De koele nacht was aangebroken. Het was een paar dagen geleden dat de dood van zijn moeder werkelijkheid werd. Iedereen in de clan was nog steeds geschokt van de harde waarheid. Sommige waren het al een beetje vergeten, diegene waren de katten die niet veel met haar hadden, maar ze troosten wel degene die waren gebroken. Dreamheart was al begraven tussen de mede gevallen katten. Ze was nu met zijn vader. Toch was de leegte ondragelijk in de Nursery. Geen gestippelde lieve zorgzame moeder om je bij op te krullen en in slaap te vallen tijdens haar gespin. Niet meer haar zachte stem door je oren als je stout was geweest, ook al was ze kwaad, het was nog steeds een engel der katten. Stormkit liep de bijna lege Den in. Twee kittens lagen te slapen, drie andere waren aan het drinken, die waren nog te jong om het echt te realiseren dat er iemand nooit meer terug zou komen. Storm gunde hun dat gevoel dat je nog steeds iemand had. In zijn ogen kon je aflezen dat zij hoopte dat dat voor hun nog lang zal duren, dat gevoel zonder leegte in je. Hun kleine hartjes waren nog heel, maar die van hem was deels afgebrokkeld. Het verlies van zijn moeder was het laatste waar hij aan wou denken, maar het lukte niet. Het gevoel dat je geen ouders meer had was ondragelijk, maar toch huilde hij niet. Hij was nog steeds een kitten, maar in zijn hoofd moest hij sterk blijven. dat hij en zijn broertjes en zusjes nu wees waren boeide hem veel. Hij is de oudste, hij was nu degene om ze te beschermen tegen pijn. Vooral zijn kleine zusje Honeykit. De pijn in haar ogen wou hij nooit meer zien, nooit meer. De kater die precies op zijn moeder leek, afgezien van zijn ogen liep naar het verste hoekje van de Den. Zijn ogen waren een mengsel van geel en orange, de laatste kleur was overheersend. Zijn linker oor was er niet, afgezien van het begin stuk met wat puntjes eraan. Die ziekte die onbekend was voor vele katten was erg zeldzaam, toch had hij het. Het was erfelijk, meer hoefde je niet te weten erover. Hij ging zitten, hoofd naar beneden gebogen en staart om zijn poten heen. 'Nu heb ik niemand meer...' Sprak hij schor en zacht, bijna onhoorbaar voor de rest.
Only Breakingkit