Watch out! [Spottedleaf]

Voorzichtig liet hij het eerste ochtendlicht toe zijn ogen binnen te dringen. Toen zijn ogen geheel open waren, knipperde hij nog een paar keer en rekte toen rustig 1 voor 1 zijn poten uit. Daarna liet hij een geeuw horen, nog niet helemaal wakker keek hij om zich heen. Waar was hij toch? Na een tijdje rondkijken herkende hij het eindelijk, de hoogvlaktes. Daar was hij gister in slaap gevallen toen hij vermoeid en uitgeput nog achter een konijn was aangegaan. Domme zet, het konijn had gewonnen en hij was aan de rand van de vlakte in slaap gevallen. Ach ja, vandaag was een nieuwe dag en een nieuwe dag betekende nieuwe kansen. Ondertussen was hij al wakkerder geworden en zijn ogen vertoonde geen sporen van vermoeidheid meer. Hij stond op en liep een rondje, gewoon om zijn poten even los te maken. Hij geeuwde nog een laatste keer en zag toen pas hoeveel kleine bladeren de bomen hadden bijgekregen. Nieuwblad was eindelijk aangekomen, sommige bomen waren misschien nog bladloos, maar de hazelaar bijvoorbeeld (Niet dat dat een echte boom is, meer een uit de kluiten gegroeide struik, maar dat maakte Fearlightning helemaal niet uit, voor hem was het een boom) had al vrij veel blaadjes, het waren nog wel maar kleintjes welliswaar, maar het waren blaadjes. Of groene ovaaltjes op een tak, zo kon je het natuurlijk ook noemen. Niet dat het echt ovaaltjes waren, maar als je er een vorm aan moest geven waren dit toch echt ovalen. In ieder geval was dat niet waarom hij wakker was geworden. Hij moest eten zoeken, eten voor de clan, anders zouden ze sterven en als de rest dat nu ook deed, dan kon hij ook wat eten. Dus ging hij maar op weg, eerst liep hij nog wat rond op de vlaktes, maar toen hij voelde dat zijn keel wat droog begon te worden, liep hij naar het kleine meer. Hij moest toch drinken, of niet soms? Vrolijk rende hij er naartoe, toen hij het heldere, blauwe water zag, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Heerlijk! Rustig stak hij zijn snuit in het water en begon te drinken. Hij voelde de koude vloeistof door zijn keel glijden tot hij plots een harde duw kreeg van een kat die duidelijk met harde vaart tegen hem aan was gebotst. Fearlightning kon niet blijven staan en deinsde wat opzij, waarna hij zijn evenwicht verloor en op zijn zij viel. Een tikkeltje geschrokken keek hij de kat aan, een normale kater zou boos worden. Maar dat kon hij niet, hij wist eigenlijk ook niet hoe hij moest reageren. Hij was wel een beetje bang van de kat, zoals hij dat was bij elke andere kat die hij nog niet kende, maar door die duw kon hij nu moeilijk hard weglopen. Dat zou vreemd zijn. Even bekeek hij het dier en rook toen pas dat het een windclankat was, niet dat dat hem echt ontspande, maar toch. Het was altijd leuk een clanmaat te ontmoeten, niet? Soms ook niet natuurlijk, als het niet zo'n aardige kat bleek te zijn. Maar hij hoopte natuurlijk dat dat niet zo was. 'Kun je de volgende keer een beetje beter uitkijken?' miauwde hij toen maar zacht en richtte zijn blik weer op het water.

