. Zijn klauw was enorm en zijn nagels waren scherp en lang. Hij bleef ze verder duwen, harder en harder. Bloed stroomde over de witte vacht van de poes. Toen hij dacht dat het genoeg was haalde hij zijn nagels eruit, bloed stroomde uit de wond. Hij keek nog even naar de poes en ontblootte toen zijn tanden hij liet zijn kop zakken en reikte naar de nek van de witte poes. Hij wilde net zijn tanden in de nek van de poes zetten, het bewijs zou gewist worden, Cherrypaw's schone naam zou gezuiverd blijven, alles bleef dan goed.

Je steekt me aan XD

Ze voelde de aanwezigheid van een andere kat. En ze had blijkbaar het juiste gevoel. Een andere ThunderClan kat kwam aangelopen en vroeg iets aan Darkpaw. En meteen sprong hij naar Sealife toe, ja dat was Sealife ze herkende haar van de warriors. Vol afschuw staarde ze naar Darkpaw die Sealife aanviel en bekleede met bloed. Toen hij zich bukte om in Sealife's nek te bijten sprong ze naar voor op Darkpaw. Ze pakte hem vast in zijn nek en sleurde hem af van Sealife met al haar kracht. Misschien was ze niet een van de grootste, ze was wel sterk slim en snel. Combineer dat en je hebt de perfecte mix!

''wat doe je nou in hemelsnaam?!'' riep ze half afwezig kijkend naar Sealife of ze niks ernstig had. Maar al gauw draaide haar blik zicht weer naar Darkpaw die als een dwaas iemand had aangevallen. ''zo ken ik je niet? Wat is er aan de hand? Waarom ging je echt weg?''miauwde ze wat bitter. Haar ogen werden dof en je kon amper zien dat die een ambere kleur hadden. En jha hoor, en gleed een zoete traan over haar wang, die op Darkpaw viel.

( sorry inspi was op xD )

Plotseling srong de zwarte kater op haar. Geschrokken keek ze hem aan. Woedend gromde ze. De kater was groter maar toch streed ze dapper. Bloed vloeide over haar witte vacht. Nagels werden in haar vacht geduwd. Tot na een tijdje ze met de dood werdt bedreigt. Ze keek smekend naar Cherrypaw voor hulp. Ze schopte in de kater z'n buik. Zo hard als ze kon. Bloed bleef vloeien. Wild begon ze te kronkelen. Dat ging zomaar niet. 'Laat me los stom beest.' Siste ze. Woedend ging ze door. Vechten voor haar leven. Het was haar nog nooit overkomen. Maar nu gebeurde het dus. Ze probeerde overeind te krabbelen. Plotseling kreeg ze een idee. Met al haar kracht schopte ze keihard in de buik van de kat. Het was de bedoeling dat deze losliet. Gespannen wachtte ze op het resultaat. Dat snel ging komen.

Sorry!!!

Darkpaw voelde hoe hij werd weggesleept, hij werd door Cherrypaw weg van de ThunderClanpoes gesleept. ''wat doe je nou in hemelsnaam?!'' Riep Cherrypaw. ''zo ken ik je niet? Wat is er aan de hand? Waarom ging je echt weg?'' Darkpaw voelde een traan op zijn vacht komen, hij lag voor de poten van Cherrypaw. Hij stond op en likte haar troostend. "Ik wilde je prachtige naam schoon houden, jij hebt tenminste nog een goed leven, in een clan. Ik wil niet dat je iets op je naam hebt. Ik bedoel dat je met mij wordt gezien, je verraden wordt." Zei hij. "En zo ben ik geworden, Cherrypaw... Er is iets gebeurt wat je hart denk ik gaat breken, maar ik... Ik... Ik haat haar." Zei hij, zijn ogen keken glinsterend naar Cherrypaw, hij moest een beetje naar beneden kijken om haar in de ogen te kunnen kijken.

Daar stond hij dan, die stommeling, die domme kater. Hij had toch wel een beter IQ dan dit? Darkpaw was alleen op een rots gaan zitten, kijkend naar de lucht en de rivier, hij wilde even niks meer zeggen, en ook even niks meer zien. Hij had even nergens meer zin in, hij had net iemand verwond, voor het eerst, met bloed en al, en gek genoeg voelde het prachtig. "Nee..." Zei hij zacht, hij draaide zijn kop weg en kneep zijn ogen dicht, een traan gleed over de rotsen terwijl hij zijn ogen weer open deed, zijn lach was vals en kil.

