{I believe in M I R A C L E S} [+Icy]

_{I believe in miracles
Where you from
You sexy thing
I believe in miracles
Since you came along
You sexy thing

“Kom, het is tijd dat wij vergaderen.” De woorden van Icy hadden door zijn kop gespookt. Ze moesten vergaderen, dat behoorde tot zijn taak als Deputy. Hij zat er aan vast dat hij ook saaie dingen moest gaan doen. Nou jah, er zat nou eenmaal niets anders op. Rustig was de massieve kater opgestaan en was hij langzaam achter zijn leider aangetrippeld. Om hem heen warren katten druk bezig met zichzelf of andere verzorgen, sommige lagen te slapen. Ook zag hij groepjes katten samen geklit staan. Hij vroeg zich af waar ze het over hadden, maar wilde zijn neus niet in hun zaken duwen. Niet nu. Later zou hij zich er misschien mee gaan bemoeien, maar dat kwam dan wel. Saxon draaide zijn kop en keek welke richting ze op gingen. De schuur, Scourge's oude schuur. Nu de plek van Icy. Hij was, net zoals alle BloodClan katten, nieuwsgierig naar wat er binnen was. En nu kon hij het zien. Eindelijk.

Miracles right before my eyes
You sexy thing got me hypnotised
Don't stop what ya' doing
What ya' doing to me
My angel from above lying next to me
How did ya' know that I'd be the one
Been a long time coming only just begun
Doing all the things that makes my heart sing
Keep doing what you're doing you sexy thing

Icy was hem voor gegaan de schuur binnen. Hij wachtte een paar seconden, liet haar aan het idee wennen, voordat hij een stap naar binnen zetten. Hij slikte eventjes, Saxon was niet snel nerveus, maar dit was toch iets wat hem zelfs de pet te boven ging. Hij liep achter de grijze poes aan naar binnen en nam de omgeving in zich op. Voor hem stond de grijze poes. Hij ging zitten, hielt zich iets afstandelijk. Als Icy hem nodig zou hebben zou ze hem wel roepen, bedacht hij zich. Hij vroeg zich af of Scourge's Deputy ooit de binnenkant van de schuur had gezien, of dat hij de enige was. Het voelde in ieder geval als een eer om hier te zijn. Zijn cyaanblauwe ogen richtte zich op Icy. Wat zou ze er van zeggen? Wat zou ze willen bespreken met hem? Hij vroeg zich af of er een addertje onder het gras zat, maar wilde er nu niet over nadenken. Nu niet...

How did ya' know I needed you so badly
How did ya' know I gave my heart gladly
Yesterday I was one of a lonely people
Now you're lying next to me
Making love to me

Song (c) Hot Chocolate}

_{I'm scared to face another day
'Cause the fear in me just won't go away
In an instance you were gone
Now I'm scared

