Vallen!

Onderwerp: Vallen! zo 24 okt 2010 - 14:47

Stil sloop Mousefur door het RiverClan territory. Ze liep geluidloos door het vochtig bedauwde gras. Ze had het kamp verlaten om eens flink te gaan jagen. Het was inmiddels al ver in de Valblad. Buiten begon het erg koud te worden. Als Mousefur een zuchtjes gaf, kwam een een wolkje adem uit haar bek. Doordat het al best vroeg koud was, had Mousefur nog niet helemaal een wintervacht. Afentoe rilde ze even. Op een gegeven moment stond Mousefur stil bij een rivier. Het was hier best groot. Mousefur voelde met haar poot in het water. Brrr... Wat was dat koud! Toch besloot ze te gaan vissen. Op dit moment trokken bepaalde vissoorten naar een warmere rivier. Dit soort vissen kon je hier zelden vangen. De gevlekte poes bukte zich voorover. Ze hing best ver over het water heen... Opeens zag ze een kat naast haar verschijnen in het spiegelbeeld. Mousefur had het even niet door. Maar toen ze het opmerkte, was hij al weer weg. Verwilderd keek ze om zich heen. Het voelde tenminste niet vijandelijk. Zelfs best vertrouwd. Nadat ze een vis had gevangen, zou ze het wel onderzoeken. Weer keek Mousefur in het water. Op haar spiegelbeeld viel een herfst blaadje. Mousefur glimlachte even. In de verte va het meer zag ze opeens een erg grote schaduw. Het was één van de vissen zie je hier bijna nooit zag! Meteen werd Mousefur blij. Ze krulde haar lippen even. De vis kwam steeds dichterbij de oever. Daar was waarschijnlijk eten voor hem. Hij had Mousefur nog niet in de gaten. Opeens werd Mousefur afgeleid door een grote raaf. Ze verloor haar evenwicht, en viel recht in het ijskoude water! Hoestend probeerde ze weer aan land te komen. Het lukte haar bijna. Mousefur voelde dat ze omhoog werd getrokken. Proestend lag ze op de kant, maar ze had wel de vis! Het was een joekel! Doordat het fris waaide, kreeg Mousefur het koud. Ook was ze benieuwd wie haar had gered. 'Ben je er nog?' Vroeg ze kuchtend.

Onderwerp: Re: Vallen! zo 24 okt 2010 - 16:24

Langs de rivier zocht Alec zijn weg terug naar het Rogue gebied. De Riverpoes had gezegt dat hij naar links moest om bij het gebied uit te komen. Als het goed was ging hij door de rivier te volgen richting het ravijn, daarna langs het donderpad zoals de weg heette en daarna zou hij aankomen in het Rogue gebied. Hij zag veel vissen zwemmen in het water maar ze vangen deed hij niet, hij wist wel beter. De Rogue die toevallig met een vis in haar bek was langsgekomen zat waarschijnlijk nu in gevecht met de witte poes. Alec dacht er liever niet aan, hij verhoogde het tempo van zijn passen en liep nu op een stevige draf langs de rivier. Zijn poten stapte met doffe plofjes op de stoffige waterkant. Naast hem kabbelde de rivier rustig en het gaf een rustgevend effect. In een soort roes bleef hij lopen, hij wou het ravijn bereiken voor zonhoog, daarna kon hij bij het ravijn doorlopen tot het donderpad naar het Rogue gebied. Met een beetje geluk en een stevig tempo zou hij bij de nachtval in het Rogue gebied zijn en zijn slaapplek en territorium hebben.
Plof, plof. Gingen zijn poten, zijn vacht liet nog een druppelspoor achter van water. De tweebeen had hem in het water gedropt om hem vervolgens achter te laten. Hij had geluk dat zijn halfslachtige poging tot zwemmen was gelukt en dat hij daarna naar een warme plek was versleept. Een hard gekraai van een raaf deed hem iets geschrokken stilstaan. Hij was het gekabbel van de rivier gewend en zijn ritme eraan aangepast. Nu de kraai zijn rust en roes zo ruw verstoorde keek hij even gedesorienteerd om zich heen. Een kat was in het water gevallen en probeerde de kant op te klauteren, het leek niet zo goed te lukken. Kort liep hij er heen en pakte voorzichtig haar nekvel tussen zijn tanden en trok haar omhoog. De poes was doordrenkt met water wat haar geur camoufleerde, dat ergerde hem maar hij rook gelukkig nog een vleug RiverClan. Wegwezen dus. Hij keek om zich heen waar hij heen kon. Doorrennen was nu geen optie, de poes zal hem zeker vinden. Een dikke eik bood kansen, zonder aarzelen klom hij erin en verstopte zich in het dichte bladerdak. Waarom was hij ook zo stom om een Clankat te helpen.

