Kiss It All Better

Onderwerp: Kiss It All Better za 21 apr 2012 - 11:54

Kiss it all beter

Onder een half omgevallen boom, tussen de wortels aan het rand van tweebeen territorium, net binnen ThunderClan territorium lag een klein figuurtje opgekruld en bevend. Tussen haar vacht, tegen haar buik aan lag een minuscuul figuurtje die duidelijk opviel tussen de grijze strepen van Deathstrike’s tabby vacht. Het pelsje van de kitten had hetzelfde patroon als Tigerwing, zelfs dezelfde bruine kleur. Deze kit was nog maar een dag oud, maar in haar nood om het kamp te ontvluchten, doodsbang dat iemand achter haar daad zou komen had ze het hier geworpen. Het was er maar eentje, maar zolang het gezond was zou een meer dan genoeg zijn. Ze was bang om onder de ogen te komen van haar Clangenoten, dus was alleen leven de enige optie. Samen met Perishkit. Misschien zou ze hem wel voor de deur leggen van een tweebeen. Ze kwam er zelf vandaan, en wist hoe goed kits het konden hebben als ze niets wisten van wat er hier afspeelde in dit bos. Hij zal opgroeien in een veilige omgeving, zonder de dreiging van vijandige katten. Deathstrike’s maag knorde, maar ze kon hem niet alleen laten. Hij was te jong, en te fragiel om nu al alleen gelaten te worden, dat werd dus vasten tot ze haar kans schoon zag en een gemakkelijke prooi kon pakken zoals een vogel of zo. Zuchtend dacht ze aan Tigerwing, haar geliefde. Ze moest hem vertellen van Perishkit, er was geen andere mogelijkheid. Daarna zou ze weg gaan .. of zou ze samen weg gaan .. Tigerwing wilde misschien zijn Clan helemaal niet verlaten, daarbij wilde Deathstrike dat evenmin. Maar voor haar kleine Tigerwing had ze alles over, echt alles. Ze likte haar jong over zijn ruggetje en miauwde zacht ”Slaap, mijn zoon. Ik zal je nooit alleen laten” Ze krulde haar lichaam extra om hem heen om alle windvlagen op te vangen. Tot haar afschuw zag ze dat het ging regenen. Een diepe donderslag spleet de hemel in tweeën. Rillend duwde ze zich tegen Perishkit aan, om alle kou op te vangen. Ze was al vaker door een hel gegaan, dus dan was dit niets. Echt niets. Bevend sloot ze haar ogen en voelde tranen branden in haar ogen. Sinds wanneer was ze zo’n watje? Kreunend duwde ze de tranen terug, maar het hielp niets. Alle emotie kwam er uit, in één keer. Ze wendde haar kop een beetje van Perishkit af om hem niet nat te maken van de tranen die niet konden stoppen, ze gingen maar door, en door .. tot ze te moe was van de bevalling, honger en pijn. Ze sloot haar ogen en viel na een hele tijd in slaap. Ze werd wakker door het jammerende gemauw van Perishkit die tevergeefs aan haar tepel sjorde maar er kwam geen melk uit. Horror sloeg als een koude poot om Deathstrike’s hart heen en ze voelde tranen opkomen. ”Oh mijn StarClan.. StarClan .. nee .. niet dit .. alles behalve dit ..” Piepte ze. Ze moest nu wel even .. ze produceerde geen melk meer!? Hoe kon dit? In blinde paniek pakte ze Perishkit op en legde hem helemaal achterin. Ze bedekte hem met wat bladeren