De kortharige bruine kater was achter zijn leider aangetrippeld toen ze door gestapt was. Beiden liepen ze erg langzaam: Saxon omdat hij zijn leider respecteerde en Icy omdat de plaats haar angst aan jaagde, maar ze liet het niet merken aan hem. Om hen heen waren andere katten druk bezig met zichzelf of anderen te verzorgen, sommige lagen te slapen. Ook zag hij groepjes katten samen geklit staan. Ze waren duidelijk druk bezig met het bespreken van de zo juiste dingen, sommigen waren waarschijnlijk nog in schok. Bij elke stap die ze dichter bij de schuur naderden voelde Icy haar spieren verstijven, ze wou weg en wel nu meteen maar ze kon niet! Ze wou niet zien wat er zich bevond, want de sfeer van haar oude leider en zijn geur hingen er nog steeds in de omgeving. Met langzame passen was Icy voor haar deputy die schuur ingelopen, of ze nu wou of niet. Ze kon zich niet zo stom vertonen aan hem, ze was wel sterk genoeg om niet gehinderd te worden door zo’n simpele plaats. Het is nu van mij, niets engs aan. Probeerde ze zichzelf in gedachten te verzekeren. Enkele seconden later trippelde Saxon traag naar binnen. Icy’s haren stonden recht, de geur van Scourge drong haar neusgaten binnen en liet haar rillen. Deze geur had ze nog vaag onder degene van Thunderclan kunnen herkennen, en deze plaats was de enige waar ze hem volledig kon ruiken. De laatste keer. Ze durfde hier bijna niet te slapen, bang om de geur weg te vagen voor eeuwig en nooit meer te kunnen koesteren. Er waren krassen hier en daar op de houten planken van de vloer en de muren, een kleine berg oude hooi diende als een bed, die normaal gezien van mos gemaakt zou zijn voor andere katten zonder hoge rang. Hier en daar lag nog een pluk vacht van de zwarte kater eenzaam en verloren. Icy’s pluizige staart zwiepte nerveus heen en weer, deze plek vond ze helemaal niet aangenaam. Hoe zou ze hier ooit een oog dicht kunnen toen bij de gedachten wat Scourge hier gedacht zou moeten hebben? In de stilte die nu heerste kon ze Saxon horen slikken. Met een afstandelijke houding ging hij op de houten ondergrond zitten en keek met zijn indringende ogen naar haar. Ze opende haar bek aarzelend en sloot hem weer. Bij elk geluidje die ze hoorde schoten haar ogen in de richting van waar het kwam, haar oren waren gespitst. De wind liet de schuur af en toe een krakend geluid maken, wat niet echt al te veilig klonk. Door de spleten in het hout kon ze aan de lichtinval zien of het dag of nacht was. Met schuifelende poten trippelde ze naar een klein plaatsje die haar wel oke leek en ging er op de planken liggen. Hier waren er geen krassen, hier was ze veilig. Ze was nog nooit zo zenuwachtig geweest door een omgeving. Dat viel ook te merken aangezien ze niet stil kon blijven liggen en steeds maar haar klauwen in en uit trok, maar ze verbood zichzelf om ze in de houten ondergrond te zetten. Na een tijdje in de lege verte gestaard te hebben opende ze toch haar mond. “Ik heb je niet naar hier geroepen om te vergaderen.” Bekende ze op een twijfelende fluistertoon. Ze wendde haar blik kort af en keek hem toen in de ogen vanuit haar ooghoeken. Het zwakke daglicht scheen in haar ogen. Ze legde haar hoofd op haar poten. “Deze plek beangstigde mij en ik…” Ze keek met grote, ronde ogen naar hem. Het blauw glom als ijspegels. “…wil hier vannacht niet alleen zijn.”

Coffee stains on your favorite book
Remind me of you so I can't take a look
The magazines you left on the floor
You won't need them anymore}

_{This ain't a song for the brokenhearted
No silent prayer for the faith departed
And I ain't gonna be just a face in the crowd
You're gonna hear my voice when I shout it out loud

De geur van de schuur vulde zijn neus, Scourge geur, zijn leiders geur. Het was vreemd om de geur te vermengen met die een van Icy, maar er kwam een leuke combinatie uit. Saxon voelde zich op een of andere manier niet volledig veilig hier. Kwam misschien ook omdat hij een van de weinig was die hier voet binnen mocht zetten. Well, eigenlijk was het aan Icy om te bepalen of hij hier naar binnen mocht, maar aangezien ze hem mee had gevraagd, nam hij aan dat hij binnen mocht komen. Zijn cyaanblauwe ogen keken wat moeizaam om zich heen, hij nam de omgeving in zich op. De krassen in het hout, het stro dat als bed functioneerde, de kenmerkende zwarte plukjes vacht van Scourge. Oude dingen die nu zo heilig leken omdat ze van hun gestorven leider waren geweest. Dingen die normaal geen enkel nut zouden hebben gehad. En nu opeens zo ontzettend belangrijk leken te zijn.

