No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten]

Tailstorm
Where is he?
Where is my love?
He is gone...
Know you where he is?

Met lichte stappen trippelde Tailstorm richting de waterval, ze hoorde het water al stromen vanaf de plaats waar ze liep. Ze had die dag al vaak buikpijn gehad, en ze was een stuk dikker. Vreemd genoeg hadden sommige clanleden het niet opgemerkt, maar ze was ook vaak weg van het kamp. Na een tijdje gelopen te hebben schoot er een helse pijn door haar buik. Kreunend liet ze zichzelf op de harde bosgrond zakken. Opnieuw schoot er een pijnscheut door haar buik, kwamen haar kittens eraan? Waar was de Medicine cat? Tailstorm kneep haar ogen dicht en kreunde opnieuw, snakkend naar adem sperde ze haar ogen wijd open van paniek. "Spotlight..." Zei haar zachte stem. Altijd gebruikte ze een zachte stem, en zachte begroetingen. "Spotlight." Miauwde ze opnieuw. "Waar ben je, lieve, lieve, lieve Spotlight?" Miauwde ze. De pijnscheuten kwamen weer terug en opnieuw kneep ze haar ogen dicht, ze begon weer te kreunen.

Eerst Spotlight, en daarna de kittens en daarna de andere RC katten...

De gevlekte kater dwarrelde maar wat rond door het bos. In zijn hoofd dwaalden gedachtes over Tailstorm. Ze was nu al een hele tijd zwanger maar wist het goed verborgen te houden. Wanneer zou ze bevallen? Morgen? Vandaag? Hij had geen idee, hij had haar dan ook de laatste tijd amper gezien want ze was vaak het kamp uit. Jammer maar hij begreep het goed, anders kon ze natuurlijk nooit de kittens verborgen houden aan diegene die het niet hoefden te weten. Gelukkig wist hij het wel, ze had het hem persoonlijk en eerlijk verteld en hij was toen immens blij geweest. Nu was hij dat nog steeds. Ergens hoopte hij ook dat de kleine wezentjes hem van Scratch weg zouden houden. En dat hij nou eindelijk echt met Tailstorm kon gaan. Nu hij toch aan haar dacht... Misschien kon hij wel even kijken waar ze uithing. Zij wist vast hoelang ze nog had voordat ze zou bevallen. Hij snoof, maar rook niets. Dus zette hij koers naar de watervallen. Gewoon, omdat ze daar vaak was en omdat het daar ooit allemaal begonnen was. Om de zoveel tijd stopte hij even om te ruiken of ze in de buurt was en hoe dichter hij bij de waterval kwam hoe sterker haar geur werd. Daarom begon hij te draven om haar maar snel te zien. Opeens rook hij nog een geur, angst? Pijn? Angst maakte zijn hart opeens ijskoud en hij rende zo hard hij kon naar zijn geliefde. "Spotlight." hoorde hij haar zachtjes roepen. En even later "Waar ben je, lieve, lieve, lieve Spotlight?" Hij rende naar haar toe, zag haar liggen en ging naast haar liggen. " Hier ben ik, lieve, lieve Tailstorm.. Wat kan ik doen? Wat is er aan de hand?" Hij stond op en begon te ijsberen terwijl hij haar hoorde kreunen. "Kan je lopen? Moet ik je meetillen? Moet ik hulp halen? Tailstorm! Wat moet ik doen?!" Hij klonk wanhopig, vol paniek vol met angst. Wat als het verkeerd ging? Wat als alles te laat was en ze hier stierf? Paniek maakte hem meester en hij kon niet meer helder denken. Alleen nog ijsberen. Heen... en weer...heen... en weer... even kijken naar Tailstorm en weer heen...en weer... eindeloos door. Hij moest helpen, maar hoe?

