A new life [Kearn en de kittens, Fame misschien ook]

Langzaam trippelde de drachtige, zwarte poes door het weiland. Het gras was lang, en de zon scheen volop. Malona's buik was dikker en dikker geworden. Eigenlijk moest ze in Bloodclan blijven, want ze kon ieder moment bevallen, maar ze wou er nog even uit. Nog even lekker in de natuur rondlopen, voordat de kittens kwamen. Het lange, groene gras kietelde aan de poes haar buik. Ze snoof even diep de lucht in. Malona rook de heerlijke geur van de bloesems, die aan de groene bomen hingen, en die door de bijen bestoven werden. De zwarte poes dacht aan de ongeboren kittens, die in haar buik zaten. Ze probeerde op een paar namen te komen, die ze de kittens misschien kon geven. Toen ze aan het denken was, ritselde iets in de struiken, die ongeveer 5 staartlengte's van Malona af was. Het geritsel haalde haar uit haar gedachten, strak keek ze naar de groene struik. De drachtige poes rook een prooi. Het was een muisje. Ineens voelde ze dat ze honger had. De poes liep er zachtjes naartoe, haar buik waggelde. Toen zette Malona zich af, maar ze was te sloom. Het grijze muisje rende weg, veilig naar z'n holletje. De zwarte poes zuchtte diep, en liep uit de struiken. "Ik ga terug naar het Bloodclan camp." Dacht de zwarte poes. Ze liep een paar stappen richting het Bloodclan camp. Ineens kreeg de drachtige poes, erge weeën in haar buik. "Nee, niet nu. De kittens! Worden die nu geboren?!" Dacht de zwarte poes. Ze liet zich op het groene, zachte gras vallen. De weeën werden steeds erger en erger, de kittens kwamen eraan! "Kearn, mijn liefste. Waar ben je? Help!" Riep de zwarte poes paniekerig. Dit was de eerste keer dat Malona kittens kreeg. Ze voelde al dat er een kitten aan kwam. Pijn schoot door de zwarte poes heen, en haar eerste kitten werd op de wereld gebracht. De kitten was helemaal nat. En zag er gezond uit. Malona wist dat ze de navelstreng van een kitten moest weghalen als er een kitten werd geboren. De zwarte poes beet de navelstreng van haar eerste kitten eraf, en duwde ze zachtjes met haar neus, de kitten richting haar zachte buik, zodat de kitten kon drinken. Malona likte de kitten. "Luka." Miauwde de zwarte poes zachtjes tegen de kitten. "Megurine Luka." Ineens voelde de zwarte poes weer een erge pijnscheut. De tweede kitten van de zwarte poes kwam eraan...

Ff voor de zekerheid nog de volgorde:
Luka
Miracle
Neru
Quest
Aurora
Recognized

[En trouwens flutpostje, dit is de eerste keer dat 1 van mijn accs kittens krijgt, en bevalt]

Het was krap in de buik van haar moeder, vreselijk krap. Het was er wel lekker warm, en knus, ook redelijk gezzelig, maar aan alles kwam een einde, toen de kleine kitten zonder pardon werd verstoort. Toen er een druk op de baarmoeder kwam, spartelde ze hevig om zich heen, waarbij ze iets raakte. Ze hoopte niet dat het een van haar siblings was. De druk trok haar naar beneden. Ze spartelde nog heftiger, aangezien ze hier helemaal niet weg wou! De druk werd sterker, en de kleine tabby gaf het op. De druk trok haar naar beneden, waar ze uiteindelijk in een koude kamer kwam. Ze begon te trillen als een rietje, en een beetje te piepen. Het kleine, hulpeloze bolletje wol schrok toen haar moeder het ding doorbeet waar ze al die tijd haar voeding door kreeg. Ze begon nog meer te trillen. Haar moeder legde het kleine katje bij haar buik neer. 'Megurine Luka.' Hoorde ze haar moeder fluisteren. In Luka's ogen was nu al een kwaadaardige twinkeling te ontdekken, maar haar moeder zal vast te trots zijn dat te merken. De woorden van haar moeder kon ze amper verstaan, want haar oortjes waren nog niet zo goed ontwikkelt, dus hoorde ze alleen maar wat gemompel. Druk zocht ze naar de tepel, en sloot daar vervolgens haar bekje omheen. Door de warme tongstreken van haar moeder had ze het binnen een wip weer lekker warm. Nu nog wachten op haar siblings. Ze zou vast de grootste worden, aangezien ze voor een kitten al redelijk stevig was..

