[BloodClan related] .:Till the end of all his day:.

Hij keek naar de kleine kitten en begon fluisterend zijn vragen te beantwoorden. 'Scourge is dood. Begon hij en keek de kitten strak aan. 'Daarom hebben we een nieuwe leider nodig, en dat is Icy. Zei kan ons het beste leiden, en Saxon zal onze nieuwe Deputy. En ja, dat is Icy en dat is Saxon.' Zei hij en keek naar de twee katten. Hij keek de kleine witte kitten even aan en keek toen weer naar Icy en Saxon. 'De Deputy van de Thunderclan heeft Scourge gedood.' Gromde hij treurig. Hij keek weer even richting van Icy. Hij vertrouwde haar en Saxon ook. 'Icy is al veel langer in deze clan dan ik devil, zei kan het en dat weet ik zeker.' Zei hij en met zijn felgroene ogen keek hij de kleine nieuwsgierige kitten aan.

~Flut..~

[BloodClan related] .:Till the end of all his day:. - Pagina 2 Uiqni2uiob

De zwarte kater gaf antwoord op zijn vragen. Toen Skippy over de thunderclan deputy begon, gromde devil zonder het te merken. Felgroene ogen richte zich op hem. Hij staarde terug met zijn verschillend gekleurde ogen. "Bedankt dat je het me vertelde" mompelde hij zachtjes. Hij was best geschokt door het nieuws dat scourge dood was. Dat was niet zo vreemd. Want hij was nog een kitten. Ook had de kat gelijk dat Icy langer in de clan zat dan hem. "Kan ik als ik groot ban ook leider worden?" vroeg hij een en al nieuwsgierigheid. Hij had er altijd al van gedroomd. En mischien zou zijn droom ooit uitkomen. Van opwinding trippelde hij een rondje om Skippy heen. Zijn kleine oogjes keken geamuseerd naar de kater. Hij tripelde een eindje weg. Plotseling botste hij ergens tegen aan. Omidelijk keek hij op. Ver boven hem uit torende Saxon. "Sorry, het spijt me" mompelde hij zachtjes. Snel draaide hij zich om en rende naar Skippy. Hij verschool zich achter Skippy, en keek angstig naar hun nieuwe Deputy. Wat zou die wel niet van hem vinden. Mischien mocht hij voor straf niet meer het kamp uit. En dan zou hij niet kunnen kijken hoe de warriors andere katten vermoorde.(Flut en kort)

Ze was waarschijnlijk de stilste kat geweest van allemaal geweest. Met haar aandacht half op haar omgeving en de andere helft op het verzorgen van haar wonden zat ze daar. De gehele situatie interesseerde haar eigenlijk helemaal niks, ze hadden allemaal gefaald. Omdat ze verrast werden, ze waren zwak geweest. Maar zij niet, zij had gevochten zo goed als ze kon. Vreemdgenoeg had ze respect gehad voor de kleine zwarte kater. Hij haar haar gelaten zoals ze was, en dankzij hem kon ze bloed laten vloeien. Nu liep iedereen te schreeuwen dat ze een nieuwe leider nodig hadden. Escada snoof even en keek met twee felle haatdragende ogen op. Het liefst had ze opgestaan om zich aan te bieden, maar niemand zou haar volgen. Het was precies zoals alle anderen naar haar keken. Hoewel ze wel had gemerkt dat anderen anders naar haar aan het kijken waren, deed ze niks om zich te melden. Saxon leek Icy te steunen en ze hoorde hem sissen tegen Bloodspill. Oproer binnen de groep was altijd leuk om te zien, maar het werd te snel afgekapt. Ook Blacksoul sputterde tegen uit jaloezie, Escada snoof voor zichzelf. Heel langzaam stonde de zwart schildpad gestreepte met witte poes op en hinkte zelfverzekerd naar voren. Haar gele ogen waren strak gericht op Icy, het leek nu net alsof ze er ook tegenin wilde gaan. Ze was een kampioen in het verbergen van haar hart. Maar in tegenstelling tot wat ze zouden kunnen denken, ze zou haar steunen. Het kon haar niks schelen, zolang deze chaos maar ophield. Haar klauwen waren nog altijd uitgeslagen toen ze voor de poes stilstond. Escada was nooit groot geweest, en met Saxon daar in de buurt voelde ze zich nog kleiner. Maar het deerde haar niet, ze kende haar eigen kracht. Een moordende kracht die zich schuilhield achter een masker van onschuld. ''Als Icy denkt dat ze onze leider kan zijn...'' Zie hield zich even stil voor het effect. Haar gele ogen glansden heel even voor ze verder sprak. ''Dan zal ik haar steunen. Als zij denkt dat ze ons de wraak kan geven die we willen hebben, dan moeten we haar een kans gunnen.'' Haar gele ogen staarden even in de blauwe van Icy. ''Het enige dat ik eis is dat je bloed laat vloeien, en niet onder ons maar zij die het lef hebben gehad om ons te vernederen.'' Haar laatste woorden waren zacht en ze zwaaiden even met haar staart. ''Want ik hou er niet van om me te laten vernederen.'' Ze keek even om naar de rest, nieuwsgierig nara wat haar woorden voor effect hadden. ''Scourge was een van de weinige katten die mijn respect had gewonnen, zorg er maar voor dat ook jij dat wint. En niet alleen van mij, maar dat van iedereen. Zonder ons ben jij ook niks, vergeet dat nooit.'' Me die woorden draaide ze zich weer om en hinkte nog altijd even zelfverzekerd terug naar de plek waar ze net had zitten luisteren. Ze moest een omweg nemen om op de steen te kunnen klimmen omdat het springen geen goed idee was. Vanaf daar keek ze weer naar de rest, zwijgend.