en likte hem over zijn kopje. ”Ik kom terug, Perishkit .. ik beloof het” De grijze tabby draaide om en rende het bos achter haar in, niet wetend dat ze haar belofte maar al te snel ging breken. Rennend hielt ze halt in de stromende regen, en ademde zwaar. Ze was te erg afgezwakt door haar taak aan de Clan die ze te serieus nam, en de bevalling dat jagen niet ging. Ze hijgde en ging zitten, tranen rolde over haar wangen. Waarom deed StarClan haar dit aan .. waarom ..? en toen zag ze hem. Een onbekende kat. Hij rook niet naar Clan, of naar BloodClan, of naar Kittypet .. hij rook vreemd. Hij rook .. niet natuurlijk. Zijn ogen boorde zich in die van Deathstrike en ze besefte hoe fragiel en kwetsbaar ze er uit zag. Haar mosgroene ogen keken doodsbang naar haar breedgeschouderde tegenstander die zijn lip naar achteren trok in een grom. ’Nee .. ik mag niet dood gaan! Perishkit zal .. Perishkit zal ..’ Met het laatste beetje kracht in haar lijfje siste ze terug en kwam ze overeind. De kater keek verrast maar ook geamuseerd. Hij draaide om en sprintte weg. Deathstrike wist niet waarom .. ze gooide haar laatste krachten hier bij in het niet maar ze volgde hem toch. Ze kom hem in geen mogelijkheid bijhouden en de regen wiste de sporen uit, toch zag ze een glimp van hem aan de overkant van het donderpad die verlaten was. Tigerwing! Ze moest hem waarschuwen, meteen! Ze sprong het donderpad op, niet bewust van het gevaarte dat van links op haar af kwam. Toen ze hem zag, was het te laat. Ze sprong opzij maar het raakte haar flank en knikkerde haar de bosjes in, op ThunderClan territorium. Hijgend en doodsbang voelde ze hoe de pijn haar hele lichaam vulde, en tot in de puntjes van haar tenen voelbaar was. Een luide pijnkreet ontsnapte uit haar keel, of .. tenminste, dat was haar bedoeling. Er kwam geen geluid uit. Happend naar adem, keek ze in het wilde weg om zich heen of ze hulp zag .. maar die zag ze niet. Nergens. Ze rook ze nergens. Was dit haar manier om te gaan? ”Perishkit .. Perishkit ..” Murmelde ze onhoorbaar. Deathstrike begon te beven toen ze hem zag .. aan de overkant van het donderpad. Geen Roque. Maar Tigerwing. Met moeizaam bewegende flanken probeerde ze zijn naam te roepen, maar het kwam er alleen uit als een zacht en onhoorbaar gepiep. Doodsangst greep haar vast. Ze mocht niet sterven, echt niet .. nu nog niet .. Niet voor Perishkit! Tranen prikte in haar ogen toen ze hem zag, ze was gerend. En toen verdween hij toen een lichtflits de hemel spleet en een zwaar donderend geluid klonk. Het was haar verbeelding geweest .. het licht had onthult dat het Tigerwing niet was maar een doodnormale tak tussen de bosjes. Zwijgend keek ze emotieloos voor zich uit hoewel de tranen een ander verhaal vertelde. Waarom hoorde ze StarClan niet, was dat deel van haar dood .. omdat ze een kittypet was geweest die alle regels van StarClan overschreed met dit. Ging ze niet naar StarClan maar naar .. Haar ogen werden groot van de angst, en ze jammerde zacht, hopend op hulp.

