Sharing Souls ||

Onderwerp: Sharing Souls || zo 20 mei 2012 - 19:31

Alleen Applekit

Twee babyblauwe ogen tuurde tussen de lange sprieten van het hoge gras in de richting van een dikke houtduif. Haar oren lagen naar achteren en haar gelaat toonde een vastberaden uitdrukking. Alles hing vanaf deze dag af. Ze werd getest vandaag, de test der testen. Om te testen of ze klaar was voor het krijgers schap! Het bloed stroomde nog steeds door haar aderen in een sneller tempo dan normaal bij de gedachten al. Ze had getraind, en getraind en getraind, alles hing vanaf dit af.. Ze glimlachte triomfantelijk en dook uit de struiken. Haar lichaam landde op de duif en haar nagels werden ontslagen. Toen de duif dood was draaide ze zich om toen ze geluid hoorde. Haar mentor stond voor haar en glimlachte. Ze had het gehaald!

Een duidelijk jongere, en veel kleinere Honeykit opende haar ogen toen er een zwaar gewicht op haar viel. Blazend sprong ze omhoog van schrik en zag dat haar broers weer eens op haar gerold waren in hun slaap. Fijn. Boos en klaarwakker keek ze de Nursery rond en maakte op uit de geluiden buiten, en het licht dat je buiten zag dat het dag was. Eind van de ochtend om precies te zijn. Ze geeuwde breed en trippelde naar de uitgang. Nu ze toch wakker was kon ze net zo goed haar poten strekken, ze was bijna klaar om leerling te worden en paste bijna niet meer tussen de rest van de kits. Haar broers waren gigantisch geworden en leken net zo groot als Stormstar zelf, zij daar in tegen was klein en compact gebleven, zoals haar moeder. Toen ze de zon in stapte knipperde ze eventjes en herstelde. ‘’Wauw!’’ Dacht Honeykit meteen. De zon scheen vol neer op het kamp en het leek alsof het tot leven was gekomen. Wat wilde ze graag naar buiten om de bloemen te zien, de vissen te horen rondspatten in het water, en de vogels te voel langs vlogen als een schaduw over haar heen viel als ze overvlogen. Ze trilde bijna van opwinding en hoopte vurig dat ze snel leerling zou worden. Heel snel. Haar oog viel echter op een kleine gedaante bij de Nursery. Waarom had Honeykit die net nog niet gezien? Toen ze beter keek merkte ze dat het Applekit was. Vandaar. Die zorgde er voor dat ze nooit gezien werd, of nou, misschien keken andere katten inderdaad ook over haar heen. Ze leek niet echt heel blij.. ‘’Ik heb het!’’ Dacht Honeykit. Ze ging gewoon met haar spelen, haar opvrolijken! Dat deed haar vast goed. Met grote passen liep ze op Applekit af tot ze voor haar stond. ”Hoi Applekit!” Brulde ze iets te hard. Sommige krijgers keken verward om. Honeykit grinnikte en keek weer in de richting van Applekit die het ongetwijfeld gehoord had.

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 20 mei 2012 - 19:46

_{Als een eindeloze melodie tikte de regen neer op de bladeren van het kamp en op de grond. De druppels spatten uiteen in een regen van kleinere druppels en de aarde zoog het vocht gretig op. De druppels gleden langs de bladeren heen en enkele drongen de nursery binnen, al zou het onmogelijk moeten zijn voor het vocht om tussen de dicht verweven takken door te dringen. Een kleine druppel viel naar beneden, recht op de neus van een jonge kitten. Geschrokken openden twee lichtgekleurde, gouden ogen zich en wreef een crème wittig pootje over de neus heen van een jonge kitten. Voorzichtig rees Applekit omhoog uit haar nestje, weg bij de warmte van haar zusje en haar moeder. Ze was nou eenmaal wakker... Voorzichtig schuifelde ze naar de ingang van de nursery, voorzichtig zijnde dat ze niet naar buiten zou stappen. Straks zou... Nee, ze wou er niet aan denken. Zwijgend leunde ze ietwat tegen de takken aan en keek ze naar de neervallende regen. Langzaam begon ze wat in te doezelen...