[BloodClan related] .:Till the end of all his day:. - Pagina 2 Blacksoulheader

Dus dat werd het? Icy werd gekozen, zonder dat er gevraagd werd of er andere Kandidaten waren, en er werd een kat gekozen die zichzelf nog niet eens bewezen had? Waar sloeg dit op? Was dit nog wel een clan, dit was gewoon een zooitje stelletje ongeregelden, die gewoon lukraak maar wat riepen, niets te doen hadden en elkaar de haren uitrukken. Wat deed ze hier nog, Icy kon ze nog licht begrijpen, die zat lang in de clan, werd net zoals Blacksoul gerespecteerd, en had aardig wat littekens van de gevechten. Maar van Saxon kon ze het alles behalve het begrijpen, hij had duidelijk gezegd dat hij hier was aangekomen, en dat het gevecht was afgelopen, hij had zichzelf nog niet eens bewezen, slechts alleen met zijn mond, en die had je niet nodig tijdens gevechten, tenzij hij ze debaterend wilde winnen. Blacksoul verscheen uit haar schuilplaats, haar donkere vacht glansde helder in de zon, en liet verschillende aftekeningen van littekens uit gevechten zien, het beschreef haar als een doorzetter, die tot het bittere einde doorging, in de minderheid of niet, Blacksoul zou vechtend sterven.''Wat zijn wij geworden!?'' Siste ze, de kilte leek als ijspegels in de lucht te hangen.''Saxon heeft zich nog niet eens bewezen in een gevecht, en het enige wat hij tot nu heeft gedaan is praten, en dat heb jen iet nodig voor in een gevecht, daar heb je klauwen voor nodig!'' Blacksoul's ambere ogen schitterden in het zonlicht, haatdrijvend, dit werd niets. Met een ruk draaide ze zich om, haar staart maakte een beweging, en uit de groep verschenen verschillende katten die achter haar aan trippelden, met gebogen kop, kijk, dacht Blacksoul, en een duistere glimlach verscheen op haar gezicht. Sommigen geloven mij nog teminste, ze verdeen in de donkere struiken, en de katten volgden gedwee.

[Katten zijn Ghostplay, maar je mag altijd Joinen :3]

.

_{As I get closer, my dreams get farther
I climb that ladder, but you kick it over
Thirsty for water, you give me vinegar
When I drink your medicine, it just makes me sicker

Hij keek eventjes opzij naar Icy en knikte haar toe. Waarschijnlijk was ze bang dat hij haar offer niet zou aannemen, maar anders was hij toch niet zo naast haar gaan zitten, toch? Niet dat het veel uitmaakte, hij vond het geweldig om als Deputy naast Icy te mogen staan, een stap in de goede richting. Zijn cyaanblauwe ogen gleden over de menigte heen, Bloodspill had niets meer gezegd sinds hij hem had tegen gesproken en hij merkte dat een vrij jonge zwarte kater hen toejuigde. Goed begin, that's for sure. Hij deed zelf niets, hielt zijn pokerface op en keek de groep kalmpjes rond. Saxon wist van zichzelf wat hij wel en wat hij niet kon doen, maar het had nu geen enkele zin om de groep toe te spreken. Jah, hij had een hogere rang hier nu in de Clan, maar dat betekende niet dat hij alles rond mocht gaan commanderen. Zijn macht zat 'm in zijn woorden, maar je moest hem niet onderschatten als het op vechten aankwam.

I dug a hole so deep
I'm gonna drown in my mistakes
can't even sell my soul
'Cause it ain't worth shit to take

Een zwarte kattin, die hij herkende als Ziva, sprak, maar was blijkbaar niet echt op de hoogte. Ze stemde alsnog voor Icy, had dus niet meegekregen dat ze al gekozen was. Saxon's mondhoeken krulde enkele graden omhoog, maar het was bijna niet te zien. "Moron" dacht hij, maar sprak het woord niet uit. Hij had geen zin om hier meer vijanden te maken. Wel zag hij dat de kater die hem een soort van geholpen had, Nikias, nu er van tussen ging. Het maakte hem niet zo veel uit, de groep zou nu toch wel zo'n beetje ontbonden worden. Tenminste, als Icy niet nog wat te vertellen had. Hij keek eventjes opzij, om Icy een duwtje in de rug te geven, mentale steun zo kon je het ook noemen. Al snel richtte hij zijn blik weer op de groep, speciaal op een zwarte kattin die hem het leven nog heel erg zuur zou kunnen gaan maken.

I got the devil on my shoulder (over and over)
And I just can't sink any lower (lower and lower)
The hounds of hell are getting closer (closer and closer)
I got the devil on my shoulder (over and over)

"Saxon heeft zich nog niet eens bewezen in een gevecht, en het enige wat hij tot nu heeft gedaan is praten, en dat heb je niet nodig voor in een gevecht, daar heb je klauwen voor nodig!'' Deze woorden deden hem zijn ogen dichtknijpen. Hij sloeg zijn klauwen in de stenen onder hem en scherpte ze er langs toen hij van het muurtje afsprong. Een kille, bijna moordlustige, blik lag in zijn cyaanblauwe ogen toen hij door de menigte heen liep. Saxon was niet groot, maar massief en had een grote homp spieren. Hij was een waardige tegenstander, ondanks hij niet veel vocht. Maar als ze zo nodig een gevecht wilde, konden ze een gevecht krijgen. Hij haalde de groep katten al snel in en merkte dat ze ver genoeg van de groep waren om andere er niet bij te betrekken. Saxon nam een aanloop en sprong via een muurtjes over de groep heen waarbij hij voor Blacksoul terecht kwam. "You moron. Try to impres me?" sprak hij ijzig kalm. "Het feit dat jíj mij niet kent, betekend niet dat ik niet lang genoeg in The BloodClan heb gezeten om deze rang op me te nemen, tante," Blacksoul was ongeveer van dezelfde leeftijd als hem, maar dat hoefde geen problemen te geven. "You want a fight? You can get a fight," hij grijnsde enkel, terwijl hij haar recht aankeek en zijn staat zwiepte kalm heen en weer. "Of durf je nu niet meer?" sprak hij spottend.

