it's getting to much ...

Ze voelde het hartje bonzen , de pootjes die hopeloos wriemelde om los te komen . Maar ze had geen zin om nog langer tijd te verdoen aan deze muis . Ze beet door tot ze het slappe lijfje niet meer voelde bewegen . Het bloed stroomde in haar mond . Ze begon weer af te dwalen , dus dwong ze haar zelf het beestje weg te gooien . Ze besteede geen aandacht meer aan het muisje en liep verder . Ze had geen zin om weer in problemen te graken door een van de clan territory's in te gaan , dus ging ze maar wat dichter naar de bloodclan . Ze had genoeg gekregen van problemen sinds het gevecht met fireheart aan het donderpad . Ze was daar aangereden door een monster , en was toen een paar dagen bewusteloos . Waar eerst een grote bloedende wond was van het monster , zat nu een groot liteken . Ook bij haar oog , maar beide litekens waren niet goed zichtbaar door haar donkere vacht . Ze voelde de verse geur van een bloodclan kat , die dus niet ver weg was . Sluw volgde ze het geurspoor tot ze de kat in het zicht kreeg .

Ze voelde de warmte van de zon op haar rug schijnen . De warmte vulde haar hele lichaam met vreugde en plezier . Ze had besloten toch maar niet weg te gaan van de bloodclan . Misschien was er toch een plaatsje voor haar tussen die moord dadige katten . Ze kon maar niet ontrafelen hoe ziva haar zus zo geworden was . Ze had altijd voor ziva gezorgd , en ziva voor haar . Hoe kon ze nou zo .... geworden zijn . Zaria was wel blij dat scars , ziva gevonden had bij fireheart , anders kon ziva misschien sterven . Ze hief haar kopje op toen ze de geur van een bloodclan cat te pakken kreeg . Ze kende die geur beter dan wie dan ook . Ziva ! Snel hees ze zich recht en stelde haar groot op . Ze mocht niet zwak lijken in ziva haar ogen , dat kon nog wel eens voor problemen zorgen . ¨ ziva ik weet dat jij het bent dus laat je zelf zien ¨ zei ze beheerst en kalm . Ze zou al zeker niet haar on uitgevoerde plan vertellen . Dan zou ziva haar aanvallen , en ziva was nu niet bepaald een van de zwakste katten .

Haar ogen sprongen open van verbazing . Dat was zaria haar zus die daar zat . Ze probeerde nog te schuilen , maar zaria had haar blijkbaar door. ¨ ziva ik weet dat jij het bent dus laat je zelf zien ¨ zei ze beheerst en kalm . Nog steeds verbaast bij het zien van haar zus liet ziva haar verschijnen . ¨ hey zaria , sorry ik was gewoon op zoek naat prooi , tot ik jou rook ¨ zei ze een beetje vals . Ze kon haar stem niet altijd onder controle houden . En ze had zo vaal vals en gemeen gepraat dat haar stem soms zo werd . Ze staarde naar de ijsblauwe ogen van haar zus , die haar zichtbaar groot maakte . ¨ je moet wel voorzichtiger worden , ik kon je al ruiken van mijlen ver weg , starks komt iemand je halen ¨ zei ze vals . Ze had het over haar vader die haar lang geleden probeerde te vermoorden . Maar iets wat ziva niet wist was dat haar vader al lang dood was .

Ze zag hoe ziva's ogen open sprongen van verbazing . Dat zou ze zelf ook wel willen doen , maar bij haar zou dat belachelijk lijken . ¨ hey zaria , sorry ik was gewoon op zoek naat prooi , tot ik jou rook ¨ zei ze een beetje vals . Waarom was ziva nou zo vals . Ze zou een leuke poes zijn als ze niet zo slecht en gemeen was . Rustig knikte ze . Ze kon geen woord meer uitbrengen . Het was zo lang geleden dat ze haar nog had gezien , ze leek zo anders . Nu had ziva litekens , en leek ze nog groter en sterker , ookal was ziva slank gebouwd . ¨ je moet wel voorzichtiger worden , ik kon je al ruiken van mijlen ver weg , starks komt iemand je halen ¨ zei ze vals . Natuurlijk had ziva het over hun vader , die al lang dood was . ¨ er komt heus niemand mij halen , en ik ben dan sterk genoeg om mijzelf te beschermen ¨ zei ze kortaf . ¨ en jij moet voorzichiger worden , jij bent bijna verscheurd door een monster ¨ zei ze iets bozer . Hoe kon haar zus nu zeggen dat ze voorzichtiger moest worden . Het was wel ziva die keer op keer gered moest worden .