Toen ze weer een beetje bij zinnen kwam, scheen het zonnetje alweer en waren de donkere wolken verdwenen. Ze hadden plaats gemaakt voor melkwitte schapenwolkjes en een blauwe lucht. Applekit's vachtje voelde koud en klam aan door het vocht dat nog zwaar in de lucht hing en ze knipperde een paar keer met haar ogen om te beseffen wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd was. Waarom zat ze hier? Waarom was ze zo nat? Pas toen besefte ze zich dat ze naar de regen had zitten te kijken. Ze was vast en zeker weggedoezeld... Een gaap rolde over haar kaakjes heen. Ze was toch niet de nursery uitgeweest he? Ze hoopte van niet... Ze wou niet weer dat haar vader boos op haar zou worden, of misschien deze keer haar moeder en Mintkit wel... Nee, ze voelde zich al misselijk worden bij de gedachten. Ze zou de nursery niet verlaten, ze zou haar moeder trots maken. Zelfs al had ze toestemming, alsnog wilde ze de nursery niet meer verlaten. Ze weigerde het. Een zekere angst maakte zich de meester van haar zo snel als ze de veilige haven verliet. Ze had de fluisteringen wel door het kamp horen gaan, de beschuldigende blikken van de warriors gezien. Nou ja, in haar hoofd waren de blikken beschuldigend. Een plotselinge gedaante voor haar liet haar naar adem happen en naar achter deinzen. Hierdoor verloor ze haar evenwicht en viel ze achterover op de grond. Met grote schrikogen, en haar pootjes tegen zich aan gedrukt, staarde ze naar de kitten die vrolijk tegen haar brulde. Geschrokken zat Applekit te trillen. Had ze iets fout gedaan? "H-h-hallo..." Miauwde ze stamelend en bijna onverstaanbaar. Haar oortjes had ze plat gelegd en ze zag er flink geschrokken uit. "W-wat is er..? H-heb ik iets fout ge..gedaan?" Miauwde Applekit zachtjes, terwijl ze zag dat Honeykit zat te grinniken. Arme Applekit had natuurlijk meteen gedacht dat Honeykit haar zat uit te lachen. Voorzichtig kwam ze weer overeind, maar bleef op een flinke, veilige afstand van Honeykit zitten, waarna ze af en toe een blik wierp op de kitten die niet echt vol van vertrouwen was.}

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 20 mei 2012 - 20:02

Honeykit voelde hoe de grijns van haar gezicht verdween toen ze Applekit in één zag duiken en op een groter afstand van haar weer tot stilstand kwam. Zo eng was ze toch niet? Even keek ze achter zich of misschien een grote krijger of zo achter haar stond, maar niemand stond achter haar. Een beetje geschrokken van Applekit’s reactie liep ze weer op haar af en riep verontschuldigend ”Sorry sorry! Ik bedoel het niet- ik wilde je niet laten schrikken!” Een beetje onhandig keek ze hoe Applekit duidelijk van de mening was dat ze iets fout gedaan had. ”Nee, nee, je hebt niets verkeerd gedaan echt waar” Probeerde Honeykit terwijl ze boze blikken van omstandigers ontving. Pff, stomme muizenbreinen. Ze richtte zich weer op de goudgele ogen van Applekit en probeerde zo normaal mogelijk te kijken. Zonder nadenken deed ze opeens iets wat ze normaal niet zo snel gedaan zou hebben, maar toen ze haar Clanmaatje zo trillend van angst voor zich zag zitten wilde ze haar troosten. Ze sprong naar haar toe en ging tegen haar aan zitten. Tot haar verbazing was ze ijskoud. Ze legde haar oren een beetje naar achteren en glimlachte toen naar Applekit. ”Wow! Jij bent koud, het is net alsof je de hele nacht buiten hebt liggen slapen .. wat is er gebeurd?” Miauwde ze in een poging om haar een beetje op andere gedachten te brengen. Het arme ding, het leek wel alsof ze door heel ShadowClan aangevallen was. Ze vroeg zich af hoe ze zich zo kon gedragen, tot ze dacht aan Lostvoice. Haar moeder. Zo erg schrok zij niet, maar als ze al die verhalen mocht geloven was die vroeger ook vrij .. verlegen geweest. Honeykit duwde zich overeind en zei vriendelijk ”Kom op, Applekit! We gaan lekker in de zon liggen, dan word je warm” Ze sprong achter Applekit en duwde tegen haar kont om haar vooruit te krijgen. Geamuseerd grinnikte ze, niet zo zeker waarom ze zo veel plezier hier aan beleefde. Één ding was zeker, ze wilde meer weten over haar stille Clanmaatje. Ze kon niet veel anders doen, het was zo saai om alleen door het kamp te woelen, nu had ze een speelmaatje!