It's my life
It's now or never
I ain't gonna live forever
I just wanna live while I'm alive

Saxon keek op toen Icy haar bek open deed, maar uiteindelijk weer sloot. Ze leek zich, net zoals hijzelf, niet helemaal op d'r gemak te voelen. Hij kon d'r geen ongelijk geven, deze plek gaf je al snel de chills. Hij stond op en liep naar d'r toe. Zelf wist 'ie ook niet echt wat te doen, maar Icy was meer gespannen dan dat hij was. Het moest mentaal ontzettend zwaar zijn om op de plek te zijn van je leider, ex-leider, maar goed. “Ik heb je niet naar hier geroepen om te vergaderen.” Saxon moest z'n oren spitsen om het goed op te kunnen vangen. Hij zetten nog een stap in haar richting, de afstand was nu iets minder dan twee voslengtes. Hij bleef eventjes stil staan, niet wetend wat hij moest doen. “Deze plek beangstigde mij en ik… wil hier vannacht niet alleen zijn.” Dat laatste was bijna niet te horen. Hij keek haar recht in d'r blauwe ogen aan en hij zetten zichzelf in beweging, in haar richting. Toen hij eenmaal voor haar stond, boven d'r uit stak, boog hij zijn kop en gaf d'r een lik over haar kop heen. "Ik ben bij je," zei hij enkel, voor dat hij haar een kopje gaf en ging zitten.

This is for the ones who stood their ground
For Tommy and Gina who never backed down
Tomorrow's getting harder, make no mistake
Luck ain't even lucky, gotta make your own breaks

Song (c) Bon Jovi}

_{Saxon en Icy namen samen de omgeving met hun blauwe ogen op. Alles leek zo eng voor de asgrijze poes, alsof het niet waar was op één of andere vreemde manier. Ze vond het opmerkelijk dat de donkerbruine kater zich er ook niet helemaal op zijn gemak voelde. Langzaam kwam hij naar de poes toegelopen. Hij spitste zijn oren toen ze praatte, want ze klonk waarschijnlijk veel te stil om het zo maar in een flits goed te kunnen begrijpen. Ze waren nu slechts twee vossenlengtes van elkaar verwijderd, toen Saxon stil bleef staan en Icy haar woorden vervolgde. Hun ogen ontmoetten hen elkaar terwijl de massieve kater zijn eigen lichaam weer in beweging bracht. Hij liep nog dichter naar de maine coon toe. Eenmaal bij haar torende hij hoog boven haar uit, hij stond vlak voor haar en boog zijn grote bruine kop naar beneden. Met een tedere lik over haar kop heen en een kopje voor hij ging zitten sprak hij zacht “Ik ben bij je.” Ze kon een glimlach niet verbergen en knikte gerustgesteld, maar haar nervositeit was nog steeds niet van de baan geveegd. Ze hield haar ogen op hem gericht en sloot ze toen voor een momentje. Ze probeerde te kalmeren, maar het lukte niet echt. Uiteindelijk opende ze weer en sprak simpel “Dat had ik ook graag gewild.” De glimlach op haar gezicht verdween weer en maakte terug plaats voor de ijzige blik die ze altijd in haar ogen droeg. Ze zag het bloed op zijn flank en keek op naar de kater. “Alles oke?” Vroeg ze, doelend op de wondde. Ze hief één van haar voorpoten op en begon die rustig te wassen, haar pels was nog steeds erg warrig door het sprinten door het bos, ze was nog nooit zo moe geweest van een eindje rennen.}

_{You wanted control
So we waited
I put on a show
Now I make it
You say I'm a kid
My ego is big
I don't give a sh*t
And it goes like this

Icy leek zich nog niet helemaal op d'r gemak te voelen. Niet zo gek ook in deze omgeving, maar ze waren nu eenmaal alleen met z'n tweeën en Saxon kon weinig doen om haar echt op d'r gemak te laten voelen hier. Hij ging zitten en drukte de langharige grijze poes tegen zich aan. Zijn gezicht strak, om geen argwaan te trekken. Hij moest zijn bewegingen zorgvuldig uitkiezen om dit te laten werken. Hij snorde zachtjes en likte d'r nog een keer tussen de oren in. “Dat had ik ook graag gewild.” Hij glimlachte eventjes. "Je kan altijd op me rekenen," zei hij zachtjes. Eigenlijk had hij genoeg van al dat leidingsgedoe nu. Sowieso was hij ontzettend moe van deze, toch vrij lange, dag. Hij geeuwde eventjes en grinnikte daarna. "Teken van ontspanning," mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen Icy, terwijl zijn blik door de schuur heen ging.

