A first try for us both..

Blizzardstorm opende zijn ogen, de vertrouwde Warriors Den kwam langzaam in zijn blik. Een dikke gaap verliet zijn bek, kleine traantjes vormden rond zijn ogen. Met een paar lange halen maakte hij zijn vacht schoon, hij rekte zijn lichaam uit en deed zijn eerste stap in het zonlicht. Er lag een klein laagje sneeuw, maar de harde bladkaal dagen waren wel voorbij. Geen dikke lagen sneeuw meer, of hagel die keihard op je vacht neer regende, nee, nu alleen nog maar wat regen af en toe en de heerlijke warme zonnestralen. Snorrend likte hij zijn lippen af en trippelde snel naar de prooistapel, snel pakte hij een stijve vis. Hij nam zijn eigen plekje in beslag en toen hij net wilde beginnen, herinnerde hij zich opeens iets. Geen paar dagen geleden had er een ceremonie plaatsgevonden. En niet zomaar een, nee, hij had zelfs zijn eigen Apprentice gekregen! Geschrokken sprong hij op en probeerde wat te kalmeren. Hoe kon hij zijn eerste Apprentice nou vergeten zijn! Hij richtte zijn blik op de Den waar al die jonge Warriors sliepen en rende er naartoe. Hij duwde zijn kop in de Den en zocht naar Beautypaw. ”Psst,” Miauwde hij zachtjes, hij wilde niet nog meer problemen krijgen door meer Apprentices wakker te maken. De Den rook sterk naar katten, een nog aardig jonge geur was verspreid over de ruimte. Zijn groene ogen waren bevestigd op een hoopje vacht. Hopelijk was zij dat wel.. “Beautypaw, ik kom je halen voor je nieuwe training. Kom je mee?” Hij trok zich terug en trippelde naar de vis. Was het nodig om deze nu meteen op te eten? Misschien konden de twee hem wel delen, dan zou hij er niet zo lui uitzien. ”Kom op Blizzard,” Mompelde hij schuldig tegen zichzelf, hij mocht gewoon niet aan zijn Apprentice laten zien dat hij gewoon een prooi zou opeten. “Het is tijd om je sterk te tonen.” Hij duwde met zijn poot de vis weg en slikte. Het zou misschien toch nog wat te hoog gegrepen zijn voor hem, maar om het te proberen, dat was het allemaal waard.

-KORT

Beautypaw lag te slapen, In de apprentice den. Ze werd wakker toen ze haar mentor hoorde die haar wakker maakte. ”Psst,” Miauwde hij zachtjes. Beautypaw opende moe haar ogen en gaapte even. Ze had kort geslapen. Ze rekte zich uit. “Beautypaw, ik kom je halen voor je nieuwe training. Kom je mee?” Hij trok zich terug en trippelde naar de vis. ''Ja, Ik kom.'' murmelde ze. Ze trippelde de den uit. toen ze uit de Den kwam keek ze haar mentor aan die een vis wegschoof. ''Wat gaan we als eerst doen?'' vroeg ze terwijl ze haar vacht schoonmaakte. Haar vacht zat vol met mos. Ze schudde even haar vacht uit en de mos stukjes vlogen in het rond...... En eentje kwam recht tegen Blizzardstorm's kop. ''Sorry.'' zei ze kort. Ze keek rond.... Was het een droom wat er allemaal gebeurt was? Met Darkpaw en Oddpaw.... Darkpaw die haar bedreigde en Oddpaw die haar redde van zelfmoord...... Zou ze echt ontvoerd worden door Darkpaw? Ze wist het niet. Ze schudde haar kopje even. Ze merkte niet dat ze tegen haar Mentor liep. Ze keek angstig om haar heen, Kijkend of ze Darkpaw ergens zag..... Maar nee..... ''Het was geen droom............'' zei ze hardop. Toen bedacht ze dat haar mentor ernog steeds bijstond. Ze keek schamend naar de grond. Hij zou nu misschien wel denken dat ze gek is.........................

