.:I'm still here:.

Die ochtend, werd Stormstar weer wakker, in zijn hol. Versuft, en verward werd hij wakker. Hij kuchtte, en schudde zijn kop. Maar een droevige glimlach lag op zijn gezicht. Hij klom zijn nest uit, wat wilde hij doen? Er viel voor zijn gevoel niks te doen. Hij wilde een moment, iets van herkenning. Hij liep rustig naar zijn hol ingang. Met zijn staart over de poten ging hij zitten. Hij keek uit over het kamp, dat al langzaam weer tot leven was gekomen. Hij zuchtte, en bekeek de lucht. Het was een heldere blauwe lucht, met hier en daar een wolkje. Hij zag katten het veldje oversteken, eten,praten. Het was een normaal leven dat weer was opgepakt. Een prachtige dag... Al voelde dat voor hem als zwaar. Gister, hadden ze Dreamheart begraven, en hij dacht er nog steeds een beetje over na. Hij zag de nursery, en zag de lege plaats, waar een poes hoorde, die hij nu al vresenlijk miste. Verdrietig sloot hij een moment zijn ogen, en keek nogmaals die kant op. Maar de tranen, ruilde van naam. Hij huilde nu van geluk. Hij zag zijn eigen kittens, en die van Smoketear. Ze waren met elkaar aan het spelen, niet wetend dat ze famillie waren. De kittens waren zo schattig en aandoenlijk, zijn hart werd er weer warm van. Hij zag ook een glimp van Mousefur die er lag. Ze was vanaf de warriors den, naar de Clanleader rots verhuisd, en nu lag ze weer in de Nursery. Zijn staart zwiepte, en hij schudde zijn hoofd. Hij stond op, en liep richting de prooi stapel, al had hij geen honger. Met een klein witvisje, sloeg hij de stapel gade. Hij at het binnen een paar happen op. Hij keek naar de warriors den, en besloot even een kijkje te nemen. Hij likte wat kleine schubjes van zijn lip, en liep er heen. Hij keek naar binnen, en zag verschillende katten nog slapen, andere hun vacht wassen. tormstar begroette hen met een vriendelijke knik. Hij zag zijn verwaarloosde oude plekje, en glimlachte. Toen ging hij weer naar buiten, en keek het kamp rond. Hij peisde een beetje, en ging zitten, naast de Warriors den. Hij zag wat vogels over vliegen, het leven leek nu weer zo normaal. Hij keek naar de Apperentices die oefende met vechten, en spelen. Een kitten die een vlinder achterna zat, de oudste praten, en een paar warriors gezzelig en gezamenlijk het kamp verlaten voor een patrouille. Hij zuchtte, mischien kon hij nopg een gesprek maken met iemand, hij voelde zich een beetje verveeld.

*Iedereen is van harte welkom ^^*

Al vroeg in de ochtend stond een zilveren poes naast de fel stromende rivier. Het water glinsterde, maar de rivier leek gevuld te zijn van tranen. Zilveren tranen gecreërd door pure verdriet. De woorden van Stormstar luidde nog steeds in haar oren, het was gewoon ongelooflijk. Alles, het leek gewoon zijn normale tempo weer te krijgen. De natuur die verder openbloeide, de kittens die opgroeide...Waarom leek het of iedereen het al vergeten was? Waarom leek het of iedereen de lapjespoes al in hun achterhoofd hebben geplaatst. Dit allemaal leek gewoon...oneglooflijk. Maar het was zo, het is de realiteit. Dreamheart is dood, vermoord door een harteloze kat, die niks afweet van Dream's reputatie...Snikkend rolde een traan over Icepaw's wang. Ze kende Dreamheart niet dat goed, maar toch, een kitten, warrior, elder...Het was altijd lastig om je leven zo te zien draaien en keren. Ze sloot haar ijsblauwe ogen, en opende die weer vastberaden. Haar staart tikte zacht tegen de grond, en haar poten nestelde zich onder haar. Maar dit kon niet doorgaan, je moest doorgaan met je leven...Zoals Stormstar gisteren mededeelde. Ze stond op, en zette een drafje in. Oftewel kon ze nog de hele ochtend zitten te piekeren over wat er gister was gebeurd, of ze kon doorgaan met leven en verder opgroeien. Die tweede optie was beter...Dreamheart's verlies was zwaar voor de Clan, maar bekijk het positief. Ze had prachtige kittens die later haar voorbeeld zullen overnemen. Haar hart lag nogaltijd in de RiverClan, ookal was ze nu in de StarClan. Eenmaal aangekomen in het kamp zag ze al meteen Stormstar zitten. Ze voelde haar aangesproken om even met hem te praten. Ze trippelde geruisloos op hem af en ging naast hem zitten. 'Goede ochtend Stormstar.'Begroette ze hem rustig. Ze mikte haar blik op de nursery, die er kaal bij lag.

De zwart poes opende haar ogen als of ze het voor het eerst deed, vol moeite. Ze was nog erg verward van de situatie. Ze stond gapend op, kijkend naar Stormstar die weg liep van de Warrior den. De ene dag is iedereen er nog, de andere dag verdwijnt er iemand, die vanaf nu elke nacht over ze waakt. Ze duwde met haar pluizige, krachtige poten in het mos om een goed bed te maken. Ze gleed met haar blauwe ogen door de Warrior den, maar zag wat slapende katten. Ze liep de Warrior den uit en begroette haar leider met een eervol knikje en ze liep verder. Ze pakte een muisje. Ze voelde een warme luchtstroom door haar vacht waaien en de zon die net op was. Ze zwaaide verveeld met haar staart en nam haar muis mee naar een stil hoekje, waar ze ging liggen. Ze had niet veel trek en duwde haar muis weg. Het was kil, en zij was niet vanplan om deze stemming nog langer in het kamp te behouden.