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 20 mei 2012 - 20:11

_{Eventjes keek Applekit achterom naar de grond achter haar, haar vochtige pels had een lichte afdruk gemaakt in het zand en het stof was aan haar pels blijven hangen. Geweldig, nu kon ze haar moeder straks gaan uitleggen hoe ze in een willekeurig stofnest verandert was... Nee, liever niet. Sinds het incident in de medicine cat den vertelde Applekit niks meer, aan helemaal niemand. Het was alsof er een deur in haar kop gesloten was geraakt die niet meer open wou, niemand had hem dan ook open gekregen tot nu toe. Zwijgend, haar kop ietwat naar beneden gericht maar haar ogen opgeslagen voor dit moment, keek Applekit naar de andere kitten die luidruchtig haar excuses aanbood. Door deze plotselinge luidheid, voelde Applekit nou niet echt de neiging om te antwoorden, zwijgend bleef ze Honeykit dus nog eventjes aankijken, maar vervolgens keek ze zwijgend op haar pootjes neer. Ze had de boze blikken van de omstanders ook wel gezien... Het liet haar misselijk voelen. Het gaf haar de neiging om op haar hakken om te draaien en terug naar haar nest te racen, zich te verstoppen achter haar moeder en haar dappere zusje... Toch bleef ze versteend op haar plek zitten, bang dat ze met één verkeerde beweging nog meer aandacht zou trekken...

Ze was weer helemaal in gedachten verzonken geraakt, en deinsde dan ook achteruit toen er plotseling, ongewenst contact ontstond tussen haar en Honeykit. De kitten ging tegen haar aan zitten... Meteen draaide Applekit iets weg, wegschuwend voor het persoonlijke contact. Nu begon Honeykit ook nog eens lastige vragen te stellen... Zwijgend haalde Applekit dan ook haar schouders op als reactie. "Niks..." Mompelde ze zachtjes naar gewoonte. Wat zouden de anderen wel niet van haar denken als ze wisten dat ze naar de regen had zitten kijken en luisteren. Ze zouden haar gek vinden, dom. Vast wel weer wat negatiefs op haar lijstje... Nee, daar paste ze voor. Haar blik werd wat donkerder terwijl ze naar buiten staarde. Honeykit's woorden priemden in haar oren en lieten haar nog erger schrikken dan anders, vooral toen de opdringerige kitten een poging deed haar naar buiten te duwen. Paniekerig sloeg ze haar klauwen tegen de grond en wrong ze zichzelf in allerlei bochten om weg te komen. "Nee! Nee! Ik mag niet naar buiten! Hou op!" Miauwde ze geschrokken, haar oren naar achter gelegd en haar pels recht overeind. Als papa en mama haar buiten de nursery zouden betrappen zonder toestemming...}

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 20 mei 2012 - 20:22

Honeykit duwde flink door en voelde dat er met geen mogelijkheid beweging in te brengen was. Net toen ze wilde gaan klagen hoorde ze Applekit een volle zin zeggen zonder stotteren die haar aandacht trok. Een beetje verbouwereerd stopte ze met duwen en sprong naar voren tot ze recht voor haar stond. Verbaasd keek ze haar aan. Waarom niet? “Waarom mag je niet? De regels zijn dat je het kamp niet uit mag, niet de Nursery” Miauwde ze doelend op de Warrior code. Honeykit keek om zich heen en dacht na. Hm, wat ging ze hier aan doen? Ze kon een paar dingen doen. Weggaan en zich weer dood vervelen. Weggaan en krijgers lastig vallen. Blijven en Applekit uithoren. Blijven en niets doen. De derde optie. Banzai! “Geloof me, de Warrior code is echt zo” Plotseling zweeg ze. Wacht, was ze gestraft? Wat kon zij nou fout doen, ze was een dochter van Cinderfall en Lostvoice, een verlegen, schuwe dochter, die deed toch zo min mogelijk, letterlijk in dit geval, om problemen te voorkomen? Ze trok met haar oortjes en ging een beetje achteruit. Met een hele diepe frons dacht ze na, en deed moeite om niet naar de uitnodigende geluiden te luisteren van het kamp. Ze haalde diep adem en keek toen heel vastberaden. “Ben je gestraft? Wat heb je gedaan? Kan ik je helpen? Zal ik je mee naar buiten smokkelen?” Oeps, iets te veel vragen. Uitbundig en lomp als ze was draaide ze zich om en rende naar de prooistapel. Met moeite greep ze de grootste prooi die ze kon vinden en trok het mee naar Applekit. Misschien wilde ze wel wat eten, misschien voelde ze zich niet lekker door alles en had ze honger. Tja, als je Honeykit heette legde je nou eenmaal zulke linken met dat gedrag. “Hier” Mompelde ze en ze legde de eekhoorn naast zich neer. Ze ging er naast zitten en keek Applekit met een blik aan van iemand die naar de prooistapel keek en probeerde te pijlen welke het lekkerst was. Wat Honeykit niet gezien had, was dat de eekhoorn al voor geruime tijd onder aan de prooistapel lag en dat het dus vol met maden zat. Het viel haar helemaal niet op terwijl ze miauwde “Vertel maar wat er gebeurd is, ik bewaar je geheim!” Riep ze plechtig.