My horror story is nearly over
I said I'm sorry, but I was sober
I beg for mercy from my infernal friend
The one that drops the nails into my coffin

[0.0% inspiratie xD Sorry voor de vreemde post Jinte xD]

Song (c) Billy Talent}

Saxon kwam acher haar aan, het groepje van Blacksoul bleef staan en keek bang van de een naar de andere, Blacksouls oren lagen tegen haar kop aan, haar ambere ogen tot speeltjes geknepen. "You moron. Try to impres me?" sprak hij ijzig kalm, Blacksoul ontblootte haar tanden, hoe durfde hij! "Het feit dat jíj mij niet kent, betekend niet dat ik niet lang genoeg in The BloodClan heb gezeten om deze rang op me te nemen, tante, You want a fight? You can get a fight," hij grijnsde enkel, terwijl hij haar recht aankeek en zijn staat zwiepte kalm heen en weer. "Of durf je nu niet meer?" sprak hij spottend. Blacksoul dook in elkaar, een boos geluid rommelde op uit haar keel.''Het feit is dat jij denkt dat je alles bent, terwijl je jezelf nog niet bewezen hebt, en je nog niet eens weet wat voor hel dit is!'' Ze richtte zich op, een groot litteken scheen over haar borst.''Dat, en mijn oog heb ik te danken aan gevechten hier.'' Siste ze, haar rechteroog was vertroebelt, maar godzijdank functioneerde het nog. Haar klauwen blikkerde in de zon, de andere katten schaarden zich boos achter haar.''Maar natuurlijk ben ik geschrokken van jou net zo vreselijk enge optreden,'' Zei Blacksoul gespeeld.''En natuurlijk durf ik niet te vechten, maar laten we zeggen dat dit een cadeautje is, je aller eerste!'' Ze hief haar klauw op en schoot uit naar zijn zij, waar ze een milde kras op maakte.''Geniet ervan, en als ik je nog een keer zie, weet ik niet of je erg nog een tweede bij krijgt of niet, of dat je direct dood bent!'' Ze draaide zich om, maakte met haar kop een beweging en de katten verdwenen in de struiken, ze richtte zich nog een keer op Saxon, haar kop was dicht tegen de zijne.''Luister Scharminkel,'' Sprak ze zacht, er leek een vriendelijke, waarschuwende ondertoon in te zitten, desalniettemin zat de kilte er ook nog.''Ik waarschuw je alleen dat je hier op moet passen, vrienden zijn geen vrienden, ze vermoorden je zo om hoger op te komen, het gaat hier alleen maar om macht.'' Haar Ambere ogen leken iets van medelijden te hebben, daarna werden ze weer kil, ze draaide zich om, een aantal ogen staarde haar aan vannuit de struiken.''kom op scharminkels, wegwezen hie!'' Ze rende weg, keek nog een keer naar Saxon, en knipoogde even sluw, ookal had ze hem gewaarschuwd en een duwtje in de goede richting gegeven, ze waren, en bleven aardsvijanden.

[Lol ^^]

.

_{The secret side of me, I never let you see
I keep it caged but I can't control it
So stay away from me, the beast is ugly
I feel the rage and I just can't hold it

“Icy! Icy! Icy!” Riep Skippy luid, als allereerste. “Lang leve Icy en Saxon!” Hij bulderde het uit en liep naar voren. “Hun kunnen onze clan voortleiden! Hun kunnen ons helpen om gerespecteerd te worden door al die andere clans!” Zei hij en met zijn groene ogen keek hij Saxon en Icy aan. Icy zette een voetstap naar voren en keek dreigend op Skippy neer. Ze maakte een sissend geluid met haar tong en trok haar lippen vervaarlijk op waardoor haar tanden ontbloot werden. “Hun zijn onze toekomst, wij, de bloodclan hebben hun nodig!” Had hij ondertussen nog geschreeuwd. De asgrijze poes kneep haar ogen tot dreigende spleetjes, waarbij ze nog genoeg plaats overhield om de zwarte kater in de gaten te houden. “Naïeveling!” Siste ze op de enthousiaste kat zijn woorden. “Wij zijn de elite, en wij hebben geen respect van de die stomme clans nodig maar de sterksten voor onze elite zelf!” De kater voegde zich op dat moment terug bij de grote groep katten. Natuurlijk, hij had haar niet gehoord. Hoe kon dat anders, met die grote groep katten die daar in chaos zo stond te praten? Ze ging met een zucht neerzitten en richtte haar kop op naar de zogenaamde zilverpels, hoe de clankatten dat noemden. Zou het waar zijn… Hun verhalen? Misschien was Scourge daar nu wel, dan zou hij beseffen dat het toch zo was. Wat zouden ze dan met hem doen? Zouden ze hem straffen? Ach welnee, de zilverpels en de starclan waren stomme kitten verhaaltjes. Maar Icy kon niet ontkennen dat ze het niet bestaan van de starclan al een paar keer in twijfel had getrokken. De langharige poes met de ijzig blauwe ogen die zo afgetekend stonden van haar grijze pels wist niet echt hoe ze zich erover moest voelen. Ze richtte haar ogen weer op de menigte en zag nog een flits van een grijns die op de zwarte kater zijn gezicht verschenen was. Nikias wendde zijn goudgelen ogen van haar af en draaide zich toen om, met zijn staart hoog in de lucht liep hij weg van de elite, met een laatste blik achter zich geworpen. Ook al leek alles erop alsof hij ging vertrekken, toch was Icy er zeker van dat hij het kamp niet zou verlaten. Nee, hij was loyaal aan Bloodclan. Dat wist ze zeker, misschien had ze als Saxon er niet was hem wel uitgekozen als haar deputy. De kattin werpte een schuine blik op de donkerbruine kater naast haar. Hij had iets speciaals, hij had een zeker iets wat hem een goed belovende toekomst schonk en daarmee ook een blijvende indruk gaf. Icy’s aandacht viel op een zwart schildpad gestreepte met witte poes die opstond en zelfverzekerd naar voren hinkte. Icy deed haar ogen weer volledig open, maar kon het waarschuwende grimas op haar gezicht toch niet volledig weg laten vagen. Deze kat leek alsof ze ook iets tegen Icy’s nieuwe leiderschap in wou brengen. Ze had haar klauwen uitgeslagen toen ze voor de poes stilstond, ze was niet zo bijster groot als alle andere poezen. Vergeleken met Saxon zag ze er echt miniem uit. In haar binnenste kon Icy het niet laten om er kort even de spot mee te drijven. Deze kattin, Escada, wat zou die haar nu in deze positie kunnen maken? Niets! Al wist Icy wel dat alle bloodclan katten echt gevaarlijk waren, zelfs de kleinsten onder hen. “Als Icy denkt dat ze onze leider kan zijn…” Ze hield zich even stil voor het effect, Icy kneep haar ogen kort samen. De kattin haar gele ogen glansden bij haar woorden toen ze verder sprak. “Dan zal ik haar steunen. Als zij denkt dat ze ons de wraak kan geven die we willen hebben, dan moeten we haar een kuns gunnen.” Haar gele ogen staarden even in de blauwe van Icy. “Het enige dat ik eis, is dat je bloed laat vloeien. En niet onder ons maar zij die het lef hebben gehad om ons te vernederen.” De laatste paar van haar woorden klonken zachter, terwijl ze kort even met haar staart zwaaide. Icy liet haar rustig verder praten tot ze klaar was. “Want ik hou er niet van om me te laten vernederen.” Ze keek even naar de rest en toen terug naar haar nieuwe leider. “Scourge was een van de weinige katten die mijn respect had gewonnen, zorg er maar voor dat jij dat wint. En niet alleen van mij, maar dat van iedereen. Zonder ons ben jij ook niks, vergeet dat nooit.” Icy vond waarheid in de wijze poes haar woorden, maar ze wou de indrukwekkendheid van Escada niet zomaar lof toe dienen. “Dan zullen we dat wel nog zien.” Antwoordde Icy simpel, nadat ze haar ondertussen zichzelf het al makkelijk gemaakt had op de steen door te gaan liggen, met haar poten hangend over de rand. Met die laatste woorden die Escada had uitgesproken draaide ze zich weer om en hinkte nog altijd even zelfverzekerd terug naar de plaats waar ze net had gezeten. Ze maakte wel een omweggetje, maar toen ze eenmaal op haar plaats zat keer ze vanaf daar terug zwijgend toe.

