I'm here, allone, without mentor...

Zuchtend keek Line naar de blauwe lucht, ze wou zo graag een leraar. Ze wist dat ze die zou krijgen en dat ze geduld moest hebben. Pff, geduld, het was zo mooi, maar ook zo moeilijk. Zij had wel geduld, een beetje althans. Maar het leek zo lang te duren! Nog even sterk houden Linepaw! hield ze zich voor en stond op. Ze keek even om zich heen, overal zag ze apprentices bij hun mentor lopen. Wariors praatten een beetje en elders zaten in groepjes bij elkaar. De kittens stoeiden vrolijk en zij? Zij zat hier, helemaal alleen. Ze zuchtte weer eens, waar was Applepaw toch? Haar zusje was samen met haar 1 van de weinige apprentices zonder mentor. Ook kon ze alles aan haar vertellen, ze deelden altijd alles en deden ook zoveel samen. Toen kwam er iets in haar op, Applepaw was nog niet zo lang geleden toen zij met wat andere apprentices op stap was gegaan, naar de medecin den gelopen voor haar poot. Zou ze daar nog zijn? Even keek ze in de richting van het hol. Haar nieuwsgierigheid hoe het met haar zus ging was groot. Maar toch bleef ze zitten, ze had geen zin om op te staan en er naartoe te lopen. Ze keek de hele tijd in de richting van de Den zodat het na een tijdje op staren begon te lijken. Even wende ze haar blik af en keek weer om haar heen. Alsof ze haar zaten te pesten, zo leek het. Overal zag ze apprentices en hun mentor. Waarom zij wel en deze poes hier niet? Ze zuchtte voor de zoveelste keer weer, het leven was oneerlijk, gewoon oneerlijk en zij moest er mee leven. Vooruit dan, ze zou het proberen. Het zou haar wel lukken hoor, al ging ze natuurlijk uiteindelijk toch dood. Al was het van ouderdom, maar dan zou ze al warior zijn geweest. Dan zou ze een mentor hebben gehad en misschien zelfs er eentje geweest zijn. Dat wou ze ook wel, mentor worden, maar dan moest ze er eerst zelf 1 krijgen. Dat zou wel zo handig zijn, want als ze het zelf niet wist, dan valt er zo weinig uit te leggen aan haar leerling. Ze greens even bij die gedachte, het was een gek idee. Zij als mentor, misschien kwam dat omdat ze zo jong was, maar toch kon ze zichzelf niet voorstellen als volwassen warior met leerling. Neej, dat was onmogelijk voor haar. Ze had al niet al te veel fantasie en als ze dan ook nog eens iets moest bedenken dat er nog helemaal niet was... Onmogelijk. Ze schrok plots op uit haar gedachtes door een duwtje tegen haar schouder. Ze keek de kat even aan. 'Eehm, hallo...' zei ze twijfelend en keek de voor haar nog onbekende kat aan. 'Ik ben Linepaw, jij?' Ze had eigenlijk geen idee of de kat haar wel hoorde, maar dat maakte haar niet uit.

open voor 1 (tot nu toe) onbekende kat voor Linepaw ^^.

Ze stapte rustig de warriors den uit . Het beloofde een drukke dag te worden . Ze had al de hele voormiddag geslapen . Het was gisteren een drukke dag , en deze ging dat blijkbaar ook worden . Overal waren mentors met hun apprentice's . Een beetje jaloers staarde ze naar een apprentice die van alle vragen aan zijn mentor stelde . Ze vrolijkte haar zelf op bij de gedachte dat zij binnekort ook een apprentice kreeg . Dat ze alle vragen van haar eigen apprentice kon beantwoorden . Misschien kwam die ceremonie vandaag al ! Zenuwachtig stapte ze vooruit , maar stopte bij het zien van een kastanje bruine poes . Linepaw . Rustig stapte ze naar de eenzaame apprentice . Waarom was ze niet bij haar zusje applepaw ? Elke keer dat ze linepaw zag was ze bij applepaw . Spottedleaf vond wel dat ze er erg eenzaam uitzag . Kalm keek ze toe hoe linepaw over haar schouder naar haar keek . 'Eehm, hallo...' zei ze twijfelend . ¨ hoi linepaw ¨ zei ze rustig terug . 'Ik ben Linepaw, jij?'. Maar spottedleaf kende haar toch al . ¨ ik ben het spottedleaf ¨ beantwoorde ze linepaw's vraag . ¨ en wat aan het doen ?¨ vroeg ze nieuwsgierig . Misschien kon ze deze apprentice gezelschap houden .