Take me by the tongue
And I'll know you
Kiss me till you're drunk
And I'll show you

You want the moves like jagger
I've got the moves like jagger
I've got the mooooooves... like jagger

“Alles oke?” Hij merkte op dat naar de wond op zijn flank staarde en zuchtte zachtjes. Hij was Blacksoul nog lang niet vergeten, dat was duidelijk. Hij keek op en knikte daarna. "De pijn is zo goed als verdwenen, over een paar dagen zal er niets meer van te zien zijn." Saxon stopte eventjes en staarde naar een van de kieren. Blacksoul was de eerste geweest aan wie hij het litteken op zijn schouder had laten zien. De eerste in Bloodclan die wis dat hij zijn eigen moeder had vermoord. Misschien werd het tijd dat hij zijn verleden met iemand moest delen? Met zijn leider misschien? Maar daar in tegen wilde hij niet te veel van zijn verleden prijs geven. Alles wat hij zei kon tegen hem worden gebruikt. Misschien was het beter als hij niets tegen d'r zei. Saxon verschoof ietsjes, zodat zijn staart niet meer dubbel zat en legde deze over de rug van Icy heen. "Iedereen is te bang om hier naar binnen te komen, dus hebben we in ieder geval wat tijd voor ons alleen," zei hij op een mysterieuze toon, terwijl hij Icy aankeek, met een grijns op z'n gezicht.

I don't need try to control you
Look into my eyes and I'll own you

Song (c) Maroon 5}

_{De forse kater ging zitten en drukte de langharige grijze poes tegen zich aan. Zijn gezicht stond de hele tijd al strak. Zacht begon hij te snorren en likte Icy nog een keer tussen haar oren in. “Je kan altijd op me rekenen,” Mauwde hij op een stille toon. Hij geeuwde eventjes en Icy kon niet anders dan mee doen, geeuwen was aanstekelijk. Vervolgens grinnikte hij en mompelde hij “Teken van ontspanning.” Maar het klonk meer naar zichzelf gericht dan aan zijn leider. De deputy zijn blik gleed over de schuur heen, waarna hij vervolgens knikte en haar vraag antwoordde. “De pijn is zo goed als verdwenen, over een paar dagen zal er niets meer van te zien zijn.” Hij stopte met miauwen en staarde naar een van de kieren tussen de planken van de schuur. Vervolgens verschoof hij lichtjes van plaats, zodat zijn staart niet meer dubbel geplooid zat. In de plaats daarvan legde hij die over de rug van Icy heen. Ze spitste aandachtig haar oren bij zijn woorden. “Iedereen is te bang om hier naar binnen te komen, dus hebben we in ieder geval wat tijd voor ons alleen.” Saxon klonk raadselachtig met die woorden, en hij zei ze dan ook nog eens op een mysterieuze toon. Met een grijns keek hij de langharige poes in de ogen. Het blauw ervan scheen fonkelend in het opkomend maanlicht. Ze werd een beetje achterdochtig. Was het gewoon zo hoe deze kater in elkaar zat? Ze zuchtte. “De kans dat iemand ons nu stoort is miniem, elke kat van Bloodclan ligt half te creperen.” Klonk ze doodserieus als ze kon zijn. Ze grinnikte en hief haar kop op, haar ogen waren nauw tot spleetjes geknepen. “Maar zeg eens, wat ben je dan van plan?” Ze vroeg het op een even mysterieuze toon als hem.

