They left us.

Onderwerp: They left us. zo 15 apr 2012 - 19:42

Innerkit lag rustig in haar nest, tegen Fallenkit, haar tweeling zusje aan. Ze droomde.
Haar ijs-blauwe ogen waren op haar vader en moeder gericht. Ze liepen weg. Ze keken niet eens achter om. 'Pap! Mam! Waar gaan jullie naar toe?' Ze wou er naar toe rennen. Maar hoe hard ze haar poten ook bewoog. Ze kwam niet vader dan waar ze stond. Ze riep nog een paar keer hun namen. Maar ze gingen weg. Ze verdwenen uit het zicht. Ze lieten hun alleen. Innerkit stopte met bewegen en bleef hun silhouetten na kijken. Ze waren weg. 'Ze hebben ons in de steek gelaten!'
Ze opende haar ijs-blauwe ogen en keek om zich heen. Ze voelde de akelige woedde in haar borst nog borrelen. Ze haalde een keer diep adem en keek naar haar tweeling zusje. Het was nog altijd de vraag wie ouder was. Maar dat maakte haar niks uit. Ze rekte haar poten uit en liep de nursery uit. Voor de nursery ging ze zitten. Ze haalde een keer diep adem en keek naar hoe de grotere katten bezig waren. Warriors kwamen het kamp in en ging het kamp uit. De deputy regelde patrouilles, en wat de leider deed was nog altijd de vraag. Ze vroeg zich af of de leider überhaupt wel wist dat er twee warriors waren verdwenen. Innerkit wist niet dat haar ouders eigenlijk dood waren. Ze dachta alleen dat ze haar en haar zusje in de steek hadden gelaten. Ze haatte hun! Ze hoorde haar zusje achter zich wakker worden. Ze draaide haar kopje om en grijnsde.

--Fallenkit--
--Anderen met toestemming--

Onderwerp: Re: They left us. zo 15 apr 2012 - 20:05

Langzaam begon ze te lopen. Waar gingen ze heen, waarom gingen ze alweer weg. Die vragen branden in haar kopje, waarom lieten ze hun kittens achter, alleen zonder een woord te spreken. Ze zuchtte en keek opzij
naar haar zusje. Wist die de antwoorden. 'mam! pap!' riep
ze hard maar niemand reageerde. Was ze alleen. Ze keek opzij,
maar haar zusje was er niet meer. Ze keek om zich heen,
waar was zij zelf. Fallenkit stond op en begon te rennen,
waarheen wist ze niet, maar ze hoopte dat de richting van de
Clan en haar twin op was.
Met een schok werd ze wakker. Haar ijblauwe ogen opende zich
en keken zoekend rond. Even wist ze niet waar ze was maar al snel
wist ze het weer, Ze was in de nursery. Ze keek om zich heen, haar
Twin was er niet. Ze noemde Innerkit altijd gewoon haar twin.
Ze zuchtte en rekte zich uit. Langzaam stond ze op en liep ze naar buiten. Voor de Nursery zat haar zusje. 'hey Twin'groette ze haar zusje. Ze glimlachte naar haar, maar ze voelde woede, zware woede voor hun ouders, die weg waren gegaan zonder iets te zeggen. Natuurlijk wisten zij niet dat hun ouders gedood waren. En niemand had het hun verteld, waarom was onduidelijk. Ze keek op naar de lucht maar keek toen weer voor zich.

Onderwerp: Re: They left us. zo 15 apr 2012 - 20:18

Ze merkte op dat Fallenkit ongeveer weer het zelfde had gedroomd zoals zij. Ja, dat hadden ze ook, wat de meeste tweeling zusjes, of broertjes hadden. Ze konden elkaar voelen. En ze konden het zelfde denken. Maar toch waren ze ook weer anders. Innerkit en Fallenkit leken heel veel op elkaar. Beter gezegd, ze waren het zelfde. Allebei een nacht zwarte vacht, en ijs-blauwe ogen. Hun gedrag was ook wel weer een soort van het zelfde. Alleen was Innerkit was meet kater achtig. Ze was een poes. Maar ondertussen was ze niet bitchy of zo. Haar tweeling zus wel. Maar dat maakte niet zo veel uit. Beter gezegd, dat maakte gewoon helemaal niet uit. Innerkit was ook iets meer van de daden. Fallenkit kwam op haar af gelopen. Ze ging naast Innerkit zitten en groette haar met "twin," zo noemde Fallenkit haar vaak. Innerkit noemde haar ook wel zo, maar ook vaak gewoon Fallen, of gewoon bij haar volledige naam. Fallenkit. 'Hallo Fallen,' zei ze spinnend. Innerkit gaf haar tweeling zus een lik over haar oor. 'Laat me raden. Vannacht heb je gedroomd over onze ouders?' Vroeg ze. Ze bromde even. 'Ik wel,' zei ze terwijl ze haar poot over haar oortje haalde. Ze glimlachte even en keek toen weer naar de bezigheden in het kamp.