Spotlight
Good night, my love, the tired old moon is descending.
Good night, my love, my moment with you is now ending.
It was so heavenly, holding you close to me.
It will be heavenly to hold you again in a dream.
The stars above have promised to meet us tomorrow.
Till then, my love, how dreary the new day will seem.
No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten] Tumblr12

No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten] Tumblr12

Tailstorm
Then from on high, somewhere in the distance There's a voice that calls,
"Remember who you are... if you lose yourself,
Your courage soon will follow,
So be strong tonight... remember who you are"

Tailstorm zag hoe Spotlight paniekerig naar haar toe kwam rennen. " Hier ben ik, lieve, lieve Tailstorm.. Wat kan ik doen? Wat is er aan de hand?" Vroeg hij. Tailstorm kreunde weer waardoor ze niks kon zeggen. "Kan je lopen? Moet ik je meetillen? Moet ik hulp halen? Tailstorm! Wat moet ik doen?!" Vroeg hij opnieuw. De pijn dreef even weg. Haar ogen werden zacht, een prachtige glinstering kwam in haar ogen. "Ze komen." Zei ze met een zachte snorrende stem. Ze kneep haar ogen weer dicht bij een volgende pijnscheut.

Kort, maar het moest vlug...

Hij hoorde haar kreunen maar daarna leek haar pijn opeens even verdwenen en ze zei tegen hem "Ze komen." Het duurde even tot het in hem door drong dat het over de kittens ging. Meteen was een groot deel van de paniek weg. " Kom je moet naar de Nursery... Hier kan je toch niet bevallen?" Hij probeerde te bedenken hoe ze naar de Nursery kon komen. Zou tillen lukken? Maar ze is even groot als hij! En ze is dik door de kittens, dat zou hij waarschijnlijk nooit kunnen redden. Hij dacht na en begon automatisch weer te ijsberen. " Hoelang nog? Kan ik nog hulp halen?" Hij maakte zich klaar om een eind snel te gaan rennen. Anderen te roepen zodat ze naar het kamp getild kon worden. Maar alleen Tailstorm weet hoelang ze nog heeft voordat het begint. Ze komen, Ze komen! schreeuwde er in zijn hoofd. Hij stopte en keek hoopvol naar Tailstorm. Hopend dat zij het antwoord wist en kon uitbrengen.

Spotlight
Good night, my love, the tired old moon is descending.
Good night, my love, my moment with you is now ending.
It was so heavenly, holding you close to me.
It will be heavenly to hold you again in a dream.
The stars above have promised to meet us tomorrow.
Till then, my love, how dreary the new day will seem.
No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten] Tumblr12

Tailstorm
Then from on high, somewhere in the distance There's a voice that calls,
"Remember who you are... if you lose yourself,
Your courage soon will follow,
So be strong tonight... remember who you are"

Spotlight leek een beetje te kalmeren, dat maakte haar ook een stuk vrolijker. " Kom je moet naar de Nursery... Hier kan je toch niet bevallen?" Zei Spotlight. Tailstorm schudde haar kop. " Hoelang nog? Kan ik nog hulp halen?" Tailstorm keek hem met zachte ogen aan. "Er is geen tijd meer om mij naar de Nursery te krijgen, je kunt hulp gaan halen, maar ik denk dat het niet nodig is." Miauwde ze, ze was bijzonder kalm. Een enorme pijnscheut schoot door haar buik. Na een tijdje was haar eerste jong ter wereld gebracht. Ze duwde het naar haar buik waar het kon drinken. Al snel kwam het tweede pluizenbolletje die ze ook naar haar buik duwde. Bij het derde jong dacht ze dat het voorbij was, maar opnieuw schoten de pijnscheuten door haar buik. Kwamen er nog meer? Al snel had ze haar vierde jong op de wereld gezet, en algauw volgde de vijfde en het zesde. Allemaal had ze ze naar haar buik geduwd, en nu was het helemaal stil. "We hebben zes jongen, Spotlight. Ik heb zes jongen van jou op de wereld gezet." Besefte ze na een lange tijd stilte. De namen zouden ze beide gaan bedenken, nu konden ze het geluk vieren dat ze zes kittens hadden en dat zij het had overleefd.

Nu zijn de kittens en Scratch vrij om te reageren.