Hij krijgt een gestoord moment XD

Plottseling voelde ze he een gewicht werd weggesleurd. Snel krabelde ze overeind. Nog een beetje versuft bleef ze staan. Ze hoorde de kater iets zeggen. Geintreseerd luisterde ze. Wat ze hoorde was wel heel vreemd. Cherry was op de kater. Geschokt keek ze naar het stel. Dat.. dat kon niet, dat mocht niet. Verwonderd keek ze hen aan. Pas toen besefte ze dat ze haar mond al de hele tijd openhield. Snel deed ze die dicht. Het gaf een klein klopje. Ze schaamde zich dood. Stevig hield ze haar kaken op elkaar. Ze keek weer naar de kater. Ondertussen was deze al op de rotsen geklomen. Ze staarde hem zonder een woord te zeggen aan. Zachtjes zei de kat iets. Ze kon het niet verstaan. Nog steeds verbaasd keek ze er naar. Ze meende een traan te zien. Maar ze wist het niet zeker. Ook bij Cherry stond het huilen nader dan het lachen. Een beetje geschokt keek ze er na. Toen herinderde ze haar eigen wonden. Ze prikte gemeen. En bloedde nog steeds. Rond de wonden was haar vacht intussen al rood geworden. 'Nou, bedankt.' Snauwde ze naar de kater. Als blikken konden doden... Ze ging zitten. Waarna ze aan haar wonden begon te likken. Het prikte een beetje. Toen het ergste weg was keek ze weer op. De kater zat er nog steeds. Emotielooos keek ze er na. Het kon haar niks schelen wat de Rivierclankater deed. Ze ging even liggen. De koele grond voelde best lekker aan, op haar wonden. Ze genoot kort. Waarna ze weer oplette. Maar er was nog steeds niks gebeurd. Ze durfde niks te zeggen bang om de stile e verbreken. Geduldig wachtte ze op een reachtie.

(Ik weet het wrong acc.)

Zijn ruwe tong schuurde over haar over haar vacht. Bij de volgende woorden wist ze niet wat ze eigenlijk moest denken, of wat ze er kon van maken. "Ik wilde je prachtige naam schoon houden, jij hebt tenminste nog een goed leven, in een clan. Ik wil niet dat je iets op je naam hebt. Ik bedoel dat je met mij wordt gezien, je verraden wordt." Zei hij. "En zo ben ik geworden, Cherrypaw... Er is iets gebeurt wat je hart denk ik gaat breken, maar ik... Ik... Ik haat haar." Zei hij, zijn ogen keken glinsterend naar haar. Ze voelde haar vacht ongemakkelijk prikken. Ze sloot haar ogen, er verscheen een vochtig randje rond haar oogleden.Ze voelde haar hartslag wat sneller gaan. Het ritme was verbroken. Vreemd vond ze het niet. Niet na alles wat uit zijn mond ging. Kon ze hem nog wel vertrouwen? Of moest ze voor eeuwig aan een zijden draadje leven, en denken dat bij elk woord hij zegt, een heel verhaal achter verborgen ligt?

Story of my life
Searching for the right
But it keeps avoiding me
Sorrow in my soul
cause it seems that wrong
do i really loves he's lies so much?

Ze tilde haar haar voorpoot op om iets te doen. Wat maakte niets uit. Maar bij de beweging van Darkpaw die naar de rots ging, liet haar poot weer dalen. Ze rook de geur van vers bloed. Sealife! Hoe kon ze haar nou in StarClan naam vergeten zijn? In een ruk vloog haar lichaam om en staarde ze vol ongeloof naar Sealife. 'Nou, bedankt.' Snauwde ze naar Darkpaw. En ze leek ook simpelweg op haar gemakje te gaan liggen. Alsof wat er net afspeelde haar niks kon schelen! Ze slenterde even naar haar toe en plaatste haar dan maar naast haar.''Wil je wat hier gebeurd is alsjeblieft niet vertellen aan de Clan.Zeg dat je wonden van een vos ofzo komen.'' fluisterde ze wat schor in Sealife d'r oor. Naarmate ze weer opstond en naar Darkpaw slenterde. Ze klauterde wat moeizaam de rots op en liet haar neerploffen naast Darkpaw. Het uitzicht was prachtig,bijna kon je niet waarbrengen dat hier bij fullmoon de gatherings plaatsvinden.Je had gewoon een heel zicht op de open plek! ''Prachtig he? Hoe zou het voelen dat je hier staat als Leader op een gathering?'' fluisterde ze wat mee met de wind die voorbij waaide.

( verkeerd acc xD )