Shot in the dark

Onderwerp: Shot in the dark zo 6 mei 2012 - 12:45

I've been left out alone
Like a damn criminal
I've been praying for help
'Cause I can't take it all
I'm not done it's not over

Eenzaam in een hoekje van de Nursery lag Leopardkit opgekruld. Ze was al bijna te groot om tussen al die kleine kits te passen. Niet dat ze van zichzelf er groot was, maar toch. Ze had het bijgehouden, en zou over een maan om en nabij een paw worden! Haar marineblauwe ogen gingen heel langzaam open en een grijns speelde om haar lippen. Klaarwakker kwam ze omhoog en keek om zich heen. Was saai, iedereen sliep nog! Dan ging ze toch even lekker in het kamp haar ding doen. Alleen. Verveling sloeg toe! Kreunend bij de gedachte dat ze weer alleen moest spelen hees ze zichzelf over een hele bundel kits heen en wurmde zich naar buiten. Eenmaal buiten haalde ze diep adem en deed net alsof een volgroeide krijger was. Ze had haar borst vooruit gestoken en haar marineblauwe ogen stijf dichtgeknepen. Met grote passen beende ze het kamp door, struikelend over voorwerpen die ze niet zag met haar ogen gesloten. Toen een briesje door haar vacht streek en een vreemde geur met zich meenam keek ze verbaasd op. Aan de rand van de medicijn den zat die BloodClan poes. Ze staarde er bewegingsloos naar en onderdrukte de aandrang om weer terug de veilige Nursery in te gaan en daar in haar hoekje helemaal achterin te gaan liggen slapen. ’Nee!’ Dacht ze vurig. Ze zou binnenkort een ‘paw worden, dus dan moest ze dit soort dingen aankunnen! Ze zou haar grenzen moeten bewaken en de beste jager worden van de Clan! Maar eerst moest ze haar angst overwinnen. Die BloodClan kat zou ze later wel pakken als ze leerling was, nu maakte ze helemaal geen indruk .. wat zou haar vader gedaan hebben in dit geval? Aanvallen? Ze keerde haar kop weer terug naar haar fantasie wereldje en zuchtte. Geweldig, nu was de hele sfeer weg. Ze duwde zich overeind toen ze een poging deed om te gaan zitten en rustig te worden en beende het kamp rond. Leopardkit voelde de angst die in haar knaagde, ze was bang geworden ..

Now I'm fighting this war since the day of the fall
And I'm desperately holding on to it all
But I'm lost, I'm so damn lost

+ Owlfrost

Onderwerp: Re: Shot in the dark zo 6 mei 2012 - 15:00

_{Step one you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through

Zijn groene ogen staarden naar het achterste van een konijn. Het witte pluimstaartje wiebelde steeds maar heen en weer. Zijn voorpoten raakten bijna de grond niet als hij een stap vooruit zette. De hele ochtend was hij al bezig geweest. Hij wilde niet in het kamp zijn. Zo bang als hij was om Silverpool te vinden. Nee. Hij was niet zo'n dappere Warrior die zijn angsten kon overwinnen. Een zucht ontsnapte zijn bek, maar werd meegevoerd door de wind. Het konijn had toevallig niets gehoord. Owlfrost hief nog een keer zijn poot op en rook dat de geur sterker werd. Hij wilde niet zo blijven leven. Steeds maar weg rennend voor zijn angsten. Wat was hij? Een Warrior? Nee. Die zouden dapper blijven vechten voor henzelf. Maar hij was zo bang als een muis als die onraad rook. Hoe hij ooit van Apprentice naar Warrior was gegaan was nog steeds een raadsel voor hem. Hij kon niet goed vechten en door al die gedachten lette hij niet goed op tijdens het jagen. Héél soms wist hij twee stuks prooi te vangen op een dag, maar dat was dan door puur geluk. Hij zou vast nooit een Mentor worden en moest zijn hele leven toekijken hoe iedereen om zich heen gelukkig werd. Het leek hem allemaal wel te snel te gaan. Alles om hem heen stortte in door zijn acties. Silverpool zou vast haar interesse verliezen in hem en hij zou langzaam wegkwijnen. Zijn lot was al voor hem uitgestippeld..

Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
And you begin to wonder why you came

Hij werd uit zijn gedachten gehaald door het konijn zelf. Zijn kleine grijze pootjes waren van plaats gewisseld om aan een ander stukje gras te knagen. Zijn kans om toe te slaan. Hij spande zijn spieren en probeerde zich te concentreren op zijn prooi. Hij sloeg zijn klauwen in de grond om ze warm te maken, zijn staart zweefde in de lucht. Dit moest goed gaan.. Owlfrost nam een grote hap lucht en sprong op, zijn voorpoten uitgestrekt en hij hield zich vast aan de korte vacht van het konijn. Adrenaline stroomde door zijn aderen en hij boog naar voren om bij de nek te komen. Het konijn begon wild te trappen met zijn poten, maar geen enkel geluid kwam uit zijn keel. Bijna werd zijn oog geraakt door de krachtige poten, maar Owlfrost wist zijn evenwicht te houden. Na een tijdje leek het dat het konijn wist dat zijn einde naderde. Owlfrost maakte hiervan zijn kans en beet in de zachte nek. De metaalachtige smaak van bloed vulde zijn mond. Met een vies gezicht pakte hij zijn prooi op en trippelde naar het kamp. Het landschap werd bekender en hij rook de sterke geur van zijn Clan. Thuis. Of voor hoe ver hij het zo kon noemen. Hij werd vast niet gerespecteerd, maar hij was er geboren en had er een zus. Eenmaal binnen voelde hij zich nóg onzekerder en probeerde zo snel mogelijk zijn prooi te droppen. Maar een beweging trok zijn aandacht. Hij draaide zich om, met zijn prooi nog in zijn bek en zag een kitten. Leopardkit. Misschien kon hij zijn gedachten wel even afleidden bij haar. Owlfrost liet zijn blik door het kamp gaan en trippelde toen naar de kitten toe. Hij legde het konijn neer voor haar. "Hey," Zei hij wat vrolijker. Kittens konden je soms ontzettend opbeuren. "Wat ben je aan het doen?" Hij hield zijn kopje op een nieuwsgierige manier schuin en keek de kitten vriendelijk aan. Toch zou hij zelf vast nooit vader worden. Zijn angsten zaten hem daarvoor te veel in de weg. Hij hield nog net een zucht tegen. Dan maar hopen dat hij er nog veel zou mee maken. Toch zou er zelf nooit écht van genieten..

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life}

[Zielige Owl..]

Onderwerp: Re: Shot in the dark zo 13 mei 2012 - 17:18

Leopardkit begon langzaam maar zeker telkens dezelfde weg. IJsberend bedacht ze wat ze vandaag kon doen, het leven was saai in het kamp.. ze wilde de buitenwereld zien .. Ze draaide haar kop om toen enkele krijgers binnen kwamen en zuchtte. Ooit zou ze er zelf tussen zitten, maar het leek zo lang te duren. Toen er een stem achter haar klonk draaide ze zich gretig om, eindelijk iemand die misschien iets met haar wilde gaan doen! ‘Hey, wat ben je aan het doen?’ Leopardkit keek met haar marine blauwe ogen naar de kater voor haar en herkende hem als Owlfrost. Ze glimlachte flauwtjes, en haalde haar schoudertjes op. ”Niets, veel anders kan een kit niet doen, toch?” Miauwde ze twijfelend. Ze voelde zich vaak alleen, steeds vaker en was er heilig van overtuigd dat het zou veranderen zodra ze leerling was. Ze had veel gehoord over het gebied buiten het kamp, maar het zelf zien kon nog niet. Even wendde ze haar marine blauwe ogen af toen ze meende een soort, achterliggend verdriet te zien in de ogen van Owlfrost maar dat zou waarschijnlijk gewoon een vergissing zijn. Haar gevlekte pels kreeg vervolgens een uitbundige wasbeurt toen ze ging zitten en zichzelf begon te wassen, tussen wat likken door miauwde ze ”Wat was jij aan het doen?” Hopelijk iets waarbij hij haar ook mee kon nemen. Ze haalde haar voorpootje even over haar hoofdje en keek toen weer recht in de adembenemende groene ogen van Owlfrost, afwachtend tot hij antwoord zou geven. Dat deed haar er aan denken, hoe had hij het gehad toen hij leerling werd? Moest je speciale dingen doen? Was je geacht speciale dingen te kennen? Voor ze zo iets ging vragen besloot ze eerst beleefd te wachten op antwoord. Dat bracht haar terug op Hollystar. Ze verstijfde even en sloot haar ogen weer. Ze had tegen haar opgekeken voor dat met die BloodClan poes .. maar nu voelde ze zich een buitenstaander in haar eigen Clan. De reactie van Sparkkit kwam erg in de buurt van hoe ze zich diep van binnen voelde, maar als er één ding was waar Leopardkit goed in was, was het gevoelens verbergen. Begraven, het gat vol laten lopen met water en dan nog een laag aarde er op. Niemand zou het kunnen terug vinden ..

Onderwerp: Re: Shot in the dark