De warmte werd uit Violetkit gezogen. "Waar is alle warmte? dacht ze. Violetkit was een mooie lapjespoes, die beeldschoon was, ookal was ze nu maar 1 minuut op de wereld. Ze voelde een koude windvlaag, ze wou haar ogen opendoen, om te zien wat er aan de hand was, maar dat lukte niet. Violetkit piepte. "Waar ben ik?" Dacht ze. Met moeite bewoog ze een kroop voor zich uit, ze voelde iets warms en zacht tegen haar aan. Wat lekker warm zeg! Dacht Violetkit. Wat heb ik eigenlijk een dorst zeg! Dacht ze. Violetkit rook zoete melk, ze kroop tegen de warme, zachte buik aan en rook het zoete melk sterker, ze zocht waar de geur vandaan kwam en vond verborgen door de warme vacht van haar moeder een tepel, ze pakte het vast en zoog eraan, het was lekkere warme melk. Toen ze genoeg had stopte ze met drinken. Wat ben ik moe zeg! Dacht ze. Ze kroop nog dichter tegen haar moeder aan en viel snel in slaap.

[sorry beetje raar, ik heb nog nooit een kit gespeeld die net geboren werd)

"Er is geen tijd meer om mij naar de Nursery te krijgen, je kunt hulp gaan halen, maar ik denk dat het niet nodig is." klonk er. Ze klonk extreem kalm. Toch kon hij niet stoppen met ijsberen... Hij besloot maar te blijven, als er iets mis zou gaan kon hij waarschijnlijk sneller rennen dan normaal en zou ze het wel redden. Hij ging zo rustig als hij kon blijven naast haar zitten en begon haar kopje te likken. " Het komt goed... Het komt allemaal goed" zei hij toen hij haar zag beven en rillen van een pijnscheut. Toen gebeurde het, het zag er vreemd en een beetje eng uit maar toch werd hij vervult van trots. Het eerste kittentje was er, nog nat, klein en hulpeloos. Hij zag meteen dat de kitten grotendeels wit was met kleine vlekjes. Hij zag hoe ze door zijn moeder naar de buik werd geduwd en hoe het daar begon te drinken. Hij was zo geboeid door het wezentje dat hij niet eens doorhad dat er al een tweede was gekomen. Hij merkte het pas op toen het ook naar de buik geduwd werd. Hierna keek hij geboeid naar de derde. Even leek het over, blijkbaar dacht Tailstorm dat ook want ze keek opgelucht maar opeens niet meer. Toen werd het 4e wezentje geboren. Vol van trots zag hij ook hier de stippen. Hij hoorde de waterval en bedacht dat dit een prachtige plek was om geboren te worden: Hier had hij Tailstorm gevonden en was hij verliefd geworden. Hij bedacht zich het grapje wat hij toen gemaakt had: " Nee, ik wil niet met je want dan worden de kittens veel te voorspelbaar" had hij gelachen en daarna hadden ze heerlijk in het water gespeeld. Het leek zo lang geleden... Hij zuchtte even van genot en keek weer naar ze kittens. Hij schrok even toen hij zag dat het er opeens alweer 6 waren geworden. Hij bekeek ze stuk voor stuk en bedacht al een paar ideeen voor namen. Hij wou origineel zijn en niet met een saai Spot komen want dat zag iedereen wel. Zijn oude opmerking was niet waar geweest. Ze waren stuk voor stuk anders, maar wel mooi. " Ze hebben jouw Schoonheid, Tailstorm" Zei hij zacht terwijl hij haar zacht likte. " Kan je hier alleen blijven? Dan haal ik hulp om ze naar het kamp te kunnen brengen... Daarna kunnen we ze namen geven"

Silverkit was tot leven gewekt. Eventjes lag ze voor een tijdje stilletjes in het gras, waarna ze heel zachtjes eventjes begon te piepen. De warmte om haar heen was verdwenen, haar oogjes gingen maar niet open. Alles was zwart. Langzaam aan begon ze haar pootjes een beetje te bewegen. Ze was een bijna gehele witte kitten, met een paar zwart rood/bruine vlekken op haar kleine hoofdje. Ze voelde een klein duwtje, richting de warme buik van haar moeder. Ze kroop verder naar de warmte toe en voelde andere warmte van andere kittens, die haar broers en zusjes werden. Af en toe piepte ze nog eens. Ze voelde de warme buik van haar moeder, waar ze haar kleine hoofdje tegen aandrukte. Ze wist niet waar ze was, maar ze had nu tenminste warmte! Ze rook zoete melk, het rook erg lekker. Dus ging ze op zoek, met haar kleine mondje begon ze te zuigen aan één van de tepels van haar moeder. Gelijk begon ze te stoppen met piepen, nu haar honger was gestild. Ze bleef door zuigen tot ze helemaal genoeg had, waarna ze los liet en ging liggen tegen haar moeder aan, voor de warmte.

