No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten]

Ze zag hoe tailstorm en direct vandoor ging toen ze haar rook. Goldenshadow lachte even zacht, ze was expres in de wind gaan zitten, ze moest en zou Tailstorm het inwrijven dat ze voor haar op moesten letten. Ze wist dat ook de andere katten haar roken, maar dat maakte haar niet uit. alleen al de voldoening om Tailstorm zo weg te zien rennen alsof ze haar achterna zat, dat maakte haar dag al goed. De goudkleurige poes likte even haar poten en kwam toen overeind, zachtjes stak ze achter hun het pad over. De zon in haar rug die op haar vacht scheen, een grom, duister en gemeen bracht ze voort die over het pad heen schalde, haar laatste waarschuwing, goldenshadow was geen lieve poes meer nee, ze was een wandelende duivel geworden die leek op wie ze vroeger was geweest. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer in het zonlicht. Ze keek hun na, wetend dat haar tijd zou komen om wraak te nemen. ze wist dat ze op zouden blijven letten, en dat was maar goed ook, een vijand die oplette was leuker om te vernietigen dan dat je ze onverwachts aanviel. Maar hoe dan ook, ze zou haar wraak krijgen, ze hield zich nu nog aan de warrior code, maar dat zal niet lang meer zo zijn. Met haar goudkleurige ogen bleef ze hun nakijken. 'ren maar, probeer ze maar te beschermen, maar weet dat als je ook maar één seconde niet op let, dat je nachtmerrie werkelijkheid wordt' zei ze, haar woorden galmden na in het pad. De goudkleurige poes draaide zich om, en verdween daarna in het bos, met de wind in haar gezicht, zodat men niet kon ruiken dat ze er aan kwam. Haar wraak zal komen, pas maar op...

Leopardclaw hoorde van het Rivierclankamp een stem dat zij: 'ren maar, probeer ze maar te beschermen, maar weet dat als je ook maar één seconde niet op let, dat je nachtmerrie werkelijkheid wordt' Hij draaide zich snel om en rende richting de tunnel. Hij was nu pas net uit de tunnel en rook Goldenshadow's geurspoor. Hij volgde de geur en trippelde de rivier over. Hij rende het bos in en zag Goldenshadow al. Hij bleef een tijdje kijken wat dat mormel aan het doen was. Toen hij was uit gekeken stond hij op. Hij liep richting haar richting en zijn staart zwiepte van boosheid. Leopardclaw begon een klein gegrom te laten horen en siste: "Als jij die kittens maar een haar mindert dan zal ik je!" Leopardclaw hield op en keek in haar goedkleurige ogen het leek wel een hypnose. Wat zal Goldenshadow nou doen?

{ Ff niet vechten heb er geen zin in!}

Silverkit spinde zachtjes, terwijl ze verder sliep. Ze lag helemaal in één gedoken. Als een klein bolletje wol, die alleen af en toe eens wat geluid maakte. Langzaam werd ze wakker toen ze aan haar nekvel werd gepakt, door Spotlight haar vader. Zachtjes begon ze te piepen, en zodra ze aan de grond kwam ging ze weer liggen en stopte ze met piepen. Ze kroop tegen haar vaders voorpoten aan. Daar was meer warmte, weer kroop ze in één, als een klein bolletje wol. Waarna ze rustig verder begon te slapen. In haar slaap hoorde ze allerlei stemmen, maar ze wilde niet weten van wie ze waren. Haar mooie witte vacht, glom een beetje zilver in de schaduw, van haar vader. Die aardig op haar viel.

