Ending of a day

Onderwerp: Ending of a day do 24 mei 2012 - 19:27

LIGHTNINGRUSH

FIGHTING WITHOUT HOPE IS NO WAY TO LIVE, IT'S JUST A WAY TO DIE..
Lightningrush baande zich een weg uit het kamp. Veel te druk in de vroege avond, wanneer alle warriors hun comeback maakten na een lange dag van jacht en patrouilles. Alsof dat nog niet het ergste was, zag ze Lilythorn steeds minder nu. Het leek wel of haar zuster elk moment aangreep om het kamp uit te glippen, uit haar bereik, uit haar zorg. Het liet Lightning achter met een leeg gevoel. Het nam een deel van haar doel weg, haar grootste taak, zorgen voor Lily. Hoewel het haar ergens ook wel te binnen schoot dat haar zus ook ouder werd, was ze nog niet klaar om zomaar op te houden met haar zorgzame taken. Het was ergens best beangstigend om te bedenken dat het waarschijnlijk niet altijd zo kon zijn. Beangstigend? Get yourself together! De poes schudde haar kop en liep door.
Light zuchtte even toen ze bij sunningrocks aankwam. De zon scheen nog en de zachte stralen waren aangenaam warm. Ze nam plaats op de rotsen en genoot van het laatste zonlicht van de dag. Hoewel het nog wel eventjes zou duren voor het licht achter de boomtoppen zou verdwijnen, was het duidelijk dat de dag ten einde was gekomen. Om haar heen leek de wereld tot rust te komen. Rust, die er niet altijd was, gezien de strijdlustige karakters van de Clans. Zo vaak nog waren er in de nacht geluiden van gevechten te horen. Het maakte haar niet zo veel uit, ze hield ervan om haar gedachten te lozen tijdens een stevig gevecht. Het hielp haar focussen op dingen die niet met emoties te maken hadden. Goed was ze er ook in, zowel de emoties weghouden als vechten. ThunderClan katten dachten niet lichtelijk na voor er iets uit kwam. Verkeerde stap en je kreeg een klap. Zo ging dat bij Lightning.
(For Hopepaw)

THUNDERCLAN // WARRIOR // HEALTHY

Onderwerp: Re: Ending of a day vr 25 mei 2012 - 23:23

Met zijn groene ogen op de grond gericht vervolgde hij zijn dagelijkse rondde. Een diepe zucht verliet zijn bek, terwijl hij zijn ogen kort op de hemel richtte. Waarom moest nou juist degene die hij het liefst bij zich had sterven? Waarom was Starclan zo tegen hem? Hij keek niet lang hierna weg van de hemel, en richtte zijn blik vooruit, zonder ook maar een keer weg te kijken, of te knipperen. Het zou enkel tranen opwekken. Tranen die ieder moment uit zijn ogen konden stromen. Hij voelde zichzelf gebroken zonder zijn moeder, zonder iemand die werkelijk om hem gaf. Tegen haar kon hij praten, zijn hart luchten. Niemand was zoals haar. Hij had geen band met andere katten uit de clan, dus hij was hulpeloos. Geheel hulpeloos. Stil betrad hij de Sunrocks. De plek waar normaal enkele slangen rond krioelden. Hij vond ze maar vies, zo glibberig, en soms zelfs eng. Het was dan ook geen wonder dat hier veel katten stierven. Zonder ook maar even om zich heen te kijken, of zijn even af te vragen of er iemand in de buurt was ging hij op de warme rotsen liggen. Nee, hij wou rustig even alleen zijn. Hij legde zijn hoofd op zijn voorpoten en sloot zijn ogen, om de tranen te bedwingen. Straks kwam er iemand, en dan zouden ze hem uitlachen, dit wou hij niet.

[Als ik hem verkeerd speel, Just tell me.]