Blizzardstorm hield zijn blik gericht op de ingang van de Den, hij had daar ook al een paar keer gelopen. Steeds weer dolblij met een training, maar nu was hij degene die moest wachten op een ander. Hij zuchtte en rekte zijn voorpoten, zijn buikvacht raakte bijna de grond aan. ''Wat gaan we als eerst doen?'' Vroeg een stem opeens. Beautypaw was in die korte tijd naast hem komen zitten en was nu bezig om haar grijze vacht schoon te maken. Een zoete glimlach verspreidde rond zijn bek en hij kreeg een beetje hoop. De poes schudde haar vacht uit, een paar stukjes mos vlogen in het rond en eentje belandde tegen zijn kop. Met een simpele beweging met zijn staart sloeg hij het stukje weg wat nu naar beneden viel. ''Sorry.'' Zei ze kort en Blizzard gaf haar een klein porretje met zijn poot. "Geeft niet, het kan iedereen gebeuren als die moe is." De poes keek om zich heen, alsof ze verwachtte dat er ieder moment iemand op haar kon springen. Haar kop ging heen en weer en zonder iets te zeggen begon ze te lopen. Zijn lichaam stond echter in de weg en voor een tijdje had ze dat niet in de gaten. ''Het was geen droom..'' Zei haar stem hardop en een frons vormde zich op Blizzardstorms gezicht. "Beautypaw," Zijn stem begon wat harder te worden, hij had nu even geen zin in een Apprentice die aan het dagdromen was. Haar kopje was beschaamd naar de grond gericht, maar hij liet geen schuldige houding zien. "Probeer wel bij de les te blijven zo." Het strenge gedeelte was alweer voorbij en hij raakte met zijn staart haar schouder aan. "Wat is er, wat je zo dwars zit? Doe maar niet alsof het niets is, want iedere kat kan opmerken dat er iets is. En wees eerlijk tegen me, ik ben tenslotte wel je Mentor." Hij ging recht tegenover de poes zitten en boog zich wat ouderlijk voorover. Hij wild het goed doen op zijn eerste dag, dus begon hij daar maar meteen mee..

"Geeft niet, het kan iedereen gebeuren als die moe is." zei Blizzardstorm voordat ze naar Darkpaw zocht. "Beautypaw," Zijn stem begon wat harder te worden. "Probeer wel bij de les te blijven zo." zei hij. ''Ja Blizzardstorm.'' zei ze. "Wat is er, wat je zo dwars zit? Doe maar niet alsof het niets is, want iedere kat kan opmerken dat er iets is. En wees eerlijk tegen me, ik ben tenslotte wel je Mentor.'' zei hij wat ouderlijk. ''Ehm..'' begon ze. ''Nou......... Ehm.......... kunnen we dat ergens anders bespreken dan in het kamp?'' vroeg ze zenuwachtig. Ze wou niet dat alle katten haar probleem hoorde. Of nou........... Dat met Darkpaw... En Oddpaw.... Weer kreeg ze een prettig gevoel in haar buik. Ze hield van hem ookal kende ze hem niet zo heel goed. Ze zuchtte even van verliefdheid maar schudde haar kopje en keek naar Blizzardstorm. ''Waar gaan we trainen Blizzardstorm?'' Vroeg ze nieuwsgierig, Want als ze dichtbij Skyclan territorium zouden trainen kon ze Oddpaw wel eens tegenkomen. Ze stak nieuwsgierig haar kopje naar boven richting Blizzardstorm. Ze was benieuwd waar ze gingen trainen.