~Flutje~

Ze hoorde wel dat er iemand achter haar aanliep, maar het maakte haar niet uit. Haar klauwen sloegen bij elke stap zachtjes in de grond terwijl ze door het bos vlak langs de watervallen heen liep. Ze hoorde hoe diegene vlak achter haar was. Ze stopte en draaide zich om en keek recht in de ogen van leopardclaw. "Als jij die kittens maar een haar mindert dan zal ik je!" hoorde ze Leopardclaw zeggen, ze zweeg even. Ze zag dat hij ophield met praten en in haar goudkleurige ogen keek, alsof hij probeerde in te schatten wat ze zou doen. 'als je slim zou zijn, dan bemoei je er niet mee Leopardclaw, dit gaat alleen mij, Spotlight en Tailstorm aan.' siste de goudkleurige poes woedend naar de zwarte kater. Haar nekharen waren overeind gekomen en haar staart zwiepte afwachtend heen en weer. Als ze wou kon ze hem aanvallen, er waren geen andere katten in de buurt. Maar toch, ze had geen zin om nu te vechten, dat zou later wel komen. Ze had alleen een hekel aan katten die hun neus in zaken stoken waar ze zich niet mee moesten bemoeien. De goudkleurige poes draaide zich weer om en keek toen weer achterom naar de zwarte kater. 'ik verbreek nooit iets wat ik gezworen heb, en zelfs jij kunt me daar niet van afhouden. Spotlight brak de band tussen ons, en ik heb gezworen op dat moment dat ik wraak zou nemen, en ik laat me door niemand tegen houden, wees dus gewaarschuwd' siste ze hem nog toe. De poes richtte haar hoofd weer naar voren toe en wandelde weg, weg van de watervallen en weg van waar de rest was

Leopardclaw keek Goldenshadow aan en zij toen met een sisende stem: "Ik bemoei me er niet mee Spotlight is mijn vriend en je doet hem niks aan!" Leopardclaw keek weer in de goudkleurige ogen en draaide zich snel om. Hij wilde Goldenshadow nog eens goed in de gaten houden dus liep hij nog steeds met haar mee. Toen Leopardclaw wat rustiger was zij hij: "Goldenshadow dit wist ik helemaal niet dat jij zo een slecht leven had!" Hij rende naar haar toe en drukte zijn neus in haar flank en zij: "Sorry Goldenshadow." Zijn staart zwiepten van opluchting en hij keek met felle blauwe ogen naar de poes. Leopardclaw wachten even af en toen knikte hij even naar de oranje poes.

{Superflut}

gromde even toen ze de woorden van leopardclaw hoorde, tja ze wist dat Spotlight veel vrienden had, in tegenstelling tot haar, maar dat boeide haar niet echt meer. Ze bleef verder lopen, maar bleef de voetstappen van leopardclaw achter haar horen. Ze hoorde hem zeggen; "Goldenshadow dit wist ik helemaal niet dat jij zo een slecht leven had!" ze zweeg en liep gewoon verder, niemand begreep haar meer en dat vond ze best ook. Ze hoorde aan zijn voetpassen dat hij dichterbij kwam even later voelde ze zijn neus in haar vlak en hoorde ze hem zeggen: "Sorry Goldenshadow." Heel even keek de goudkleurige poes naar de zwarte kater om. 'je moet nooit van de ene kant uitgaan, als je de andere kant niet weet' zei de goudkleurige poes alleen maar. Ze liep verder, nog steeds hoorde ze het gebrul van de watervallen, daar waar alles begonnen was, en waar zij het op een dag weer zou eindigen. Een haat vlamde in haar ogen op die haar nagels dieper de aarde in liep slaan. Ze was niet meer een lieve poes, nee ze was een duistere schaduw geworden, die je zonder aarzelen in de rug aan zou vallen. Voorlopig zouden de andere nog veilig voor haar zijn, maar als ze ook maar één moment niet zouden opletten, dan zou ze hun aanvallen. Ze zou haar wraak krijgen, wacht maar af..