M e g u r i n e L u k a
// Born

<sub>Met snel opelkaar volgende passen liep Kearn het bloodclankamp uit. Alweer een lange dag jagen zonder dacht de grijze dater. Toen dacht hij aan Malona die nu in het kamp bleef dus met haar kon hij ook niet gaan jagen vandaag. De gedachten werden uit zijn kop gedreven toen hij de geur rook van muis. De grijze bloodclankater ging in de sluiphouding dichter en dichter bij het kleine bolltje. Toen hij nog maar een paar staartlengtes van het diertje weg was sprong hij op, en met een leninge sprong belandde hij op het kleine dier. Zonder het de kans te geven om lawaai te maken doodde de kortharige bloodclankater de muis. Hij nam het diertje in zijn bek en liep de struiken ik om het te begraven. Toen het onder de aarde lag liep de kater door het bos in. Na een tijdje aan het zelfde tempo doorlopen kreeg hij de geur van een konijnte te pakken die daar een paar minuten geleden had gelopen. Zonder echt te weten ofdat hij het konijn nog terug zou vinden liep hij mee met het spoor. Na een tijdje rook hij hoe het spoor gekruisd werd door de vieze geur van een vos. Met gedachten aan het rosse dier liep hij verder het spoor af. Kearn moest niet ver meer lopen toen er hij een jong wit konijntje zag eten van wat jonge grassprietjes. De bloodclankater ging in de sluiphouding liggen en sloop voorzichtig verder richting het konijntje. Toen hij er bijna was, maar nog niet dicht genoeg om op te springen begon de geur zich te mengen met een andere geur. Het was de vage geur van bloed. Zonder er zich echt zorgen om te maken liep hij verder op het konijn af. Toen hij een paar staartlenges weg was van het jonge konijn sprong hij zoals gewoonlijk op en doodde het diertje. De grijze kater ging zich juist omdraaien om het konijntje bij het muisje te begraven toen hij alweer de vage geur van bloed rook. Even twijfelde de kater wat hij zou doen, gaan kijken of terug gaan. Ik ga maar even gaan kijken misschien is het wel een bloodclankat die een kittypet aanvalt, dan kan ik wel helpen dacht de kater. Met het jonge witte konijntje nog in zijn bek liep hij op de geur af. Hij moest niet lang lopen voordat de geur van bloed sterker werd. Maar toen hij in de verte een open veld kon zien begon tussen de geur van bloed, de geur van Malona te mengen. De kater werd angstig, Malona had nu in het kamp moeten zijn en nergens anders. Misschien was Malona in gevecht geraakt met een clanmormel of nog erger zelfs, met een hond. De zwarte bloodclanpoes zou nooit genoeg kracht hebben om zo een dier te verslaan. Zonder nog maar een moment te twijfellen begon de grijze kortharige kater te lopen zo snel hij maar kon. Toen hij bij het veld aangekomen was was de geur al veel sterker. Kearn liet het konijn vallen, zo kan ik waarschijnlijk sneller lopen dacht hij. Daarna begon hij door het lange gras te springen als een of ander konijn dat een probleem had met springen sprong hij door het gras heen. Toen hij eindelijk aangekomen was bij Malona voelde Kearn zich totaal uitgeput. De zwarte bloodclanpoes was met niemand aan het vechten maar kittens aan het krijgen. Dat kreeg Kearn nu pas door. Even vroeg hij zich af ofdat hij nu opgelucht moest zijn of juist helemaal niet. Met voorzichtige passen ging Kearn dichter naar Malona toen en ging gaan zitten bij haar kop en gaf haar een lik. Wat moet ik nu zeggen? Dacht de kater.