My secret side I keep hid under lock and key
I keep it caged but I can't control it
'Cause if I let him out he'll tear me up, break me down
Why won't somebody come and save me from this, make it end?

Icy zuchtte opnieuw, dit keer wel erg opgelucht. Ze was er goed van bewust dat ze nog wat problemen onderling in de bloodclan zou gaan krijgen. En daar was Blacksoul al een goed voorbeeld van, want de poes kon het precies niet laten rustten toen ze opnieuw met woede richting Icy en Saxon stapte. “Wat zijn wij geworden!?” Siste ze, de kilte leek als ijspegels in de lucht te hangen. Icy sperde haar ogen stomverbaasd wijder open. Als Scourge een nieuwe deputy gekozen zou hebben, dan zou welbeslist niemand zijn mond open gedaan hebben. Dat zou je maar niet geprobeerd moeten hebben bij die machtige kater! Maar het bleek toch wel zo te zijn dat meerderen hun gedachten uitten onder de nieuwe beslissingen, tja Scourge was er nu immers toch niet meer… “Saxon heeft zich nog niet eens bewezen in een gevecht, en het enige wat hij tot nu heeft gedaan is praten. En dat heb je niet nodig voor in een gevecht, daar heb je klauwen voor nodig!” Haar amberen ogen schitterden in het zonlicht. Op dat moment draaide Blacksoul zich om, ze maakte met haar staart een vreemde beweging en met dat teken verschenen gelijk tal van andere katten, een soort van volgers lijkende. Icy hield zich gedijster dan ooit op het moment, er waren velen die hoge verwachtingen van haar hadden nu. Maar misschien was dit wel een goed moment om zich te bewijzen. Toch hield ze zich koest, ze zou optreden als het nodig was en had daarvoor al wat woorden klaarstaan. Op dit moment was het aan Saxon om er een opmerking over te maken. Ze kon op deze koude avond haast de stomende hitte in zijn lijf voelen en ze merkte het ook aan zijn houding en doeningen. Hij kneep zijn ogen dicht, sloeg zijn klauwen in de stenen onder hen en scherpte ze er langs toen hij van het muurtje afsprong. Het maakte de langharige poes die als leidster verkozen was door de meeste elitekatten enkel aandachtiger. Wat was hij nu van plan? Zou hij de zwarte kattin zomaar in zijn woede achterna lopen en aanvallen?! Dat zou niet zo slim zijn in zijn hoge positie, leek het Icy, maar langs de andere kant zou het wel een duidelijke blijk geven dat katten niet zomaar met hem konden sollen. Zijn cyaanblauwe ogen droegen een kille, bijna moordlustige blik toen hij door de menigte katten heen liep. Het viel Icy en waarschijnlijk de anderen ook dat hij niet groot, maar eerder massief was en dat hij heel wat spieren had. Met een krachtige aanloop sprong Saxon via een paar muurtjes over de groep heen waarbij hij vlak voor Blacksoul terecht kwam. “You moron. Try to impress me?” Sprak hij ijzig kalm. De grijze poes die zich nog steeds gedeisd hield op het muurtje kon wel gaan facepaw’en. Was hij gewoon zo, of wij hij zich gaan bewijzen? “Het feit dat jíj mij niet kent, betekend niet dat ik niet lang genoeg in The BloodClan heb gezeten om deze rang op me te nemen, tante.” Icy wist wel dat de kater en de kattin van dezelfde leeftijd ongeveer waren. “You want a fight? You can get a fight,” Hij grijnsde alleen, met zijn ogen keek hij haar recht in de hare aan. Zijn staart zwiepte op een rustig tempo heen en weer. “Of durf je nu niet meer?” Sprak hij honend. Ze moest toegeven dat ze hem zelf nog nooit had zien vechten, dat zou ze wel eens willen zien. Maar niet hier, en vooral niet nu. Dit ga je toch niet menen… ging het door Icy’s hoofd heen toen Blacksoul er nog eens tegen in ging. “Het feit is dat jij denkt dat je alles bent, terwijl je jezelf nog niet bewezen hebt, en je nog niet eens weet wat voor hel dit is!” Icy zou bijna durven snauwen of de gitzwarte poes daar eigenlijk een benul van had, maar dan zou ze Blacksoul alleen maar op haar dak krijgen. Icy kon van ver nauwelijks het grote litteken zien op haar borst, maar ze kon wel iets onderscheiden van haar pels dat plaatsvond op haar borst. “Dat, en mijn oog heb ik te danken aan gevechten hier.” Siste ze. “Maar natuurlijk ben ik geschrokken van jou net zo vreselijk enge optreden,” Klonk haar stem wel erg gespeeld. Icy kon zo horen wat ze meende en wat niet. “En natuurlijk durf ik niet te vechten, maar laten we zeggen dat dit een cadeautje is, je aller eerste!” Ze hier haar klauw op en schoot uit naar zijn zij, waar ze een milde kras op maakte. “Geniet ervan, en als ik je nog een keer zie, weet ik niet of je er nog een tweede bij krijgt of niet, of dat je direct dood bent!” Ze draaide zich om, maakte met haar kop een beweging en de rest van de aktten verdwenen in de struiken. Ze richtte zich nog een keer op Saxon, haar kop was dicht tegen de zijne waardoor Icy haar oren wel erg moest spitsen om de woorden te kunnen verstaan. “Luister scharminkel,” Klonk haar stem zacht, er leek zowel een vriendelijke als waarschuwende ondertoon in te zitten. Niet te vergeten de kilte die er ook nog bij zat. “Ik waarschuw je alleen dat je hier op moet passen, vrienden zijn geen vrienden, ze vermoorden je zo om hoger op te komen, het gaat hier alleen maar om macht.” Icy kon vanaf hier haar gezichtsuitdrukkingen niet goed bepalen, maar ze rilde wel om wat de poes had verteld aan Saxon. Toen draaide ze zich om. “Kom op scharminkels, wegwezen hier.” Bah, nu had Icy zelf niet de kans gekregen om de sluwe kat een lesje te leren. Ze wou haar nog eens de les spellen, maar deed dat maar niet want haar na roepen zou toch tevergeefs zijn. “Nog anderen die hun blijk van afkeuring willen tonen? Dit is het moment waar je vrij bent om te vertrekken, en ook het laatste waar je er vrij vanonder uit zal kunnen komen.” Siste ze kalm, niet dreigend deze keer. Ze liet haar ijzige blauwe ogen over Saxon’s flank glijden, wat zwak van Blacksoul dat ze er zo snel vandoor was gegaan. Saxon zou haar zo afgemaakt kunnen hebben….