Legde snel de 2 kittens neer in het queens nest. Hij schaamde zich een beetje tussen al die kittens en queens. Het liefst wou hij weg, een goed gesprek en desnoods een gevecht met Goldenshadow te hebben. Hij zette ook de 2 kittens die Leopardclaw vast had gehad er bij. Hij was opeens weer weg gegaan gelukkig zonder de kits. Hij keek om zich heen of hij Tailstorm al zag. Tot zijn opluchting zag hij in de ogen van de andere queens dat hij wel weg kon gaan en de kittens hier veilig zouden zijn. Hij was blij dat er geen vragen kwamen en rende snel , om de misschien nog komende, vragen te verwijden. Buiten riep hij snel even richting Tailstorm " Ik zoek haar, je bent hier veilig. blijf maar op de kits in het kamp zal ze niets doen..." Toen rende hij verder, de tunnel door, het kamp uit, langs de enkele bomen en... Daar stond ze al. Met bij haar de vlak achter haar ze liep van hem weg en Spotlight wist niet of de zwarte Leopardclaw haar zou volgen. " Hoi, zusje" hij sprak het gedeelte van zusje bijna spugend uit. Alsof ze vergif was dat uitgeroeid moest worden. Hij hoopte op hulp want hij wist niet welke kant Leopardclaw in de korte tijd had gekozen en als dat de verkeerde, oftewel die van Goldenshadow, was kon dit nog wel eens echt in een bloedbad eindigen. En dan was de kans dat hij naar starclan groter dan dat Goldenshadow dat zou. Of dat ze naar het Dark forest, of hoe het ook heet, gaat. Want ergens verdiend ze dat... " Kom je nog? Of wil je mij opeens niet meer doden? Waarom was het ook al weer? Zusje?" Hij zette dreigend een stap naar voren en weer merkte hij dat hij het woord zusje extreem vaag uitsprak net als de vorige keer. " Durf je wel?! Je eigen broer voor de lol vermoorden? En straks... Hoever ga je? Mijn kittens?! Ik zal je leren dat je die niet aanraakt... dat verdien je niet!" Hij schrok van zichzelf. Dit was hij niet, zo was hij niet. Dit had hij nog nooit gedaan. Hij klonk bijna net als Goldenshadow... Waarom deed hij dit? Hij stapte weer vooruit. Hij wou wel stoppen maar zijn lichaam leek op te gaan in deze rol. STOP! schreeuwde alles in hem maar hij kon het niet en bleef dreigend staan. Waarom? Hoe kan dit?

Ze hoorde hem al aankomen, zijn passen waren anders dan normaal, ze voelde dat Spotlight niet echt in een goede bui was. Ze hoorde hem spottend zusje tegen haar zeggen. Ze liep gewoon verder, zonder naar hem om te kijken, ze had er nu echt totaal geen zin in. Haar oren lagen een beetje naar achteren toe en haar nagels waren uitgeslagen. Toen hij haar zusje noemde draaide ze zich opeens om. 'ik ben je zusje niet meer, en jij bent mijn broer niet meer' gromde ze hem toe. Ze zag dat hij dichterbij kwam. Ze hoorde hem zeggen: Durf je wel?! Je eigen broer voor de lol vermoorden? En straks... Hoever ga je? Mijn kittens?! Ik zal je leren dat je die niet aanraakt... dat verdien je niet!" 'Oh ik zou je met veel liefde vermoorden Spotlight, en hoe ver ik ga? dat bepaal ik zelf wel, maar als ik je nu zou vermoorden, dan zou ik geen leedvermaak meer hebben. En alles Spotlight heb je aan je zelf te danken. zei ze zonder stemverheffing, Haar goudkleurige ogen keken hem vol haat en dodelijk aan. Ze kende zijn gedrag, ze had er zelf ook last van gehad, een gemene grijns verscheen even. 'ach, begin je je nu eindelijk slecht te gedragen? helaas voor jou ben je een beetje te laat. Mij tot je vijand maken, dat is het slechtste wat je ooit hebt gedaan, voor jezelf, maar ook voor je kittens en voor Tailstorm' zei ze nog tegen hem. Daarna draaide ze zich om en liep ze weg. ze zou niet meer luisteren naar wat hij zou zeggen, het maakte haar geen flikker meer uit. ze had hem de rug toegekeerd, zoals hij bij haar had gedaan, en hij zou zelf maar de gevolgen ervan moeten dragen, en dat was zijn eigen schuld. De goudkleurige poes verdween in het bos, weg van de watervallen,