Onderwerp: Re: Kiss It All Better za 21 apr 2012 - 12:31

Wolfpaw~

Blauwe ogen staarde vol afgrijzing naar de donker wordende lucht. Moest hij nou echt van Bravetear nu gaan jagen? Het kon een goede training zijn absoluut.. Maar hij bleef veel liever in de den lekker dicht bij Dotpaw met dit weer. Zachtjes zuchtte hij terwijl hij verder scharrelde. Dotpaw.. Wat had hij er voor over om zijn neus in haar zachte pels te leggen. Te vertellen wat hij echt voor haar voelde en haar te zweren haar nooit alleen te laten.. Hij zou haar nooit alleen laten. Nimmer zou een van hun twee nog pijn voelen als ze samen waren. Ja dat was zijn droom.. Een droom die niemand hem zou kunnen afnemen. Toen zijn ogen zich fixeerde op een klein muisje. Het was karig maar net mooi. Zachtjes glimlachte hij terwijl Wolfpaw in sluiphouding zakte. Op het moment dat de witte apprentice op zijn prooi wou bespringen scheurde de hemel open en klonk een luide donderslag door de bossen. Wat er voor zorgde dat het muisje voor zijn poten wegschoot. Ongeballanceerd landde Wolfpaw op zijn neus waardoor hij een geïrriteerde mauw liet horen. Langzaam schudde hij zijn kop terwijl hij even om zich heen keek. Hij was dichter bij Thunderpath gekomen dan hij eigenlijk had gedacht. De regen kletterde neer op zijn vacht, maakte hem doorweekt en Wolfpaw zuchtte licht geiriteerd. Net toen hij zich wou omkeren zag hij vanuit zijn ooghoek iets weggeslingerd worden door een Monster in hun territorium. Gelijk geschrokken keerde Wolfpaw zijn kop en sprong naar het lichaam toe. Met ruime sprongen kwam hij aan bij het lichaam. En wat hij zag maakte hem ijskoud. Het grijze tabby lichaam dat nu meer rood leek van het bloed. Groene ogen die naar niets staarde.. En een ademhaling die bijna niet op te merken was. "Deathstrike!" Riep hij uit terwijl hij de Warrior aanstaarde die slechts een paar manen ouder was als hijzelf. In het begin waren ze nog samen apprentice geweest ook. Hij kende haar.. Verdriet vulde zich in zijn blauwe ogen terwijl hij zijn neusje tegen haar vacht aan drukte. "Kom op Deathstrike, word nou wakker, ik neem je mee naar Jayfeather, wees maar niet bang, ik bescherm je." In de laatste woorden brak zijn stem licht terwijl hij haar aankeek, wetend dat ze dit niet zou redden.. Hoe moest hij zijn clan dit ooit uitleggen? Hoe moest hij dit ooit aan Fireheart en Bluestar uitleggen.. Ze zouden hem zien als de moordenaar... Misschien was het beter om bij haar te blijven tot ze stierf, haar te begraven en daarna te vertrekken.. Maar Wolfpaw weigerde daar aan te denken. Hij zou haar lichaam mee terugnemen naar het kamp en Jayfeather zou zien dat het een Monster was en niet hij! Zacht slikte hij terwijl hij nogmaals zijn neusje in haar vacht duwde. Puur om haar steun te geven en haar te belijden naar Starclan..

You could be the one in my dreams. You could be much more than you seem
Anything I wanted in life. Do you understand what I mean?
I can see that this could be faith. I can love you more than they hate
Doesn’t matter who they will blame we can beat them at their own game