Ook de eerste keer dat ik iets moest spelen met kittens dus inspi loos</sub>

De zwarte poes concentreerde op haar ademhaling, haar 2de kitten zou snel komen. Pijn schoot door de poes. En nu werd de tweede kitten geboren. Malona keek blij naar haar tweede kitten, en beet snel de navelstreng door. De poes duwde met haar neus zachtjes de kitten richting de zachtje, zwarte buik van haar. Malona begon haar tweede kitten ook te likken, met haar ruige tong ging ze over de kitten haar vacht heen. Ik noem jij Miracle" Zei de poes zacht tegen haar tweede net geborende kitten. De kitten leek best wel op Malona's vader, Kearn. De zwarte poes dacht na. "Hoe zou Kearn eigenlijk reageren als hij me nu ziet?" De zwarte poes legde haar staart om haar kittens heen, voor het geval dat ze het een beetje koud kregen. "Luka, je hebt er een zusje bij." Zei Malona zacht tegen haar eerstgeborene kitten. Ze kreeg alweer een erge pijnscheut, Malona's derde kitten kwam er ook al weer aan. Ze hoorde snelle pootstappen, die dichterbij kwamen. Was het Kearn? Of een andere kat van Bloodclan? De poes hoopte dat het geen vos, das of een ander dier dat gevaarlijk was voor Malona, of haar kittens was. Dan zou de poes kansloos zijn. Op haar opluchting was het een Bloodclan kat, want dat kon de zwarte poes ruiken. Er verscheen een grijze vacht. En Malona's partner kwam bij haar. De zwarte poes kreeg weer een erge pijnscheut. Ze ademde zwaar, en keek naar Kearn. Hoe zou hij reageren? De grijze kater liep met voorzichtige passen, dichter en dichter. naar Malona. En Kearn gaf haar een lik over haar kop. De poes voelde zich veel veiliger nu, nu ze bij haar partner was. "Kearn.." Miauwde Malona met een zware ademhaling. "Je bent al vader geworden van twee prachtige kittens, en de derde komt er ook al aan, ik heb geen idee hoeveel het er gaan worden" De zwarte poes keek naar haar twee kittens. Ze kreeg weer een pijnscheut, de derde kitten kwam er al snel aan. Malona's rode ogen keken naar Kearn. "Ik hou van je." Miauwde de poes zacht. Ineens hoorde ze een gegrom. En iets kwam haar kant op. De zwarte poes keek bang, en hijgend om zich heen. Als dat maar geen vos ofzo is. Dan is er wel een probleem...

[Sorry beetje raar]

De kleine grijze kitten kwam met een bonk op de wereld terecht. Haar oogjes zaten dicht en ze tastte om zich heen. Iets ruws likte haar schoon en ze werd naar de warme vacht van haar moeder geduwd. Ze begon meteen gulzig te drinken. De melk stroomde door haar keeltje heen en toen hoorde ze een stem. ''Ik noem jou Miracle" Zei haar moeder en Miracle miauwde zachtjes. "Luka, je hebt er een zusje bij." Zei haar moeder tegen nog iemand, blijkbaar haar zusje met de naam Luka. "Kearn.." Miauwde haar moeder, Miracle dacht even na. Haar vader heette dus Kearn. "Je bent al vader geworden van twee prachtige kittens, en de derde komt er ook al aan, ik heb geen idee hoeveel het er gaan worden" Miracle sloot haar oogjes en viel in slaap na die laatste woorden van haar moeder.

