The resurrection of Evil, Joining of the new

Scytheshade had zijn kittens en Graykit meegenomen om zijn ware aard te laten zien. De kittens waren ondertussen een paar dagen en konden al rennen en praten. Nu waren ze nog puur van geest en onschuldig. Nu was het tijd voor een moordenaars training. Scytheshade stopte en draaide zich om. "Ik ga jullie iets meegeven wat ik in me draag, ik heb het nog niet laten zien omdat jullie te jong waren, Graykit snap het wel waarschijnlijk." Scytheshade´s vriendelijke stem vervaagde en hij lachte zacht en gemeen. "Kits, ik ga jullie opleiden en brengen naar de slechte zijde. Naar de evil katten, naar de sterkste en de machtigste. Ik ga jullie helpen om de demoon te worden die verschuild ligd in elke kat of poes." Scytheshade´s rode albino ogen glinsterden gemeen en duister. Hij maakte zich groot om te tonen dat hij nu niet meer zo lief als eerst ging doen. "Gaan jullie hiermee door of willen jullie soms zwak en slap wezen jullie leven lang. Accepteren jullie, dan kan je rekenen op mijn hulp, mijn vertrouwen en dan zal ik er voor jullie zijn, weiger je dan zijn jullie amper wat voor mij. Wat word het." Scytheshade´s ogen stonden gefronsd en serieus. Hij keek naar de kittens en wachtte op antwoord. Jong geleerd tot de dood gedaan.

Graykit was meegegaan met Scytheshade en zijn kits. Hij verveelde zich in het kamp dus wou hij weer er tussen uit. En Scytheshade was nu zo anders, zo liefdevol en zacht. En alleen om die domme kittens van hem. "Ik ga jullie iets meegeven wat ik in me draag, ik heb het nog niet laten zien omdat jullie te jong waren, Graykit snap het wel waarschijnlijk." Zij ging zitten en keek naar de groote zwarte kater. "Gaan jullie hiermee door of willen jullie soms zwak en slap wezen jullie leven lang. Accepteren jullie, dan kan je rekenen op mijn hulp, mijn vertrouwen en dan zal ik er voor jullie zijn, weiger je dan zijn jullie amper wat voor mij. Wat word het." Met een felle reactie stond hij op en liep naar Scytheshade toe. Hij keek omhoog en zij. Hey! ik ben geen slappeling en ik heb jou hulp niet nodig ja!' Hij draaide zich om en ging in een duister hoekje staan en keek met zijn ogen die oplichte in het duisternis. Hij hadt hier wel zin in behalfe met Scytheshade, hij voelde zich verande door hem. Hij was niet hard en duivels maar gewoon een softie. En die kittens van hem, die zouden het vast verprutsen.

Viperkit keek haar vader aan. Ze schrok wel. Hij was altijd zo lief en vrolijk, maar dit... Hij was zo te zien erg slecht. 'Ik ga wel mee!', Zei ze vrolijk, en ze gaf een knuffel aan Scytheshade. Toen ze in zijn harde ogen keek, struikelde ze achteruit. 'Papa is evil!', Zei ze snorrig. Ze keek naar het woud, achter haar vader. De schaduwen fluisterde naar haar om mee te komen. Viperkit kreeg even de kriebels. Het was daar best eng... Maar met haar vader, kan er niets gebeuren. Ze snorde even. Viperkit keek naar Graykit. Hij snauwde iets tegen haar vader, en ging in een duister hoekje staan vloeken. Zo te zien was Graykit wel erg evil. 'Is Graykit boos?' Vroeg Viperkit aan Scytheshade. Ze keek weer even naar Graykit, en trok een neutrale blik. Graykit was een aantal weken of manen ouder, maar Viperkit mocht hem wel.

(Sorry, echt geen inspi...)

Hey! ik ben geen slappeling en ik heb jou hulp niet nodig ja!' zei Graykit. Hij draaide zich om en ging in een hoekje staan. "Graykit, wie moet je dan helpen Blacknight, je vader Blacksky." Hij liep naar Graykit toe en zei "Ik gedroeg me anders voor hun, ik ben hun vader. Ik ben ook deels voor jouw vader. Wie heeft jouw het begin van het slechte geleerd en wie had je bijgestaan, ik. Blacksky heeft niks gedaan. Trouwens ik heb iemand nodig die me helpt met hun." Fluisterde hij. Hij liep weer naar zijn kittens toe. "Viperkit jij kiest de goede keuze. Jij bent waarlijk mijn dochter. Als Graykit toestemd zal hij samen met mij jouw helpen naar onze kant." Scytheshade grinnikte gemeen. "Of ik leer je alles zelf." Scytheshade keek naar zijn kittens alleen Viperkit had tot nu toe geantwoord en zei "De eerste dingen die iedere evil kat heeft zijn, Bloedlust, haat, woede, vechtlust, moordlust. Zolang je hier 2 van hebt kan je iets Evils worden." Scytheshade´s rode ogen hamerden de woorden hard in de koppie´s van zijn kittens.

