We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Re: Algemene Onzin Topic di 22 mei 2012 - 22:11
My girl is not amused:
DELANEY Show me how to lie you’re getting better all the time. And turning all against the one Is an art that’s hard to teach. Another clever word sets off an unsuspecting herd. And as you step back into lineA mob jumps to their feet!
De grond trilde om haar hoeven terwijl ze door rende. De storm die boven haar hoofd raasde beangstigde haar haar ogen stonden groot en angstig terwijl ze voor de storm uit probeerde te komen. Maar ze wist dat het geen nut had. Net als het verleden van de beeldschone merrie. Het haalde haar in. Het zou haar afmaken en haar weer neerhalen. Al waar ze voor streed in een nieuw leven wat ze wou maken. Een leven tezamen met E'vesdar de enigste wie ze ooit had kunnen vertrouwen. Maar hij was niet nabij. En de leegte nam haar lichaam over. Er was niets meer over voor haar in deze realiteit maar vertrekken zou ze niet. Ze wou niet weer vluchten. Ze wou niet weer alleen zijn. Ze had al tijden niet meer het gevoel van een hengst gehad. En met E'vesdar had ze dat verlangen ook niet meer gewild. Maar hij was hier niet en daarmee kwam het gevoel weer opzetten als een drug. Het brandende gevoel van leegte overnam haar weer al wou ze het geheel niet. Haar lichaam vroeg om die aandacht en ze kon enkel blijven rennen. Rennen tot het gevoel zich overgaf aan haar gedachtengang. Al was ze doodsbang dat dat nooit zou gebeuren. Er was niets om voor te leven als je een vloek des schoonheid droeg zoals de Witte merrie die de naam Delaney droeg. Ze wist dat er niets was voor haar aan het einde van de lijn. Daar had ze teveel zonden voor begaan. Haar leven zou vroeger of later over zijn en wat hielt ze dan over? Een mooi praatje en het feit dat ze weer alleen zou zijn. Ze zou altijd alleen zijn. Niets zou haar ooit zo ver krijgen om haar eigen geloof om te zetten en te geloven in het goede. Er was niets goeds in deze wereld. En de littekens die over haar schoft en flanken liepen gaven daar genoeg bewijs voor. Misbruikt. Gepijnigd en gemarteld. Tot ze zichzelf zo ver dwong er op te kikken. Haar blauwe ogen waren niets zeggend. Er was ook niets meer om te zeggen. Het was over en het was allemaal hun schuld. Delaney had gedaan wat elke merrie in die situatie zou doen toch? Del was er zeker van. Fouten maken was niet in haar systeem. Andere maakte de fouten en zij profiteerde van hun onbenulligheid. Ze verleed ze en nam hun dromen af. Veulens van haar afgewezen en achtergelaten. Del wist het niet eens meer. Hoe veel veulens zou ze hebben? Hoeveel kinderen verbannen uit haar leven terwijl ze al op zoek ging naar haar volgende slachtoffer om die honger vanbinnen te stillen. Ze telde niet eens meer. Het had ook geen nut om haar gevolgen van haar daden te onder zien. Het was eens en niet weer. Hengst moest zo nodig een ritje maken, mocht hij ook met de gevolgen lopen. Dat waren toch dingen die uiteindelijk aan haar knaagde. Als ze nu merries zag met hun veulens. Dacht ze enkel aan hoe zij had kunnen zijn. Als ze bij hem was gebleven. Maar once again. Het was niet haar fout geweest. Hij was met dat gedrocht geweest. Dat ding wat nu Beta leider was van de rang waar zij nog wel in zat. Waarom het verleden haar teisterde kon ze niet bevatten. Ze was naar deze rang gekomen voor E'ves. En ze had Flight er bij gekregen. De ironie. Maar ja, ze kon nu uiteindelijk wel haar wraak nemen. Haar wraak op de hengst wie haar geheel gebroken had. Tranen gleden over haar witte gezicht. Tranen die gepaard gingen met de regen die uit de hemel viel. Het onweer had haar ingehaald. En Delaney hielt haar pas in. Het had nu geen nut meer om te rennen. De regen stortte met bakken uit de hemel. Zorgde er voor dat haar in witte vacht doorweekt raakte en haar lange manen plat en kleverig langs haar nek vielen. Haar staart Zich over de grond voort sleepte en zo doende smerig werd. Haar lange voorpluk viel recht over haar hoofd heen terwijl haar oren in haar nek zakte. Haar hele gestalte was nu niets meer als miserabel en toen ze in een door regen gevormd poeltje keek zag ze een gebroken merrie. Er zat geen sprankeltje levenslust meer in haar. Haar botten en ziel werden verteerd van binnenuit. En hoewel ze alles er aan deed dat gevoel tegen te werken vreesde ze toch dat het de overhand op haar zou krijgen. Een enkele kraak achter haar deed haar met woeste ogen en oren plat in haar nek omkijken. Haar ogen doorboorde die van de vreemde merrie tegenover haar en al wat een masker was voor elke hengst die ze op dit moment tegen zou kunnen was nergens te vinden. Ze haatte merries. Arrogante vieze beesten die haar uitlachte voor wie zij was. Voor wat zij nodig had. En deze merrie zou geen uitzondering zijn. Delaney zette zichzelf in haar gedachten al schrap op honende woorden terwijl ze bijna grommend sprak. "Valt er wat te zien!" Ze wist absoluut dat er wat te zien was. Een doorweekt huilend wit paardje die niets was met wat ze men liet denken dat ze was. Het was enkel wachten, een kwestie van tijd of ze zou de grond in worden gedrukt. En dan zou deze merrie sterven. Del was niet moorddadig. Maar ze had er genoeg van. Dit beest zou sterven als ze haar mond open zou doen. -Open voor uno Merrie :3
Onderwerp: Re: Algemene Onzin Topic 
di 22 mei 2012 - 21:48
