We all same [Rare titel, Spotlight en de kittens]

Ze zag hoe de lapjespoes voor haar indook en ze zag de tranen over het gezicht van de poes voor haar heen lopen. ‘Can you feel it,’ siste ze naar Tailstorm, ‘Can you feel the pain’ zei ze tegen de lapjespoes die voor haar lag op de grond. Haar nagels schoten uit, de grond in. Ze had de eerdere woorden van de lapjespoes genegeerd, Haar ogen stonden vol woede en haat jegens de lapjespoes die nu voor haar op de grond lag. Ze zag de tranen over de wangen van de poes heen glijden, tranen die probeerden iets goed te maken, maar wat niet meer kon. Toen hoorde ze poten achter zich, de goudkleurige poes bleef vooruit kijken, naar Tailstorm toe. "Mama! Waarom huil je?" Hoorde ze de poes achter zich zeggen, blijkbaar dus één van de kittens, ze zag de kleine kitten in haar gezichtveld verschijnen. "Jij hebt mijn moeder aan het huilen gemaakt!" Hoorde ze de kitten zeggen en ze zag de kitten die langs haar heen naar Tailstorm toe rende. "Mama, niet huilen." Zei de kitten tegen Tailstorm ze zag hoe de kitten haar boos aankeek, maar dat maakte haar helemaal niets uit. "Wat je ook hebt gedaan, laat mijn moeder met rust! Stomme zandkorrel!"hoorde ze de kitten boos naar piepen. Goldenshadow schoot in de lach, zij een zandkorrel? Dan mocht die kleine kitten wel eens eerst naar zichzelf kijken. Haar haren kwamen langzaam weer overeind en ze keerde zich weer naar Tailstorm de kitten gewoon negerend. Ze zag hoe Tailstorm de kitten beschermend achter zich zette, de goudkleurige poes kreeg door dat de instincten van Tailstorm begonnen te werken, mooizo, dat was fijner om af te maken dat een slappe poes. Als je ook maar een haartje van Violetkit aanraakt, ga je er aan." Hoorde ze Tailstorm zeggen. Ze zwiepte met haar staart, ze had wel door dat Tailstorm het meende, maar dat maakte haar geen flikker uit, ze bleef rustig staan en zag hoe Tailstorm dichterbij kwam. ‘To late for you Tailstorm,’ zei ze alleen maar. Ze stootte een duistere grom uit en sprong op Tailstorm af. Ze haalde uit met haar klauw en voelde huid dat weerstand gaf. Ze trok haar klauw terug en keek naar Tailstorm, haar klauw was op het gezicht van de lapjespoes afgegaan. Ze bleef grommen en haar haren stonden nu recht overeind. Ze sprong opnieuw op Tailstorm af, haar klauwen in de zij van de lapjespoes slaand. Ze duwde dieper door en voelde de weerstand van het vlees, maar dat maakte haar totaal niet uit. Ze blies naar Tailstorm. En probeerde de poes op de grond te drukken. ‘It’s much too late for you Tailstorm, you have taken away my luck, now I’ll take yours away’ siste ze in het oor van de lapjespoes. ‘You have broken the bond between me and Spotlight, and you know what? I have found something I don’t like. And what do you know, you’re just a stupid cat, that even can’t protect her cup. I hate you Tailstorm, I hate you and your cups, I will kill you, one by one. And there’s nothing what you can do about it’ siste ze zo zacht in het oor van Tailstorm, dat alleen de lapjespoes het kon horen en de kitten niet. Haar nagels waren nog steeds in het vlees van Tailstorm terwijl ze de poes op de grond gedrukt hield. Haar donkere ogen keken Tailstorm aan, in haar ogen was te lezen dat ze het meende. Ze haalde haar klauwen uit de zij van Tailstorm en zette even een pas achteruit en haalde toen weer uit naar het gezicht van Tailstorm, met haar nagels uitgeslagen. Ze had zo’n gruwelijk hekel aan de lapjespoes, ze zou de poes gemakkelijk kunnen doden, maar dat leek haar nu niet zo’n verstandig idee. Ze voelde bloed van Tailstorm over haar poot heen stromen, macht, controle, daar ging het allemaal om. Maar haat en wraak was toch echt sterker. Ze blies opnieuw en zette haar klauw op de nek van Tailstorm. ‘are you ready to die, Tailstorm’ siste tegen de lapjespoes terwijl ze zachtjes maar steeds harder de luchtpijp van de lapjespoes dichtdrukte.