Snakekit was vroeg opgestaan om zijn vader bij te staan. Zijn vader wou iets gaan zeggen tegen hun en Graykit, de kater die tegen hem was aangelopen bij zijn paar dagen oud zijn, ging mee. Snakekit liep een eindje achterop en keek naar Viperkit die er overduidelijk zin in had. Snakekit wou helemaal niet slecht zijn, hij wou zoals zijn moeder zijn. Hij ging zitten voor zijn vader en keek hoe die met moordlustige ogen naar hun keek. Snakekit liet een paar piepjes horen. Zijn staartje ging zenuwachtig heen en weer, terwijl Graykit boos in een hoekje ging staan en hun allen de huid vol schelde. Snakekit keek boos naar Graykit. Waarom moest die stomme Graykit trouwens mee? "De eerste dingen die iedere evil kat heeft zijn, Bloedlust, haat, woede, vechtlust, moordlust. Zolang je hier 2 van hebt kan je iets Evils worden'', zei zijn vader en Snakekit piepte. Hij had alleen maar vechtlust. Hij had geen woede, haat, bloedlust of moordlust. Snakekit vond dit niet meer leuk. Hij wou naar zijn moeder toe. Snakekit stond op en wou weglopen, maar de ogen van zijn vader keken zo dreigend, dat Snakekit met platte oortjes weer ging zitten. Meende zijn vader dit? Maar Snakekit wou helemaal niemand vermoorden! Hij wou zijn Clan verdedigen zonder moord. Hij wou een lieve, zorgzame kater zijn. Hij wou net zoals zijn moeder zijn. Die was lief en verdedigend voor de Clan. Dat Viperkit en Shadekit dit misschien wouden, maar hij niet. 'Ik wil niet', zei Snakekit met platte oortjes.

Snakekit keek hem lief aan en hij kon er niks aan doen. Evil Scythe was weer weg. 'Ik wil niet', zei Snakekit met platte oortjes. Scytheshade liep naar hem toe en zei "Dat maakt niet uit, ik had gelogen, ik blijf van je houden al doe je het niet, het was voor jullie bestwil maar als je niet wil hoefd het niet." Scytheshade haatte zichzelf ten eerste door die lieve kitten kopjes waar hij niet tegen kon. Dan doordat hij zijn kittens evil probeerde te maken. "Snakekit, je blijft gewoon mijn zoon." Hij gaf Snakekit een kopje. In een vingerknip was Scytheshade gewoon veranderd. Scytheshade´s ogen waren niet meer gemeen en nu keek hij weer beheerst naar Snakekit. "Zullen we anders even zwemmen in de rivier, wel bij het ondiepe. De stroming is niet sterk dus het is veilig. Wat vinden jullie."

Een moment keken Snakekit en Scytheshade elkaar recht in de ogen. Vader en zoon. Toen stond zijn vader op en Snakekit's oren gingen platter. Hij wou niet de woede van zijn vader opwekken, maar als hij iets niet wilde, dan moest hij het duidelijk maken. Snakekit hoopte dat zijn vader dat begreep. Zijn vaders blik was zachter. Was hij het nu eens of oneens met Snakekit's stelling? "Dat maakt niet uit, ik had gelogen, ik blijf van je houden al doe je het niet, het was voor jullie bestwil maar als je niet wil hoefd het niet'', zei Scytheshade. Snakekit's oren gingen weer een stukje rechter en hij keek zijn vader aan. In plaats van die enge blik die hij daarnet had, was het een lieve vaders blik geworden, die Snakekit al vanaf zijn geboorte herkende en waardeerde. Snakekit's staartje ging een beetje heen en weer en maakte rondjes in de lucht. "Snakekit, je blijft gewoon mijn zoon'', zei Scytheshade en Snakekit's staartje ging rond en Snakekit keek zijn vader blij aan. Hij ging naar zijn vader toe en legde zijn kopje tegen zijn vaders vacht. 'Ik ben blij dat je niet boos bent, papa', zei Snakekit terwijl hij snorde. "Zullen we anders even zwemmen in de rivier, wel bij het ondiepe. De stroming is niet sterk dus het is veilig. Wat vinden jullie?'', vroeg Scytheshade en Snakekit keek zijn vader aan. Voordat zijn vader hem kon waarschuwen, zocht Snakekit al een ondiep punt bij het meertje en sprong erin. 'Bommetje!' Het water was redelijk koud en Snakekit maakte kleine bewegingen, zodat hij vooruit zwom, met zijn kopje boven water. 'Kijk papa, ik kan zwemmen!', hijgde hij.