Tailstorm
Then from on high, somewhere in the distance There's a voice that calls,
"Remember who you are... if you lose yourself,
Your courage soon will follow,
So be strong tonight... remember who you are"

Spotlight keek met een trotse blik naar hun kittens, Tailstorm had ze nog niet goed bekeken. Rustig kwam ze op adem en keek naar Spotlight die duidelijk onder de indruk was, de trots bleef in zijn ogen gloeien. " Ze hebben jouw Schoonheid, Tailstorm" Zei hij zacht.. " Kan je hier alleen blijven? Dan haal ik hulp om ze naar het kamp te kunnen brengen... Daarna kunnen we ze namen geven" Tailstorm knikte zacht en keek voor het eerst naar hun kittens. Trots gloeide op in haar ogen, haar ogen stonden zacht en trots, ze had zes prachtige kittens op de wereld gezet.

Flutje

Hij zag haar kort knikken en hij likte haar nog 1 keer. " Pas goed op ze, ik ben terug voor je het weet" fluisterde hij. Toen rende hij weg richting het kamp. Hij keek nog 1 keer om of hij echt weg kon gaan en rende toen weg. Sneller dan ooit rende hij. Zijn gedachten bij Tailstorm en hun kleintjes. Terwijl hij rende bedacht hij namen... Hij herinnerde 1tje die bijna helemaal wit geweest was. Zo wit dat het in het water vast als zilver leek. Silverkit.. Dat klonk best mooi... Hij besloot het te onthouden voor Tailstorm. Toen opeens was hij er. Hij draafde het kamp binnen en riep daar zo hard hij kon " Tailstorm heeft kittens! Wie kan helpen om ze hier te brengen? Kom dan naar de waterval!" Hij vertrouwde erop dat ze wel zouden komen en hij draaide zich weer om. Toen begon zijn terug reis. Opeens dacht hij aan Violinpaw een andere apprentice die hij ooit had ontmoet. Violin... Violet... Violetkit? Het klonk best mooi... Misschien iets voor de eerstgeboren kitten? Of juist een ander? Die moest hij ook onthouden en.. Euhm... Moon.. Nee Silverkit. Daar hoorde hij het ruisende water alweer. Hij rende nog sneller het allerlaatste stukje en zag tot zijn opluchting dat Tailstorm er nog gezond en wel lag. Meteen keek hij of alle kittens er wel waren. Toen ging hij uitgeput en hijgend zitten terwijl hij hijgend wist uit te brengen " z....ze....ko...men..." Hopelijk begreep ze die boodschap want in meer gepraat was hij nu niet in staat. Toen hij eenmaal weer een beetje op adem was zei hij meteen de namen die hij had bedacht.. " Onderweg.. Die witte kitten.. die zo weinig vlekjes heeft... Die moet wel zilver lijken... snachts en in het water... wat dacht je van... Silverkit? En wat vind je van Violin... nee... Violetkit? Ik bedacht hem zomaar.. hij.. klinkt zo mooi..." Gelukkig was het hijgen nu wel minder maar het bleef storen in zijn zin. Hij ging liggen en keek naar het bos. Wachtend op de hulp die komen zou.

Nu open voor iedereen (?)

Leopardclaw keek geschrokken op toen Spotlight hijgend aankwam en riep: " Tailstorm heeft kittens! Wie kan helpen om ze hier te brengen? Kom dan naar de waterval!" Hij zag dat hij weer wegrende. Leopardclaw was net klaar met het eten van zijn muis en stond toen op. Hij rende achter Spotlight aan en rende zo hard hij kon richting zijn kant. Toen hij bij Spotlight kwam zij hij: "Rustig het komt goed! En je bent nu ook is papa! Ik ga even naar Tailstorm!" Leopardclaw stond op en begon te spinnen dat er nu weer van die lieve kittens zijn. Hij rende richting de waterval en zag Tailstorm. Hij keek een beetje naar de kittens maar dat duurde niet lang. Hij ging voor Tailstorm zitten en vroeg toen: 'Gaat het goed? Zijn ze gezond? Ben je oke?" Hij wilde alles van de vragen aan de moederkat maar hij kon dat nu niet gaan doen. Leopardclaw keek naar Tailstorm en wachten af of ze iets zij of Spotlight kwam