~Ben slecht in geboorte topics ~

Rustig lag Fame in een soort kuil, bedekt met gras. Een boom bood hem koelte en schaduw. Hij hoorde poot getrappel en snoof. Zijn geliefde, Malona liep ergens verder weg. Fame kwam in de verleiding haar te volgen, maar hij lag veel te lekker. Hij hoorde de pootstappen wegkwijnen. Een tijdje later hoorde hij geschreeuw. Wat was er aan de hand? Hij sprong op en rende richting het geschreeuw. Hij hoorde stemmen en al snel zag hij het. Kearn, Malona en kittens. Hij gromde. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. Hij stapte uit de struiken en keek de katten woest aan. Zijn ambere ogen keken duivels en doorborend. Hij liet zijn blik naar de kittens glijden en daarna naar Kearn. Hij stapte langzaam dichterbij. "Malona, mijn lief, sinds wanneer droeg jij kittens in jou buik?" Vroeg hij nonchalant. Hij stapte dichterbij en ging op een afstandje zitten. Hij keek nonchalant naar zijn klauw. Zijn blik gleed naar Malona, hij keek haar in de ogen. Hij stond rustig op en liep naar haar toe. Hij ging achter haar zitten en begon haar rug te wassen. Dat hielp bij een bevalling, dat bezorgde minder pijn. "Rustig maar, mijn lief. Je hoeft geen pijn te lijden, ik help je wel." Miauwde hij. Hij bleef doorgaan met het likken van Malona's rug. Hopelijk hielp het ook bij haar.

<sub>"Kearn..." zei de zwarte bloodclankat toen Kearn bij haar aangekomen was. "Je bent al vader geworden van twee prachtige kittens, en het derde komt er ook al aan, ik heb geen idee hoeveel het er gaan worden" ging ze verder. Daarna zag de grijze kater hoe ze haar rode ogen terug op hem richte. "Ik hou van jou" zei ze toen nog erachteraan. Maar voordat Kearn ook maar een antwoord kon geven hoorde hij een gegrom. Kearn keek de kant van het geluid op. Hij wist dat het gevaarlijk was voor Malona als er nu een vos of een ander roofdier zou langs komen. Maar tot zijn aller grootste verbazing was het geen roofdier maar een andere bloodclankat. Een bloodclan die de vreeselijke geur droeg van Fame. Onmiddellijk werd Kearn kwaad op de kater zonder dat hij hem nu al had gezien. Als die kater nu zijn kop uit die struiken durft te steken gaat hij eraan dacht Kearn. Maar zo te zien maakte de grijze kortharige kater er geen spel van en kwam toch naar hen toe. "Malona, mijn lief, sinds wanneer droeg jij kittens in jou buik?" vroeg Fame. Kearn dacht na over een goed antwoord op de vraag van de kater. "Wat gaat jou dat aan Fame, jij hebt hier niets te zoeken" zei Kearn zonder er maar aan een woord ervan te twijfellen. Daarna keek Kearn toe hoe de kater dichter op Malona af stapte en in haar ogen keek. Hij zat op een afstandje bij Malona vandaan. Toen ging Fame opstaan en ging achter Malona zitten, begon aan haar rug te likken en miauwde: "Rustig maar, mijn lief. Je hoeft geen pijn te lijden, ik help je wel." Hij bleef maar doorgaan met het likken van de zwarte kat haar rug. Na een tijdje kreeg Kearn er mooi genoeg van en begon te zoeken achter een gemeen zinnetje zodat de kater zou ophouden met likken en het liefst weg zou gaan. Hij moest niet lang nadenken voordat hij iets vond en dan zei hij met een plezierige blik in zijn ogen: "Fame, wat heb jij hier eigenlijk te zoeken, waarom ben jij hier?" Niet gemeen genoeg dacht de kater dan, maar toch wachtte hij op een antwoord voordat hij nog meer andere dingen ging gaan zeggen.