Onderwerp: Re: Kiss It All Better za 21 apr 2012 - 17:46

Deathstrike voelde hoe de regen haar vacht nog meer doorweekte en de plas bloed waar ze nu in lag aan het wegspoelen was. Wat er ook was .. ze kon zich niet bewegen .. haar hele onderlichaam voelde verlamd! Paniek gonsde als een zwerm wilde wespen door haar lichaam heen en zocht een uitweg. Ze zou hier sterven .. ze .. zou Perishkit alleen laten, hij ging sterven! Toen kwam hoorde ze heel ver weg iemand haar naam uitspreken, in paniek.. wie? Ze voelde een neus tegen haar doorweekte vacht en verschrokken hapte ze naar adem, en herkende de geur van Wolfpaw. Pijn vulde haar borst. Ze ging sterven, daar was niets aan te doen. StarClan gaf geen antwoord, Perishkit zou sterven en Tigerwing zou haar nooit meer zien en hij zou nooit meer weten waarom. ”W-wolf.. wolf, Wolfpaw” Hakkelde ze met moeite, haar mosgroene ogen stonden vol horror. Ze moest het hem zeggen, nu meteen! Het gaf niet meer of ze alle regens verbrak hier mee, het intereseerde haar niet meer. Maar iemand moest voor haar Perishkit zorgen! ”Help hem” Zei ze alleen met een stemvolume die je bijna niet kon horen. Ze sloot haar mosgroene ogen vast in de ijsblauwe ogen van Wolfpaw en legde al haar emotie er in. ”Perishkit!” Riep ze uit met meer volume deze keer. ”Tweebenen, .. boomstam .. kit .. mijn kit” Haar stem zwakte af terwijl ze tevergeefs naar adem hapte. Ze kon niet riskeren om Wolfpaw het ShadowClan gebied in te laten gaan, als ze achter hun band zouden komen was hij zo goed als dood .. Ze had Bluestar verraden. Haar mentor waar ze zo veel mee had, die zou te weten komen van wie deze kit was .. en dan zou ze haar haten. Ze sloot haar ogen even en begon zacht te snikken, met zwakke maar grote uithalen. Alles had ze verpest. In het einde was ze niet meer dan een hoopje vacht die haar eigen Clan had verraden. Nu was het tijd dat de hele Clan te weten zou komen wie ze echt was. Ze was geen boskat, nee ze was een kittypet. Hoewel ze niets liever wilde als dit leven, zei een heel klein stemmetje, die ze bijna niet hoorde: ’Eens een kittypet, altijd een kittypet’. Misschien was er geen ontkomen aan en was dat de keiharde waarheid. ”W-Wol-Wolfpaw .. h-haal.. P-P-Per-Perish-Perishkit” Miauwde ze. Ze voelde hoe haar laatste beetje leven langzaam weggleed uit haar toch al fragiele lichaam. Ze sloot haar ogen en ademde uit, en weer in, uit, weer in. Zo meteen zou het stoppen, ze voelde het .. en zou ze deze wrede wereld achter zich laten. Perishkit zou sterven als Wolfpaw hem nu niet ging halen .. haar Clan zou toch niet zo wreed zijn haar kitten te vermoorden? ’Nee, dat zijn ze niet. Ik weet het ..’ Dacht ze. Haar mosgroene ogen opende zich niet meer, en ze voelde hoe ze steeds verder wegzakte in een soort sluimer waar ze niet meer uit zou kunnen komen ..

- Sorry voor de late reactie, ik las de reactie van Jinte te laat en mijn ouders ontvoerde me mee de stad in c:

Onderwerp: Re: Kiss It All Better za 21 apr 2012 - 20:20

Wolfpaw~

”W-wolf.. wolf, Wolfpaw” Hakkelde ze met moeite, haar mosgroene ogen stonden vol horror. Met angst keek de witte kater terug. "Don't fail on me now.." Klonk zijn stem zacht terwijl hij haar recht aankeek. Ze was zijn clangenoot.. Zijn vriendin en nu.. Nu lag ze hier te sterven en kon hij er niets aan doen. Tranen vulde zich uit automatisme in zijn ogen. Dit mocht niet gebeuren, nee! Niet eerst zijn zusje en daarna zijn ouders.. Toen zijn mentor.. Zij mocht niet sterven.. Het mocht gewoon niet, waarom gebeurde dit.. Waarom was overal waar hij kwam de dood zo aanwezig.. ”Help hem” Zei ze alleen met een stemvolume die je bijna niet kon horen. Ze sloot haar mosgroene ogen vast in de ijsblauwe ogen van Wolfpaw en legde al haar emotie er in. ”Perishkit!” Riep ze uit met meer volume deze keer. ”Tweebenen, .. boomstam .. kit .. mijn kit” Haar stem zwakte af terwijl ze tevergeefs naar adem hapte. Zijn ogen werden langzaam groot. Kitten.. Waarom had hij daar nooit op gelet?! ”W-Wol-Wolfpaw .. h-haal.. P-P-Per-Perish-Perishkit” Miauwde ze. Onbegrijpend bleef Wolfpaw aan de grond genageld staan maar toen begreep hij het.. Hij zou haar Perishkit redden. "Ik smeek je Deathstrike, blijf leven.. ik ben zo terug." Klonk zijn stem fluisterend terwijl hij nogmaals zijn neusje in haar vacht stak en zich daarna omdraaide om zo snel mogelijk in de richting van the Twolegplace te rennen. Zweet stond op zijn flanken toen de eerste tweebeennesten in zicht kwamen. Wat had ze gezegd.. Wat waren Deathstrike's woorden geweest. Boomstam.. Een boomstam. Dit was verdomme een bos er waren zo veel boomstammen. Gedesoriënteerd sloot hij zijn oren. Zo goed hij kon probeerde hij zijn eigen hartslag en ademhaling te vergeten en zich te concentreren op de geluiden van het bos. Ja daar! Een enkel piepje maar net genoeg te kunnen onderscheiden waar het vandaan kwam. Zo snel hij kon sprinte hij op het geluid af. Daar diep weg geboren onder blaadjes zag hij iets bewegen. Snel sloop hij naar voren en pakte de kitten bij zijn nekvelletje. Zachtjes glimlachte hij even geruststellend en likte de kitten even over zijn kopje. Op erge honger leek er niets aan de hand te zijn met hem. Stevig klemde hij de kitten tussen zijn tanden en stapte achteruit. De regen kletterde op zijn rug maar Wolfpaw had de kitten zo vastgepakt dat die niets zou voelen van de regen. Zo snel hij kon rende hij terug naar Thunderpath. Zo snel en voorzichtig. Er voor zorgend dat de kitten niets voelde. Hoogstens schudde hij een beetje maar dat maakte niet echt heel erg uit voor zover Wolfpaw wist. Hijgend kwam hij aan op diezelfde plek en stapte meteen door naar Deathstrike. legde de kitten voorzichtig in haar schoot en grinnikte bijna.. gestoord. Maar dat kon hij ook wel worden van dit.. Hij bracht die kitten naar de dood van zijn moeder? Was hij op zijn kop gevallen ofzo. "Rustig maar Deathstrike, hier is je kitten.. Alles komt goed." In zijn stem klonk iets van wanhoop. Wanhoop voor dit alles. Want dit kon gewoon niet zo waar zijn.. Dit kon gewoon niet.. Pas toen hij zichzelf wat had gekalmeerd viel hem een kat op aan de andere kant van Thunderpath, een Shadowclancat. Zachtjes gromde hij en legde zijn oren in zijn nek terwijl hij deze kater aankeek. Verdedigend ging hij boven Deathstrike en de kitten staan en bleef deze donkere gestalte recht aankijken.

You could be the one in my dreams. You could be much more than you seem
Anything I wanted in life. Do you understand what I mean?
I can see that this could be faith. I can love you more than they hate
Doesn’t matter who they will blame we can beat them at their own game

Onderwerp: Re: Kiss It All Better zo 22 apr 2012 - 17:32

Tigerwing had een vreemd gevoel vandaag, een blij gevoel, maar ook een gevoel, smekend naar iets wat hij niet kon plaats brengen. Hij was de hele dag al stil, had zijn taken nog niet gedaan, en hij slenterde maar wat rond, zuchtend en kreunend. De clan ergerde zich aan hem, en hij was op een gegeven moment gewoon verdwenen. Nu zworf hij in het bos, een beetje radeloos met zijn gedachten, en de stank van Thunderpath trok steeds in zijn neus en kleefde an zijn vacht. Hij zuchtte, en vertrok nu echt. Al die dagen maalde er maar een gedachte, een afbeelding een woord door zijn hoofd. Deathstrike, zijn prachtige liefde. Ze hadden elkaar al een tijd niet gesproken, en hij had geen idee hoe het met haar ging. Was ze dood? had ze daarom niets van haar laten horen? Nee, zo mocht hij niet denken, zij moest ook niet al te veel opvallen. Hij keek door de gaten waar geen bomen zaten, en keek hoe een grijs stipje aankwam hollen. Hij holde ook, was zij het? Deathstrike? Hij miauwde blij, maar remde voor het pad, een monster kwam eraan, Deathstrike bleef rennen, niet wetend van het gevaar.''Death nee!'' Krijstte hij, het was te laat. Ruw werd Deathstrike geschampt, en alles werd even wazig. De liefde van zijn leven vie bloedend neer, hij wilde naar haar toe gaan, maar verschillende Monsters versperde zijn weg. Toen hij weer keek werd hij verrast door een wit-zwarte apprentice, di hijgend naast haar stond. Tigerwing stond aan de grond genageld, niet wetend wat hij kon doen. De Apprentice holde weg, later kwam hij terug met een bundeltje donkere bruine vacht, de vacht van Tigerwing. Was dat....zijn kitten? De apprentice merkte hem op, en Tigerwing raakte uit zijn trance. De wit-zwarte kat blies naar hem, Tiger holde over het Thunderpath, geen aandacht schekend aan de andere kat, die hij opzij duwde. Hij begon Deathstrikes vacht te likken.''Death..Nee...blijf bij mij!'' Snikte hij wanhopig tussen het likken en de tranen door.''Voor mij, voor jouzelf, voor ons!'' Hij legde zijn kop in haar grijze vacht, de wereld compleet vergeten.