{Flutje}

De jonge apprentice lag rustig te slapen in haar den. Hier en daar trapte ze met een achter pootje om dat ze droomde. "Ik rende door het bos. Mijn gele ogen gleden over de bosjes. En toen sprong er een zwarte kater uit de bosjes. Hij was Thunderclan. Mijn klauwen gingen recht op zijn kop af. En een van zijn ogen werd geraakt. Hij krijste en sloeg mij terug. Mijn borst werd open gehaald door zijn massieve klauwen. En door de woedde die door me heen begon te razen klauwde ik zijn keel open. De kater viel op de grond en begon te stuip trekken. 'I've ended your life! Now I am the Queen of the woods!' grauwde ze zo hard dat katten haar kant op kwamen en hun kop bogen. Wildpaw(met zijn toekomstige warrior naam) kwam naast me staan. 'Lightfire, dat heb je goed gedaan,' mauwde hij. En samen heersten we over het woud." Lightpaw opende haar ogen toen ze een hysterisch gekrijs hoorde. " Tailstorm heeft kittens! Wie kan helpen om ze hier te brengen? Kom dan naar de waterval!" En toen hoorde ze twee maal poot stappen het kamp uit rennen. Lightpaw nam niet de moeite om zich te wassen. Na een lange poos rijden zag ze een poes, en twee katers zitten. Tailstorm, Spotlight, en Leopardclaw. Voor de rest een hoop nieuwkomers. 'Oh, god, wat een mooie kittens,' snorde het jonge poesje. 'Zou ik helpen?' Stelde ze voor.

Tailstorm
Then from on high, somewhere in the distance There's a voice that calls,
"Remember who you are... if you lose yourself,
Your courage soon will follow,
So be strong tonight... remember who you are"

Tailstorm zag hoe Spotlight wegrende, ze keek weer naar hun kittens en begon er eentje te wassen. Al snel was Spotlight terug, duidelijk had hij hard gerend. " z....ze....ko...men..." Hijgde hij. " Onderweg.. Die witte kitten.. die zo weinig vlekjes heeft... Die moet wel zilver lijken... snachts en in het water... wat dacht je van... Silverkit? En wat vind je van Violin... nee... Violetkit? Ik bedacht hem zomaar.. hij.. klinkt zo mooi..." Zei hij toen hij wat bekomen was. Ze keek met stralende ogen op. "Geweldig!" Snorde ze terwijl ze Silverkit en Violetkit begon te wassen. Uiteindelijk kwam Leopardclaw uit de struiken en kwam bij haar zitten. 'Gaat het goed? Zijn ze gezond? Ben je oke?' Vroeg hij. Tailstorm knikte met stralende ogen. "Het zijn prachtige kittens." Zei ze stralend. Ze wees met haar staart naar Spotlight, omdat hij deel uitmaakte van deze prachtige kittens. Daarna kwam Lightpaw, een jonge, maar leergierige apprentice. 'Oh, god, wat een mooie kittens,' Snorde het poesje. Tailstorm knikte stralend en likte de twee kittens. "Dit is Silverkit," Zei ze terwijl ze Silverkit een lik gaf. "En dit is Violetkit," Miauwde ze verder. "Voor de andere hebben we nog geen naam." Ze keek met een gezicht vol geluk naar Lightpaw, Leopardclaw en Spotlight. Ze herinnerde zich nog goed dat Leopardclaw had gezegd dat zij de prachtigste poes uit de clan was. 'Zou ik helpen?' Vroeg Lightpaw. Tailstorm stond op en pakte twee kittens op en knikte. Het waren zes prachtige kittens, hun kleine wondertjes. Ze keek naar de kittens die ze vast had, Silverkit en Violetkit.