Wow, alweer mega inspi loos</sub>

De zwarte poes keek strak naar de plek waar het gegrom vandaan gekomen was, en een grijze vacht verscheen boven het groene gras. Was het misschien Fame? Het zweet brak de zwarte poes uit, en ze voelde nog steeds veel pijn. Fame... Ze was die kater al bijna vergeten. Malona was ook op die kater verliefd eigenlijk. Maar de Bloodclan poes heeft dat nooit tegen Kearn verteld. Hij zou waarschijnlijk boos zijn dan. Of toch niet? Malona wist het niet, ze kon ook niet zo goed nadenken door de pijn. Ineens kwam de Bloodclan kat tevoorschijn, en ja hoor. Het was Fame. De zwarte poes beet op haar lip, als Fame en Kearn maar geen ruzie zouden maken. "Malona, mijn lief, sinds wanneer droeg jij kittens in jou buik?" Vroeg de kater, Fame. nonchalant. De zwarte poes kreunde van de pijn. Ze wou net even iets zeggen, maar Kearn was haar voor. "Wat gaat jou dat aan Fame, jij hebt hier niets te zoeken" zei Kearn. Fame kwam dichterbij de poes. En keek in haar ogen. Malona keek met haar bloedrode ogen terug. Je kon aan de zwarte poes haar rode ogen zien dat ze veel pijn had, door de bevalling. Toen ging Fame op een afstandje zitten van Malona vandaan. Ze beet op haar lip, omdat ze weer een pijnscheut kreeg, en nog een. Fame stond rustig op, en liep naar de zwarte poes. "Wat ga je doen?" Zei ze zwakjes. De kater ging achter de poes zitten, en likte haar rug. Rustig maar, mijn lief. Je hoeft geen pijn te lijden, ik help je wel." Miauwde hij. De zwarte poes voelde gelijk hoe de erge pijn een beetje wegzakte. [i]"Fame, wat heb jij hier eigenlijk te zoeken, waarom ben jij hier?" Vroeg Kearn ineens, maar Malona hoorde het niet. Haar derde kitten was net zojuist geboren. Trost keek de poes naar haar derde kitten, en beet de navelstreng eraf. Malona duwde de kitten naar haar zachte zwarte buik, waar haar andere kittens aan het drinken of slapen waren. "Ik noem jou Neru. Lieverd." Miauwde de poes zacht, terwijl ze Neru likte. De zwarte poes keek trots om zich heen. Malona had al drie prachtige kittens gekregen. De zwarte poes voelde weer een erge steek, maar nu was de steek wat minder pijnlijk dan de vorige drie bevallingen van de drie kittens. De zwarte poes voelde dat haar vierde kitten er snel aankwam...

-laatheid, sorry-

[ik post gewoon >.<]

De warme ruimte waarin hij al een tijdje rond zweefde voelde leger aan. Vele zusjes en broertjes waren weg. Een eenzaam gevoel gaf het hem. Maar zijn beurt kwam dadelijk. En dan was zijn leegte weer gevuld. Iets raar duwde hem ergens naar toe, en nog geen seconde later werd hij overspoeld met koelte. Zijn stemmetje piepte luid naar de warmte die hij normaal zou moeten krijgen. Hij probeerde voort te kruipen, maar zijn pootjes wouden niet luisteren. Hij voelde nu de warmte van een poes. Zij droeg de geur die hij al z'n hele korte leventje droeg. Het was hier eng, ook al kon 'ie niet zien. Het voelde ook slecht, ook al waren zijn vermogens om te voelen er nog niet. Alles zou hij wel krijgen in de tijd van de groei. Nog een keer liet hij een schrille kreet horen en drukte zich nog dichter tegen haar aan. Bij haar voelde hij zich veilig. Wat zou het zijn? Instinct? Nee, deze poes betekende iets speciaal in zijn leven. Iets waar iedere kat wel naar snakte. Een moeder. Van alle stemmen vlogen door de wind heen. Ook de kat waar hij tegen lag praatte af en toe. Ook nog eens twee zwaardere stemmen. Zijn oogjes wouden zich openen, maar dat lukte niet. Toch beet hij door, maar weer, geen succes. Zijn -nu nog korte staartje- sloeg zwakjes tegen de grond. Waar was de rest van zijn familie? Kwamen die ook nog? Of zaten die voor eeuwig vast in de warme ruimte waar 'ie zo juist nog in rond dobberde? Z'n kleine hartje klopte wild tekeer. Nog steeds was alles koud, maar beetje bij beetje sijpelde de warmte in hem. Een kriebel pikte in zijn buik. Dit was het begin van alles... Van zijn leven.