Onderwerp: Re: Ending of a day vr 25 mei 2012 - 23:36

LIGHTNINGRUSH

FIGHTING WITHOUT HOPE IS NO WAY TO LIVE, IT'S JUST A WAY TO DIE..
Lightningrush had haar ogen deels gesloten en luisterde naar het zachte ritselen van de bladeren in de zachte bries. Ergens had ze geen zin om terug te gaan naar het kamp wanneer de zon achter de bomen zou verdwijnen. In die volle warriors den liggen, nee, dan bleef ze liever hier. Ooit was het anders. Best vreemd eigenlijk, hoe ze van haar oude zelf naar deze staat was gegaan. Lightning was echter al veel te ver om spijt te hebben. Ze vond de manier waarop het nu ging prima. Ook al zouden haar ouders nooit meer terug komen, zij was er, Lily was veilig zolang zij sterk was. Dus zoals altijd bleven die emoties binnen, was ze sterk voor haar zus, zodat deze zich kon vasthouden aan haar wanneer dit nodig was.
Bij het horen van zachte pootstappen opende Light haar lichtblauwe ogen en keek naar beneden. Aan één kant van sunningrocks kwam een klein en jong gedaante aangelopen. De kleine kater legde zich neer op de rotsen en leek haar niet opgemerkt te hebben. Zijn houding straalde verdriet uit. Zwak, Light kon zich er niet van weerhouden om het woordje door haar hoofd te laten razen. Ergens wilde ze niets met hem te maken hebben, maar hij verstoorde haar rust alleen al met zijn aanwezigheid. Een klein geluidje ontsnapte haar mond, iets waarin de irritatie enigszins te horen viel. Gejank was wel het laatste waar ze op dit moment op zat te wachten. Zeker nu ze had overwogen om hier de nacht door te brengen.
(you're doing fine ^^ werd hyper toen k zag dat je had gereageerd)

THUNDERCLAN // WARRIOR // HEALTHY

Onderwerp: Re: Ending of a day vr 25 mei 2012 - 23:56

Zijn ademhaling ging van rustig naar snel, wat betekende dat hij het erg moeilijk vond om zijn tranen in te houden. Hij veegde met zijn poot kort over zijn gezicht. Een licht geërgerd gesnuif maakte hem meteen stil. Wie, wie was daar? Hij opende een oog, dan duidelijk vol zat met tranen die hij probeerde binnen te houden. De tranen drongen zich naar buiten, en gleden een voor een over zijn wang heen. Hij veegde nogmaals met zijn poot, snikte kort en sloot toen weer zijn ogen. Nee, hij wou niet huilen. Hij wou zien wie het was, en met al die tranen in zijn ogen kon hij niet naar diegene kijken. Hij opende zijn ogen weer, probeerde zijn emoties binnen te houden en hief zijn hoofd zodanig op dat hij de andere kat kon zien. Het was een poes, waarschijnlijk in de 13 manen oud, en duidelijk een warrior. Hij herkende haar als Lightningrush. Dat was ook het enige wat hij van haar wist, haar naam. Meer wist hij niet, hij had eigenlijk niet veel gesproken met andere katten. Enkel zijn moeder, daar was hij heel close mee. Zijn moeder.. De tranen zwelden weer op, Niet veel later dropen ze zelfs uit zijn ogen. Hij keek weg van de poes, niets zeggend, terwijl hij stil bleef liggen en het huilen probeerde te stoppen. Wetend hoe moeilijk dat was.

[Meh..Lijkt net op wat me vandaag was gebeurd, ruzie gehad met mijn moeder, word de frustratie me te groot op school begin ik te huilen ;-; It just couldn't stop..]

Onderwerp: Re: Ending of a day za 26 mei 2012 - 0:10

Lightningrush schreef:: LIGHTNINGRUSH
FIGHTING WITHOUT HOPE IS NO WAY TO LIVE, IT'S JUST A WAY TO DIE..
Na het geluid dat ze gemaakt had, duurde het niet lang voor de jonge kater opkeek naar haar. Zijn ogen waren vochtig en ze zag aan hem dat de tranen hem bijna over de wangen liepen. Heel even was het stil, waarna ze de druppels over zijn vacht zag rollen. Ietwat geërgerd rolde ze met haar lichtblauwe ogen, om deze daarna weer strak op hem te richten. De kater had alweer weggekeken. Eerlijk gezegd kende ze hem niet, zelfs niet van gezicht. De andere katten in de Clan boeide haar gewoon te weinig om elk bij hun naam te kunnen noemen. Nee, dat was zeer zeker niet haar sterkste punt. Nu lag hij daar te huilen op een plaats die ze als rustige plek had gezien. Fijn. Hoewel hij waarschijnlijk niet terug wilde naar het kamp, met ogen die zo vol stonden, had ze de neiging om hem terug te sturen. Het licht werd al steeds minder fel, terwijl de zon langzaam achter de boomtoppen verdween. Zo laat op de avond was geen tijd voor een apprentice als hij om rond te hangen in het territorium. Met een strakke uitdrukking kwam ze overeind en sprong met grote, lenige sprongen naar beneden om vlak bij hem te landen. 'Het is tijd voor apprentices om naar het kamp te gaan' beet ze hem toe. Het moest duidelijk genoeg zijn dat het al laat was en dat hij hier niet hoorde op dit tijdstip. Het meeste ging het haar toch om haar eigen rust, hoewel ze zich ergens wel afvroeg waarom ze ook maar probeerde om hem terug naar het kamp te krijgen.
[Aww ik ken dat heel goed..]
THUNDERCLAN // WARRIOR // HEALTHY