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 20 mei 2012 - 20:35

Honeykit stopte eindelijk met duwen, gelukkig maar want Applekit wist niet hoe lang ze het tegenwerken nog vol ging houden. Ze was klein, verlegen, tenger en schuw. Haar scherpe maar nog nauwelijks gebruikte nageltjes hadden ondertussen groeven gemaakt in de harde aarde toen ze een poging had gedaan op haar plekje te blijven. Ze was er behoorlijk in geslaagd. Toen het duwen gestopt was, zette Applekit dan ook een paar stappen achteruit, de veilige nursery weer in. Haar ogen had ze op de grond gericht, ze waren half gesloten en vochtig. Vochtige ogen kon je bij Applekit meestal wel linken aan grote stres, paniek of angst. En op dit moment, waren alle drie van dezen het geval. Ze trilde zachtjes, maar hield wel dapper haar plekje, ze viel niet meer om als ze enorm zat te trillen. Misschien was het wel slecht, maar ze ging vooruit? "Het mag niet..." Herhaalde Applekit zachtjes, als antwoord op Honeykit's vraag. Het was misschien een antwoord dat niet echt bevredigend was, maar wat kon Applekit dat schelen? Ze wilde het niet eens vertellen. Ze wist dondersgoed dat het geen deel van de warrior code was, maar ze had gewoon straf gehad. Deze straf deed nog steeds zeer in haar buik, het sneed door haar hart heen elke keer als ze haar vader voor zich zag. Ze weigerde de nursery nog te verlaten. Dat zou nog een probleem worden als ze een apprentice moest worden... Weer kwam er een hele waterval aan vragen uit Honeykit's mond, de kitten had blijkbaar beseft dat Applekit straf had gehad. Eventjes sloot Applekit vermoeid haar ogen, verkleumd dat ze was, kon ze niet heel erg helder nadenken. De vragen analyseren in haar kop ging dan ook moeilijk. "Ja, weet niet, nee, nee." Mompelde ze zachtjes als antwoord op alle vragen.

Een beetje behoedzaam keek Applekit op toen Honeykit ervandoor stoof, ze kon het niet laten om nóg een stapje terug te zetten de nursery in. Telkens een pasje dichter bij haar veilige nest. Als het zo door ging, zou ze zelfs nog weigeren om doe te verlaten, onder geen beding dan meer. Eventjes dacht ze er dus ook aan om een sprintje naar haar nest te trekken. Maar toch deed ze het niet, het zou ten eerste onbeleefd zijn, maar ten tweede zou Honeykit toch wel volgen... Over Honeykit gesproken, die kwam al weer terug. Wat moest ze nou weer met een eekhoorn? Met een diepe frons keek Applekit naar het dier. Honeykit bood het haar blijkbaar aan, met een waterval van vragen. Eventjes voelde Applekit vertrouwen opbouwen en de neiging stijgen om Honeykit dan ook in vertrouwen te nemen. Totdat ze iets kleins en wits zag krioelen in de bek van de eekhoorn. Kleine wormpjes. Vol walging sprong Applekit achteruit, haar oren plat in haar nek gelegd. Honeykit wou haar blijkbaar dood hebben, vergiftigen ofzoiets. "Nee, bedankt, laat maar." Miauwde Applekit, terwijl ze nu wel terug stoof naar haar nest en zich daar in opkrulde, ze wierp een voorzichtige blik op Honeykit, vanaf een afstandje. In haar hoofd bleef ze één zin langzaam herhalen. In je nestje ben je veilig, ze kunnen je daar niks doen... In je nestje ben je veilig...