[Erg dat ik hier post?]

Onderwerp: Re: Vallen! zo 24 okt 2010 - 16:54

Mousefur lag nog steeds helemaal doorweekt op de kant. 'Ben je er nog?' Vroeg ze schor. Ze keek om zich heen. Mousefur stond op, en schudde zichzelf helemaal uit. Ík lijk wel een hond', Fluisterde ze bespottelijk. Snel gaf ze een paar stevige lange likken over haar vacht. Toen keek ze weer om zich heen. Nergens was ook maar een kat te bekennen. Ze wilde persé weten wie haar had gered van de verdrinking. Mousefur ging maar even zitten, en keek naar haar vangst. Het was een enorme vis. Roze gekleurd. Ze gaf even een kleine glimlag. Haar Clan zou über blij zijn met deze vangst! Tevreden gaf ze er een lik over, om aan te geven dat zij hem had gevangen. Daarna keek ze weer eens om zich heen. Het was net middag, en de zon scheen fel op haar vacht. Mousefur genoot even van de warmte die haar overspoelde. Ineens bedacht ze zich dat ze nog op zoek zou gaan naar haar redder. Mousefur snoof een keer diep de lucht op, en volgde een spoor, die niet verder kwam dan een grote eik. Ze voelde dat ze werd aangekeken. De gevlekte poes keek even omhoog, en zag een lichtbruine staart. 'Is daar iemand?' Vroeg ze zachtjes. Mousefur's staart zwaaide heen en weer.

(Sorry, jouw post vergeleken met de mijne is echt enorm xD)

Onderwerp: Re: Vallen! zo 24 okt 2010 - 17:09

Cloudkit trippelde bibberend langs de rivier. Zijn witte vachtje was helemaal doorweekt. Hij was niet gewend aan het koude rivier water maar hij zou er wel aan gewend raken als hij langer bij zijn nieuwe familie woonde. Hij was op weg naar het rivierclan kamp, zijn nieuwe thuis. Was er erg blij mee dat hij nu hier mocht wonen. Bij zijn oude huis ( Een tweebeen huis) werden hij en zijn broertjes en zusjes verwaarloosd. Hij was eens in de tuin zijn vacht aan het likken toen er een kat met hem had gesproken en had gezegd dat hij bij hun kon wonen.
In verdachte verzonken liep hij verder totdat hij opeens tegen iets opbotste. Cloudkit stuiterde van het ding af en viel op de grond. Hij miauwde geschrokken en keek op naar het ding waar hij tegen aan was gebotst. Er stond een grote wit zwarte poes voor hem. Bang kromp Cloudkit ineen, Hij wist dat grote katten meestal niks goeds betekende, dat hadden de andere poeziepoezen hem wel honderd keer gezegd: “ Pas op voor grote katten die je niet kent.” De kat keek naar Cloudkit. “Sorry. Ik keek niet voor me.” Zei Cloudkit verlegen.

Onderwerp: Re: Vallen! zo 24 okt 2010 - 17:28

Zijn witte ogen stonden geconcentreerd naar iets anders te staren dan naar de poes bij de waterkant. Als je kijkt naar iemand zullen ze je blik voelen prikken en zullen ze je snel vinden, dat probeerde hij heimelijk te vermijden door naar een steen te kijken aan de overkant. Toch kon hij net niet laten af en toe een snelle blik naar de zwart witte poes. Ze was haar vacht aan het uitschudden die wat uitzetten waardoor haar groote toenam. De poes leek het niet bepaald fijn te vinden en begon meteen grondig haar vacht plat en netjes te likken. Zijn mondhoeken krulde wat op door het gemompel maar onderdrukte een grinnik. Ontdekt worden was wat hij probeerde te vermijden, dus niet bewegen, stokstijf zitten en wachten tot de poes weg zou gaan. In de ergste gevallen bleef ze bij de waterkant vissen vangen, dan haalde hij de Rogue plaats nog niet eens voor de volgende laagzon. Hij beet kort op zijn lip, in gedachten deed hij een schietgebedje. De Riverpoes kwam in beweging, naar de eik nog wel. Zijn hart bonkte in zijn keel en hij hield gespannen zijn adem in. Hij kon het niet negeren, zijn ogen werden als magneten naar de poes getrokken en wouden het niet loslaten. Laat haar me alsjeblieft niet vinden, een keer een meevaller is dta te veel gevraagt. Vroeg hij zich in gedachten af en spande ongemerkt zijn spieren. Toen hij de zachte stem van de poes hoorde moest hij toch even nadenken. Toegeven dat hij op verkeerd gebied was en ontdekt, of met geweld uit zijn boom gesleurd worden. Het laatste klonk niet bepaald aantrekkelijk. Hij keek over zijn tak heen naar de Riverpoes waardoor zij hem ook kon zien, nu pas zag hij een kleinere kat erbij was gekomen als gezelschap. Alec keek naar de zwart wit poes en hield het even stil. 'Ja ik ben hier.' Zei hij tenslotte. Zijn spieren ontspande zich weer kort maar hij kon het geroffel van zijn hart nog steeds voelen in zijn keel. Hoe zou ze reageren.