Ze vond het wel grappig hoe zaria wat boos werd . Ze vond het leuk om haar te pesten . ¨ er komt heus niemand mij halen , en ik ben dan sterk genoeg om mijzelf te beschermen ¨ zei ze kortaf . Was zaria nu bang om tegen mij te praten ? ¨ en jij moet voorzichiger worden , jij bent bijna verscheurd door een monster ¨ zei ze iets bozer . Bij die gedachte kwamen haar haren over eind . ¨ je weet dat ...... zwijg ja , jij zit hier te niksen terwijl de bloodclan het zwaar heeft ¨ siste ze in zaria's oor . Haar rode ogen fonkelde van woede . ¨ maar ja jij geeft niet om de bloodclan he , iedereen heeft het al door ¨ zei ze wat vals . Ze keek zaria kwaad aan , ze had zin om op haar te springen en te verscheuren . Maar het was haar zus , en zaria kon haar even goed verscheuren . Maar ja fat zou ze nooit doen , daar was zaria te zwak voor . Ze liet haar lange nagels zien en blaasde naar ziva . ( flut -.- )

Ze keek toe naar ziva hoe haar vacht over eind kwam te staan . ¨ je weet dat ...... zwijg ja , jij zit hier te niksen terwijl de bloodclan het zwaar heeft ¨ siste ze in zaria's oor. ¨ over wat heb jij het ? , ik geef wel om de bloodclan , de vraag is geef jij ook om de bloodclan ?¨ siste ze terug . Ziva haar rode ogen fonkelde van woede , dat kon je mijlen ver weg nog zien . ¨ maar ja jij geeft niet om de bloodclan he , iedereen heeft het al door ¨ zei ze wat vals . Er verscheen een glans in zaria haar ogen . Haar ijsblauwe ogen blonken kwaad . ¨ wat heb ik net gezegt , jij hebt echt muizehersenen he ? ¨ vroeg ze nijdig . Een rilling ging door haar heen toen ze ziva haar klauwen zag . Dus deed zij het zelfde en ontbloote haar bagels ook . ¨ ziva ik wil niet vechten , jij bent mijn zus , ik zou jou nooit iets aandoen , en dat weet je ¨ zei ze jammerend . Ookal had ze door dat ziva haar ging aanvallen .

¨ over wat heb jij het ? , ik geef wel om de bloodclan , de vraag is geef jij ook om de bloodclan ?¨ siste ze terug . Ziva liet een laag lachje horen . ¨ ik had wel gezien hoe jij respect had voor stromstar , en voor die andere mormels , maar weet je jij bent ook een mormel ¨ lachte ze vals. Ze had geen zin om nog tijd te verdoen met zaria , maar ze had geen andere keus . Ze zag hoe er een glans in zaria's ogen verscheen , en hoe zaria haar klauwen ontblootte . ¨ ziva ik wil niet vechten , jij bent mijn zus , ik zou jou nooit iets aandoen , en dat weet je ¨ zei ze jammerend . Ziva's ogen stonden vals en troebel . ¨ ja maar ik zou jou wel iets aan doen , mormel ¨ siste ze . Ze sprong wild naar zaria en boorde haar lange nagels in haar rug , en haar tanden in haar nek . ¨ dit is je verdiende loon , jij achter baksel ¨ siste ze in zaria's oor .

Ziva liet een laag lachje horen , dat haar kippenvel bezorgde . ¨ ik had wel gezien hoe jij respect had voor stromstar , en voor die andere mormels , maar weet je jij bent ook een mormel ¨ lachte ze vals . Even achteruit gedeinst keek zaria ziva aan . ¨ hoe bedoel je ? ik ben je zus , ik .... ik toonde gewoon respect voor die katten daar is toch niks mis mee ?¨ klaagde ze . ¨ ja maar ik zou jou wel iets aan doen , mormel ¨ siste ze . Nog voor ze het wist s^rong ziva op haar en boorde haar klauwen in haar rug , en ziva haar tanden in haar nek . ¨ argh ! ziva wat doe je ?¨ jammerde ze luid . Ookal wist ze dat ziva nu niet ging stoppen met vechten . Hopeloos liet ze haar eigen vallen en voelde hoe ziva haar klauwen in haar lichaan gleden . Ze schopte zo hard ze kon maar ziva liet niet los . ¨ HELP ! ¨ gilde ze hopeloos . ¨ alsjeblieft ziva , stop hier mee ¨ zei ze wenend . Ze wou ziva geen pijn doen , maar ze wou ook niet sterven .