Onderwerp: Re: Sharing Souls || ma 21 mei 2012 - 11:01

Het duurde een tijd voor er een antwoord uit Applekit te verkrijgen was. Honeykit’s pelsje ontplofte er ook bijna door van plezier, hurray! Mission Accomplished. Kalm luisterde ze naar de simpele, nee en ja antwoorden en dacht na over de bevestiging dat ze straf had gehad. Waarom? Ergens zei ze dat ze dit niet moest vragen dus tja, dat deed ze dan ook maar niet. Ze hoorde Dreamheart al bijna zeggen ‘Honeykit, niet zo opdringerig. Dat is onbeleefd’ Haar babyblauwe ogen knipperde eventjes en ze besloot dus ook maar wat rustiger aan te doen. Net toen ze dacht dat ze eindelijk een stukje van haar schuwe Clanmaatje had veroverd sprong ze met een kreet van walging op waarvan Honeykit van schrik ook mee ging. ‘Nee bedankt, laat maar ..’ Hoorde ze Applekit fluisteren. In flits met een snelheid die je niet voor mogelijk had kunnen houden was de plek van Applekit leeg, en keek Honeykit verbaasd hoe ze weer terug in haar nestje zat. Verbouwereerd keek ze naar de eekhoorn. Had hij bewogen of zo ..? Ze duwde er met een voorpootje tegen aan en sprong achteruit toen hij terug veerde. Hm, niets vreemds zo te zien. Ze kwam langzaam dichterbij en rook eens goed. De vieze rottingsgeur die haar neus in volle glorie raakte liet haar bijna wankelen. “bah!” Piepte ze en ze schudde haar kop. Wat een walgelijke geur! Ze pakte het bij de staart en trok het zo ver mogelijk weg van de Nursery als mogelijk en rende weer terug naar Applekit die er uit zag alsof ze in steen zou veranderen en voor altijd op haar plekje bleef liggen. Ze overwoog nu wel serieus om weg te lopen en iets anders te gaan doen, wat ze ook deed, uiteindelijk verpestte ze het toch wel. Zuchtend liep ze met hangende oortjes richting Dreamheart en haar nestgenootjes. Ze wurmde zich naast Glovekit en Morningkit en wierp een nieuwsgierig blik op Applekit. Ze wilde haar excuses aanbieden maar wist niet zeker of dat nu nog wel gewardeert werd. Als ze haar kant op kwam verbaasde het haar niet als ze een angstig gesis ontving dus sloot Honeykit een compromis door vanaf haar plekje een luidde “Sorry!” Te laten horen. Ze krulde zich weer op en sloot haar ogen, morgen zou ze het wel goed maken ..