It's hiding in the dark, it's teeth are razor sharp
There's no escape for me, it wants my soul, it wants my heart
No one can hear me scream, maybe it's just a dream
Maybe it's inside of me, stop this monster}

Ze zat daar nu al een tijdje aan de kant , luisterend naar de katten in de chaos . Nu scourge dood was , kon de bloodclan misschien uit een vallen . Nee dat was een stom gedacht , ze waren wel slimmer dan dat . Er was één zwarte kattin die het tegen saxon durfde op te neme blijkbaar . Ze bestudeerde elk woord van wat de kattin genaamd ' blacksoul' zei . Ze had deels gelijk , maar aan de andere kant ook weer niet . Ze zette die gedachte even aan de andere kant van haar hoofd , en liep met grote passen naar voor . Eerst lieten de katten van de chaos haar niet door , pas toen mistral ze wegduwde kreeg ze de kans . Zonder eerst respect te tonen naar saxon of Icy ging ze voor de twee katten staan . Ze wierp een blik op Icy , en dan op Saxon . ¨ saxon en Icy ¨ begon ze beheerst . ¨ jullie weten toch dat een clan leiden geen kinderspel is hé ¨ zei ze iets scherper . Ze daagde de twee katten niet uit , ze teste hun geduld en wijsheid . ¨ jullie zullen soms moeilijke beslissingen moeten nemen ¨ zei ze wijs . Ze wou niet de slimme kat uithangen , ze wou weten of deze twee katten wel ervaren genoeg waren . ¨ er zijn hier nog genoeg katten waar ik in zie dat ze dit aan kunnen ¨ zei ze . Ookal was het beslist dat Saxon en Icy de clan gingen vertegn woordigen , ze wou er zeker van zijn dat deze twee de clan geen diepte gaan in trekken . ¨ en vat dit niet op als ruzie zoeken , ik wil er hélemaal zeker van zijn ¨ waren haar laatste woorden .

_{Here's the thing, yeah we started out friends
But this is not a Kelly Clarkson song and not how it ends
Everything I thought about you was lies
Thought that I knew you, but you were disguised
Everything I thought about you was bogus
I speak for the both of us, time to say bye

Cyaanblauw richtte zich in amberkleurige ogen. Saxon wist dat hij nu moest oppassen, een verkeerde indruk en zijn reputatie zou omlaag kelderen. Hij was een Deputy, hij moest zich zo gedragen. Maar er waren andere die hem gewon zwaar op de zenuwen werkte en daar was Blacksoul er één van. Toch hielt de brown tabby kater zich rustig en was zeker niet van plan om haar zo maar aan te vallen. In feite was hij helemaal niet van plan om haar aan te vallen, maar hij wilde meer laten zien dat hij iets had wat menig andere katten binnen deze clan blijkbaar niet meer konden waarderen. Saxon zocht niet naar gevecht, hij won zijn gevechten, maar anders dan de meeste katten. Waar de meeste katten hun klauwen zouden uitslaan, wist Saxon de meeste te kunnen te manipuleren met enkel en alleen woorden.

