Learn me to enjoy this again

Een kleine zwartwitte poes verliet met korte pasjes het kamp. Haar groene ogen schoten angstig heen en weer, ze was bang. Waarvoor ze bang was wist verder niemand, maar zij zelf wist het maar al te goed. Haar angst lag bij een clangenoot, namelijk de kater genaamd Dangerdance. Maar wat hij had gedaan kon ze niet zeggen, dat zou haar dood worden. Ze was veel te bang om het leven nu al te verlaten, maar wilde ook zo graag de waarheid naar boven brengen over wat er was gebeurd. Het was allemaal te laat, en hoe vaak Brokenreflection haar probeerde over te halen, ze liet helemaal niks los van de ware gebeurtenissen. Hoe graag ze het wilde vertellen, angst beheerste haar leven nu compleet. Van de vroeger nog vrolijke, altijd lachende en optimistische Dovepaw was niks meer over. Achter zich hoorde ze ineens pootstappen en in een vlaag van angst vloog ze weg. Haar kleine pootjes konden de snelheid waarmee ze rende bijna niet aan. Eenmaal bij het bloesembos keek ze even achterom om de te kijken of ze nog altijd werd gevolgd. Zonder te twijfelen schoot ze een boom in en verborg zich trillend tussen de bladeren van een tak, starend naar de grond. Wat als hij er nu was om de klus af te maken? Zij kon hem niet aan, ze was veel te klein daarvoor. En ze zou het niet aankunnen om met dezelfde noodvaart terug naar het kamp te rennen zoals ze net deed. Er was niemand om haar te helpen, wat voor een smoes zou hij nu verzinnen. Welke smoes zou het verhaal van haar dood worden? Trillend bleef ze zitten en sloot haar ogen.

Nog altijd niet wetend wat er komen zou voor haar wachtte ze af. Ze had niet eens achterom gekeken, had ze dat wel gedaan dan wist ze nu dat er niet echt een dreiging voor haar was. Maar ze dacht nooit echt na over haar acties, haar instinct vertelde haar alleen maar om te rennen. Het duurde wel lang voor ze pootstappen dichterbij hoorde komen. Kwam Dangerdance de klus afmaken en haar van het leven beroven? ''Dovesong, Sinds wanneer ben je bang voor een Queen?'' De stem van Summernight drong maar half door en trillend opende ze haar ogen. Haar borstkas ging als een gek op en neer, zelfs al had ze haar uitgeputte gehijg voor zich had gehouden kon ze het niet meer stoppen. ''Kom naar benden Dovesong.'' Pas nu drong het tot haar door dat het een veel vriendelijkere stem was dan die van Dangerdance. Langzaam opende ze haar ogen en keek neer op de Queen. Langzaam kwam ze tussen de bladeren vandaan en kroop achteruit naar de stam van de boom. Daar draaide ze zich om en klom snel en soepel de boom weer uit. Hoewel ze nog wel half trillend op een afstandje bleef staan keek ze langzaam naar Summernight. '' Je rende wel snel hoor.'' De kleine zwartwitte poes knikte langzaam, dat had ze zelf gemerkt. Ze was nog altijd zwaarder aan het ademen, maar of dan nou was vanwege het feit dat ze net een enorme sprint had getrokken of van angst. Het was allemaal te onduidelijk voor haar. '' Maar waar schrok je van?'' Die vraag deed haar opschrikken en ze dook half in elkaar, bijna de woede van Summernight verwachtend als ze antwoord zou geven. ''Ik..'' Dovesong viel even stil en haar stem klonk zeer zacht. ''Ikschrokvanjou.'' Zei ze razendsnel en wist dat het wel een wonder moest zijn als iemand dat had kunnen verstaan. Maar ze zou nu zelfs bang zijn voor een apprentice die een boos woord tegen haar sprak.