¨ hoe bedoel je ? ik ben je zus , ik .... ik toonde gewoon respect voor die katten daar is toch niks mis mee ?¨ klaagde ze . Ziva negeerde zaria totaal en ging verder met vechten . ¨ argh ! ziva wat doe je ?¨ jammerde ze luid . ¨ ik heb er genoeg van , jij bent te ..... ¨ haar woorden stierven weg in zaria's kreet . Ja roep maar om hulp , jij zal pijn lijden . Dacht ze . Ze voelde zaria onder haar verslappen en ging door met krabben en bijten . ¨ deze is voor jou zussie ¨ zei ze spottend . Ze boorde haar nagels dieper in zaria's vel , en toen het bloed er hard uit stroomde draide ze haar nagel . Ze zette haar tanden in de wond en voelde het verse bloed in haar mond stromen . ¨ voel je dat , dat is het gevoel van de dood , je voelt je kracht en je leven rustig weg sijpelen ¨ lachte ze ziek . Ze staarde zaria vals aan , en wachtte tot zaria iets zei . Ondertussen begon ze de wond groter en erger te maken .

¨ ik heb er genoeg van , jij bent te ..... ¨ . Zaria geloofde haar oren niet . Ze had zo veel voor ziva gedaan , waarom wil ze zaria dan op eens vermoorden ? ¨ deze is voor jou zussie ¨ zei ze spottend . Pijn schoot door heel haar lichaam heen toen de lange nagels van ziva dieper haar vel in gingen . Ze voelde haar lichaam nat en plakkerig worden , van bloed . Haar bloed ! Ze liet nog eens een luid gejammer horen dat wegstierf in de verte . Dan leek het alsof ziva haar bloed dronk . ¨ voel je dat , dat is het gevoel van de dood , je voelt je kracht en je leven rustig weg sijpelen ¨ lachte ze ziek . Ziva staarde haar vals aan , en daar kon ze niet tegen . Zonder al te veel kracht probeerde ze in ziva's buik te schoppen . Maar haar poten gleden weg over ziva's zwarte buik . Ze voelde haar kracht en leven weg sijpelen , zoals ziva had gezegd . ¨ ziva , alsjebl....¨ klonken haar woorden . Haar ogen werden glazig , en de glans die er zonet in scheen verdween . Haar staart zwiepte slap , en viel uiteindelijk op de koude grond . Ze voelde haar bloed weg stromen in de grond . Alles werd zwart , het leek of alles rond haar verdween . Was dit haar einde . Hopeloos probeerde ze nog te screeuwen om hulp , maar er kwam alleen maar geluid van gerochel uit haar keel . Ze staarde ziva aan die beetje bij beetje zwarter leek te worden . De grond onder haar leek te verdwijnen . En de pijn ook .

Ze luisterde naar zaria's gejammer dat wegstierf in de verte . ¨ je mag jammeren zo veel je wilt meissie maar niemand zal je hier vinden , zelfs je broertje scars niet ¨ zei ze gemeen . Blijkbaar probeerde zaria in haar buik te schoppen , maar haar poten gleden gewoon weg . ¨ ziva , alsjebl....¨ klonken haar woorden . ¨ wat ik zal blij zijn als er een verrader minder op de wereld zal zijn ¨ siste ze . Zaria's ogen werden glazig , en haar lange staart die eerst hard zwiepte viel nu gewoon op de grond . Het bloed stroomde weg , de grond in . ¨ ja sterf jij stom achterbaksel ¨ riep ze luid . Ze duwde zaria hard tegen de grond en duwde haar nagels nog dieper , en dieper . ¨ jij zal vandaag nog sterven , dan zijn we eindelijk van je verlost ¨ riep ze nog luider .