Save face, and get out of town
Take the car you're driving
And just turn it around
'Cause you're a nutcase
You're freaking me out
I'm sorry that you hate me
'Cause I just wasn't down
Oh

''Het feit is dat jij denkt dat je alles bent, terwijl je jezelf nog niet bewezen hebt, en je nog niet eens weet wat voor hel dit is!'' Rustig keek hij toe, luisterde enkel en alleen maar naar de woorden die ze hem toesnauwde. De kattin richtte zich op en liet hem een litteken over haar oog en borst zien. Hij keek op, met iets van verbazing in zijn gezicht en grijnsde daarna enkel. Ze moest wel wat beters in huis hebben om hem te kunnen over tuigen. Hij keek haar eventjes streng aan en draaide zich ongeveer 45 graden om, waardoor zijn linkerschouder te zien was. "Battle scars? See this?" Zijn eigen ogen gleden naar een diepe kras op zijn schouder die nog amper te zien was onder zijn dikke vacht. Zijn stem daalde naar een fluistertoon. "The last thing my mother did to me, when she looked me in the eye, knowing that her son was going to kill her." Hij grijnsde enkel en deed een stap achteruit. Er waren er niet veel die wisten waar hij vandaan kwam. Die wisten wat hij had gedaan als een jarige kitten. ''Maar natuurlijk ben ik geschrokken van jou net zo vreselijk enge optreden, En natuurlijk durf ik niet te vechten, maar laten we zeggen dat dit een cadeautje is, je aller eerste!'' Saxon deed niets, bleef alleen maar stil staan, toen hij de klauwen van Blacksoul in zijn flank voelde drijven en een scherpe pijn door zijn lichaam schoot. Hij vertrok geen spier en voelde zachtjes het bloed over zijn lichaam stromen. Geweldig.

You're the devil
You're a filthy piece of trash
Gotta brush you off my shoulder
Gonna let you kiss my ass
You're a diablo
You're so damn evil
You're a diablo
Your shit is evil

''Geniet ervan, en als ik je nog een keer zie, weet ik niet of je erg nog een tweede bij krijgt of niet, of dat je direct dood bent!'' Saxon knikte haar enkel toe. Hij nam die uitnodiging maar al te graag in ontvangst. Dit zou nog een leuke strijd worden. Hij was niet bang voor bloed of een slechte vacht en daarvan zou hij Blacksoul overtuigen. That's for sure. De kattin gebaarde haar 'clubje' om te vertrekken, maar zelf kwam ze naar hem toe. ''Luister Scharminkel, Ik waarschuw je alleen dat je hier op moet passen, vrienden zijn geen vrienden, ze vermoorden je zo om hoger op te komen, het gaat hier alleen maar om macht.'' Saxon grijnsde en fluisterde kalm terug. "That's your weakness, your lust for power. See you soon, sweety." Terwijl hij rustig bleef zitten terwijl hij keek hoe Blacksoul met haar groepie tussen de struiken verdwenen. Hij wist niet hoeveel katten het gesprek tussen hem en de poes hadden gehoord, maar het viel toch alleen op hem. Dus de andere hoefde het niet eens te weten. Saxon bracht zijn massieve lichaam weer in beweging, negeerde de irriterende pijn in zijn flank en liep terug in de richting van de muur.

MAre you crazy?
Because you're so out of line
I swear someday you're gonna freak and claw out my eye
(Oh wait, you did)
Oh baby baby
Does she take a piece of lime
For the drink that I'ma buy her
Oh wait, this song isn't mine

Eenmaal terug bij de muur sprong hij erop en nam weer plaats. Hij wilde net wat zeggen toen een witte poes voor zijn neus verscheen. Hij keek haar eventjes droog aan, maar luisterde toch naar wat ze te zeggen had. ¨ saxon en Icy, jullie weten toch dat een clan leiden geen kinderspel is hé. Jullie zullen soms moeilijke beslissingen moeten nemen." Saxon hielt zich in om geen zucht te slaken en met z'n ogen te rollen. Dacht die poes soms dat hij dom was of zo? "Er zijn hier nog genoeg katten waar ik in zie dat ze dit aan kunnen, en vat dit niet op als ruzie zoeken , ik wil er hélemaal zeker van zijn." Hij keek haar rustig aan en knikte. "Well, dank je, I suppose. Maar ik denk dat Icy en ik goed genoeg weten wat ons hier te doen staat," hij reageerde iets wat kribbiger dan voorheen, Blacksoul had hem ontzettend lopen irriteren. Saxon stond op en keek de groep rond. De moordlustige blik in zijn ogen was nog niet volledig verdwenen, maar van binnen was hij weer volledig kalm. "Vele van jullie denken dat ik misschien niet geschikt ben als Deputy," begon hij kalm, zonder zijn stem ook maar iets te verheffen. "Ik hielt me buiten de Clan, buiten de gevechten. Ik heb misschien geen battle scars, ik ben misschien niet zo gehavend als vele van jullie," zijn blik gleed over de katten heen. Hij zou ze laten zien wat hij kon! "Ik ben geen kater die vecht, behalve als het echt noodzakelijk is. Ik vecht met woorden. Ik manipuleer katten en zorg dat ze me vertrouwen. Een kat die vertrouwen in je heeft is een verdoemde kat." Nu moest hij oppassen. Met deze woorden had hij duidelijk gezegd dat hij zelf niet te vertrouwen was. "Vertrouw me, vertrouw me niet. Het boeit me niet aan welke kant je staat. Ik geloof in Icy als leider en ik zal d'r helpen met het leiden van deze Clan. The Elite will rule this forest!" Hij keek de groep rond, heel hard hopend dat hij nu niet zijn eigen dood had ondertekend. Hij keek even naar Icy, wetend dat hij hier niet weg kon komen, en ging weer zitten. Zijn werk hier was gedaan.