Hij hoorde amper de enthousiaste kreten van zijn achtervolgers. Hij was weer betoverd door de mooie kittens. Uiteindelijk merkte hij het pas weer toen Tailstorm zei: "Dit is Silverkit," Zei ze terwijl ze Silverkit een lik gaf. "En dit is Violetkit," Spotlight werd vervuld door trots omdat het ook een beetje zijn kittens waren. Breed glimlachend keek hij even naar Tailstorm en hij verdronk in haar mooie ogen. Toen hoorde hij Lightpaw zeggen 'Zou ik helpen?' Hij wou antwoorden maar Tailstorm was hem al weer voor. Daarna zag hij hoe Tailstorm 2 kittens oppakte. Hijzelf Pakte Silverkit. Het leek een mooi en trots beestje en hij zag veel van haar moeder in haar. Maar ook wel wat van hem en dat maakte hem nog trotser. Hij plante hij voorop zijn rug en hij was verrast over het lichte gewicht van het beestje. Hij voelde de kleine klauwtjes in zijn rug prikken maar het deed geen pijn. Het beestje leek goed te zitten en hij pakte een ander kleintje bij zijn nekvel vast. Toen probeerde hij te lopen wat verrassend goed ging ondanks de kittens. Hij liep een klein rondje en toen weer terug naar het kleine groepje. Daar legde hij de kitten in zijn mond weer even neer. " Lukt best.. Bij jullie ook?' Opeens viel zijn oog op iets anders, een kleine gouden glinstering in de schaduw. Goed verborgen maar toen hij bleef kijken zag hij de 2 felle ogen die hij uit duizenden zou herkennen. Ze stonden op haat en boosheid en Spotlight huiverde. Toch wou hij haar niet verraden, het bleef zijn lieve zusje. Ze was.. Vreemd aan het doen. Misschien was alles gewoon teveel voor haar nu. Op 1 of andere reden haatte ze hem en Tailstorm. Alleen omdat hij Tailstorm meer aandacht gaf omdat ze zwanger was... Toch? Maar dat was nou eenmaal de Warrior Code en daar zou hij zich aan houden.. Altans... Meestal... " Kom, we moeten gaan." Waarschuwde hij de anderen " Hier kan overal gevaar voor de kleintjes zijn"

Silverkit, hoorde opeens allerlei stemmen om haar heen, waardoor ze wakker was geworden en langzaam omhoog kroop. Waarna ze door haar nog zwakke pootjes weer gelijk op de grond viel. Van wie waren die stemmen? Dat vroeg ze zich af. Ze wilde kunnen kijken, maar haar ogen zaten nog altijd helemaal dicht. Zachtjes piepte ze even en probeerde weer op te gaan staan. Zo gemakkelijk ging dat niet, als jonge kitten, van zo'n ongeveer net een uurtje oud. Opeens voelde ze een paar tanden in haar nek en werd ze van de grond af geplukt. Weer piepte ze zacht. Ze voelde een zachte ondergrond, een zachte vacht, de vacht van haar verder. Ze klemde zich erin vast, met haar kleine scherpe nageltjes. Heel zachtjes spinde ze, haar vader haalde zijn tanden uit haar nek. Ze lag wel erg lekker en bleef liggen. Met elke stap die haar vader zette gleed ze een stukje weg, waardoor ze zich weer vast moest klemmen met haar nageltjes in zijn vel. De zon scheen best fel tussen de bomen door. De zon maakte haar witte vacht nog witter, waardoor het aardig begon te glimmen. Haar kleine oortjes lagen nog steeds wat plat op haar kleine hoofdje. Opeens stopte haar vader met lopen, net of hij iets leek te zien. Silverkit's nageltjes gingen ietsjes uit zijn huid vandaan. De zon maakte haar zachte vachtje warmer, dan dat het was. De waterval hoorde ze op een begeven moment niet meer.