*alleen spottedleaf*

Vrolijk liep spottedleaf de mooie gevlekte poes het windclan camp uit . Het bleek voor haar een mooie dag te worden . Het werd nieuwblad , en dat was al genoeg voor haar om vrolijk te zijn . Snel trippelde de jonge poes door het woud heen . Het was een perfecte dag om te jagen , dus ging ze eens een kijkje nemen bij de rivier of daar geen prooi zat . Sluw en op haar hoede drong ze door de varens heen . Een bekende geur drong haar neus binnen . Konijn ! Meteen liet ze haar zakken in sluiphouding , en sloop naar het witte ding dat in de bosjes zat af . Het konijn had lekker niets door tot spottedleaf sprong . Snel wipte het konijn weg , maar zette spottedleaf een achtervolging actie in . De wind blies hard in haar vacht , en haar poten raakte nauwlijks de grond . Het duurde niet lang of ze hat het witte konijn in gehaald en gedood . Een beetje trots van haar simpele vangst begroef ze het witte dier , zo dat ze het later kon ophalen . Met nog zwoegende flanken van de achtervolging , ging ze op de koude grond zitten . Ze snoof nog eens de frisse lucht in , en rook een nog bekendere geur dan prooi . Ze rook een windclan cat . Ze vond het altijd fijn om nieuwe katten te ontmoeten van haar clan , want ze kende natuurlijk niet alle katten van haar clan . Vrolijk stond ze op en liep op de geur af . Toen ze door een struik door glipte zag ze een kater staan bij een meertje . Maar ze zag nog iets staan . Iets dat ze zelf had opgemerkt in haar ooghoek . Vos ! Ze zag hoe het rosse dier naar de kater sloop . Meteen zonder na te denken schoot ze naar voor . Ze botste hard tegen de kater aan zodat hij wat verder weg van de vos stond . 'Kun je de volgende keer een beetje beter uitkijken?' miauwde de kater . Maar ze had geen tijd om te praten . Snel richtte ze haar blik op de vos , en dahct nog eens aan haar vecht technieken . De vos stond nu gevaarlijk dichtbij haar , en dat beval haar helemaal niet . Wild maar beheerst sprong ze naar het grote dier en klemde haar vast aan zijn rug . Ze boorde haar scherpe nagels in de vos zijn rug en beet in zijn oor . Ze vestigde haar aandacht niet op de kater , maar op de vos die hevig onder haar worstelde . Ze voelde haar van de vos zijn rug worden geduwd . Bang keek ze naar de vos die zijn tanden in haar wou zetten . ¨ help ! ¨ gilde ze luid . Maar ze wist niet eens of de kater al weg was gelopen van de schrik .

Hij nam nog een paar slokken van het water tot hij ineens de poes die daarnet tegen hem aan was gelopen hoorde roepen, 'Help!' riep het dier, verbaasd keek hij op en keek in de richting van de poes. Toen hij de vos zag, verstarde hij even en keek er even naar. Een brok kwam in zijn keel en zijn ogen stonden groot van angst. Maar toen de vos zijn tanden nog maar liet zien, raapte hij snel al zijn moed bij elkaar. Niet dat dat erg veel was, maar toch, hij zou het doen, voor de clan dan maar! Anders hadden ze dankzij hem misschien straks een warior minder. Dat wou hij niet! Snel sprintte hij naar hen toe en beukte hard tegen de zijkant van de vos, zoals de poes tegen hem was opgebotst. Alleen dan express en een beetje gecontroleerder. Samen met de vos rolde hij nog een eindje weg. Snel stond hij op en keek nu recht in de ogen van de vos. Van binnen voelde hij zijn hart in zijn keel bonzen, maar in zijn ogen was geen greintje angst te merken. Anders zou de vos nog doorkrijgen dat hij een zwakke prooi was en dat wou hij niet. Hij moest nu vechten voor zijn eigen leven, wat hem eigenlijk niet beviel. Maar hij wou nog niet dood, daar was zijn leven te waardevol voor. Even bekeek hij de vos, alhoewel hij daar niet al te veel tijd voor kreeg. De vos sprong naar hem toe en Fearlightning sprong even simpel opzij, waardoor de vos op zijn snuit belande, het zag er een beetje dom maar ook best grappig uit. Hij greens even, 'Dat komt ervan', mompelde hij zacht. Zijn zelfvertrouwen groeide hierdoor een beetje en grijnzend sprong hij op de vos, het was een flink beest, dat zeker. Hij drukte zijn nagels in het dier, dat wild begon te springen. Tot zijn schrik voelde hij zijn nagels langzamerhand uit het dier glijden en nog geen 2 tellen later lag hij op de grond, ohh, z'n rug. Dat deed pijn! Snel sprong hij op toen hij de vos op hem af zag komen, de tanden van het dier bloot en de nagels klaar om aan te vallen. Niet lang daarna voelde hij hoe de nagels in zijn schouder krasten net toen hij opzij wou springen. Als reactie krabde hij naast zich, maar kon daarmee alleen maar de staart van de vos raken. Zijn ogen schoten van links naar rechts, tot hij het dier weer zag. Al snel verdween het pijnlijke gezicht dat hij had getrokken en kwam er een grijnd in de plaats. Als hij nu het goede moment er uit koos, kon hij de ogen van het dier bereiken met zijn nagels. Dat was eigenlijk wel een interessant idee. Rustig keek hij naar de vos die als een stier op hem af kwam geraast. 3, 2, 1 en nu! dacht hij en zijn nagels schoten naar de ogen van het dier. Hij had zijn ogen dichtgeknepen, want hij wou dit niet zien, maar al snel hoorde hij luid gepiep en geschreeuw van de vos. Hij trok zijn nagels weer in en keek even naar het dier dat angstig wegliep en even later tegen een boom botste. Het was blind geworden door zijn actie en het durfde niet meer verder te vechten nu. Ach deste beter voor hem. Plots schoot hem weer iets te binnen, die poes! Vliegensvlug draaide hij zich om en liep hij voorzichtig naar de kat, 'Gaat het?' vroeg hij verlegen