Acario had met een rustige pas en zonder geluid te maken rond gelopen. Zijn eten had hij voor vandaag al gevangen en wat bloed kleefde nog aan zijn bek en aan zijn nagels. Van het gevecht had hij maar een paar schrammen opgelopen waar hij de pijn al niet meer van voelde. Hij had de geur van dood heerlijk gevonden. De geur van de dood kon zoek ruiken, mierzoet. Hij hield ervan als het leven uit iets weg liep al had hij daar vroeger nooit van gehouden. Zijn gedachten waren hier in deze clan al snel veranderd en deels maakte hij zich hij daar zorgen om. Een tijdje lang had hij als geschreeuw gehoord en nu bleef hij staan. Hij richtte zich hoger op en draaide zijn oren richting het geluid. Een van die stemmen kwam hem bekend voor. Zaria... was dat Zaria niet? vroeg hij zich af. Een sterke geur van bloed vulde zijn neus en liet die hevig prikken. Hij streek met zijn poot over zijn pijnlijke snoet heen en zijn ademhaling ging sneller. Er was iets gaande... er was iets mis, kon hij dat zo noemen? Hij zette zich af tegen de grond en leeg de grond bijna niet meer aan te raken door zijn snelheid. De geur van vers bloed sloeg hem telkens opnieuw in zijn gezicht. Hij had deze geur eerder geroken, maar toen maar heel licht. Een akelig gevoel vulde zijn hele lichaam waardoor hij zich met nog meer kracht tegen de grond afzette. 'Jij zal vandaag nog sterven, dan zijn we eindelijk van je verlost.' hoorde hij nu voor het eerst duidelijk iemand zeggen. Die stem kwam hem ergens ook bekend voor. Ziva... was dat niet... familie van Zaria. Beiden lid van de bloodclan. Vele gevechten had hij al voor zijn ogen zien plaats vinden. Nooit had hem dit iets gedaan, maar al Zaria's woorden stonden nog zo vers in zijn geheugen dat hij een plotselingen woede voelde bij het zien wat er vlak voor hem gebeurde. In de stilte van het leven kon hij Zaria horen roepen. Iets wat niemand anders leek te kunnen horen. Hij mindere geen vaart en legde zijn oren zo plat als het maar kon. Zijn nagels krasten over de grond heen en schitterden in het beetje licht dat er was. Zijn tanden deels ontbloot en met een volle vaart liet hij zich tegen Ziva opbotsen. Hij zette zijn nagels in haar vel en rolde met haar van Zaria af.

Ze drukte zaria nog steeds tegen de grond . En lachte vals naar zaria . De laatste keer dat jij mij voor schut is voorbij . Dacht ze . Ze hoorde voetstappen ergens in de buurt . Ze had die al eerder gehoord , maar nu leken die toch gevaarlijk dicht in de buurt te komen . Nijdig draaide ze haar om en zag dat de bosjes ritselden . Kom dan mormel , of wat je ook dan mag zijn . Een zwart gedaante flitste uit de bosjes en duwde haar opzij , van zaria af . Ze voelde de nagels van de zwarte kater in haar vel , maar dat deed haar niks . Ze hield van pijn , daar leerde je van . Wild ontwijkte ze en keek de zwarte kat vals aan . Haar bloed rode ogen fonkelde npg steeds vals en nijdig . Ze herkende die kater , dat was acario . Ze had hem wel eens gezien in het kamp enzo ... maar voor de rest kende ze hem niet . ¨ wat doe jij hier , wil jij ook sterven zoals dat mormel daar ?¨ lachte ze raar . Ze sprong met haar ongewoon lange nagels naar acario en plante ze in zijn rug . Wild rukte ze met haar nagels naar beneden zodat er een grote diepe snee in zijn rug stond . Ze sprong van hem af en belande met haar rug naar acario . Behendig draaide ze haar om en staarde acario aan . Ze vond het leuk en grappig om katten te zien lijden . Vooral als die katten verraders of mormels zijn . ¨ loop weg nu het nog kan , alsof jij zaria nog kunt redden ¨ lachte ze gemeen . Ze wende haar blik weer naar zaria die daar dood lag te bloeden . De glans in zaria's ogen verdween beetje bij beetje .