Ze hield haar klauw op de luchtpijp van Tailstorm, ze hoorde wel dat haar broertje binnen kwam, maar dat maakte haar niets uit. Haar nagels gleden dieper de vacht van Tailstorm in. Ze voelde heel even de kop van Spotlight in haar zij en ze zette een stap opzij, maar haar klauw bleef de luchtpijp van Tailstorm dicht knijpen. Wie ben je en wat heb je met mijn zus gedaan?! Weet je niet meer hoe erg het is om je moeder als kitten te verliezen?! Ben je dan alles vergeten! De keer dat je me gered hebt? De keer dat we stoeiden? De 1e keer buiten?! Altijd misten we haar, nee ik moet zeggen hun ook al is onze vader een zwijger, een verrader. We misten hem. Wat heb ik gedaan, nee wat hebben mijn kits gedaan dat ze dit zelfde lot verdienen?! " hoorde ze hem naar haar sissen, ze luisterde niet eens naar zijn woorden, nouja toch wel een beetje. Ze liet opeens Tailstorm los en draaide zich in een ruk naar Spotlight om voordat hij haar opnieuw raakte. ‘ik ben je zus niet meer, en dat zal ik ook nooit meer zijn. Je hebt je altijd al vergist Spotlight, je hebt altijd al de verkeerde keuzes gemaakt, maar nu heb je toch echt de grootste gemaakt. Jij hebt me zonder reden aan de kant gezet, eerst voor die partner van je en toen nog verder door die stomme pluizenbollen. Heb je enig idee hoe dat is? Nee dat heb je niet meneer perfect’ siste ze hem toe. Ze liep op hem af. Bij elke stap sloegen haar klauwen in de grond, haar vacht stond hoog overeind en haar ogen stonden voor haat. . " Ik EIS een duidelijk antwoord.. Goldenshadow. Want in mijn ogen heb je die niet!" Hoorde ze hem zeggen, ze zag zijn blik wel, maar die deed haar niks, woede was niks vergeleken met haar haat. ‘Jij hebt helemaal niks te eisen Spotlight, je hebt al je rechten op mij verspeeld, al een hele tijd geleden bij die ceremonie, en die krijg je ook nooit meer terug. Je probeert wanhopig te verdedigen wat je toch niet meer kan redden. En dat is je eigen schuld. Je verving me, zonder ooit nog om te kijken’ siste ze naar hem terug. Ze bleef stil staan, en zette haar klauw in de flank van Tailstorm die nog naast haar lag. ‘feel the pain, both off you,’ siste ze hun beiden toe. Ze haalde haar klauw weer uit de flank van Tailstorm en keek Spotlight aan, nooit meer zou ze meer met hem jagen, nooit meer zou ze hem aankijken met haar normale ogen. Nee, hij had alles verpest, hij had haar zo ver gedreven dat ze zelfs zijn kittens zou doden. Haar haat liet haar helderder denken dan ooit, ze had Tailstorm altijd al gehaat, en nu nog meer dan ooit. Haar klauwen groeven zich diep in de grond, afwachtend want haar broertje zou doen. Ze keek even om naar Tailstorm die duidelijk veel pijn leed, maar dat deed haar helemaal niets. Het deed haar niets dat de kittens misschien zonder Tailstorm of Spotlight zouden opgroeien, misschien zouden ze zelfs niet opgroeien, als een duister lot hun trof. En dat duistere lot? Dat stond daar, kijkend naar de kater die ze nooit meer als haar broer zou beschouwen, de gouden schaduw die niets meer dan haat kende. De gouden schaduw die als ze de kans zou krijgen ze allemaal zou vermoorden. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer en ze blies even haar adem uit en haalde weer adem in. Nee, haar haat was sterker dan wat die twee liefde noemde. Ze was in dit geval de dood zelf, ze was eerder een wandelende poes die haar gevoel achteraan liep, ze kon tenminste nog helder denken, iets wat die twee stomme katten niet meer konden, omdat ze elkaar waren tegen gekomen. En die ellendige kittens die nooit hun kop hielden. Nee, ze deed gewoon wat ze moest doen, en tja, dat daar doden bij vielen, dat kan niet anders. Haar hart vervuld met haat, haar ogen donkerder dan normaal, ze was een goudkleurige vechtmachine, en ze was er klaar voor ook. Laat hem maar komen, een hond is moeilijker te doden dan die belachelijke lapjespoes en kater. Een hond doodde ze met gemak, dus waarom hun dan niet. Ze ontblootte haar tanden en keek met haar ogen vol haat naar haar broer, klaar om aan te vallen, klaar om hem af te maken. Klaar om eindelijk af te maken waar ze aan begonnen was, klaar om haar belofte aan zichzelf in te lossen. She’s the Devil herself, she’ll kill you, be warned..