"ik ben het spottedleaf", zei de poes voor haar rustig, 'Aangenaam', mompelde linepaw. "en wat aan het doen?" vroeg de poes nieuwsgierig. Even dacht de apprentice na, 'Behalve zitten en jaloers zijn op apprentices met mentor niet echt neej', zegt ze grijnzend en kijkt Spottedleaf even aan, 'Jij?' Eigenlijk kon ze zo wel zien dat zij niks aan het doen was, maar toch vroeg ze het. Misschien een beetje vreemd, maar ze dacht niet echt na bij de vragen die ze stelde. Toch niet op dit moment, anders wel, normaal gezien toch. Er waren bij haar altijd wel uitzonderingen, elke dag opnieuw was er wel een uitzondering, de ene dag ging ze plots tegen iemand praten, de andere keer dacht ze niet na met wat ze zei en de volgende keer ging ze drinken zonder dat ze dorst had. Ook iets wat ze niet deed namelijk. 'Hoe mooi weertje vandaag hè?' zegt ze dan, gewoon om het gesprek op gang te houden, 'Hoe gaat het trouwens met je?' Nu dat ze toch iemand had om tegen te praten kon ze dat maar beter zo houden niet waar?

*flut -.- Wist effe niks xp*

'Aangenaam', mompelde linepaw . Het was wel een vriendelijke poes , vond ze . 'Behalve zitten en jaloers zijn op apprentices met mentor niet echt neej', zegt ze grijnzend . ¨ waarom ben je jaloers ? , ik heb ook nog geen apprentice , maar weet je ik heb gehoord dat de ceremonie er vlug zal zijn ¨ zei ze bemoedigend . 'Hoe mooi weertje vandaag hè?' zegt ze dan . Daar had ze even geen zin om op te antwoorden . Het was wel een mooi weertje , maar niet echt een goed gesprek onderwerp . 'Hoe gaat het trouwens met je?' vroeg linepaw . ¨ alles hetzelfde he , de gewone warrior taken zoals elke dag uitvoeren ¨ zei ze saai . Ze had eigenlijk geen zin om hier te blijven zitten en staan kletsen zoals elders . Ze had meer zin om te gaan jagen , gewoon buiten het camp . ¨ heb je zin om mee buiten het camp te gaan , dan kan ik je wat leren ¨ zei ze beheerst . Misschien verveelde deze jonge apprentice zich dan wat minder . En dan voerde ze haar warrior taken nog eens uit . ¨ dan leer ik je jagen op een konijn , en dan kun je opscheppen tegen je zusje applepaw ¨ zei ze fluisterend . Ze had al gehoord van de straf van linepaw en applepaw , en dat ze samen wat prooi hadden gevangen , inclusief een konijn . Het zou linepaw ookal al wat helpen met haar toekomstige training .

"waarom ben je jaloers ? , ik heb ook nog geen apprentice , maar weet je ik heb gehoord dat de ceremonie er vlug zal zijn" zei Spotted bemoedigend. Ze zuchtte, 'Ja maar, voor hetzelfde geld was ik al een paar weken bezig met mijn training! En kon ik nu al veel meer dan ik nu eigenlijk kan.!' zei ze verdrietig en keek naar de grond. Toen ze vroeg hoe het met haar ging antwoorde de poes verveeld, "alles hetzelfde he, de gewone warrior taken zoals elke dag uitvoeren" Even keek ze de poes aan, 'Is dat zo saai dan?' vroeg ze verbaasd en keek Spottedleaf rustig aan. Ze vond het eigenlijk wel interessant, was een warrior leventje saai? Haar leek van niet, elke dag was er wel iets te doen. En elke dag gebeurde er wel iets! "heb je zin om mee buiten het kamp te gaan , dan kan ik je wat leren" vroeg de warrior, haar kopje dat daarnet weer naar de grond was gaan kijken, schoot omhoog en haar bruine ogen keken haar verlangend aan, 'Ja!' riep ze vrolijk. "dan leer ik je jagen op een konijn , en dan kun je opscheppen tegen je zusje applepaw" fluisterde Spottedleaf, Er verscheen een grijns op haar gezicht bij het idee dat zij alleen een konijn kon vangen en haar zus niet. 'Waar gaan we naartoe dan?' vroeg ze hyper. Plots was haar energie tien keer hoger dan normaal en had het zijn top bereikt. Waar ze daarnet nog verveeld zat te kijken stond ze nu bijna te stuiteren. 'Heb jij al veel konijnen gevangen?' vroeg ze vrolijk, wat was dat eigenlijk voor stomme vraag? Natuurlijk wel! 'Weet jij trouwens van de straf van Apple?' vroeg ze toen maar nieuwsgierig, op de een of andere manier wist bijna iedereen in het kamp het. Best vreemd, want zij had haar mond gehouden. Was het misschien Dapplepaw of Angelvoice die iets had gezegd? Neej, dat zal toch niet? Hollystar dan? Neej, ook dat leek haar onmogelijk. Misschien hadden katten het gewoon gehoord en dan rondvertelt. Dat leek haar eigenlijk niet vreemd, want het werd bijna over het kamp geschreeuwd.