Onderwerp: Re: They left us. zo 15 apr 2012 - 20:54

Fallenkit keek recht naar haar zusje. Ze waren twee kitten, twee poezen die sterk waren, niet alleen van buiten maar ook van binnen. Ze konden tegen emotie's, die konden ze makkelijk uitzetten, nou ja niet helemaal natuurlijk. Fallen en Inner leken precies op elkaar, ze hadden meestal
dezelfde gedachtens over iets. Ze leken kwa uiterlijk heel veel
op elkaar en soms zeiden ze dingen zelfs tegelijk. Maar kwa
karakter zaten ze toch wel naast elkaar. Inner was meer een
kater type. Fallen was een poes, een zelfvertrouwde poes die
maar liefst haar bek tegen iemand open trok. De meeste katten
vergiste zich in haar, dan zeiden ze dat ze er lief uitzag. Dat kon
ook wel, ze zag er lief, onschuldig en sierlijk uit maar dan vergiste
ze zich, haar uiterlijk was een bescherming voor haar innerlijk. Ze
was de duivel haarzelf. Ze keek naar haar zusje, ze zag aan die
poes dat ze waarschijnlijk aan hetzelfde dachten, hun droom. Ze voelde een lik van de poes op haar oor. Inner was misschien precies even oud als haar maar ze voelde als een oudere zus, Inner beschermde haar dat had ze beloofd. Maar ook Fallen had beloofd dat ze haar zus zou beschermen. Ze hoorde haar naam uit de bek van Inner komen. Automatisch reageerde ze erop door haar aan te kijken. De volgende vraag had ze al verwacht. 'ja, maar ik kan gewoon niet begrijpen waarom ze zomaar weg zijn gegaan' bromde ze. Ze keek haar zusje aan en gaf een likje terug. Toen keek ze voor zich naar de normale bezigheden van de clan.

Onderwerp: Re: They left us. di 17 apr 2012 - 20:11

Innerkit haar vraag werd beantwoord met een bevestiging. Zoals verwacht hadden ze over hun ouders gedroomd. Innerkit kende haar ouders amper. En ook dat maakte haar verdrietig. Maar ze kon er mee leven. Ze was een Shadowclan kitten. En Shadowclan katten waren sterk. Sterker dan Thunderclan katten, Windclan katten, Riverclan katten, en Skyclan katten. Zelfs sterker dan Bloodclan katten! 'Ik vraag het me ook af, Fallen... En als ik hun ooit vind. Zou ik hun laten zien wat ze in de steek hebben gelaten. En ze zullen er met veel pijn vanaf komen,' zei ze kil voor een kitten. Ze grinnikte even emotieloos. Ze keek naar buiten van de Nursery. 'Maar het lijkt me beter als we wat leukers gaan doen. Als we warriors zijn kunnen we ons daar mee bezig houden. En wat ik nou ook raar vind. Waarom heeft niemand ons wat verteld?' Zei ze met een halve grijns. Ze duwde met haar poot tegen Fallenkits flank en glimlachte. Ze zat er mee. Maar ze was gelukkig. Gelukkiger dan welke kitten dan ook zonder ouders. 'Zullen ze zo de warriors lastig vallen?' Vroeg Innerkit met een gemene speelse grijns. Ze grinnikte weer maar dan wel met gevoel en humor. Haar ouders hielden haar koud. Ze kon zonder hun. Ze kon al twee manen lang zonder hun. Dus ze kan morgen en die dag darna ook zonder hun.

--Kort--

Onderwerp: Re: They left us.