Onderwerp: Re: Kiss It All Better zo 22 apr 2012 - 18:29

He sees a smoking gun,
And the coward he ran.
And in his arms is the bleeding,
Love of his life.

Wolfpaw was weg. Voor een hele tijd was het stil. Monsters die rondraaste, de regel die neerkletterde, de bries die door haar vacht ging, de donder die in de lucht hing, Deathstrike hoorde het allemaal niet meer. Echt niets. Wat er ook ging gebeuren, ergens hoopte ze dat waar ze ook heen ging niet alleen was. Ze kende niemand, wie weet was ze zelfs daar alleen. En toen hoorde ze het. Een zacht, tinkelend gepiep. Dat verbak de stilte en het leek alsof haar dove oren tegen een wand van geluid waren gelopen. Nu hoorde ze alles weer, maar boven alles uit vooral haar kit. Perishkit. Háár kit. Ze probeerde te bewegen maar kon het niet opbrengen, ze was te zwak. Met een zacht keelgeluidje bevestigde ze dat ze niet lang meer had. Ze voelde hoe de miniatuur Tigerwing tegen haar buik begon te kruipen en weer probeerde om melk uit de tepel te krijgen wat natuurlijk tevergeefs was. Deathstrike opende haar ogen, en zag recht voor haar iemand staan. Deze keer was het geen verbeelding, deze keer was het echt. Toen een donderslag de hemel verlichtte zag ze hem, Tigerwing. Wat er toen gebeurde was een waas. Het ene moment stond Wolfpaw over haar en Perishkit heen en het volgende moment stond Tigerwing tegen haar aan. Ze voelde zijn warme, grote lichaam tegen de hare aan en een zucht van verlichting ontsnapte uit haar keel. Dit moment was te volmaakt. Te perfect. Als ze alle pijn, angst en onwetendheid wegdacht. Zij, hij, Perishkit. Samen. Plotseling overweldigde een gevoel, een gevoel die ze nog nooit zo sterk gehad had haar lichaam en snakte ze naar adem. Ze wilde nog niet gaan .. dit moment was te perfect, te mooi om waar te zijn. Hij mocht niet weggaan .. zij mocht niet weggaan.. Ze waren samen nu, als een familie en juist nu moest ze gaan. In paniek murmelde ze met veel moeite tegen Tigerwing, terwijl tranen zich vermengde met haar toch al doorweekte en bebloede vacht:

'And she cries,
Kiss it all better,
I'm not ready to go.
It's not your fault love,
You didn't know, you didn't know.'