Hij begon wat te twijfelen over zijn actie, maar een mentor hoorde toch wel streng te zijn? Hij schudde zijn kop en keek weer naar Beautypaw. Haar kortharige vacht stond mooi bij haar ogen, haar naam had gelijk over haar uiterlijk. Wie weet was er al een kater op haar verliefd. Liefde? Zou dat al bestaan in haar leven? Maar aan liefde zat altijd wel haat verbonden, het vreselijke gevoel wat je krijgt als je niet meer houdt van je partner.. ''Ja Blizzardstorm.'' Haar antwoord wekte hem uit zijn gedachten. Hij knikte even, blijkbaar niet meer wetend waar ze het over hadden. "Goed, dan.." Helemaal in de war werd hij onderbroken door de poes, toen hij weer wist waarom ze hem had geantwoord begreep hij het. ''Ehm.. Nou.. Ehm.. Kunnen we dat ergens anders bespreken dan in het kamp?'' Haar stem was zenuwachtig en hij hield zijn kop wat schuin. Waarom had ze zulke zorgen? Was er iets ernstigs gebeurd, waarbij ze het niet aan iedereen wilde vertellen? "Je hebt de Warrior Code toch niet overtreden?" Miauwde hij zachtjes, misschien wilde ze het liever voor zichzelf houden. De poes schudde haar kopje en keek hem weer aan. ''Waar gaan we trainen Blizzardstorm?'' Een nieuwsgierige toon was duidelijk te horen, maar waarom veranderde ze opeens van onderwerp? Hij begreep er niets meer van en zuchtte even vermoeid. "Zo te zien ben je wat enthousiast." Zei hij wat opbeurender. Zodra ze eenmaal waren aangekomen bij de Kleine Stroom konden ze wel praten. "Ik had je bij de Ceremonie beloofd dat we je zouden leren zwemmen." Wat zachter voegde hij eraan toe; "En daar komen niet zoveel katten, dus kunnen we het 'probleem' goed bespreken. Als jij naar mij luistert, luister ik naar jou. Goed?" Met een zwiep van zijn staart stond hij op en liep nar de uitgang van het kamp, de frisse ochtendlucht golfde zijn neus binnen. "Na deze training ben je pas écht een Apprentice. Kom, dan beginnen we." Zonder te wachten op zijn Apprentice rende hij naar buiten, de wind streek langs zijn korte vacht en vulde zijn neusgaten. Aan de rand van het kleine stroompje bleef hij zitten. Beautypaw zou hem maar moeten volgen doormiddel van geur of snelheid. Meten al een test voor haar. Hij lachte even en richtte zijn blik in de richting van het kamp, zijn eerste les en hij was zelfs zenuwachtig.

"Je hebt de Warrior Code toch niet overtreden?" Miauwde hij zachtjes, misschien wilde ze het liever voor zichzelf houden. De poes schudde haar kopje en keek hem weer aan. "Zo te zien ben je wat enthousiast." Zei hij wat opbeurender. "Ik had je bij de Ceremonie beloofd dat we je zouden leren zwemmen." Wat zachter voegde hij eraan toe; "En daar komen niet zoveel katten, dus kunnen we het 'probleem' goed bespreken. Als jij naar mij luistert, luister ik naar jou. Goed?" Met een zwiep van zijn staart stond hij op en liep nar de uitgang van het kamp, de frisse ochtendlucht golfde zijn neus binnen. "Na deze training ben je pas écht een Apprentice. Kom, dan beginnen we." Zonder te wachten op haar rende hij naar buiten. ''Heee! Wacht op mij!'' riep ze en trok een sprintje. Ze rende pijlsnel naar haar mentor. Toen ze eenmaal eraan kwam bleef ze staan. Ze hijgde bijna niet en gooide haar hoofd in de lucht. ''Ik moet het nu zeker vertellen he?'' zei ze wat onzeker. Ze keek naar de grond en ze schoof met haar rechtervoorpoot over de grond. Ze wist niet hoe ze het uitkon leggen. Het was namelijk haar mentor én oom. Dat maakte het voor haar extra lastig. Hoe moest ze dit in Starclans naam vertellen? Ze wachtte af wat Blizzardstorm zou gaan zeggen. Zou ze het wel durven? Ze ging zenuwachtig op de ene op de andere poot springen. ''Gaan we nu zwemmen?'' vroeg ze snel.

