~Who are you~

slechte titel -_-''

De zon stond op zijn hoogts toen Coldpaw, de stille Apprentice van kamp stapte naar de hoogsparren. Deze dag was zo saai als altijd, niks ging anders, niemand deed anders. Zijn slaapachtige ogen streekte door het bos, daar in de verte zag hij de hoge, op rij gezette bomen van de Twolegs. Zij waren daar de baas. Eens per jaar gaan ze de bomen kappen en gebruiken voor hun eigen doeleinde. Zelf had hij het nog nooit gezien en dat wou hij ook niet, niet interresand genoeg. zZachtjes ging hij verder door die hoge bomen. Ookal had hij nog geen mentor, hij kon uitstekend stil zijn, en vechten was zijn toppunt, maar niemand wist dat van hem en dat hoefd ook niet. Opeens zien zijn ijzige ogen een muis bij een boom. Die hersenloze beesten waren snel, maar lieten ook snel hun hoede vallen. Coldpaw ging al in de jachthouding staan. Geen vogel vloot, de wind was stil en zijn ogen hadden maar een ding voor zich. De rest was zwart voor zijn ogen. Alleen die bruine stip met kraalogen leek nog te bewegen. De Apprentice zette een stap, wachte op de reactie van de muis die niet kwam en zette nog een stap. De geur kwam al in zijn neusgaten naar binnen. Even was het stil. Even was de hele werels stil, niks bewoog, niks gaf geluid totdat Coldpaw zijn zet deed. Ontblootte klauwen waren te zien, zette zich af van het zachte gras en richte zich op het dier die hem net zag aankomen. Maar het was te laat. In een flits van tijd was de muis weg, zijn lichaam bleef achter en de geest was weg. Zijn klauwen waren niet vies van bloed. netjes maakte hij een hol in de grond. Onder het zand was het vochtig, gister had het geregend en nu is alles naar beneden gezakt. Het voelde verkoelens aan zijn poten toen hij die erin stak. De muis lag erin nadat hij zijn eigen poten eruit had gehaald. Al snel ging hij weer op pad richting de Twolegsnest. Het rook erg naar die wezens en hun grootte nesten. De wind was sterker geworden nadat hij uit de Hoogsparren was gekomen en tegenover een hek stond. Maar de wind kwam vanaf zijn rug die een geur meenam. Een geur van iemand die hij nog kon, maar wel van thunderclan. Coldpaw bleef staan, luisterde aandachtig naar elk dier en ding dat geluit kon maken. Opeens kwam er een knal vanaf achter, het leek erop dat het een tak was die afgebroken naar beneden viel. Snel draaide hij zich om en zag daar een poes waarvan hij nog nooit had gesproken of gezien.

Foxy eerst lijkt me :3

De poes rende weg in de bosjes, niet te zien of ze iets in haar bek had. Coldpaw keek rustig omhoog, een nest. Hij zag wat zwarte veren hangen aan het nest, een daarvan kwam naar beneden en lande op zijn voorpoot. Hij keek ernaar. Groot en inktzwart. Hij negeerde het gekraai van de moederkraai en ging in de richting van de poes die letterlijk uit de lucht kwam vallen. Hij had alleen zichtbaar gezien dat ze orange ogen had en een zachte langharige vacht bij zich had. De kater sprong netjes over het bosje heen en bespeurde het gebied af. Geen spoor van de poes. Coldpaw moest een klein beetje lachen, gewoon een klein glimlachje. Ze was sluw als een fos, dat was al snel duidelijk. Hij liep stap voor stap af, bespeurde elk bosje en boom die in de beurt was. Meteen, na het kleinste geluid draaide zijn oren naar achter en zijn ogen volgde zijn actie. Als een snelle flits sprong hij op het geluid af. Recht door het bosje heen boorde hij zichzelf een weg naar het geluid. Toen hij de grond weer raakte was het geen grond, maar zachte dons om het zo te zeggen. De poes haar hoofd die hij zag zat nu een muislengte van zijn gezicht van. Zijn poten zaten op haar schouders zodat ze poes niet kon bewegen, ookal was dit niet zijn bedoeling om te gebeuren. Toch bleef hij rustig naat haar kijken. Maar in zijn gedachte was hij verstijft. Die ogen waren beeldschoon. 'waarom rende je weg van mij?'

TROLOLO