Leopardeyes werd wakker van een nachtmerrie. Ze droomde dat ze werd achtervolgt. Gelukkig was het niet waar. Ze klom uit het hol en sloop een stukje naar buiten. Ze stond op en rechtte haar rug. Ze stak haar kop omhoog en keek naar de hemel. Nacht... dacht ze. Nacht... Voorzichtig sloop ze naar de struiken, de uitgang van het kamp. Af en toe keek ze om zich heen. Gelukkig, er was niemand. Voorzichtig sloop ze door de heg van struiken. Nu ze buiten het kamp was, kon ze de frisse buitenlucht nog beter in zich opnemen. Het was een heldere nacht. Vol trots keek ze om zich heen.... Wat was dat?!! Haar hart begon sneller te kloppen. Ze begon te rennen, harder en harder. Toen ze durfde te stoppen, wist ze niet waar ze was. Ze was zeker een kwartier rennen van het kamp vandaan. Ze keek om zich heen. De schaduw waarvoor ze op de vlucht was geslagen, was weg. Gelukkig. Op de gok begon ze weer te rennen. Ze stopte, toen ze Bluestar's bekende geur rook. Voorzichtig volgde ze de geur die haar weer bij de ingang van het kamp bracht. Heel zachtjes sloop ze terug het kamp in. Zachtjes, poot voor poot, liep ze terug naar haar hol. Eenmaal binnen draaide ze een paar rondjes en ging zo in haar hol liggen, dat ze naar buiten kon kijken en de maan kon zien. Ze keek er nog een tijdje naar en viel daarna in slaap.
Tipzz ?