[sorry kort, ben slecht in geboorte topics xD]

Het was lekker warm in de ruimte waar ze zich bevond. Maar toch had ze wel gehoopt op tenminste iets meer ruimte. Het was knus ja, maar ook behoorlijk krap. En haar moeders buik hing haar ook eigenlijk al wel mijlenver de keel uit. Er gebeurde hier ook niet echt iets. Zwaar geirriteerd begon ze te trappen met haar achterpootjes. Ze raakte iets, waarschijnlijk een van haar broertjes of zusjes. Ze was opgelucht toen ze wat meer ruimte kreeg doordat een van de andere kittens wegging. Het was nog steeds niet echt geweldig, maar wel beter. Ze hield op met trappen, had toch niet echt veel nut, bedacht ze zich nu. Nog meer ruimte, nog iemand weg. Ze hoopte dat zij zo ook weg kon. Weg van deze warme, rustige plek. Opeens werd ze weggetrokken. Ze stribbelde tegen, en besefte toen dat ze hier zo graag weg wilde. Ze stopte met spartelen. Opeens was het een stuk kouder. Ze merkte dat het ding aan haar buik doorgebeten werd. Ze rilde een beetje, het was een stuk kouder hier, piepen deed ze ook. Ze voelde dat ze naar iets heel lekker zachts geduwd werd. De buik van haar moeder. Ze hoorde een zacht, vaag gemauw. "Ik noem jou Neru. Lieverd." Zei haar moeder. Ze leek best trots. Neru begon te zoeken naar een tepel, vond hem en begon te zuigen. Het bruine poesje voelde haar moeders ruwe tong over haar vacht gaan. Gelukkig, ze kreeg het weer warm. Ze was blij dat ze niet meer in die saaie buik zat.

Flut xd

De poes voelde steeds meer steken in haar buik. Die pijnlijker en pijnlijker werden. Haar vierde kitten kwam eraan. De zwarte Bloodclan poes kneep haar rode ogen dicht, van de pijn. En concentreerde zich op haar ademhaling. "Ïk ben denk ik nu een half uur bezig om m'n kittens op de wereld te zetten." Dacht Malona, om even ergens anders aan te denken dan de pijn die ze voelt. "Nee, dat kan niet. Zo kort, dat kan niet. Ik moet denk ik minstens een uur... Of een anderhalf uur al bezig zijn ofzo." Ze deed haar ogen weer open, je kon duidelijk aan Malona's gezicht zien dat ze pijn heeft, heel veel pijn. De zwarte poes hoorde een stemmetje die luid piepte. Ze zag een klein zwart kittentje. Hij had dezelfde vachtkleur als Malona, en zijn oogjes waren dicht, net als zijn siblings die geboren zijn. Die nu zitten te drinken of te slapen. Zachtjes beet de poes -net zoals ze bij haar andere kittens ook deed- de navelstreng eraf. En duwde haar buik naar haar pasgeborende vierde kitten. Zodat hij wat warmte kreeg. En ook wat kon drinken. Het katertje liet nog een schrille kreet horen, en drukte zich dichter tegen Malona aan. Ze lachtte. "Quest..." Zei de poes zo zacht dat alleen het zwarte katertje het kon horen. Snel gaf ze elke kitten een paar likjes met haar ruwe tong. Ze voelde alweer erge steken in haar buik. En alles gebeurde weer wat er gebeurde toen ze van de vorige kittens beval. Een klein wit/grijs kittentje lag in het zachte groene gras. Malona keek trots naar haar 5de kitten. Ze wist niet of er nog een kitten kwam, of dat de bevalling klaar was. De zwarte poes hoopte dat het wel klaar was, ze had namelijk geen zin om weer nog eventjes heel erg pijn te lijden. "Aurora." Dacht de Bloodclan poes. Terwijl ze de navelstreng wegbeet, en het kittentje tegen haar warme, zwarte buik aanzetten. En het poesje likte. De pijn leek ineens op te houden. Betekende het dan dat Malona dus 5 kittens kreeg? Ze zuchtte. "Eindelijk is het voorbij." Dacht ze. Totdat ze ineens een steek voelde. Alweer... En Malona had helemaal niet verwacht dat er een zesde kitten zou komen...

