Whats wrong?

--Tailstorm--
Smoketear was gaan jagen. De zon was onder aan het gaan, en hij was terug gekeerd naar het kamp. Zijn stevige poten leidde hem naar het kamp. Hij had twee vissen, een muis, en een eekhoorn in zijn bek hangen. Hij liep het kamp binnen en legde het prooi neer. Hij pakte voor zich zelf een wat oudere prooi die begin de dag was gevangen. Een paling was dat. Die kat die die had gevangen had veel geluk gehad. Paling was geen makkelijke prooi. Hij nam de paling mee en keek rond. Hij zag Tailstorm nog niet, dus ging hij afzijdig zitten, maar wel waar hij makkelijk te zien was, zo dat Tailstorm niet lang hoefde te zoeken. Hij liet zijn kop zakken en nam een hap van de paling. De lekker smaak kwam al snel op zijn traanklieren terecht en hij genoot. Dit had hij wel verdient. En o wat was dit lekker. Toen hij de paling op had was de zon nog wat lager aan de lucht gaan hangen. Hij keek rond en vroeg zich af waar Tailstorm bleef. En na nog een klein poosje zag hij de poes op hem af komen. Hij boog zijn kop als begroeting. 'Hallo Tailstorm,' Groette hij haar. Hij likte zijn lippen af en begroef het karkas van het dier. Dat was als respect voor het leven van het dier. Je zou nooit een dier laten rotten. Dat was on respect vol. En tegen de warrior code. En zo was Smoketear niet. Smoketear volgde de code op, zoals het hoorde.

Tailstorm kwam aan lopen en groette hem terug met een knikje. Smoketear rechtte zich en keek de poes aan. Smoketear had twee kanten; de koelbloedige duivel, en de wijze uil. Daar bestond Smoketear uit. Hij was goed en slecht. Maar niet slecht in de zin van vreselijk slecht. Hij kon gewoon bot en gemeen zijn, en vel. Maar Smoketear kon ook zacht aardig, wijs en lief zijn. Daar was hij Smoketear voor. 'Ik heb je niet voor niets bij me gevraagd, Tailstorm,' begon hij kalm. 'Wat is er met je?' Vroeg hij als volgt zijn wijze blik gleed over de lapjes kat. Hij dacht even na. Had haar vriend wat bij haar gedaan, of was ze verliefd op een andere kater, zoals Smoketear eerst nog samen met Lotusleaf was, en nu bij Rainfall, de poes waar hij echt van hield. Het klonk bot, maar Lotusleaf was zijn partner gewest, puur uit medelijden. Maar hij hoorde bij zijn witte engel, Rainfall. Ze was prachtig zoals ze was. Ze had een fijn innerlijk, en een speels karakter. Exact wat Smoketear nodig had, en Rainfall had zijn karakter nodig, speels, stoer, wijs, niet altijd even slim, en ga zo maar door.

--Flut--