Every man has his secret || Open

_{Met snelle opeenvolgende passen draafde hij langs alle katten. Sommigen lagen nog te slapen, anderen integendeel waren heel bruut aan het spelen. Feverkit wist dat het niet lang meer zou duren voordat het wat kouder werd, eerlijk gezegd waren de dagen al ietwat grijzer. Hij zag ook dat zijn vacht een klein beetje dikker werd, waarschijnlijk zodat hij de koude dagen kon overleven. Zijn ouders waren beide weg. Hij wist van andere katten dat ze waren vermoord in een gevecht dat ze nooit konden winnen. Al had hij er spijt van dat zijn moeder en vader er niet meer waren, Fever was trots om hun zoon te zijn. Hij werd herkend als de kitten van die twee trotse katten, en daar was hij blij om. Hij droomde er van om later even sterk en fier te zijn als zijn ouders. Maar besefte maar al te goed dat 'ie nog moest wachten. Want voordat je een Warrior kon worden moest je een Apprentice zijn geweest. Uiteraard moest je dan ook getraind worden! Hij zag er al naar uit. Een mini zuchtje ontsnapte uit zijn mond terwijl de Kitten verder trippelde. Zijn den genootje waren allemaal aan het spelen. Af en toe vroegen ze wel of hij mee wou spelen maar Feverkit was niet iemand die graag spelletjes speelde. Je kon je beter concentreren op het échte leven en slimmer worden. In plaats van mee te ravotten met zijn vrienden ging 'ie naar de verhalen van de Elders luisteren. Hun belevenissen waren gewoonweg fascinerend. De vroegere gevechten, wat ze allemaal wel niet hadden meegemaakt! Er sprong een kleine glinstering in zijn bruin/ambere ogen. Op dit tijdstip van de dag was hij normaal al bij de Elders. Maar iets in hem hield 'm tegen om vandaag niet te gaan. Feverkit wiebelde vragend met zijn oren toen hij doorhad dat er een paar katten naar hem aan het staren waren. Ik.. Heb toch niks dat van hen is? Murmelde hij binnen monds en zwiepte even zenuwachtig met zijn staart.}