Hij had haar valse blik en haar rood fonkelende ogen gezien. Erg blij was ze zeker niet. Het was inderdaad Ziva waar Zaria haar over verteld had. Iemand waar Zaria veel om gaf, maar zo te zien werd haar dat niet in dank afgenomen. Ziva leek echt bij de bloodclan thuis te horen... 'Wat doe jij hier, wil jij ook sterven zoals dat mormel daar?' vroeg ze en hoorde haar lach. Iets in de lach liet Acaria op dit moment nieuwsgierig worden al stond er nu meer op het spel dan eerst. Voor hij had kunnen reageren voelde hij haar nagels in haar rug en gromde woedend. Hij siste bij het voelen van haar nagels die door zijn vel heen sneden en een lange diepe snee achter lieten. Even snel leek ze weer verdwenen te zijn en hij staarde fel naar haar terug toen haar ogen de zijne weer ontmoete. Hij wist wat er deels in haar gedachten rond moest gaan, maar hij was vast besloten haar niet te veel te laten genieten. 'Loop weg nu het nog kan, alsof jij Zaria nog kunt redden.' Toen hij haar blik even naar Zaria zag gaan sloeg hij toe. Hij hield zijn kop laag bij de grond zijn keel beschermend en dook omhoog naar haar keel. Inplaats van zijn tanden in haar half te zetten, zette hij ze in haar schouder en gaf er een harde ruk aan. De smaak van bloed vulde zijn mond en hij gaf zich zelf een paar seconden op wat haar uit te spugen, terwijl zijn klauwen uithielden naar haar buik. De snee in zijn rug bonkte hevig, maar hij wist alle gevoelens af te sluiten. Hij had zijn energie wel voor iets beters nodig. Met een ruk trok hij met zijn nagels een deel van haar flank open. Haar klauwen zo goed mogelijk ontwijkend draaie hij om haar heen en stond weer in dezelfde houding als eerst tussen haar en Zaria in. Hij had door kunnen gaan, maar dat deed hij niet... de reden voor dit alles was deze keer niet de directe dood. 'Ik zal nooit van een gevecht weglopen, denk je nou echt dat ik simpel weg ga lopen van dit alles...?' Nu was hij de gene die even kort en spottend lachte. 'Wat ik hier doe...? Zorgen dat jij jezelf niet nog meer kapot maakt door Zaria's leven te nemen, al weet ik hoeveel je van dit alles moet genieten... blijf uitkijken je gaat nog eens je eigen dood tegemoet rennen. En nee... sterven wil ik liever niet... al ben ik voor mijn gevoel ook al een tijdje niet meer in leven. Een leven met emotie kun je moeilijk hebben in deze clan of niet?' Hij liep nu een rondje om Ziva heen. 'We is hier nu het mormel op dit moment?' Hij lachte opnieuw en keek haar recht aan. 'Laat eens wat zien.' Hij wist wat hij met deze woorden tot stand kon brengen, maar nooit had hij angst voor dit soort dingen gevoelt. Angst was een zwakte, het maakte je aan het twijfelen en onvoorzichtig. Opnieuw sprong hij op haar af, maar wist dat hij vlak bij haar een verkeerde zet had gemaakt. Hij probeerde zijn lichaam nog deels van haar weg te draaien, terwijl hij zijn klauwen nog in haar rug sloeg en hard in haar vel beet. Loslaten zou hij nog niet doen.

Ze voelde acario toeslaan , maar dat maakte niets uit . Het word tijd dat ik hier mee afreken .Er stroomde een klein straaltje bloed uit haar flanken , maar haar ogen werder valser en valser . 'Ik zal nooit van een gevecht weglopen, denk je nou echt dat ik simpel weg ga lopen van dit alles...?' Nu was hij de gene die even kort en spottend lachte. 'Wat ik hier doe...? Zorgen dat jij jezelf niet nog meer kapot maakt door Zaria's leven te nemen, al weet ik hoeveel je van dit alles moet genieten... blijf uitkijken je gaat nog eens je eigen dood tegemoet rennen. En nee... sterven wil ik liever niet... al ben ik voor mijn gevoel ook al een tijdje niet meer in leven. Een leven met emotie kun je moeilijk hebben in deze clan of niet?' . Ze voelde haar ongemakkelijk toen hij een rondje om haar heen liep . 'We is hier nu het mormel op dit moment?' Hij lachte opnieuw en keek haar recht aan. 'Laat eens wat zien.' Ziva liet een valse lach horen . ¨ jij denkt echt dat je heel wat bent he ? maar weet je al de wonden die jij aan brengt halen niks uit , alleen mijn vader kan mij kwetsen of pijn doen , jij kent niks van pijn , of van het echte leven , ik heb al ergere dingen mee gemaakt dan je eigen zus vermoorden , ik geef helemaal niet om haar , ik haatte haat nu en altijd al ¨ siste ze . Ze ontweek de volgende klappen van acrio en staarde hem raar aan . Ze ging nu haar soort van geheime wapen gebruiken . Haar nagels waren nog niet helemaal zichtbaar . Rustig liet ze haar nagels verder ontblootten . Met haar lange nagels sprong ze naar acario en boorde ze hard en diep in zijn schouder . ¨ voel je het al , je bloed , dat weg stroomt ? ¨ lachte ze on herkenbaar . Ze draaide haar nagels in trok ze weer uit . Daarna sprong ze naar achter en plante haar nagels in zijn flank , en drukte hem zo wild tegen de grond , zoals bij zaria bijna de genade slag was .