[Ik heb heel veel inspi met Alec xD]

Onderwerp: Re: Vallen! zo 24 okt 2010 - 18:25

Terwijl Mousefur omhoog keek, botste er kleine pluizige kitten tegen haar op. 'Sorry, ik keek niet voor me', Zei de kitten opeens heel bang. Mousefur keek naar het pluisje kat. 'Hallo, wie ben jij?' Vroeg ze vriendelijk. Tegen kittens was ze altijd lief. Als dit een volwassen kater was, had ze stuk anders gereageerd. Mousefur was de kat in de boom even vergeten. 'Ja, ik ben hier', Zei de kater in de boom opeens. Mousefur keek naar boven. Ze zag een jonge lichtbruine kater naar haar kijken. Allebei de katers waren nog vrij jong, dus Mousefur deed ze niets. 'Kom maar naar beneden', Zei Mousefur vriendelijk. Haar vacht was inmiddels al goed droog. Maar het vachtje van de kitten was compleet nat. 'Ik droog je wel even', Zei Mousefur zorgzaam. Ze gaf de kitten een paar stevige likken, en keek er lief naar. Mousefur was altijd al gek op kittens geweest. Ook op dit pluisje kitten.

( Waar is mijn inspiratie gebleven? :[ )

Onderwerp: Re: Vallen! zo 24 okt 2010 - 20:43

Cloudkit keek naar de kat die hem vriendelijk aankeek. Zijn angst nam af toen hij in de gaten kreeg dat de kat hem niks zou doen.
“Owh.. Ik ben Cloudkit,” Antwoordde Cloudkit nu een stuk vrolijker. “Ik zit in de Riverclan, ik was vroeger een poëziepoes maar mijn baasjes deden helemaal niet lief, tegen mij en mijn broertjes en zusjes en toen kwam er eens een kat van de Riverclan en die zei dat ik er wel bij mocht dus ik ben zo snel mogelijk hier heen gekomen.” Zei Cloudkit vrolijk.
Hij hoorde een stem van een kat. Waar kwam die nou weer vandaan?
Hij schrok en piepte hard toen hij de kater in de boom zag. Hij was dit helemaal niet gewend als, als poëziepoes lieten je baasjes je nooit schrikken. Hij kroop dicht tegen de zwart witte poes aan en keek met grote oogjes naar de kater.

(Me inspiratie is weg gevlucht als een muis.)

Onderwerp: Re: Vallen! ma 25 okt 2010 - 17:42

De poes begon de kitten schoon te likken en zijn natte uitstekende vacht werdt weer netjes plat en glanzend. De oudste van de Riverclan sprak dat hij naar beneden kon komen. Alec's ogen vernauwde zich en keken achterdochtig naar de zwart wit kat. Meende ze het of was het een truc om hem uit zijn schuilplaats te lokken. Hij was een indringer en hun twee van de RiverClan. De kitten was niet ouder dan hem dus dan werdt het twee tegen een en dat zal hij zo wie zo wel verliezen, al leek de kitten niet de opmerktzaamste. Hij botste eerst tegen de zwart wit poes en keek nu met grote ogen naar hem. Hij vroeg zich af wat hij nu moest doen, naar beneden komen of blijven zitten. Blijven zitten was het veiligste maar als hij dat deed kon hij nog uren in die boom blijven zitten als gevangen prooi in een bek van een kat. Als hij naar beneden ging was het misschien excuus aanbieden en snel verder trekken.
Zijn achterpoten namen een flinke afzet van zijn tak en hij lande netjes weer met alle vier zijn poten op de grond. Er zaten nu een paar vossenlengtes tussen hem en de twee katten in. Genoeg om eventueel weg te vluchten van ze mochten ze zich bedenken. Zijn spieren stonden gespannen en zijn witte ijsogen keken strak en fel naar de katten. Hij moest afwachten wat ze gingen zeggen, als hij nu al zou rennen was hij zo gepakt en konden ze hem aanvallen in de rug. ZIjn blik gleed naar de kitten van zijn leeftijd, Alec zelf was een uit de kluiten gewassen kitten van vijf maanden. Dit was eerder een donsbol. Zijn blik gleed al snel weer terug naar de oudste. Wat zal ze zeggen..

Onderwerp: Re: Vallen!