ze zal niet vermoorden hoorXD

" Golden... kijk me aan..." Hoorde ze hem nog zeggen. ze keek hem aan, met haar ogen vol met pure haat. " Kijk me aan Zus, je kent me.. Je weet wat ik wilt zeggen dus zeg niets.. en kijk me aan" hoorde ze hem zeggen. Ze walgde om zijn woorden, hij probeerde alleen maar tijd te rekken, tijd die hij niet meer had. Zijn tijd en die van Tailstorm was op. ‘Ik verving je niet, honestly, I promise... Maar we zijn familie we kunnen nooit dat gene hebben wat ik en ... ‘ Hoorde ze hem zeggen, hij deed dus weer een zwakke poging om haar van haar gedachten af te brengen. Haar nagels groeven zich dieper in de huid van Tailstorm maar ze haalde ze eruit toen ze Spotlight hoorde roepen: “STOP!" Ze keek naar Spotlight, afwachtend wat die kater van plan was. " Neem mij," hoorde ze hem aarzelend en zacht zeggen. " Neem mij" hoorde ze hem nu harder zeggen. Blijkbaar meende hij het, ach het maakte haar niet uit. Ze hoorde hem wel het liedje zingen, ze sloeg er geen acht op, hij kon toch altijd zo dramatisch doen, alleen maar om tijd te rekken, tijd die hij niet meer had. Ze zette haar klauw op de grond en bleef toen stil staan, het was stil om hun heen, alsof alles stil stond en zijn adem inhield, afwachtend op wat er zou komen.

You turned your back on me.
and now you’ll pay for that.
The eagle will always fly,
Even inside the biggest storm.
You want to protect what you can’t save.
And now, the moon will go out,
The sun will close his eyes.
Blood will flown about this ground.
Revenge will win.
My hate will destroy you..