''Heee! Wacht op mij!'' Hoorde hij nog in de verte, hij draaide zich glimlachend om, ze had er wel zin in. Dat was goed, dan konden ze samen beter trainen. Konden ze maar op de een of andere manier een band maken, dat zou alles veel makkelijker maken. Toen de poes was aangekomen gooide ze haar kop in de lucht en zei met haar stem; ''Ik moet het nu zeker vertellen he?'' Blizzardstorm kon wat onzekerheid vinden, was ze er echt bang voor? Dacht ze misschien dat hij boos zou worden. Hij deed zijn bek open om iets te zeggen, maar bedacht dat ze het uit zichzelf moest gaan doen. Geen verzachtende woorden van hem, maar ze moest het zelf onder de ogen komen. Hij gaf eens tijf knikje en keek haar aan. Beautypaw keek naar haar poten en de rechter schoof wat over de grond. Waarschijnlijk omdat ze geen woorden ervoor kon verzinnen. Misschien was het zelfs moeilijker omdat hij ook haar oom was en familie, tja, dan was iets moeilijks uitleggen echt een ramp. Hij raakte met het puntje van zijn staart haar schouder aan. ''Gaan we nu zwemmen?'' Haar antwoord was snel en Blizzardstorm keek haar nog steeds wat kalm aan. "Eerst wil ik weten wat er nou precies aan de hand is, waarom je in het kamp zo angstig deed en waarom je nu zo zenuwachtig bent." Hij nam even een pauze en keek een keer om zich heen. Niemand. Niemand kon hen nu horen. Hij richtte zijn blik vervolgens weer op zijn nichtje en nam een grote hap lucht. "Ik wil dat je me precies, en dan bedoel ik ook echt alles precies, vertelt en niets weg laat. Ik wil je beter begrijpen en dit maakt het niet gemakkelijker. Als je eerlijk tegen me bent kunnen we pas gaan trainen. En denk er niet aan om te liegen tegen mij. Ik ben tevens je mentor én je oom." Na die woorden voelde hij zich wat schuldig. Moest hij wel zo reageren tegen een poes die net een probleem achter de rug had? Nee, een mentor moest streng zijn. Hij hield zijn kop wat schuin en wachtte af op een antwoord.

-Ik denk dat Beauty's volgende post wat groot wordt, XD

Blizzardstorm gaf een knikje aan haar. ze zuchtte even. Op de vraag die ze daarna zei antwoorde hij; "Eerst wil ik weten wat er nou precies aan de hand is, waarom je in het kamp zo angstig deed en waarom je nu zo zenuwachtig bent." Hij nam even een pauze en keek een keer om zich heen. Niemand. Niemand kon hen nu horen. Hij richtte zijn blik vervolgens weer op zijn nichtje en nam een grote hap lucht. "Ik wil dat je me precies, en dan bedoel ik ook echt alles precies, vertelt en niets weg laat. Ik wil je beter begrijpen en dit maakt het niet gemakkelijker. Als je eerlijk tegen me bent kunnen we pas gaan trainen. En denk er niet aan om te liegen tegen mij. Ik ben tevens je mentor én je oom." ze zuchtte nog een keer. ''Het begon dat ik bij de grenslijnen gilde.... Ik had een droom over Mamma en Pappa.... Dat ik ze doodde...... Daarna werd ik gedood en toen moest ik gillen.... Darkpaw had me gehoord en trooste me. Ik...Ik werd verliefd op hem.... We hebben een fijne tijd gehad..... Toen wou ik hem verassen.....'' zo beogn ze haar verhaal. Daarna vervolgde ze. ''Ik wou met hem samen een vogel eten... Maar toen.... Hij was met een andere poes!'' zei ze en barstte in tranen uit. Het deed haar nog steeds pijn. ''Ik.....Ik schreeuwde naar hem en hij zette zijn nagels in mijn schouders.'' zei ze en liet de littekens op haar schouder zien. ''Hij schreeuwde dat hij mij en Magicpaw zou ontvoeren...... Hij wou eerst met mij naar de Bloodclan..... Een vrij leven zei hij...'' ze stopte even om de blik van Darkpaw weer te herrineren. ''Ik zei dat hij mij nooit meer te pakken kon krijgen en ik bij de Riverclan bleef.... Hij sprintte toen weg..... Ik.... ik was bang dat hij me echt wou ontvoeren..... Ik.......ik wilde niet meer leven Blizzardstorm.......... Ik had de dag voor de ruzie een boom gezien waar als ik mijn kopje onder deed ik zou stikken........ Alleen......'' zei ze terwijl de tranen nog steeds over haar wangen stroomden. ''Er kwam een Skyclan apprentice........... Die redde mijn leven....... Hij heet Oddpaw..... Hij heeft een BLauw en een Rood oog..... Ik.....Ik heb het gevoel dat ik nu op hem ben......... Ik weet het niet meer Oom! Ik weet het niet meer!'' huilde ze en drukte zich tegen haar oom aan. Ze had het vertelt. '' U gaat toch niks zeggen tegen Stormstar toch?'' vervolgde ze en keek haar oom geschrokken aan. ''Want...... Ik denk dat ik verliefd ben op Oddpaw..............'' zei ze twijfelend.