Bij de volgende woorden die ze sprak met een valse lach raakte ze hem harder dan ooit iemand letterlijk had gedaan. "Jij denkt echt dat je heel wat bent he ? maar weet je al de wonden die jij aan brengt halen niks uit , alleen mijn vader kan mij kwetsen of pijn doen , jij kent niks van pijn , of van het echte leven , ik heb al ergere dingen mee gemaakt dan je eigen zus vermoorden , ik geef helemaal niet om haar , ik haatte haar nu en altijd al." Die woorden maakte hem woedend en lieten zijn hart sneller kloppen. Hij moest zich inhouden, misschien wilde ze hem enkel verblind door woede een fatale stap laten zetten. Alle bloodclan katten waren gewoon zo. Allemaal even gestoord, allemaal zich zelf verloren, maar die Ziva die hier nu zo voor hem stond... daar was echt iets mis mee. De blik waarop ze hem aan staarde beviel hem helemaal niet. Grommend uit pure woede deze keer ontblootte hij enkel zijn tanden bij het voelen van haar nagels die diep zijn schouders in drongen. 'Nee, ik denk niet dat ik alles ben... ik ben enkel mezelf. Het maakt me niet uit of alle wonden die ik je geef iets uit halen, want dat doe je bij mij ook niet... ik weet alles van pijn en van het echte leven... echt alles!' snauwde hij woedend. 'Voel je het al, je bloed, dat weg stroomt?' Ze leek zijn woorden gewoon te negeren. En ja, voelen deed hij het zeker, maar waarom zou hij daar bij stil staan. De aarde had al zo veel bloed van hem genomen. Voor hij had kunnen reageren voelde hij haar nagels in zijn flank en draaide zich woest om, maar voor hij haar raakte voelde hij hoe hij hard tegen de grond werd geslagen. Even verdween al het lucht uit zijn longen. Een ding was zeker, te lang blijven liggen betekende zeker iets wat niet goed was. 'In mijn ogen... vind jij jezelf net iets te veel...' snauwde hij fel. Hij spande zijn spieren en voelde daarbij hoe zijn eigen bloed verder over zijn vacht liep. Fijn... eerste dat hele gevecht in het kamp bij die aanval, die hem al zo veel bloed had laten verliezen... en nu verloor hij het opnieuw. 'Jij pakt mijn bloed... dan wil ik de jouwe!' Voor hij helemaal met moeite een stukje overeind wat gekomen sloeg hij zijn poten rond haar en zette zijn nagels diep in haar huid. Deze keer voelde en rook hij haar bloed. Warm, vochtig, rood spul. Een zachte lach schoot uit zijn bek. Hij trok zijn klauwen weer naar zich toe en hield zijn nagels daarbij nog zo lang mogelijk in je huid. Hij was nog niet tevreden over zijn eigen houding. Te veel risico, maar ergens genoot hij daarvan en bleef met zijn klauwen naar haar uit halen. Deze keer richting haar gezicht. Hij begon dit leuk te vinden.