Scratch sloot haar ogen en lag in de duister. Ze miste Spotlight, zou ze naar hem toe gaan? Maar hij was vast bij de Riverclan. Ze zuchtte diep, wat kon haar eigenlijk nog stoppen, als ze Spotlight wilde zien dan deed ze dat toch? Ze was niet voor niets een Bloodclanner. Ze was niet bang, zelfs niet bang om te sterven! Waar wachtte ze nou nog op? Ze moest en zou Spotlight zien en misschien Tailstorm ook. Zou ze haar kittens al hebben? Allerlei vragen gingen door haar hoofd. Ze stond op en schudde zich uit, zodat het meeste zand uit haar vacht ging. Langzaam begon ze te rennen, steeds harder en harder. Door de duisternis naar het Riverclan gebied. Toen ze daar dichtbij was, nam ze haar vaart af, tot ze op een sluip tempo liep, niemand mocht haar zien, dan werd ze vast gevangen genomen, omdat ze hier niet eens mocht zijn! Ze sloop heel zachtjes amper hoorbaar langs de struiken het Riverclan gebied in. Nog steeds was ze niet bang om gezien te worden. Bloodclanners waren niet bang! Voor niets en voor niemand, anders hoorde je er zeker niet thuis! Opeens hoorde ze 2 stemmen, vlakbij de waterval. Gelijk ging ze liggen in de duister achter een bijna dichtgegroeide struik. Ze rook Riverclan katten een van de geuren kwam haar bekend voor. Spotlight! Was het eerste wat in haar opkwam. De andere geur herkende ze niet. Ze probeerde om te kunnen horen wat ze zeiden, terwijl ze stil bleef liggen achter de struik. Zelfs haar sierlijke staart lag stil op de grond. Ze probeerde een gat te vinden in de struik met haar ogen, maar helaas die wass niet te vinden. Ze wilde weten met wie Spotlight stond te praten! Ze hoorde stappen ook nog van een andere kat, het was een zwarte kat, dat kon ze net aan door het duister zien aan een hoek van de struik, de kat stond precies in het zonlicht. Nog steeds bleef ze achter de struiken liggen, wachtend op het moment, dat iemand haar zou ruiken. Ze hoopte dat Spotlight haar als eerste rook, maar wie zou het zeggen? Voor het zelfde geval was het een van de andere 2 katten! Ze wachtte het nog maar even af. Ze bleef goed opletten, voor het geval iemand haar van achteren benaderde.

'ik ben je zusje niet meer, en jij bent mijn broer niet meer' gromde en sisde Goldenshadow. " Je overdrijft zusje, zoals altijd. Wat heb ik misdaan?" Hij stapte nog dichterbij, zijn vacht recht overeind. 'Oh ik zou je met veel liefde vermoorden Spotlight, en hoe ver ik ga? dat bepaal ik zelf wel, maar als ik je nu zou vermoorden, dan zou ik geen leedvermaak meer hebben. En alles Spotlight heb je aan je zelf te danken." " Ach arme jij! Leedvermaak he? Dus jij wilt mij en mijn kittens afslachten om je te vermaken?! Wat grappig" Hij slaakte een spottend lachje, op een manier die alleen hij kon en opeens stopte hij en keek haar recht aan. Hij keek recht door de ogen vol haat en pijn. 'ach, begin je je nu eindelijk slecht te gedragen? helaas voor jou ben je een beetje te laat. Mij tot je vijand maken, dat is het slechtste wat je ooit hebt gedaan, voor jezelf, maar ook voor je kittens en voor Tailstorm" " Mij mag je hebben, maar van hun blijf je af! Je hebt het recht niet! Je hebt uberhaupt geen reden om mij te willen doden! Ik volgde alleen de Warrior Code! Waarom begrijp je dat niet? Ik hou nog steeds van je! Nog steeds!" Hij zag hoe de goudkleurige poes verdween zonder iets te zeggen. Hij wist niet of ze het nog gehoord had of dat ze het niet wou horen. Hij twijfelde niet en zette de achtervolging in, naar de watervallen achter haar verse geursporen aan. Zijn klauwen waren klaar voor het gevecht en hij rende harder dan ooit. Opeens stond hij stil, het duurde even tot hij van de schrik bekomen was en hij opnieuw kon ruiken. Ja hij had gelijk! Hij rook haar, Hij rook Scratch. Was hij gek geworden. Hij bleef iets rustiger het spoor van GoldenShadow volgen en rook Scratch sterker en Sterker. " Scratch! Wat doe je hier?" Siste hij zacht terwijl hij zonder op of omkijken verder liep. Stiekem hoopte hij dat ze hem kon helpen maar hij wist dat het hier te gevaarlijk voor haar was.

