At step towards the waterfall

Shadowglare
Shadowglare liep in de richting van de waterfall. Hij had niet echt haast dus liep hij aan een rustig tempo verder. Het was een hete dag vandaag en het was nog maar ochtend. Wat zal het vanmiddag dan mega warm zijn dacht de langharige kater. Na een tijdje door stappen hoorde hij het geluid al van de waterfall. Zonder er acht op te slaan liep hij door. Toen hij aangekomen was bij de struiken voor the waterfall rook hij de bekende geur van een prooi. Hij wist al snel waar de prooi zich bevond. Hij ging in de sluiphouding liggen en sloop zo verder. Toen hij dichterbij kwam zach hij een muis die aan het eten was van de nootjes die daar op de grond lagen. Toen de riverclan warrior nog maar een paar staartlengtes van het grijze bolletje weg was sprong hij recht op het muisje. Snel doodde hij het voordat het muisje lawaai kon maken. Daarna mompelde Shadowglare een dankje aan de Starclan en ging toen een beetje verder waar hij het muisje kon begraven. Als hij daar mee bezig was rook hij een riverclankat die op hem af kwam.

Inspi loos voor post en titel

Langzaam kwamen haar poten neer op de grond. Haar staart zwiepte zachtjes heen en weer terwijl ze verder liep. Een goudkleurige schaduw gleed tussen de bomen door. Ze hoorde het geweld van een waterval, de vogels achter haar die zachtjes floten. Ze liep zachtjes verder, haar goudkleurige ogen schoten alle kanten op, om te zien of er iets te eten in de buurt was. Maar dit keer had de goudkleurige poes minder geluk dan anders. Ze liep verder en kwam aan bij de bovenkant van de waterval. Zachtjes trippelde ze verder en ze ging stil staan toen ze bij de rand van de waterval was. Lenig zette ze zich af en sprong ze op de eerste steen die in de waterval lag. Ze zag het water om zich heen stromen en voelde zich thuis. Ze zette zich weer af en sprong naar de volgende steen in het water. Totdat ze bij de steen was die in het midden van de bovenkant van de waterval lag. De goudkleurige poes ging zitten en legde haar staart om haar poten heen. Haar goudkleurige ogen keken om zich heen, naar alles wat er verder om haar heen was.

Water around me,
it’s my home.
It let me feel free,
To where I belong.
But even the water can be dark,
Just like my heart

De ogen van de goudkleurige poes zagen beneden aan de waterval een gestreepte tabby lopen. Ze zag dat hij een muis doodde en bleef rustig toekijken terwijl ze daar nog steeds op de middelste steen bovenaan de rivier zat. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer terwijl ze met haar goudkleurige ogen naar de kater daar beneden staarde. Langzaam kwam ze overeind en bleef ze daar staan, Ze had niet de neiging om iets te zeggen, als die kater iets van haar wou weten, dan moest ie dat zelf maar vragen, zelf was ze niet van plan om iets te zeggen. De zon scheen zachtjes op haar gouden vacht terwijl de wind over de waterval heen raasde. She looks like a golden cat, but she’s dark like the night, bewarned..

Shadowglare
Shadowpaw draaide zich om om te zien welke riverclankat het was. Hij had zich nog maar pas omgedraaid en daar zag hij een goudkleurige poes zitten die hij kende als Goldenshadow. Eigenlijk had de riverclankater niet veel zin in praten, maar hij had een vermoedden dat hij toch met haar zou moeten praten en liep daarom voorzichtig naar haar toe. Toen hij bij de goudkleurige kat aangekomen was dwong hij zichzelf om iets te zeggen. "Hoi" zei hij met veel tegenzin. Het liefst ging hij alleen jagen zonder dat hij maar een kat tegen kwam maar ja, vandaag had hij iets minder geluk. Shadowglare staarde een beetje om zich geen wachtend op het antwoord van Goldenshadow. Toen hoorde hij het vrolijke getjilp van een vogeltje. Zonder ook maar een moment te twijfellen keek de langharige kater naar de plek waar het vandaan kwam. Hij had het geluk niet dat het vogeltje op de grond zat. In de plaats daarvan zat het hoog in de top van de boom. Daarna richte hij weer zijn aandacht op de goudkleurige riverclankat.

Weinig inspi vandaag

Ze keek met haar goudkleurige ogen naar de kater, een paar seconden later wist ze weer wie het was. Shadowglare. Haar staart zwiepte nog steeds zachtjes heen en weer en ze zag hoe de kater langzaam op haar afliep. Ze bleef rustig zitten op de steen die in het midden van de waterval lag, aan de bovenkant. Ze bleef het geweld van het water horen terwijl het water langs haar poten heen stroomde. . "Hoi" hoorde ze hem zeggen. Goldenshadow keek naar de kater. Ze kende hem niet heel goed, maar wist dat hij niet heel erg van praten hield. ‘Hey’ zei ze terug. Ze sloeg haar staart weer om haar poten heen terwijl ze naar het water van de rivier keek. Ze zag hoe hij wegkeek en volgde zijn oogrichting en zag het vogeltje. Haar tong gleed zachtjes over haar lippen heen, ze hoorde haar maag wel knorren, en wende haar hoofd weer van het vogeltje af. Het had toch geen zin om te gaan jagen. Heel even sloot de goudkleurige poes haar gouden ogen.

Shadows, there everywhere.
In my heart, in my soul, in my mind.
I can’t find peace till I have my revenge.
Water brings me far away,
To where the sun shines.

Ze opende haar ogen weer en keek naar de kater. Ze had het idee dat hij liever het vogeltje zou doden dan hier met haar praten. Ach, ze nam het hem niet kwalijk. Zo dacht iedereen erover. Ze keek weer naar het water, en zag hoe de waterval het water mee naar onderen trok, haar ogen stonden iets koeler dan daarvoor. Ze keek weer op, ze wist niet waarom, maar ze keek op. She’s not who you think she is..

Maakt niet uit hoor^^ ben zelf ook een beetje inspi loos.

Onderwerp: Re: At step towards the waterfall