Ze vond het grappig hoe acario woedender werd . Ze wist wel over wat acario dacht , dat ze gestoord was , een gek iemand . Maar ze wist wel beter dan dat . 'Nee, ik denk niet dat ik alles ben... ik ben enkel mezelf. Het maakt me niet uit of alle wonden die ik je geef iets uit halen, want dat doe je bij mij ook niet... ik weet alles van pijn en van het echte leven... echt alles!' snauwde hij woedend. Een laag gegrom kwam uit haar keel . Een gegrom dat over ging naar een lage lach . 'In mijn ogen... vind jij jezelf net iets te veel...' snauwde hij fel . Ze voelde onder haar acario zijn spieren begon te spannen , waardoor hij nog meer bloed verloor. 'Jij pakt mijn bloed... dan wil ik de jouwe!' . Ziva haar ogen sloegen van vals naar spottend . ¨ mijn bloed he .... probeer maar eens , jij bent volgens mij een kittypet , met die vecht technieken kom je nergens , of nee een rogue , rogue's zijn stomme haar ballen net als jij , en nog makkelijk te vermoorden ¨ lachte ze . Ze voelde acario's nagels in haar vel slaan . Maar dat maakte haar helemaal niets uit . Des te makkelijker voor haar . Toen ze haar kans zag , pakte ze die . Ze ging op haar twee achter poten staan en met haar voorpoten kon ze acario's borst open halen . Wild duwde ze haar nagels door zijn vel en keek toe hoe zij bloed eruit stroomde . ¨ dit wou je toch zo graag , jij kunt stikken in je eten net zoals zaria , en de rest van je familie , want weet je familie of liefde maakt je zwak , zo zwak dat je gevoelens krijgt ¨ lacht ze vals . Ze rukte haar nagels weer uit zijn borst en ging half in een gedoken naar hem staren . Ze toonde aan geen enkele kat respect , niet aan haar familie of vrienden , alleen naar haar leader , en misschien ook deputy .

¨ mijn bloed he .... probeer maar eens , jij bent volgens mij een kittypet , met die vecht technieken kom je nergens , of nee een rogue , rogue's zijn stomme haar ballen net als jij , en nog makkelijk te vermoorden ¨ lachte ze, maar Acario liet haar haar gang gaan. Net als al die anderen. Hun eigen gedrag kwam ze vroeg of laat duur te staan en daar kon hij om lachen. Hij was niks van dat alles wat ze genoemd had. Hij zou dat ook nooit worden. De schaamte die er in hem zou leven als hij zo'n leven koos... dan kon hij beter meteen een einde aan dit alles maken. De woorden die hij van Zaria had gehoord leken niet meer echt bij het beeld te passen die hij van Ziva had gekregen. Ze was een kreng, maar dan ook een echt kreng. Een emotieloos ding... zo noemden al die dingen zich. Het punt was... ze konden vals lachen, ze konden genieten, ze konden konden... waren dat dan geen emoties? Ze moesten allemaal eens een ker iets duidelijker op dat gebied zijn. Zijn pupillen werden groot, toen hij door had dat ze vrij spel had naar zijn borst toe. Wild duwde ze haar nagels door zijn vel en hij wist hoe dicht ze bij zijn hart in de buurt kwam. ¨ dit wou je toch zo graag , jij kunt stikken in je eten net zoals zaria , en de rest van je familie , want weet je familie of liefde maakt je zwak , zo zwak dat je gevoelens krijgt ¨ lacht ze vals. 'Het komt aardig in de buurt ja van wat ik wou..' Hij probeerde zijn stem vast te laten klinken en hield zijn oren plat. 'Ik ben het met je eens... liefde maakt je zwak, familie heb ik niet meer. Ik ben gewoon alleen, zoals ik altijd al ben geweest en dat ik hoe ik graag leef. Hij siste zacht bij het voelen van haar nagels die weer uit zijn borst verdwenen. Haar ineen gedoken houding liet hem weten, dat er nog meer aan zat te komen. Met een soepele draai stond hij weer op zijn poten al drupte het bloed van zijn doorweekte vacht op de grond. De aarde naam de laatste tijd wel erg veel van hem. 'Je geniet er erg van om je eigen clan uit te moorden of niet. Stel dat ik en Zaria hier het einde vandaag vinden, wie wordt dan de volgende en het zal me benieuwen of je jezelf nog gaat afmaken, zwakkeling.' gromde hij spottend. Even schoof er een waas voor zijn ogen. Dezelfde waas die hij al eerder had gehad. Hij knipperde met zijn ogen en schudde zijn kop. Het werkte, tot zijn eigen voldoening. Zijn blik liet hij weer op haar rusten. 'Jij... bent de enige hier die jezelf op dit moment heel wat vindt.' Nog voor hij zijn laatste woord gesproken had dook hij op haar af. Lettend op haar ineen gedoken houding. Hij leek onder haar huid te kunnen kijken. Alles te volgen wat daar gebeurde. Hij rende met een boog langs haar, maar draaide net optijd om naar haar flank uit te kunnen halen. Hij vroeg veel van zijn eigen lichaam, maar dat negeerde hij. Hij duwde haar hard tegen de grond net zoals zij bij hem had gedaan. Vaak nam hij alles van zijn tegenstander over. Dat was simpel en makkelijk. Zijn tanden zette hij stevig in haar poot en hij beet haar daar zo hard mogelijk hopend dat hij iets hoorde breken. Zijn klauwen sloegen rond haar schouders waar hij zijn nagels net achter haar schouders daar diep in haar vel liet snijden. Hij sneed zo veel mogelijk open met zijn nagels en gromde zacht, terwijl hij haar ene poot nog steeds vast hield in zijn bek. Hij sloot zijn ogen als bescherming en volgde alles op zijn gevoel.