Timeskip van een dag? c:
Bepaal jij maar in je post wanneer ze wakker worden ;D

Onderwerp: Re: Sharing Souls || za 26 mei 2012 - 10:02

_{Eventjes keek Applekit nog met grote ogen naar Honeykit vanuit haar veilige locatie in haar nest. Dat was eigenlijk de enige plek waar ze zich écht veilig voelde. Lekker knus tegen haar moeder en Mintkit aan. Zo warm... Zo veilig... Ze zag nog Honeykit naar haar eigen nest lopen, maar hierna doezelde Applekit in. Haar oogleden vielen langzaam over haar goudkleurige ogen, dezen aan de buitenwereld verhullende. Duisternis begon haar al langzaam te bekruipen, maar een luidde sorry schalde door de nursery heen, alles eventjes voor ene momentje hullende in geluid. Meteen schoten Applekit's ogen open en geschrokken kromp ze nog eventjes ineen. Ze durfde geen kik terug te geven, maar ze wist dondersgoed dat het Honeykit was. Ze kneep haar ogen dicht en begon zichzelf tot slaap te dwingen. Maar ja, zoals je weet, als je jezelf juist tot slaap probeert te dwingen, gaat dat niet. Uiteindelijk, na wat als een eeuwigheid voelde, viel ze toch in een lichte slaap.
De zon scheen alweer op de bladeren aan de opening van de nursery toen ze wakker werd en langzaam kwam Applekit in beweging. Haar vachtje stond op sommige plekken tegendraads overeind omdat ze iets te vast geslapen had. Haar ogen stonden ook nog niet bepaald wakker, maar ze kwam uiteindelijk toch wel haar nestje uit geklommen. Een diepe gaap kwam van haar kaken rollen en liet haar haar mond wijd open spreiden. Hierna wierp ze nog eventjes een vlugge blik op Honeykit's nest, maar ze kon er geen zicht op krijgen vanuit haar positie. Nou dat was nog eens lastig. Voorzichtig sloop Applekit weer naar de ingang van de nursery, waar ze zichzelf weer zo positioneerde zodat ze lekker naar buiten kon kijken zonder dat ze teveel op zou vallen. Dit had ze al een paar dagen na het begin van haar straf ontdekt en ze gebruikte het nu al vaak. Aan de rand van de ingang hing namelijk net een laaghangende tak, en wie zich erachter zou verstoppen, zou zonder teveel op te vallen gewoon naar buiten kunnen kijken... Als je klein genoeg was. Ja, Applekit was best wel slim, maar ze durfde het alleen nooit echt te laten merken. Ze sprak haar ideeën nooit uit of wat ze dacht, hierdoor merkte je het gewoon niet wat voor een rijke gedachtenwereld ze had.. Zwijgend leunde ze tegen de muur van de nursery aan terwijl ze keek hoe het kampleven op gang kwam.}

Onderwerp: Re: Sharing Souls || za 26 mei 2012 - 13:13

Honeykit lag een hele tijd in een status van rust, niet zeker of ze sliep maar ook niet zeker of ze wakker was. Af en toe dommelde ze weg en dan werd ze weer wakker. Uiteindelijk vatte ook zij de slaap, alleen was die droom heel rommelig en luid. Telkens als ze Applekit wilde helpen maakte ze het erger tot ze wakker schrok van een wel heel vreemde, en echte droom. De zon scheen al wat betekende dat ze heel lang geslapen had, of juist kort? Ze keek langzaam omhoog en zag twee miniatuur Cinderfall’s in een diepe slaap tegen Lostvoice aanliggen. Ze duwde zich overeind en rekte zich uit. Toen ze zeker was dat alles nog vast sliep sloop ze naar buiten en rende de opening op. Het kamp werd pas net wakker, ze was dus vroeg. Honeykit rende meteen naar de prooistapel en zocht heel zorgvuldig de kleinste muis uit. Na een uitvoerige inspectie wist ze dat het vers was, en geen maden bevatte. Ze sleepte het mee om de prooistapel zodat ze moeilijk te zien was en zakte neer. Al snel zag ze een plekje aan de rand van het riet, waar de zon scheen en je toch in de schaduw kon gaan zitten als je klein genoeg was als je een paar centimeter opschoof. Honeykit trippelde er triomfantelijk naartoe en ging daar aan haar muis beginnen. Terwijl ze aan het kauwen was, dacht ze heel diep na over Applekit. Hoe kon ze het goedmaken? Haar mee uit nemen om te jagen samen kon niet. Beide konden ze nog niet jagen en ze waren te jong om het kamp te verlaten. De medicijn den bracht ook alleen maar problemen, Stormstar was te druk.. Koortsachtig kauwde ze op haar muis paniekerig bedenkend of ze dit überhaupt wel goed kon maken. Iedere kat kon dat, maar Applekit was zo schuw en zo angstig dat dit een vreselijk opdracht zou worden. Net toen ze een hele hap muis nam wist ze het! Ze sprong omhoog van blijdschap en merkte een beweging bij de Nursery. Há, Applekit was net wakker. Ze zag haar verdwijnen en keek verbaasd waar ze was gebleven? StarClan nog aan toe? Waar was ze heen? Ze pakte de half opgegeten muis en sleepte die naar de plek waar Applekit verdwenen was. Veel zachter en vriendelijker dan haar doen miauwde ze ”Applekit?” Ze keek om zich heen en knipperde met haar helderblauwe ogen. ”Het spijt me oké, ik wist niet dat er maden in zaten .. ik heb deze al voor je geproefd, hij is vers en helemaal schoon” Miauwde ze tegen de Nursery wand. Ze had geen flauw benul waar Applekit zat, al rook ze haar wel. ”Ik wil het goedmaken .. oké? Ik wist het echt niet, als we leerling zijn zullen we samen dan eens gaan jagen of zo?” Probeerde ze. Stilte .. Honeykit keek heel teleurgesteld. Vond Applekit haar echt niet aardig? Ze draaide zich om en liep met een zo dodelijk zielige houding als je kon voorstellen, hopend dat Applekit haar wel zou zien. Dit kon ze toch niet weerstaan? Of .. wel? Daartegen was ze een geval apart, en Honeykit wilde alleen maar spelen ..