'Ja maar, voor hetzelfde geld was ik al een paar weken bezig met mijn training! En kon ik nu al veel meer dan ik nu eigenlijk kan.!' zei ze verdrietig en keek naar de grond . ¨ vergeet dat gewoon en richt je op je toekomst ¨ zei ze troostend . Ze wou niet dat linepaw jaloers werd en daarom misschien roekeloze dingen ging doen . 'Is dat zo saai dan?' vroeg ze verbaasd terwijl ze spottedleaf aankeek . Ze besefte waarschijnlijk niet hoen grote verandwoordelijk heden je als warrior had , daar was linepaw nog te jong voor . ¨ het is leuk , maar je hebt grotere verandwoordelijk heden , je kunt niet zomaar met lege poten van een jacht terug komen , terwijl als apprentice dat nog door de vingers werd gezien ¨ zei ze beheerst . Ze wist wel dat ze nu heel wijs overkwam , terwijl ze half niet zo wijs was als een oudere warrior . 'Ja!' riep ze vrolijk als antwoord op haar voorstel . De plotse enthousiasme van de jonge poes beviel haar wel . 'Waar gaan we naartoe dan?' vroeg ze hyper . ¨ ik kan je mee nemen naar het ravijn als je wilt ¨ . 'Heb jij al veel konijnen gevangen?' vroeg ze vrolijk . ¨ ja het is eigenlijk niet zo moeilijk dan dat het lijkt hoor ¨ . 'Weet jij trouwens van de straf van Apple?' vroeg ze . Een grijns verscheen op haar gezicht . Bijna iedereen in het kamp wist wel over de straf van die ene poes . Applepaw was onbeleefd tegen angelvoice de med . cat , en had voor de neus van angelvoice de med . cat apprentice beledigd . ¨ ja ik weet van die straf zo goed als het hele kamp weet daar over ¨ greens ze .

Te lui om van account te verwisselen ;p

"het is leuk , maar je hebt grotere verandwoordelijk heden , je kunt niet zomaar met lege poten van een jacht terug komen , terwijl als apprentice dat nog door de vingers werd gezien" antwoorde Spottedleaf de warrior die voor haar stond, beheerst. Daar kon ze best inkomen. Als apprentice leerde je nog maar, dus als je soms een prooi miste kon je daar soms niks aan doen. Maar als warior was je uitgeleerd en moest je alles al kunnen, vechten, jagen, verdedigen. Alles! Eigenlijk was ze best blij om nog apprentice te zijn, hoewel warrior haar ook wel leuk lijkt. Toen Spottedleaf over het jagen was begonnen had ze heel hyper geantwoord en dat was ze nu nog altijd, "ik kan je mee nemen naar het ravijn als je wilt" zei de poes, vrolijk stuiterde ze op en neer, 'JAAAA!' riep ze vrollijk, 'Maar ik wil er wel niet invallen!' Een grijns verscheen op haar gezicht, de vraag van het aantal konijnen stelde ze met dezelfde hyperheid. De poes zei daar rustig op, "ja het is eigenlijk niet zo moeilijk dan dat het lijkt hoor" Interessant, dacht ze en stelde daarna de vraag over Apple. "ja ik weet van die straf zo goed als het hele kamp weet daar over" antwoorde de poes grijnzend. Weer stuiterde Linepaw op en neer. 'Gaan we dan?' vroeg ze opgewonden, ze wou zo graag gaan, zo graag aan haar zus laten zien wat ze gevangen zou hebben. Helemaal alleen! Een konijn, helemaal alleen! het leek wel een droom. 'Kom!' riep ze ongeduldig met een brede glimlach op haar gezicht, terwijl ze al naar de uitgang van het kamp was gesprint en daar nu vrolijk stond te wachten.

'JAAAA!' riep ze vrollijk, 'Maar ik wil er wel niet invallen!' Een grijns verscheen op haar gezicht . Ze wist het eigenlijk niet , ze vond het best wel grappig hoe Linepaw reageerde . Plots stuiterde Linepaw op en neer . ¨ euh Linepaw , ze konden je beter heavypaw noemen ¨ Lachte ze zacht . 'Gaan we dan?' vroeg ze opgewonden. Ze wist eigenlijk niet waarom Linepaw zoo opgewonden was , maar ze vond het wel grappig . Iets dat ze zeker wilde bij haar apprentice , nee ze vond elke kat leuk . Iedereen op zijn eigen manier , groot of klein , dik of dun , ze waren allemaal specifiek op hun eigen manier . 'Kom!' riep ze ongeduldig met een brede glimlach op haar gezicht, terwijl ze al naar de uitgang van het kamp was gesprint en daar nu vrolijk stond te wachten. Haar grasgroene ogen flitsten naar Linepaw . ¨ rustig , als je een goede warrior wilt worden , dan bestaat het grootste deel van je training luisteren naar je mentor ¨ zei ze kalmpjes , en achtervolgde Linepaw . Toen ze Linepaw had bereikt zwiepte ze met het puntje van haar staart als teken dat Linepaw moest volgen . Ze wou testen hoe goed Linepaw kon volgen , hoe goed haar uithoudingsvermogen was . Dus zette ze het op een sprintje naar het ravijn . Ze keek niet achterom , want aan de hyperheid van Linepaw , was wel te zien dat ze een ren bui nodig had .