--Langheid xD--

''Het begon dat ik bij de grenslijnen gilde.. Ik had een droom over Mamma en Pappa.. Dat ik ze doodde.. Daarna werd ik gedood en toen moest ik gillen.. Darkpaw had me gehoord en troostte me. Ik.. Ik werd verliefd op hem.. We hebben een fijne tijd gehad.. Toen wou ik hem verassen..'' Blizzardstorm knikte bij elke zin, het was dus toch de liefde die dit had veroorzaakt. ''Ik wou met hem samen een vogel eten.. Maar toen.. Hij was met een andere poes!'' Hij zag dat tranen over de wangen liepen van zijn nichtje, met zijn staart veegde hij er een paar weg. Hij wilde nog niets zeggen, ze moest haar verhaal eerst afmaken. Iets in hem wilde nu om haar heen kruipen, als een moeder over haar kitten, maar hij deed niets. Hij bleef daar gewoon staan, ze mocht hem haten, als ze wilde, maar hij deed niets. ''Ik.. Ik schreeuwde naar hem en hij zette zijn nagels in mijn schouders.'' Blizzardstorm kon de afdrukken van klauwen op haar schouders zien. ''Hij schreeuwde dat hij mij en Magicpaw zou ontvoeren.. Hij wou eerst met mij naar de Bloodclan.. Een vrij leven zei hij..'' Ze stopte even, waarschijnlijk omdat er een herinnering naar boven kwam. ''Ik zei dat hij mij nooit meer te pakken kon krijgen en ik bij de Riverclan bleef.. Hij sprintte toen weg.. Ik.. ik was bang dat hij me echt wou ontvoeren.. Ik..ik wilde niet meer leven Blizzardstorm.. Ik had de dag voor de ruzie een boom gezien waar als ik mijn kopje onder deed ik zou stikken.. Alleen..'' Hij huiverde even, wilde zijn nichtje nou echt zelfmoord plegen. Hij had dit echt nooit van haar verwacht, hij slikte even en zag dat de stroom van tranen nog door ging. Eindeloos. ''Er kwam een Skyclan apprentice.. Die redde mijn leven.. Hij heet Oddpaw.. Hij heeft een Blauw en een Rood oog.. Ik..Ik heb het gevoel dat ik nu op hem ben.. Ik weet het niet meer Oom! Ik weet het niet meer!'' Haar met tranen bedekte gezicht werd tegen hem aangedrukt, ze was zo te zien klaar. Verliefd op een andere Apprentice? Dat kon toch niet? En de Warrior Code dan? '' U gaat toch niks zeggen tegen Stormstar toch?'' Haar gezicht uitte een geschrokken reactie en Blizzardstorm keek haar even zonder emoties aan. ''Want.. Ik denk dat ik verliefd ben op Oddpaw..'' Hij nam even een hap lucht, het was dus ernstig. Een kater die weg wilde rennen van RiverClan en een poes die verliefd was op een SkyClan Apprentice. "We zullen dit nog even onder ons houden," Begon hij wat vaag, hij wilde zijn nichtje niet in de problemen brengen, maar zijn Warrior plicht ook weer niet in de steek laten. Hij likte Beautypaw tussen haar oren en ging weer verder. "Ik weet dat verliefd zijn moeilijk is, maar je moet niet te ver gaan. Het is niet goed om steeds contact t hebben met een andere Clan. En wat als een andere Warrior jullie ziet. Ik zal niet altijd in de buurt zijn om je te beschermen. Probeer het wat geheim te houden, tijdens Gatherings kunnen jullie elkaar zien. Ik zeg ook niet dat ik het goedkeur, dit is niet goed voor je Clan. Wat als je kittens krijgt? Van wie moeten ze dan zijn? Darkpaw? Ik dacht het niet." Steeds weer likte hij dat zachte kopje. Ze konden er niet makkelijk uitkomen, dit werd nog eens een vermoeiende dag. Misschien zouden ze de training maar beter kunnen uitstellen. "Misschien kunnen we maar beter de grenslijnen inspecteren, dan kan je het territorium beter zien." En fluisterend voegde hij eraan toe. "En misschien kan je hem wel zien."