Oh, now I really wanna see you get help
I really wanna see you get over yourself
And I do wish you well
But I have to say I'm glad you're gone
Oh, and I'm thinking that you might lose your nerve
The very first time you hear this song
But I did nothing wrong
Except let you stay in my life

Song (c) Simon Curtis}

_{Saxon keek nog even vanaf de plaats waar hij nog steeds stond hoe Blacksoul en haar bende verdween, maar Icy bleef met haar kin hoog in de lucht getild vanaf het muurtje honend naar hem kijken. Toen hij zijn massieve lichaam weer in beweging bracht en terug naar haar toe liep zag ze de wonde op zijn flank wat beter, het was wel een diepe snee en het moest vast wel prikken, maar de kater liet er niet veel van merken dus dacht Icy wel dat het meeviel. Vergeleken met de andere toegetakelde katten hier tenminste, die waren er allen stukken erger aan toe. Eenmaal terug bij de muur sprong hij terug erop en nam zijn plaats naast Icy weer in. Ze merkte dat hij net iets wou zeggen, vlak op het moment dat zij ook iets wou zeggen, maar hij leek eerder geremd te zijn door een witte poes die voor hun neuzen verschenen. De droge blik waarmee Saxon de poes aankeek liet Icy in haar binnenste grijnzen, en wat men ook dacht… Ze vond dat zij een goede keuze had gemaakt. “Saxon en Icy, jullie weten toch dat een clan leiden geen kinderspel is hé.” Icy wou nu al zuchtten, natuurlijk had ze het niet onderschat. Wat was dit voor een poes die voor hen stond, iemand die dacht dat ze kittens waren? Icy liet haar rustig verder mauwen in de hoop dat ze nog wat interessantere dingen te horen kreeg. “Jullie zullen soms moeilijke beslissingen moeten nemen.” Icy kon het niet laten om afkeurend en geïrriteerd met haar tong te gaan klakken. Ze zag er misschien dan wel hoogstaand over zichzelf uit, maar ze wou ook niet alles doorslikken zonder te kauwen. “Er zijn hier nog genoeg katten waar ik in zie dat ze dit aan kunnen, en vat dit niet op als ruzie zoeken, ik wil er hélemaal zeker van zijn.” Saxon knikte naar de sneeuwwitte poes en knikte rustig. Nou, die kon er wel beter mee om gaan dan Icy. Het liefst had ze deze poes even op een botte toon duidelijk gemaakt dat ze geen achterlijke poesiepoes kitten was die alles nog van zijn moeder geleerd moest krijgen, dat ze geen muizenbrein was! Maar dat kon ze zich nu zeker niet meer permitteren, met Blacksoul die zo vervaarlijk bezig was tegenover haar en de donkerbruine tabby die ze tot deputy gekozen had. “Well, dank je, I suppose.” Klonk het uit de deputy zijn mond. “Maar ik denk dat Icy en ik goed genoeg weten wat ons hier te doen staat.” Hij reageerde ook wel wat chagrijnig, wat Icy wel goed kon begrijpen. Zijn humeur was er zeker niet op verbeterd met die botte aanval van Blacksoul op hem. Vervolgens stond de kater op en keek de groep rond. De moordlustige blik in zijn ogen was nog niet volledig verdwenen, alhoewel dat Icy langzamerhand voelde aan de sfeer dat hij was bedaard. “Vele van jullie denken dat ik misschien niet geschikt ben als Deputy,” begon hij kalm, de toon van zijn stem moest hij helemaal niet verheffen. “Ik hield me buiten de Clan, buiten de gevechten. Ik heb misschien geen battle scars, ik ben misschien niet zo gehavend als vele van jullie,” Saxon’s blik gleed opnieuw over de menigte katten. “Ik ben geen kater die vecht, behalve als het echt noodzakelijk is. Ik vecht met woorden. Ik manipuleer katten en zorg dat ze me vertrouwen! Een kat die vertrouwen in je heeft is een verdoemde kat.” Icy’s gezicht en kaaklijn verstrakte. Ze had hem onderschat, hij zette zichzelf nu ook wel in een heel andere positie. Zwaktes maar ook sterktes speelden een hele belangrijke rol in de Elite en het woudleven. “Vertrouw me, vertrouw me niet. Het boeit me niet aan welke kant je staat. Ik geloof in Icy als leider en ik zal d’r helpen met het leiden van deze Clan. The elite will rule this forest!” Hij keek even de groep rond en ging toen weer zitten nadat hij nog een blik op Icy geworpen had, alsof hij wist dat hij zowel foute als goede dingen had gezegd en haar nu smeekte om te helpen. Tenminste, dat dacht Icy toch. Ze gaf hem even een duw en sprak zacht de woorden die ze had willen zeggen voor dat de witte poes hen zo bruut verstoort had. “Wel, wat een prachtige vertoning.” Zei ze honend, doelend op het feit dat hij al zo snel een schrammetje had gekregen en dan nog van een kattin. Ze had met hem gespot op een fluistertoon en ging nu weer luider verder, gericht naar de groep. “Ik heb geen deputy nodig die goed kan vechten.” Siste ze. “Ik wil een deputy die goede beslissingen kan maken, één die weet wat ik het beste doe als ik het zelf niet weet en vooral één die goed weet tot wat een kat capabel is. Hij moet goed met woorden zijn om te beslissen en te vergaderen met mij en met jullie! Ik beslis wanneer hij gaat vechten, zoals hij beslist wanneer jullie gaan vechten! En daarmee beslis ik ook wanneer hij sterft!” Siste ze. Vervolgens stond ze recht en torende ze hoog over iedereen uit. “Vergadering gesloten, verzorg elkaar maar en rust goed uit.” Ze sprong van het muurtje af en ging weer op de plek zitten waar Saxon en Icy ervoor hadden gezeten. Haar blauwe ogen waren gericht op het oude, vervallen schuurtje waar Scourge nog geslapen had voor zijn dood.}