[Fluuuut D;]}

_{I believe in miracles
Where you from
You sexy thing
I believe in miracles
Since you came along
You sexy thing

“De kans dat iemand ons nu stoort is miniem, elke kat van Bloodclan ligt half te creperen.” Het bloedserieuze gezicht van Icy liet hem in de lach schieten en hij keek haar vrolijk aan. Gekke poes ook. Maar ze had wel een punt. De kans dat ze hier zouden worden gestoord zou heel erg klein zijn. “Maar zeg eens, wat ben je dan van plan?” De toon in haar stem liet een huivering over zijn rug lopen, maar hij liet niets merken. In plaats daarvan gaf hij Icy een lik over d'r oor heen en grinnikte zachtjes. "We are the one two, right here, right now. Can't you imaging one thing we can do," zei hij zachtjes, geniepig. Hij grijnsde eventjes, gaf de grijze poes een kopje en fluisterde zachtjes in haar oor "Sexy." Daarna verbrak hij alle mogelijke manieren van contact en deed een paar stappen achteruit. Hij ging iets van d'r vandaan en ging daar liggen, met zijn kop in de richting van de uitgang.

Miracles right before my eyes
You sexy thing got me hypnotised
Don't stop what ya' doing
What ya' doing to me
My angel from above lying next to me
How did ya' know that I'd be the one
Been a long time coming only just begun
Doing all the things that makes my heart sing
Keep doing what you're doing you sexy thing

De kans dat Icy op hem af kwam was ... best groot, zo dacht hij er zelf tenminste over. Hij had d'r lang genoeg lopen "kneden" om d'r geïnteresseerd te krijgen. Toch bleef hij rustig liggen op de grond, kijkend naar de uitgang en luisterend naar alles om zich heen. Hij hielt Icy goed in de gate, niet met zijn ogen, maar met de rest van z'n lichaam. Luisterend naar haar poten, haar staart, zelfs haar hartslag die hij tot hier kon horen en hem op een of andere manier wist te kalmeren. Dit was de eerste keer dat hij zo iets flikte bij een poes en dan nog wel bij iemand die hoger in rang stond als hij. Damn. Was hij wel goed snik? Nou jah, nu kon 'ie niet meer terug. En ergens boeide het hem ook totaal niet. Het was goed zo. Opeens spitste hij zijn oren en draaide zich om. Icy kwam in beweging ...

How did ya' know I needed you so badly
How did ya' know I gave my heart gladly
Yesterday I was one of a lonely people
Now you're lying next to me
Making love to me

Song (c) Hot Chocolate}

[Ik heb Icy ietsjes gegodmod, sorry (A)]

_{De forse kater schoot in de lach als reactie op Icy’s serieuze blik, waarna hij haar vrolijk aan keek. Ze negeerde zijn vage lachbui, en wachtte serieus af naar het antwoord die de kater haar zou brengen. Ze wou nu een serieus gesprek voeren, geen plaats voor grapjes. Hij gaf een lik over de maine coon haar oor, waarna hij zachtjes al grinnikend de woorden over zijn lippen liet dansen. “We are the one two, right here, right now. Can’t you imaging one thing we can do,” Saxon sprak wel erg geniepig. De serieuze blik was nog steeds te zien op het grijze gezicht van de poes, en desondanks dat hij haar een kopje gaf en grijnsde, het had geen effect. Maar abrupt fluisterde hij iets in haar oor, waardoor haar blik op barsten stond. “Sexy.” Ze probeerde haar blik opnieuw te construeren, maar het vergde haar wel heel wat moeite. Was deze tabby echt zo zelfzeker dat hij zich dit durfde te wagen? De kater verbrak nu alle mogelijke manieren van contact, waarbij hij onder andere een paar stappen achteruit zette. Een paar vossenlengtes van Icy af ging hij uiteindelijk neerliggen, met zijn kop naar de uitgang van de schuur gewend. Een paar seconden lang bleef de poes haar verbaasde blik aanhouden, terwijl ze hem stomverbaasd aankeek en zich een muizenbrein voelde. Haar hart ging als een razende in haar borst te keer waardoor ze wel zeker wist dat hij het kon horen. Ze kon zelf niet anders dan haar hartslag horen. Uiteindelijk wist ze haar scherpe blik weer tevoorschijn te toveren, maar ze was op haar hoede toen ze zich op haar poten recht drukte en richting de kater liep. Zijn donkerbruine pels was goed zichtbaar op het bleke hout, dat al afgevaagd was door de ouderdom. Het doffe geluid van haar poten luidde in de schuur en liet enkele planken onder haar poten kraken. Het liet haar huiveren. Een korte rilling liep over haar grijze rug. Vervolgens ging ze met een rechte rug vlak naast hem zitten. Met haar ene voorpoot drukte ze priemend heel snel in zijn zij. “Laf.” Klonk haar stem kort, waarbij ze enkele momenten beledigd in zijn plaats van hem wegkeek. Daarna richtte ze haar aandacht terug op de bruine kater. “Als je proberen wil, dan doe je dat gewoon.” Ze miauwde soms met fijn geknepen ogen maar hield zich verder nog steeds kalm. Vervolgens legde ze zich terug ontspannend neer en ging met haar pels gedrukt tegen zijn warme lichaam liggen. “Nou zeg eens, sexy.” Zei ze met een speelse, zowel als uitdagende glimlach en krulde haar lippen. “Over welke activiteit had je het dan?” Ze wist heel goed waarover de kater het had, maar wou testen of hij het echt zou proberen. En als hij dat zou doen, dan zou ze zeker geen nee zeggen. Nee, hij had iets speciaals… Iets wat Lionheart niet had.}