‘As you wish, Spotlight’ siste ze hem toe. Haar nagels schoten weer uit, ze zaten al onder het bloed van Tailstorm. Ze zette zich af en stormde op haar broertje af, die niet meer haar broertje was. Haar poten groeven zich in de grond toen ze zich af zette. Met twee grote passen was ze bij Spotlight. Haar ogen vol woede, vol haat jegens hem. Haar klauwen onder het bloed van zijn geliefde, en zometeen onder het bloed van hem. Haar oren in haar nek gelegd, haar haren hoog overeind. Weg was de Goldenshadow die hij had gekend, weg was haar medeleven, weg was haar genade. Het enige wat er nog stond was een moordmachine met een hart van haat. Haar gewicht in combinatie van haar snelheid knalde vol op tegen Spotlight aan. Haar nagels zette zich uit, haar klauwen schoten naar hem uit, en voelde ergens weerstand. Ze ontblootte haar tanden en kreeg een stuk van zijn oor tussen haar tanden. Ze bleef het vast houden en probeerde ondertussen hem op de grond te drukken. Haar ogen die normaal zo licht waren, waren nu donker goud, vol van haat. Haar klauwen gingen verder, ze kende geen genade meer. Ze zou hem afmaken. She the gold killer, will release her hate, until he’s dead.

Ze zag hoe hij zijn oren in zijn nek legde, maar dat maakte haar niet uit. Ze was niet meer bang voor hem zoals vroeger. Nee, ze haatte hem. Ze zag hoe zijn nekharen overeind gingen staan, maar zelfs dat schrikte haar niet af. Ze voelde hoe hij tegen de grond aanknalde toen ze zich tegen hem aangooide. Maar hij stond blijkbaar weer op. De goudkleurige poes hield zijn oor vast. En ze voelde hoe hij weer op de grond werd geduwd. " Tailstorm, ren!" Hoorde ze haar broertje naar Tailstorm roepen. Het maakte haar niet uit als Tailstorm ervan door ging. Ze zou later nog wel met die lapjespoes afrekenen, nu was het eerst Spotlight zijn beurt. Ze zag wel dat zijn nagels uit waren gezet, maar ze was niet bang. Ze voelde hem bewegen en hield zijn oor stevig vast. En toen voelde ze hoe hij onder haar weg glipte. Maar toch, ze hield zijn oor vast, ze hoorde iets scheuren en bleef staan. ze tufte het stukje oor uit wat ze nog in haar bek had. Een stuk oor van Spotlight zijn oor. Ze keek naar Spotlight en zag het bloed over zijn gezicht heen lopen, maar dat maakte haar niet uit. Ze draaide zich naar hem om en gromde zacht. Ze zag hem naar voren springen met zijn klauwen uit, in de richting van haar gezicht. Haar klauwen onder het bloed, haar haren opgezet en haar ogen, haar gouden ogen vol met haat. Haat jegens Spotlight, haat jegens de kater die ooit haar broertje was, haat tegen die kater die haar nu aan wou vallen.

You don’t know me anymore.
You don’t know my pain.
You can only think about yourself.
And now you will pay for that.
No longer I’m your sister.
No, I’m a golden killer, without mercy.
You’re time is up, you only can run.
But know, I’ll always get you..

De tijd leek stil te staan, terwijl Spotlight op haar af kwam. Ze was niet bang om te sterven, ze was niet bang om te vechten. Ze had alles al verloren, meer kon ze niet meer verliezen, het enige wat haar nog kon gebeuren was dat ze dood ging. Maar niets maakte haar meer uit. Ze keek hem aan met haar goudkleurige ogen vol haat. Als ze nu zou sterven dan zou ze sterven met haat in haar hart. Starclan was niet meer voor haar weggelegd, maar dat maakte de goudkleurige poes niet meer uit. Een duistere grom ontsnapte uit haar keel en in een reflex sprong de poes weg. Zijn nagels vonden maar heel even weerstand in haar flank, maar toen was ze al weer weggesprongen. Drie soorten bloed waren nu te vinden op Goldenshadow, die van haar zelf, dat van Tailstorm en het bloed van spotlight, maar haar bloed was in de minderheid en stolde snel. Ze keek Spotlight aan en gromde opnieuw duister. Ze wachtte af, op zijn volgende zet. She doesn’t fear the dead, because that’s all what’s left for her. The golden killer, the bad angel, fallen from heaven into hell. She doesn’t have mercy anymore..