_{Al snel had Saxon zijn blik weer voor zich gericht, de groep bleef rustig, gelukkig maar. Hij had niet de slimste zet gedaan door dit te zeggen, misschien zelfs zijn kansen verspilt. Maar goed. Hij moest er maar mee leven, terugdraaien kon nou eenmaal niet meer. Hij onderdrukte een geeuw en irriteerde zich mateloos aan het geprik van de schram aan zijn flank. Opeens kreeg hij een duw en keek met een scherpe blik opzij. Maar hij kon het niet laten om voorzichtig te glimlachen. “Wel, wat een prachtige vertoning.” hoorde hij Icy miauwen. "Oh, shut up," miauwde hij kalm terug. Ze snapte heus wel dat hij het niet zo bedoelde. Hij kon moeilijk pissig op Icy zijn, hij had het er zelf toe gemaakt.
Saxon verzetten zich eventjes om minder druk te zetten op de spieren waar de kras zat. Anders ging het alleen maar meer bloeden en had hij straks een probleem. Hij boog zich naar voren toe en likte de wond rustig schoon, totdat hij merkte dat zijn leider nog wat wilde zeggen. Hij keek op, op het moment dat Icy begon te spreken. “Ik heb geen deputy nodig die goed kan vechten. Ik wil een deputy die goede beslissingen kan maken, één die weet wat ik het beste doe als ik het zelf niet weet en vooral één die goed weet tot wat een kat capabel is. Hij moet goed met woorden zijn om te beslissen en te vergaderen met mij en met jullie! Ik beslis wanneer hij gaat vechten, zoals hij beslist wanneer jullie gaan vechten! En daarmee beslis ik ook wanneer hij sterft!” Saxon kon geen zucht onderdrukken. En again had ze zijn hachje gered. Damn, hij was die poes nog veel verschuldigd. Nou jah. Het moest maar zo, aangezien hij er niet veel aan kon doen momenteel.
“Vergadering gesloten, verzorg elkaar maar en rust goed uit.” Hij bleef rustig wachten totdat ze van het muurtje was gesprongen en ging daarna achter d'r aan. Hij bleef op enkele voslengtes afstand staan en volgde haar blik die op de oude schuur van Scourge was gericht. Voorzichtig kwam hij dichterbij en bleef naast haar stil staan. "Dat word jouw plek nu, niet waar?" zei hij kalmpjes, terwijl hij in de richting van de schuur knikte.}

_{“Oh, shut up.” Had de kater terug gemauwd. En voorzichtige glimlach had zijn bek gesierd en zijn cyaanblauwe ogen waren op Icy gevestigd. Ze had terug scherp naar voren gekeken als reactie op zijn woorden, gewoon om een schijn te creëren. Hij had vervolgens zijn wond lopen schoonlikken, maar toen hij merkte dat zijn leider iets ging gaan zeggen richtte hij zijn kop op. ‘Ik heb geen deputy nodig die goed kan vechten. Ik wil een deputy die goede beslissingen kan maken, één die weet wat ik het beste doe als ik het zelf niet weet en vooral één die goed weet tot wat een kat capabel is. Hij moet goed met woorden zijn om te beslissen en te vergaderen met mij en met jullie! Ik beslis wanneer hij gaat vechten, zoals hij beslist wanneer jullie gaan vechten! En daarmee beslis ik ook wanneer hij sterft! Vergadering gesloten, verzorgd elkaar maar en rust goed uit.” Had ze gemauwd voor dat ze het muurtje afgesprongen was en afzijdig gaan liggen was. Met die woorden had zij alweer zijn hachje gered, hij was haar nog wat verschuldigd. Hij had als reactie op haar woorden en zucht onderdrukt. Uit haar ooghoeken zag ze hoe hij achter haar aan gelopen was, hij was echter op enkele voslengtes blijven staan toen ze neerlag en naar de oude schuur keek. Voorzichtig naderde hij haar, zonder enige aanval gemunt te hebben op haar. Naast haar bleef hij stil staan, het gras onder zijn poten werd platgedrukt. Het was lichtjes vochtig, maar niet zoals de lichte dauw of vorst bij een koude winterochtend. De koele nieuwblad zon scheen nog zwak aan de horizon, klaar om te zakken en onder te gaan zodat de nacht zijn donkere laken over het woud kon verspreiden. “Dat word jouw plek nu, niet waar?” Klonk zijn stem kalm. Met zijn massieve kop gebaarde hij naar de oude schuur, doormiddel van een lichte knik in die richting. Icy liet een kleine ademstocht tussen haar lippen ontsnappen. De warme lucht steeg als een klein wolkje in de koude op. Ze knikte langzaam. “Ja.” Bevestigde ze aanvullend. Ze drukte zich recht op haar poten en liep met langzame passen richting de schuur. Tergend traag draaide ze zich om en keek de kater in zijn cyaanblauwe ogen aan. Haar ogen stonden dof toen haar verdriet om het overlijden van Scourge weer opborrelde. “Kom, het is tijd dat wij vergaderen.” Zei ze op een zachte toon, want ze wou niet dat iemand anders hen hoorde praten over zulke belangrijke zaken. Ze bleef staan en wachtte tot de forse kater zou toestemmen om met haar mee te gaan naar de stuur. Hij zou zo echter toch wel snappen dat ze niet echt wou gaan vergaderen, ze was gewoon bang om alleen te zijn in de plek die altijd van Scourge was geweest. Enkel Scourge had daar gelegen, geen enkele kat was daar ooit binnen gegaan. Icy wist niet zeker of zijn deputy daar zelfs ooit binnen gegaan was. Ze was razend nerveus om de plaats van binnen te zien. Wat er schuil ging zouden Icy en Saxon nu als enige te weten komen.

Saxon en Icy = Topic uit
De rest kan gewoon verder gaan met nog naspeculeren enzo eventueel!}

Met haar groene ogen keek de poes nog steeds vooruit, zonder echt te kunnen beseffen wat er nou was gebeurd. Ze schudde een paar keer haar zwarte kop heen en weer maar ze bleef hem zien, daar dood liggend op de grond. Ze kon het niet echt aanzien haar voormalige leider daar zo te zien liggen. Ze zag hoe Icy, de grijze poes met de blauwe ogen, het woord nam, ze luisterde zonder eigenlijk echt de informatie in zich op te slaan, maar wat ze wel wist was dat Icy nu hun nieuwe leider was en dat Saxon hun nieuwe deputy was. Ze had er wel vrede mee, ze vond Icy wel de geschikte poes om Scourge op te volgen. Ze keek de grijze poes met de blauwe ogen even na toen die wegging samen met Saxon en keek naar de andere katten, de meeste zaten er ook bij alsof ze niet helemaal begrepen wat er was gebeurt. Langzaam kwam Darkshadow overeind, ze had nu op dit moment even niks op deze plek te zoeken. De zwarte poes met de groene ogen ging er vandoor, het bos in, even weg van al die drukte die daar was. Ze wou gewoon even alleen zijn, zonder de rest.

hij is een beetje flut, weet ik maar hij moest even snel gebeuren.