(Moet weer inkomen)

<sub>Zonder antwoord te krijgen van Fame keek Kearn toe hoe Malona een derde en vierde kitten kreeg. De grijze kater voelde zich onnodig, ook voelde hij aan dat hij eerder hulpeloos aan het toekijken was hoe Malona pijn leed. Kearn wist niet wat te doen, hij voelde zich zo nutteloos terwijl hij de zwarte kat aankeek. Zonder te weten hoeveel kittens Malona nog zou gaan krijgen keek hij toe. Aan de zwarte kat haar kop kon je zien dat ze heel veel pijn leed, 'wat moet ik doen, wat kan ik doen' dacht Kearn door en door. Het was nu echt wel genoeg geweest, de slank gebouwde bloodclankater ging opstaan en liep op de zwarte bloodclanpoes af. Hij zei tegen haar: "Heb je honger? Anders kan ik de prooi dat ik daarstraks heb gevangen gaan ophalen, dan krijg je misschien terug kracht." Kearn wist niets aders uit te brengen. "Het zijn prachtige kittens" vervolgde hij zijn zin nog in de hoop om de poes te steunen..

Inspi loos en kort -_-</sub>

Een kleine kitten voelde dat er beweging was. Het werd kouder, want een voor een werder haar broertjes en zusjes geboren. Boos begon ze te piepen, terwijl ze voelde hoe zijzelf naarbeneden getrokken werd. Ze begon hevig te trappelen maar niets hielp. Eindelijk had ze door dat er niks aan te doen was, maar de angst greep haar om haar hartje. Weer dat vervelende trekken, alsof iemand haar ergens heen mee probeerde te sleuren. Toen viel ze met een plof op de koude grond. Maar zijzelf wist dat natuurlijk niet. Voor haar had het net zo goed het einde van haar leventje kunnen zijn. Ze ademde de scherpe lucht in en begreep er niets van. Het kittentje rilde en kroop onhandig rond, zoekend naar wat te eten. Want al was ze maar net geboren, haar instinkt vertelde haar dat ze naar eten moest zoeken, en haar maag knorde ook nog mee. "Aurora." hoorde ze een zachte stem zeggen. Ja, die bedoelde haar natuurlijk. Voortaan heette ze Aurora. Aurora voelde hoe de navelstreng weggebeten werd -daar had ze de hele tijd al last van- en hoe ze naar haar moeders buik werd geschoven. Want dat moest haar moeder wel zijn, toch? Ze trappelde tegen Malona`s buik aan en dronk van de warme, zachte melk. Toen knorde ze eens tevreden en ging opgekruld naast haar moeder liggen slapen.
(Flut >.<)