Tailstorm
Then from on high, somewhere in the distance There's a voice that calls,
"Remember who you are... if you lose yourself,
Your courage soon will follow,
So be strong tonight... remember who you are"

Tailstorm zag hoe Spotlight Silverkit overnam en een rondje liep. Ze glimlachte en zette Violetkit ook op haar rug, ze voelde hele kleine nageltjes in haar rug en glimlachte trots, ze hadden prachtige, maar dan ook prachtige kittens gekregen. Ze pakte nog een kitten op en er schoot gelijk een naam door haar hoofd. Ze trippelde naar Spotlight en zette het kleintje op de grond en wees met haar staart naar het pluizenbolletje. "Wat vind je van Pinekit?" Miauwde ze. Haar ogen glansden toen ze opkeek. Ze pakte de kitten weer op en trippelde door een paar struiken richting het kamp. Er dreef een geur door haar neus en meteen werd ze bang. Ze rook Goldenshadow! Snel rende ze door tot ze de geur niet meer rook en ging toen zitten, ze rook de vele geuren van het RiverClan Camp al en keek of Violetkit nog op haar rug zat. Het kleintje zat heel droog op haar rug, alsof ze niks had gemerkt.

"Wat vind je van Pinekit?" hoorde hij opeens. Hij keek op en zag dat Tailstorm op hem af getrippeld was en een kitten voor zijn poten had geplant. " Mooi! " Pinekit, dat klonk mooi en droevig maar wel lief en zacht. Het klonk als de golven die soms in de rivier waren. Alsof het op de stroming dreef... Prachtig vond hij de naam. Gewoon mooi, meer wist hij niet uit te brengen, niet in woorden. Hij pakte de andere kitten ook weer en volgde haar naar het kamp. Af en toe keek hij om of alles met de andere kittens goed bleef gaan. Hij rook in een windvlaag de geur van zijn zus. "Domme kittypet" mompelde hij voor zich uit. Het enige wat je nooit moest doen als je je verstopte is tegen de wind in liggen. Dan ruikt iedereen je voordat ze je zien. Dat hadden ze toch al geleerd toen ze kittens waren?! Hij merkte dat Tailstorm de geur ook opgemerkt had want ze begon te rennen. Hij ging zelf ook sneller lopen maar bleef voorzichtig met de kittens. Hij wist ergens wel dat zijn zus nog steeds een hart had die luisterde naar de Warrior Code. En dat zelfs zij het niet snel over het hart kon halen om een kitten ook maar iets aan te doen. Niet snel.. Alleen als ze woedend en vol haat was wel. Maar zo erg kon het toch niet zijn? Zelfs Scratch zou geen kitten kwaad doen. Scratch... De naam spookte even door zijn hoofd. Hij schudde zijn kopje in de hoop dat de gedachte weg zou gaan maar daardoor zwieberde het kittentje in zijn bek enorm heen en weer. Meteen stopte hij weer. " sorry kleintjes" Zei hij zacht. En hij liep voorzichtiger weer verder. Zijn oren gespitst om de kleinste aanval die maar zou kunnen komen te horen. En zijn ogen gericht op obstakels die hem konden doen struikelen en de kittens pijn konden doen. Zo liep hij verder tot hij de geuren van hun kamp rook en Tailstorm zag. De kitten was er nog gewoon alsof ze nooit zo snel waren gegaan en Spotlight lachte om het stoere beestje. Net zoals Tailstorm.

Leopardclaw

Leopardclaw wachten af en pakte toen ook een kitten op. Hij beet zachtjes in het nek velletje van het kleine poesje en zette het op hem rug. Toen het kleintje op zijn rug zat liet hij haar nek velletje los en liep zorgvuldig met de kitten verder. Hij voelde dat het kleintje op zijn rug met haar kleine nageltjes in zijn vacht zat maar dat voelde hij nauwelijks. Toen hij eenmaal bij de rivier was aangekomen pakte hij de kitten van zijn rug en hield hem vast. Hij liep voorzichtig van steen naar steen bij de heldere blauwe rivier. Toen hij aan de overkant was gekomen zette hij de kitten terug op zijn rug en rende richting het kamp. Toen hij daar was rende hij naar Tailstorm met de kitten en zette de kitten voor zich neer. Hij antwoorden: "Tailstorm wat dacht je van Tailkit voor deze?" Leopardclaw was blij voor Tailstorm dat ze zulke mooie kittens had maar hij zal Goldenshadow wel in de gaten houden.

as the water flows from the rivers to the ocean to the sea
God your spirit running inside of me
oh, as the ocean - as the river flows
to this place where we give you our hearts

No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten] 82358810