Scratch rook nog steeds de geur van Spotlight en van twee andere katten. De geur van Spotlight en een andere kat werden steeds sterker. Kwamen ze op haar af? Opeens hoorde ze een stem, de stem was bekend, Spotlight! Kwam gelijk in haar op. "Scratch! Wat doe je hier?" Siste Spotlight. Ze ging rechtop zitten, er was toch geen gevaar in de buurt. Spotlight kende die andere Riverclan katten toch wel. Het was alleen jammer dat ze niet had gehoord wat Spotlight zij tegen een andere kat. Langzaam kwam ze achter de struiken vandaan, haar staart zwiepte in het rond. Ze keek naar de 2 andere katten en siste iets. "Ik kwam jou opzoeken, maar blijkbaar niet op het juiste moment" bromde ze zacht. Als de twee andere katten haar niets deden, deed zij hen ook niets. Het was hun keuze. Ze bleef opletten, voor het geval een van de twee opeens aan ging vallen, vanuit het niets. Ze hield de twee andere katten in de gaten uit haar ooghoeken, terwijl ze naast Spotlight ging zitten. "Wie zijn die andere twee?" Vroeg ze war sissend aan Spotlight. Ze vertrouwde die andere twee niet echt. Vooral omdat ze van de Riverclan waren, maar waarom mocht ze Spotlight wel zo erg dan? Ze duwde lief haar neus tegen de zijne.

"Ik kwam jou opzoeken, maar blijkbaar niet op het juiste moment" Zei Scratch die uit de struiken kwam en naast hem ging zitten. " Nope... Niet bepaald nee" zei hij snel. "Wie zijn die andere twee?" Spotlight rolde even met zijn ogen, " Dit is Goldenshadow... Mijn zus en ze vind mij een vijand. En die ander is Leopardclaw. Maak je geen zorgen, hij is aardig. Een goede Warrior en niet eens zo oud." Hij knikte, bij passend bij de tekst, naar zijn zus en daarna naar de zwarte Warrior. Toen voelde hij de neus van Scratch tegen zijn neus. Hij beantwoorde het gebaar en deed hetzelfde. Maar snel fluisterde hij " Sorry, hier niet... Ze... mogen het niet weten" Hij schaamde zich dat het zo moest. Maar als Goldenshadow... het... wist dan zou ze uit wraak het hele kamp het vertellen en dan was het zo klaar als het kon: Hij zou of verbannen worden of misschien wel erger... Hij moest er gewoon niet aan denken om van de rivier weg te moeten. Zijn liefde voor de rivier was nou eenmaal groter dan voor al het andere. Groter dan de liefde voor zijn Zusje, Tailstorm, de kittens en zelfs groter als zijn liefde voor Scratch. Hij kon gewoon niet voorstellen geen rivier meer te hebben. Nee, ze mocht er niet achter komen. Nooit! Hij deed zijn klauwen uit. Hij moest dit geheim houden zelfs al zou hij... nee... dat mocht hij niet denken!

*Sorry voor de veel te late reactie... D:*

Onrustig krabbelde het kleine gevlekte katertje rond. Hij moest de warmte bereiken die hij voelde... Hij kon niets zien, niets horen en nauwelijks ruiken, maar hij voelde waar de warmte was. Toen hij bij de buik van zijn moeder kwam, kneedde hij wat met zijn pootjes, en uiteindelijk vond hij de tepel, waar hij gretig melk uitzoog. Het smaakte warm, en op de een of andere manier ook vertrouwd. Hij wist helemaal niet waar hij was. Hij wist alleen dat hij bij de warmte moest blijven, bij zijn moeder. Al wist hij niet eens hoe ze eruitzag, en zijn vader kende hij ook niet. Hij vroeg zich toch af hoe zijn vader eruit zou zien. Maar die gedachte wuifde hij weg; hij wist immers nieteens hoe hij er zelf uitzag.