Angstig keek ze toe hoe de vreemde kater de vos bevocht . Hoe hij de aanvallen van de vos ontweek . Ze hield haar adem in toen de kater ook op zijn rug smakte . Ze stond op het punt naar de vos te springen maar de kat sprong weer recht . Wat was hij dapper . Dacht ze . Ze keek angstig weg toen de kat naar de vos zijn ogen krabte . De vos liep weg , maar botste tegen een boom . Hij was dus blind geworden . Even vergat ze de kat , maar toen hij iets zij was ze weer bij bewust zijn . 'Gaat het?' vroeg hij verlegen . Ze hoorde de verlegen toon in zijn stem . Een glimlach verscheen op haar gezicht . ¨ ja harstikke bedankt , en je hoeft niet verlegen te zijn hoor ik doe je niets ¨ zei ze kalm . Ze keek de kater warm aan . ¨ ik ben spottedleaf trouwens , wie ben jij ¨ vroeg ze beleefd . Ze had eigenlijk geen zin om op zijn antwoord te wachten . Ze wou direct zeggen wat ze dacht . ¨ goed gevochten , meestal hebben ze meerdere warriors nodig om een vos te verjagen , maar jij deed het op je eentje ¨ zei ze lovend . Ze wou deze kat niet nog verlegender maken dan dat hij al was . Rustig stond ze recht , en stapte naar de kater . Hij had mooie blauwe ogen . ¨ jij hebt mooie ogen ¨ zei ze zonder dat ze het wist . Meestal vertelde ze recht uit haar hart , de waarheid . ( flut -.-)

Geeft niet, is die van mij ook ;p

"ja harstikke bedankt , en je hoeft niet verlegen te zijn hoor ik doe je niets" zei de poes voor hem kalmpjes. Hij glimlachte, daar kon hij toch niets aan doen? Hij keek even naar de grond "ik ben spottedleaf trouwens , wie ben jij?" vroeg de poes beleefd en nog voor hij antwoord kon geven ging ze alweer verder, nou dan zei hij zijn naam straks wel. "goed gevochten , meestal hebben ze meerdere warriors nodig om een vos te verjagen , maar jij deed het op je eentje" zei spottedleaf lovend. 'Bedankt', zei hij en keek weer verlegen naar de grond. Hij keek weer op en zag toen dat Spotted wat dichterbij was gekomen. Met zijn blauwe ogen keek hij haar aan, "Je hebt mooie ogen", zei ze toen. 'Eehm, bedankt', zei hij weer en keek naar de grond. Hij wist nooit echt goed hoe hij op zoiets moest antwoorden. Even keek hij in de ogen van Spotted, mooie appelgroene oogjes, zo kon je het wel omschrijven. 'Ik heb mijn naam trouwens nog niet gezegd,' zei hij toen hij weer opkeek, 'Ik ben Fearlightning' Even glimlachte hij naar de poes voor hem en voelde toen plots de wonde op zijn schouder prikken. 'Auch', mompelde hij onverstaanbaar en zacht. Even keek hij opzij, niet wetend wat hij nu weer moest zeggen. Hij besloot toen maar te proberen wat meer over haar te weten te komen, rustig keek hij haar aan. 'Heb je broers of zussen?' vroeg hij toen en glimlachte weer eens