Listen to me stupid mousebrains!

Thunderpaw
Why should I listen to you?
The only one I listen to is me!

Thunderpaw was bij een ravijn, gek genoeg was hij weer een kitten. Wacht! er was een poes die bijna van een ravijn afviel! ''Thunderkit! Thunderkit help me dan!'' riep de poes hard. ''Ik kom al!'' klonk de piepende stem van hem. Ookal als een kitten. Toen werden zijn ogen groot. Het was zijn zusje Mistkit! ''Mistkit hou vol!'' klonk zijn piepende stem hopend. Maar het was te laat. ''Heeeeeelp Thunderkit!!!'' schreeuwde ze en viel naar beneden. Je hoorde nog heel zacht in de verte; ''Ik hou van je en vergeet me nooit!'' Thunderkit kreeg tranen in zijn ogen. Waarom moest zijn zusje overlijden?! Waarom? ''Ik zal je nooit vergeten!'' schreeuwde hij. ''Kom terug!!!''

Hijgend schoot hij overeind. ''Mistkit...'' murmelde hij. zijn zusje was weg, helemaal weg. Hij keek met zijn diep blauwe ogen rond in de apprentices den. Hij was al bijna een Warrior, Bijna. Hij zuchtte en begon zijn vacht schoon te likken. Mistkit was dood, geen twijfel over. Ze zou nu bij de Starclan zijn. Samen met Fireflight, Zijn moeder en zijn vader, Whisper... de vader was een Rogue. Dat boeide hem niet. Hij was hier de baas, alleen hij! Hij keek de apprentice den rond, enkele apprentices waren wakker. ''Goedemorgen.'' mauwde hij niet zo aardig. ''Jij!'' snauwde hij een apprentice toe. ''Ga een vogel voor me halen nu!'' beval hij. Hij was hier de oudste en de sterkste. De meeste apprentices waren bang voor hem maar dat kon hem niet schelen. Hij was arrogant, heel aarogant, ookal gaf hij dat zelf niet toe. Hij deed alles voor zijn einddoel. Niemand wist van zijn zusje, niet dat hij dat zou vertellen ofzo. Hij rouwde nog altijd om haar. Hij keek naar de ingang of de apprentice met de vogel er al aankwam.

--Open voor apprentices ;D --