'Het komt aardig in de buurt ja van wat ik wou..' Hij probeerde zijn stem vast te laten klinken en hield zijn oren plat. 'Ik ben het met je eens... liefde maakt je zwak, familie heb ik niet meer. Ik ben gewoon alleen, zoals ik altijd al ben geweest en dat ik hoe ik graag leef. Hij siste zacht . Wat bedoelde acario nu ? Was hij het eens met haar ? Of was hij haar nu gewoon belachelijk aan het maken . Een plotse beweging maakte haar wakker uit haar dag dromen . Ze keek naar acario , maar hij deed niks . Het was een gewone vogel die weg vloog . Alles leek tot bij haar door te dringen . 'Je geniet er erg van om je eigen clan uit te moorden of niet. Stel dat ik en Zaria hier het einde vandaag vinden, wie wordt dan de volgende en het zal me benieuwen of je jezelf nog gaat afmaken, zwakkeling.' gromde hij spottend. Die woorden raakte ziva niet . Maar deels had hij wel gelijk , ze zat hier dood gewoon bloodclanner te vermoorden , terwijl ze juist op dit moment niemand konden missen . Maar ze deed het juiste , ze doodde de verraders en de zwakkelingen . Er waren meer vertrouwbare katten nodig . Wacht eens ik geloof juist niet in vertrouwen , en toon ik nu respect voor andere katten ? Ze vond het maar raar . Alles waar ze in geloofde , of niet in geloofde leek nu het tegen gestelde te zijn . 'Jij... bent de enige hier die jezelf op dit moment heel wat vindt.' Ze wou nog iets zeggen maar acario sprong al op haar af . Ze voelde hoe acario keer op keer zijn nagels in haar vel sloeg . Maar pijn daar kon je van leren . Hield ze zichzelf voor . Behendig sprong ze weg , maar haar poot waar acario zo juist in had gebeten pikte vreselijk . ¨ aah wat is dat , dat heb ik nog nooit eerder gevoeld ?¨ gilde ze . Ze keek wanhopig naar haar bloedende poot , en dan naar acario . Haar ogen werden troebel en wazig . Er vloeiden nu tranen uit haar ogen . Niet van pijn , maar van woede en angst . Wild probeerde ze naar acario te springen en beet hard en diep door in zijn flank . ¨ van pijn en bloed kun je van leren , van pijn en bloed kun je van leren ... ¨ herhaalde ze steeds weer . Ze herhaalde het keer op keer . Ze wist niet goed waar ze mee bezig was , net zoals het gevecht met fireheart . Toen wist ze niet meer wat ze deed , en liep ze blindelings op het donderpad . Waar ze aangereden werd door een monster , en dat werd bijna haar dood . Daarom had ze een liteken door haar oog , en op haar rug . Maar die waren niet goed zichtbaar door gaar zwarte vacht , die geklit was door opgedroogt en vers bloed . Ze drukte haar oren plat tegen haar kop en staarde acario vals en blind aan . Ookal is ze wild en heel sterk als ze blind is , dan weet ze niet goed meer wat ze doet .