Onderwerp: Re: Sharing Souls || za 26 mei 2012 - 21:08

_{The lights go out all around me
One last candle to keep out the night
And then the darkness surrounds me
I know I'm alive but I feel like I've died
And all that's left is to accept that it's over
My dreams ran like sand through the fists that I made
I try to keep warm but I just grow colder
I feel like I'm slipping away

Applekit haalde diep adem en staarde naar buiten door haar bedekking van bladeren heen. Haar goudkleurige oogjes stonden een beetje droevig toen ze zich bedacht dat ze toch niet naar buiten mocht, niet deel mocht nemen aan het spelen buiten of uberhaupt de zon op haar zachte pelsje mocht voelen. Het viel haar zwaar. Maar ze had het duidelijk verdiend. In haar ogen was alles compleet haar schuld en dat zou het ook blijven. Het zou haar tot in haar dromen najagen en haar totaal kapot blijven maken totdat ze haar vader weer aan zou durven kijken en haar moeder ook. De enige op wie ze terug durfde te vallen was haar zusje Mintkit, maar dat durfde ze ook maar half... Dat was nou nog eens vervelend. Maar ze zou het wel redden, ze was vastbesloten dat ze het ging redden. Ze ademde eventjes diep in en leunde nog steeds half tegen de nursery wand. Een aantal apprentices waren buiten aan het spelen en aan het vechten. Zou ze daar ooit bij horen? Zou ze dat ooit durven? Het leek haar stug... Ze had ergens medelijden met de arme warrior die haar mentor zou worden. Een plotselinge stem liet haar uit haar zelfmedelijden opschrikken en ze keek voorzichtig om zich heen. ”Applekit?” Klonk de stem. ”Het spijt me oké, ik wist niet dat er maden in zaten .. ik heb deze al voor je geproefd, hij is vers en helemaal schoon.” Applekit slikte nerveus. Het was Honeykit.. De grotere kitten die gisteren zo eng achter haar aanliep. Applekit kromp ietwat ineen. Wat suggereerde Honeykit nu? Applekit durfde niet goed. Applekit kroop ietwat achter in haar schuilplek, de bladeren ritselden zo erg dat Applekit vreesde dat ze haar schuilplek nu wel verraden had. ”Ik wil het goedmaken .. oké? Ik wist het echt niet, als we leerling zijn zullen we samen dan eens gaan jagen of zo?” Klonk de stem van Honeykit. Voorzichtig keek Applekit op uit haar schuilplek. Ergens wou ze deze wel verlaten, zeggen dat het niet uitmaakte en dat ze gewoon gezellig iets konden gaan doen. Maar ze bleef als bevroren zitten. Ze... Ze durfde gewoon niet. Maar toen ging Honeykit zo verschrikkelijk zielig eruit zien, dat er een steek door Applekit's jonge en gevoelige hart ging. Zwijgend kwam ze haar plekje uit. "H-honeykit... G-g-gaat het w-wel...?" Miauwde ze zachtjes.

After all this has passed, I still will remain
After I've cried my last, there'll be beauty from pain
Though it won't be today, someday I'll hope again
And there'll be beauty from pain
You will bring beauty from my pain}