Malona voelde de ene naar de andere pijnlijke steek in haar buik. Ineens kwam Kearn op haar af. De zwarte poes keek naar haar partner. Ze vond het raar dat hij haar bijna niet steunde tijdens deze zware bevalling. "Heb je honger? Anders kan ik de prooi dat ik daarstraks heb gevangen gaan ophalen, dan krijg je misschien terug kracht." Vroeg de grijze kater aan de zwarte poes. Ze knikte dankbaar.""Het zijn prachtige kittens." Vervoglde de kater. "Ja, ze zijn beeldschoon. En jij bent de vader daarvan." Zei Malona hijgend, maar met een trotse stem. Ze hoorde iets knorren. Ze keek naar haar kitten die net zat te knorren. Aurora. Ze ging opgekruld naast de zwarte Bloodclan poes liggen te slapen. Malona voelde 1 hele erge steek, en toen was haar zesde kitten geboren. En ook haar allerlaaste kitten. Het katertje was klein en lag op het gras. De Bloodclan poes kon niet geloven dat ze vroeger ook zo klein was geweest. Ze beet de navelstreng door van het katertje en duwde hem naar Malona's zachte, zwarte buik. "Recognized" Zei de poes. Ze was blij dat de pijn voorbij was. Snel likte Malona haar laatstgeborende kitten. Met een trotse blik in haar ogen keek Malona naar al haar kittens die ze op deze wereld had gebracht. Luka, Miracle, Quest, Neru, Aurora en Recognized. De poes voelde zichzelf moe worden, omdat ze zo'n zware en vermoeide bevalling had gehad. Ze deed haar rode ogen dicht en viel in slaap...

[Ez, dit is pas flut ]

Recognized x It starts with a kit, It ends with a Warrior That how life is ~ x De kleine kitten voelde hoe er een van hun eruit getrokken werd. Er kwam meer ruimte in de buik van hun moeder. Ze hadden het hier fijn. Het was hier warm, maar iedereen werd groter. En de buik werd kleiner. Weer voelde de kleine kitten dat er een broertje of zusje eruit ging. Starks moest hij ook nog! Dat wou hij niet! Het werd steeds leger en op een gegeven moment voelde hij dat hij nu alleen was. Hij wou niet weg hier! Hier was zijn thuis! maar hij liet zich eruit slepen. Hij belandde in een koude wereld en begon hard te piepen. Het was hier koud! "Recognized" hoorde hij een zoete stem zeggen. Hij werd bij iets zachts en warms gelegd en vond al snel de tepel van zijn mama. hij begon eraan te zuigen en voelde iets warms en vloeibaars naar binnen te krijgen. Hij vond het lekker. Na hij wat gedronken te hebben viel hij naast zijn moder in slaap

<sub>Malona knikte dankbaar als antwoord op de vraag van Kearn. Net toen de grijze kater zich wou omdraaien en spurten naar de plek waar hij het konijn had achter gelaten, zei Malona: "Ja, ze zijn beeldschoon, en jij bent de vader daarvan." Zonder nog een moment te twijfellen begon Kearn naar de plek toe te lopen. Zijn grijze pooten volgenden elkaar snel op. De bloodclankater nam grote lenige sprongen om sneller te gaan. Toen hij op de plek aangekomen was veranderde hij zijn gang naar een matige stap en stapte verder. Het duurde gelukkig niet lang voordat Kearn de prooi terug had gevonden. Hij nam het konijn vast en begon aan een loop terug naar Malona, de kittens en Fame. De grijze, kortharige kater kon niet zo snel lopen met een konijn dan daarstraks. Als hij eindelijk bij Malona aangekomen was gingen zijn flanken zwaar te keer van het eind lopen. De kater legde voorzichtig het konijn voor Malona neer. Toen pas kreeg hij door dat de zwarte blodoclanpoes in slaap was gevallen. Kearn ging zitten om even op adem te komen, daarna keek hij naar de zes kittens. Het leken allemaal kleine pluizenbolletjes op een rij. Daarna ging Kearn ook liggen en liet zijn kop in een waakzame houding op zijn grijze poten zaken. De kater wist dat ze hier nog een aantal dagen zouden moeten blijven, nu waren ze niet instaat om terug te gaan naar het bloodclankamp.

Flut post</sub>