"rustig , als je een goede warrior wilt worden , dan bestaat het grootste deel van je training luisteren naar je mentor" zei de poes en liep rustig achter haar aan. Rustig zwiepte ze met haar staart zodat Linepaw wist dat ze moest volgen. Plots zette de warrior een sprintje in. Eerst volgde ze rustig en een beetje verbijsterd, maar al snel begreep ze wat er verwacht werd. Snel sprintte ze achter haar aan, 'Kom op Line, sneller!' mompelde ze grijnzend, ze wou zichzelf helemaal uitputten nu. Beetje bij beetje kwam ze dichterbij, ze was erg snel, maar ze zou als ze bij het ravijn waren waarschijnlijk al helemaal uitgeput zijn. Toen ze daaraan dacht liep ze weer wat trager, ze wou het konijn nog wel kunnen vangen hè! Ze probeerde het zo voor elkaar te krijgen dat ze Spotted nog net kon zien en toch niet te veel energie verloor. 'Nog eventjes Linepaw' mompelde ze weer, vrolijk sprong ze over een omgevallen boomstam en gleed uit. Ze rolde een eindje hard over de grond en toen ze weer op haar 4 poten stond was ze plots een stuk dichter bij Spotted. Ze had niet eens energie verspilt! Dit ging ze nog een keer doen, maar nu expres! Vrolijk sprong ze weer op een boomstam, gleed uit en rolde weer verder tot ze zo ongeveer naast de poes weer recht sprong, 'Hey!' riep ze luid en nog steeds hyperactief. Weer voerde ze hetzelfde uit en nu liep ze al een groot stuk voor spottedleaf uit, 'Sneller!' riep ze lachend en sprintte vrolijk verder tot aan het ravijn. Ze maakte een slidingstop en wist net voor het ravijn tot stilstand te komen. Even keek ze er in en slikte. Dat was ontzettend diep! Snel krabbelde ze wat terug, een stukje van de kloof vandaan. Toen richte ze zich weer naar Spotted, 'Gaan we beginnen?' vroeg ze weer en begon bijna weer te stuiteren.

'Sneller!' riep ze lachend en sprintte vrolijk verder tot aan het ravijn. Meteen zette ze een razend snelle achtervolging in , ze was snel ja , maar ze mocht deze kat ook weeral niet onderschatten. Net toen ze dacht te zeggen dat Linepaw nog wel moest uitkijken voor de kloof, hing ze er al half over. '' pas op!''gilde ze geschrokken. Haar poten voelden stijf aan, ze dacht dat Linepaw weg was... Een pijnlijke zucht van opluchting ontsnapte uit haar mond , toen Linepaw weer recht op haar poten stond , en niet doodleuk over het ravijn hing. 'Gaan we beginnen?' vroeg ze weer en begon bijna weer te stuiteren. Ze toverde snel een glimlach op haar snuit, en wende haar tot Linepaw. Ze beefde nog steeds wat van Linepaw's stunt , maar ze mocht niet bang lijken , zeker niet nu er een jonge poes erbij is , die nog van alles moest leren. Haar grasgroene ogen gleden naar haar poten , er zaten wat steentjes vast tussen haar nagels , omdat ze zo hard rende. Onhandig peuterde ze de steentjes tussen haar kussentjes eruit, en maakte even gebruik van die houding , door aan haar oor te krabben , niet dat ze jeuk had ofzo. Dan hees ze haar weer recht en staarde de poes streng aan, maar die blik veranderde al snel naar een glimlach. '' zeg me eerst eens wat je ruikt , dan zien we wel of er konijnen zijn , anders gaan we wel jagen op muizen'' miauwde ze zacht. Want als er konijnen waren , dan moesten ze niet beginnen te roepen , dan konden ze het al helemaal vergeten. Een schudlig gevoel knaagde aan haar hart, ze beelde eigenlijk een mentor uit , en dan kon de toekomstige mentor van Linepaw haar minder leren , omdat ze dat al kon. En deed ze het wel juist , moest ze niet eerst de jacht houding uitleggen? Een opgewonden , maar onzeker gevoel kwam nu bij haar op. Wieweet wat riskeerde ze nou?

Onderwerp: Re: I'm here, allone, without mentor...