- flutje, heb nog nooit een pasgeboren kitten gespeeld -

Ze negeerde hem gewoon. Ze bleef pas staan toen ze de andere poes zag verschijnen, ze rook het direct, het was zeker weten een bloodclanner. haar tanden ontblootte zich direct en ze bracht een duister gesis voort. Ze draaide zich om, ze had de woorden die Spotlight daarvoor tegen haar had gezegd gewoon genegeerd, ze wou het niet eens weten. Ze keek van hem naar de bloodclan kat en weer terug. Ze bekeek de bloodclan kat even aan. Ze snoof de geur van de blooclan kat op, ergens ver weg kende ze die geur. Heel even sloot ze haar goudkleurige ogen en dacht ze na, die geur kwam haar gewoon zo bekend voor, ze wist alleen niet zo snel waarvan. De poes bleef nadenken en opende toen opeens haar ogen. Ze wist weer wie het was, en ze dacht dat ze nu ook ongeveer wist hoe de vork in de steel zat tussen de bloodclan kat en Spotlight. Een gemeen lachend geluidje ontsnapte uit haar keel. Ze hoorde wel hoe Spotlight haar voorstelde, maar die poes wist al lang hoe zij heette, en zij wist al lang hoe de bloodclan poes heette, ze had niet eens naar de woorden van Spotlight geluisterd. Ze liep langzaam op de grijze bloodclan poes af. Ze zwiepte met haar staart, ze had haar nagels ingetrokken en keek naar de poes. Ze bleef vlak voor de poes staan en zei: 'dat is lang geleden Scratch' Een glimlach die je niet echt kon begrijpen stond op haar gezicht. Ja, ze kende Scratch en ze wist nu wat er tussen Scratch en Spotlight speelde, ze voelde het gewoon. 'goed je weer eens te zien, ookal ben je gegroeid en heb je een buikje gekregen' zei ze tegen de grijze poes, niet gemeen bedoelt, maar met een reden. Haar staart zwiepte heen en weer terwijl ze met haar goudkleurige ogen haar oude vriendin aankeek. 'kijk maar uit dat ze je niet pakken, je komt haast niet weg' zei ze tegen Scracht, meer als advies dan als bedreiging. Ze bleef voor Scratch staan en negeerde de andere 2 katten.

No, no! Not here! [Spotlight en daarna andere RC katten] - Pagina 2 Kippie11

Tailstorm
Then from on high, somewhere in the distance There's a voice that calls,
"Remember who you are... if you lose yourself,
Your courage soon will follow,
So be strong tonight... remember who you are"

Tailstorm legde rustig haar kittens in de Nursery, ze waren het nog niet allemaal. Dus besloot ze om terug te gaan. Ze wenkte een andere Queen om op haar kittens te letten en liep toen weg. Ze liep het kamp uit en trippelde een stukje verder. Ze zag Spotlight en Scratch, een soort van vriendin, maar ze had haar al lang niet meer gezien, wat deed ze hier? Het ergste was eigenlijk dat Goldenshadow met haar rug naar haar toe stond. Met open mond staarde ze vol angst naar Spotlight en Scratch. Ze raapte haar moed bij elkaar en liep om Goldenshadow heen en ging naast Scratch staan. "Hey! Jou heb ik al lang niet meer gezien, Scratch. Wat doe je hier zo bij het Riverclankamp in de buurt?" Het laatste gedeelte zei ze met een ernstig gezicht, maar die trok algauw weg. Ze gaf Scratch een vriendschappelijke lik en ging zitten. Tailstorm keek Goldenshadow strak, maar zwijgend aan.

Al manen zat ze in de buik van haar moeder. Ze voelde haar broertjes en zusjes. Het was er warm en fijn. Ze voelde hoe er lege plekken ontstonden. Help! Er werd ook aan haar getrokken! Ze wou niet! Ze wou niet! Ze wou op de warme plek blijven! Maar ze was te zwak om tegente stribbelen. Ze liet zich meeslepen en belandde op een koude plek. Maar haar neus raakte iets zachts aan. Ze snoof de geur op en rook heerlijk. Toen begon ze uit honger te piepen. Ze begon luid en hard te piepen en liep zonder dat ze het wist, Van haar moeder weg. Ze botste tegen een andere kat aan. Ze begon nog harder te piepen. Waarom mocht ze niet eten? Ze voelde iets warms. een dunne staaf leek het. Ze begon tegen de poot aan te liggen, alsof dat haar moeder was. Maar ze wist ook niet beter, ze was namelijk blind, Wat alle kittens waren. Ze begon luid te spinnen. Niet wetend dat ze tegen haar vader lag

-- Ze ligt tegen Spotlight aan ^^'' --
-- Sawry D: Slechte post >.< --