"Graykit, wie moet je dan helpen Blacknight, je vader Blacksky." Gtakit bleef zitten waar hij zat en dacht na. Zijn vader was een mietje, maar dat hoefde niet te betekeene dat hij niet voor hem opkomt. Misschien zou hij dat wel doen, maar dan zal hij dat toch niet waarderen.
"Ik gedroeg me anders voor hun, ik ben hun vader. Ik ben ook deels voor jouw vader. Wie heeft jouw het begin van het slechte geleerd en wie had je bijgestaan, ik. Blacksky heeft niks gedaan. Trouwens ik heb iemand nodig die me helpt met hun." Fluisterde Scytheshade in zijn grijze oor. Daar zat wel wat in, maar hij voelde al aan het begin van zijn leven iets gemeens in hem schuilen. Het grijze witte kater stond op en liep achter hem aan en stopte een paar muizelengtes van iedereen af. Hij zag de blik van Snakekit die boos op hem neer zat te kijken. Fraykit keek gemeem en met een duivelse blik terug. "Zullen we anders even zwemmen in de rivier, wel bij het ondiepe. De stroming is niet sterk dus het is veilig. Wat vinden jullie." Graykit zijn blik richte zich meteen op de groote zwarte kater. Waarom zwemmen? Dat is zo duf! Dacht hij neidig. Hij liep maar mokkig mee naar een riviertje en keek toe hoe snakekit erin sprong. Graykit kreeg ineens een gemeen plannetje in zijn hoofd. Hij liep naar de rand van het riviertje en zij. 'Kijk uit Snakekit! Achter je een slang!' Nadat hij de kans kreeg dat het katertje in het water niet op hem oplette sprong hij erin boven op Snakekit. Toen hij weer boven water kwam lachte hij duivels. Snel klom hij weer het water uit en keek over zijn schouder naar de kitten. 'Daar trapte jij mooi in. Domkop.' Hij schudde wild zijn haren heen en weet totdat het water van zijn vacht af was gegleden en ging weer in het donkere schaduw zitten met geniepige ogen en een duivels lachje op zijn gezicht naar de kitten.

Snakekit zat rustig heen en weer te dobberen toen Graykit, die Snakekit haatte, hem aankeek. Snakekit keek terug en probeerde eigenlijk geen waarde aan deze vervelende kater te schenken. Graykit liep vlak naar hem toe en Snakekit blies zachtjes. 'Kijk uit Snakekit! Achter je een slang!', riep hij en Snakekit draaide zich meteen om, alhoewel slangen niet echt in water te vinden waren. En als er slangen waren die dat wel konden, zaten die niet in dat gebied. Een fractie van een seconde dacht Snakekit hier aan en hij wou zich net weer terugdraaien toen hij een harde klap op zijn hoofd voelde. Snakekit ging onder water. Snakekit liet zijn poten los van de kracht door de stijfheid in zijn poten. Zijn kop bonkte als een gek en zijn oren deden pijn. Het suisde stilletjes. Het water vulde zijn longen met koude lucht, waardoor Snakekit niet meer kon ademen. Hij kwam na een minuut pas weer boven en keek Graykit verschrikt aan. 'Daar trapte jij mooi in. Domkop', zei Graykit en Snakekit keek geërgerd naar Graykit. Waarom moest die stomme kater eigenlijk meekomen? Maar dit ging Snakekit niet op zich laten zitten. Snakekit zag vlak langs Graykit een hoopje modder met bladeren. Snakekit sprong op en rende naar het hoopje. Hij sprong erin en door de kracht die Snakekit in zijn val zette, vloog er modder op Graykit. De bladeren dwarrelden naar beneden en bleven aan Graykit's vieze, plakkerige vacht hangen. Snakekit grinnikte en keek de kitten boos aan. 'Staat je goed, stom beest', zei Snakekit boos. Hij wou niet evil zijn, maar wie hem pakte, pakte hij terug.

Onderwerp: Re: The resurrection of Evil, Joining of the new