_{No matter how many times
did you told me you wanted to leave
No matter how many breaths
that you took, you still couldn't breath
No matter how many nights did you lie,
I'd wait to the sounds of pausing rain
Where did you go?
Where did you go?
Where did you go?

Saxon bleef strak voor zich uit kijken. Zijn oren lagen in zijn nek en zijn kop lag op zijn poten. Half gesloten ogen staarde in de richting van de uitgang. Hij wist niet zeker hoe Icy zou gaan reageren op datgene wat hij had gezegd en had gedaan. Hij moest zijn plan zorgvuldig gaan uitvoeren, anders vielen er straks gewonden. Ene glimlach kwam op z'n gezicht toen hij merkte dat Icy naast hem kwam zitten en hij opeens een poot in z'n zij voelde. "Laf," werd tegen hem gezegd. Hij keek op en zijn cyaanblauwe ogen keken de grijze poes naast hem eventjes aan. Ze had d'r blik van hem verwijderd, maar al snel vonden hij haar blauwe ogen weer. “Als je proberen wil, dan doe je dat gewoon.” Hij grinnikte eventjes en schudde daarna zijn kop. "Ik ben niet opdringerig. Ik doe niets zolang de ander het niet wilt," legde hij kalmpjes uit, terwijl hij weer voor zich uit keek.
Opeens merkte hij dat Icy was gaan liggen en dat haar lange vacht tegen die van hem aan lag. “Nou zeg eens, sexy.” Saxon glimlacht en draaide zijn kop, zodat hij Icy aan kon kijken. Afwachtend vroeg hij zich af wat er na zou komen. “Over welke activiteit had je het dan?” De bruine kater keek haar geheimzinnig aan en antwoorden kalm; "Gewoon wat tijd voor ons alleen." Hij moest dit niet langer uit gaan stellen, Icy had hem al zo ongeveer groen licht gegeven. Dus dan moest hij er maar gewoon voor gaan.

As days go by
the night's on fire

Tell me would you kill
to save a life
Tell me would you kill
to prove your right
Crash, crash,
Burn, let it al burn
This hurricane chasing us all underground

De zon scheen op zijn gezicht, verwarmde het tot op zekere hoogte voordat de bruine kater wakker schrok. Hij keek slaperig om zich heen, vond zichzelf opgekruld naar zijn leader. Icy lag nog te slapen zo te zien. Hij glimlachte en probeerde zich vaag te herinneren wat er gisteravond gebeurd was. Uiteindelijk stopte hij maar met nadenken, de slaap was te overweldigend. Hij legde zijn kop terug in de nek van de grijze poes en sloot zijn ogen. Al snel was de bruine kater weer in slaap gevallen, met een glimlach op zijn gezicht. Een deel van zijn plan was gelukt, de rest zou een eitje worden.

Do you really want?
Do you really want me?
Do you really want me dead or alive
to torture for my sins?

Do you really want?
Do you really want me?
Do you really want me dead or alive
to live a lie?

Song (c) 30Seconds to Mars}