Haar adem stokte en haar ogen sloten zich weer. Snakkend naar adem hoorde Deathstrike ze. De stemmen, StarClan. 'Ze komen toch voor me .. ik ben niet alleen..' Opluchting vulde haar lichaam, terwijl de angst een beetje wegebde. Ze zou over Tigerwing en Perishkit waken tot in het einde der tijden. Hoewel ze er fysiek niet bij was, mentaal zou ze altijd bij hen zijn. Bij iedereen die haar lief was. Een vage glimlach kwam op haar lippen terwijl ze voelde dat het tijd was. Ze draaide haar kop heel langzaam, haast in slowmotion richting Tigerwing en keek hem recht in de ogen. Haar mosgroene ogen vertelde een verhaal die alleen hij zou kunnen begrijpen.. niemand anders. Met Wolfpaw in de achtergrond ebde haar glimlach weg, en voelde ze hoe het leek alsof haar lichaam werd opgetild. Heel zacht murmelde ze haar laatste woorden, met haar laatste adem en haar laatste krachten:

'Stay with me until I fall asleep,
Stay with me.
Stay with me until I fall asleep,
Stay with me.'

Een gevoel van bevrijding stroomde door haar lichaam, terwijl haar mosgroene ogen zich sloten om zich nooit meer te openen in de sterfelijke wereld.

Her hands are so cold,
And he kisses her face.
And says “Everything will be all right”.

Onderwerp: Re: Kiss It All Better zo 22 apr 2012 - 20:05

Wolfpaw~

De kat kwam over Thunderpath gerend en even blies Wolfpaw zacht, maar zijn stem ebte algauw weg toen hij eigenlijk precies begreep wat hier gebeurde. Zijn blik werd bijna verdrietig voor de Shadowclankater terwijl die hem wegduwde. Hij begon Deathstrikes vacht te likken.''Death..Nee...blijf bij mij!'' Snikte hij wanhopig tussen het likken en de tranen door.''Voor mij, voor jouzelf, voor ons!'' Hij legde zijn kop in haar grijze vacht en Wolfpaw kon niets anders als het zien. Als de pijn in zijn hart voelend en toekijkend in de regen hoe Deathstrike hier haar leven verloor.. Alleen staand in de regen en niets kunnen.. Zo gebroken.. Het was het einde.. Aan alles kwam een einde.. En zo ook aan Deathstrike.. 'And she cries, Kiss it all better, I'm not ready to go. It's not your fault love, You didn't know, you didn't know.' Haar zachte stem drong nauwelijks door tot Wolfpaw. Maar hij voelde ze door merg en been. Tranen welde op in zijn ogen terwijl hij een stap naar voren deed. 'Stay with me until I fall asleep, Stay with me. Stay with me until I fall asleep, Stay with me.' Met die woorden deed hij langzaam een stap naar voren. Zijn ogen waren pijnlijk en vol verdriet. Hij keek de bruine kater aan met pijnlijke ogen. Vervolgens stapte hij langzaam naar voren. Zijn ogen stonden vol verdriet en hij duwde even zacht zijn neus tegen har vacht waarna hij opkeek naar de bruine tabby kater. "Het spijt me.. Ik had niet meer voor haar kunnen doen." Klonk zijn stem zacht terwijl hij met zijn blauwe ogen recht in die van de Shadowclankater keek. Zachtjes sloot hij even zijn ogen en zuchtte even. Vervolgens stak hij zijn kleine witte hoofd naar voren en pakte de kitten op bij zijn nekvel en zette hem voor zijn poten neer. Verscholen voor de wind en de regen. Recht keek hij de kater aan terwijl hij zijn blik niet naar het lichaam liet glijden. "Ik zal iemand halen zodat we haar kunnen begraven." Klonk zijn stem zacht terwijl hij de kater recht aankeek. "Perishkit zal ik meenemen.. Een kitten behoort in de Clan van zijn moeder. Het spijt me dat dit zo moet lopen.. Ik zal niemand iets vertellen over jou als zijn vader.. Enkel hij zal het horen als de tijd rijp is." Met die woorden pakte hij het nekvelletje van de kitten op en staarde nogmaals recht naar de kater. Om de kitten vervolgens weer neer te zetten en diep in te ademen. "Wat is je naam?" Klonk zijn stem zacht terwijl hij hem aan bleef kijken.

You could be the one in my dreams. You could be much more than you seem
Anything I wanted in life. Do you understand what I mean?
I can see that this could be faith. I can love you more than they hate
Doesn’t matter who they will blame we can beat them at their own game

Onderwerp: Re: Kiss It All Better