-Hij is gewoon té aardig, XD

"We zullen dit nog even onder ons houden," Begon hij wat vaag, Hij likte haar tussen haar oren en ging weer verder. "Ik weet dat verliefd zijn moeilijk is, maar je moet niet te ver gaan. Het is niet goed om steeds contact t hebben met een andere Clan. En wat als een andere Warrior jullie ziet. Ik zal niet altijd in de buurt zijn om je te beschermen. Probeer het wat geheim te houden, tijdens Gatherings kunnen jullie elkaar zien. Ik zeg ook niet dat ik het goedkeur, dit is niet goed voor je Clan. Wat als je kittens krijgt? Van wie moeten ze dan zijn? Darkpaw? Ik dacht het niet." Steeds weer likte hij dat zachte kopje. Ze konden er niet makkelijk uitkomen, dit werd nog eens een vermoeiende dag. Misschien zouden ze de training maar beter kunnen uitstellen. "Misschien kunnen we maar beter de grenslijnen inspecteren, dan kan je het territorium beter zien." En fluisterend voegde hij eraan toe. "En misschien kan je hem wel zien." ''Ja Blizzardstorm.'' zei ze opgelucht. Ze was blij dat ze eindelijk aan iemand had vertelt. ''Maar wat moeten we met Darkpaw?'' fluisterde ze. ''Hij wilt mij en Magicpaw ontvoeren.'' zei ze zachtjes. Haar spontane gele ogen waren veranderd naar bange gele ogen. Niemand zou haar terug herkennen, Iedereen herkende haar aan haar ogen........ Maar die stonden nu angstig en bang. ''W-w-wat als hij echt mij ontvoerd?'' zei ze met een trillerige stem. Ze kon er niet tegen, Haar ogen vulde weer met tranen. Ze keek de andere kant op. Ze zuchtte trillerig. ''Wie had ooit kunnen denken dat Darkpaw zo'n slechte kat was.'' zei ze met een verstokte stem. ze keek haar mentor aan. Haar bange ogen raakte iedereen altijd, Dat wist ze meestal wel..... Maar vandaag niet, Meestal acteerde ze.... Maar nu was het echt. Dat kon je nu ook zien. Dat dit echt was. Dat ze niet loog om alles.