Onderwerp: Re: Ending of a day zo 27 mei 2012 - 20:54

Hij had zijn groene ogen van de poes weggedraaid. Het was duidelijk dat ze hem niet hier wou hebben, en dat herkende hij wel. Vele katten mochten hem niet, althans, zo zag hij het. Het was moeilijk voor hem om zich goed in zijn vel te voelen binnen de clan. Hij had het geprobeerd, dat vrienden maken, maar het was gewoon niet zo simpel voor een kat zoals hem. Plots landde de warrior dicht bij hem neer, hij keek meteen op van haar snelle reactie. Wat wou ze? 'Het is tijd voor apprentices om naar het kamp te gaan' Beet ze hem toe. Hij sloeg zijn ogen weg, en slaakte een diepe zucht. "M-maar.." Sprak hij haar tegen, waarna hij zijn ogen weer op de poes richtte. "Kan ik niet hier blijven?" Vroeg hij. "I-ik..wil niet terug." Alweer begonnen zijn ogen vochtig te worden. Het kamp herinnerde hem aan zijn moeder, de tijden die hij voor haar dood had. Hij knipperde kort met zijn ogen, waardoor enkele tranen over zijn wang heen rolden. "Astublieft, het kamp herinnert me alleen maar aan mijn moeder." Hij keek de warrior bijna smekend aan, nee, hij wou niet terug. Konden ze hem niet een keer alleen laten?

Onderwerp: Re: Ending of a day ma 28 mei 2012 - 20:54

LIGHTNINGRUSH

FIGHTING WITHOUT HOPE IS NO WAY TO LIVE, IT'S JUST A WAY TO DIE..
De jonge kater begon haar al tegen te spreken. Na enkele woorden werden zijn ogen weer vochtig, iets dat Lightning enkel meer irriteerde. Konden sommige katten hun emoties dan niet een beetje voor zichzelf houden? Enkelen moesten echt alles op tafel gooien. Zij was een complete tegenstelling van hem. Zoals hij daar nu lag, zo had ze nooit gezeten. Er was immers geen tijd geweest voor verdriet en rouw. Ze moest sterk zijn voor haar zusje Lily en dat was nog steeds haar taak. Hij vertelde haar dat het kamp hem aan zijn moeder deed denken en dat hij niet terug wilde. Light schudde haar hoofd en keek hem doordringend aan met haar lichtblauwe ogen. 'Apprentices horen in het kamp als de zon onder gaat. Ik ga hier niet over onderhandelen. Daarbij, heb ik geen zin om te gaan lopen babysitten, omdat jij niet naar het kamp wilt' sprak ze hem toe op strenge toon. Haar stem klonk rustig, kalm, maar scherp. Light kon heel rustig spreken en zelfs zachtjes om iemand gerust te stellen, maar haar gebruikelijke toon was de ene die geen emoties doorliet. Niet dat ze veel sprak of ervan hield om veel te praten. Sociaal was ze ook niet, maar problemen had ze hier niet mee. Een grote groep katten die altijd rond je heen hingen, zoals sommige hier in de Clan hadden, leek haar enkel vreselijk irritant. Vriendschap was oke, zolang het maar niet uit de hand liep en je mee werd gesleurd naar allemaal anderen. Lily nam haar nog wel eens mee met groepen. Alsof haar zus niet wist dat ze zich dan vreselijk ongemakkelijk voelde, vooral als opeens iedereen tegen haar begon te praten. Ze schudde de gedachten weg en focuste zich weer op de apprentice voor haar.

THUNDERCLAN // WARRIOR // HEALTHY

Onderwerp: Re: Ending of a day zo 3 jun 2012 - 18:12

Met zijn groene ogen keek hij de poes vragend aan. Hij wou hier heel graag blijven, en niet terug gaan naar al die katten die hem raar aankeken als hij begon te huilen. 'Apprentices horen in het kamp als de zon onder gaat. Ik ga hier niet over onderhandelen. Daarbij, heb ik geen zin om te gaan lopen babysitten, omdat jij niet naar het kamp wilt' Hij boog zijn hoofd toen ze sprak. Ja, natuurlijk. Weer een kat die geen medelijden aan hem toonde. "S-sorry dan." Sprak hij uit, waarna hij opstond en met gebogen hoofd richting het kamp begon te lopen. Kort slaakte hij een diepe zucht, en vanuit zijn ooghoek keek hij nog even naar de poes, waarna hij de struiken in liep en zich klaar maakte om weer terug naar dat vreselijke kamp te lopen.

Laaat .. Sorry

Onderwerp: Re: Ending of a day