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 27 mei 2012 - 14:36

Honeykit stopte toen er geritsel klonk en een hele zachte stem haar oren bereikte. Van binnen maakte ze een soort vreugdedansje, maar fysiek draaide ze zich om en glimlachte flauwtjes. De verbazing was duidelijk te lezen in haar babyblauwe ogen. Ze haalde haar schoudertjes op en miauwde zacht ”Ik weet het niet, .. je geeft me gewoon een- gevoel alsof ik niet welkom ben” Zei ze wijs voor haar leeftijd. Ze had die woorden opgepikt toen wat krijgers een woordenwisseling hadden, ze vond het bij deze situatie passen. Haar witte voorpootje ging even omhoog terwijl ze hem over haar oor haalde en zacht snorde. ”Maar ik wil alleen maar helpen, zodra je leerling bent wil ik echt een keer met je gaan jagen of zo …” Miauwde ze, hopend dat ze Applekit een beetje ontdooide. Ze vond het zorgwekkend hoe schichtig en angstig de kleine kit deed, er was geen reden toe toch? Het was niet alsof Honeykit haar aan wilde vallen. Voor het eerst in tijden wist ze niet wat ze moest zeggen, wat misschien gunstiger was aangezien Applekit dan eventueel iets kon zeggen. Weinig kans. Ze schraapte met haar klauwtjes over de grond en zei toen zacht ”Ik was ook een beetje te opdringerig .. sorry, Applekit” Ze ging zitten en keek om zich heen. Geen boze blikken, geen gezeur. Hier kon Applekit toch geen kwade bedoelingen achter vinden? Plotseling bedacht Honeykit zich dat Applekit ergens straf om had .. misschien kon ze haar helpen om uit haar schulp te komen en wat meer openlijk naar andere katten te doen. Haar babyblauwe ogen fonkelde triomfantelijk terwijl ze bedachtzaam met het puntje van haar staartje heen en weer bewoog. Als dat mogelijk zou zijn dan zou ze meer zelfvertrouwen nodig hebben, en dat was nou niet echt iets wat je zo onder een steen kon vinden. Haar gedachten zweefde voor een tel af naar het RiverClan territorium. Ze kon niet wachten tot ze leerling was, samen met Applekit! Samen zouden ze van alles trotseren, door vuur en door rivieren .. Fantaserend over later snorde ze en keek haar Clangenootje weer aan. Ze glimlachte breed, en vooral vriendelijk, voorzichtig haar houding kiezend. ”Dus, wat zeg je er van? Is alles weer oké nu? Vrienden?”

Onderwerp: Re: Sharing Souls || zo 24 jun 2012 - 17:12

_{Met haar goudkleurige oogjes groot opengesperd en met een schichtige houding keek Applekit naar de veel grotere Honeykit. Ze was sowieso al klein gebouwd, maar het feit dat alles wat groter dan zijzelf was haar geïntimideerd liet voelen hielp ook niet echt mee. Haar staartpuntje bewoog dan ook nerveus heen en weer en ze had haar oortjes iets naarachter gedraaid. De flauwe glimlach van Honeykit maakte haar er ook niet echt gemakkelijker op, ze frutselde dus maar nerveus ietwat met haar kleine, smalle pootjes. ”Ik weet het niet, .. je geeft me gewoon een- gevoel alsof ik niet welkom ben” Miauwde Honeykit. Applepaw's oortjes gingen nu achteruit. Hoewel het misschien wel een beetje waar was... Het klonk zo... zielig. Applekit liet haar kopje hangen en durfde Honeykit niet meer aan te kijken. ”Maar ik wil alleen maar helpen, zodra je leerling bent wil ik echt een keer met je gaan jagen of zo …” Ging Honeykit verder. "Sorry..." Miauwde Applekit zachtjes, haar stemmetje trilde en het vocht begon zich langzaam in haar ogen te verzamelen. Een immens schuldgevoel bouwde zich in haar buikje op. "Sorry..." Miauwde ze nog zachter terwijl ze haar pootjes nog iet dichter naar elkaar toe schoof, als een soort beschermende houding. Misschien hielp het wel, het liet haar zichzelf in ieder geval iets veiliger voelen, dus wie weet... Nerveus liet ze echter haar oren hangen en ze durfde nog steeds niet op te kijken, totdat Honeykit haar stem weer liet horen. Voorzichtig hief ze haar kopje iets op, waardoor ze Honeykit net aan kon kijken. Toch bleef ze nog steeds stellig Honeykit's blik vermijden, bang voor wat er zou kunnen gebeuren, niet dat er veel risico's aan kleefde... "Dus, wat zeg je er van? Is alles weer oké nu? Vrienden?" Miauwde Honeykit. Vrienden? Wilde iemand haar vriend zijn? De wat ongelovige blik van Applekit zei voldoende eerst, maar daarna toverde voor de eerste keer een voorzichtige en waterige glimlach op haar gelaat. Zachtjes knikte ze, zonder een woord te zeggen.}

Onderwerp: Re: Sharing Souls ||