Rust en stilte

Scythepaw was midden in de nacht het kamp uitgegaan en was nu onderweg naar het meer hij wou rust en stilte, om na te denken. Hij trippelde klaar wakker naar het meertje en ging daar zitten met zijn staart om zijn poten heen en zuchte. Het was een prachtige nacht. Zover hij het zag want in de nacht was alles anders en hij genoot er meer van dan elk ander van zijn clan. Hij keek naar het water en hoorde de kikkers kwaken en de krekels krikken. Scythepaw voelde zich heerlijk rustig en alleen. Hij zat er even stil en even later verschenen er kleine lichtjes en telkens meer. Tot er tientallen vuurvliegjes schenen, dit had hij nog nooit gezien. Ze dansten boven het water alsof er een geweldige gebeurtenis had plaats gevonden. De vuurvliegjes vermeerderen en de kikkers kwaakten en het leek een symphonie van de natuur. De nachtegaal zong zijn lied. De vogel zijn originele lied, het gekwaak van de kikkers het lichte gekrik van de krekels, de ritselende bladeren, het kabbelende water en het lichte en zwakke gezoem van telkens groter worden de groep vuurvliegjes. De vuurvliegjes dwarrelden boven het water en vlogen om elkaar heen. Scythepaw keek zijn ogen uit een geweldig tavereel hij had nog nooit zoiets prachtig´s gezien. Scythepaw zag alles helder en zag soms hier en daar een vuurvliegje verdwijnen, de kikkers hadden een maal maar kwaakten door de vleermuizen vlogen over en grepen er soms eentje mee. Dit was de natuur op zijn mooist. Alle dieren die de natuur mooi maakten waren hier. Scythepaw keek rond en zag harmonie tussen jager en prooi. Tussen vriend en vijand. Scythepaw had zijn harmonie gevonden. Hij was aardig tegen een paar mensen Raindrop, Ashpaw, Purplepaw, Graykit, Naugthykit en Foxheart voorheen ook naar Flametail alleen die was weg. Scythepaw keek met een blij gezicht naar hoe de natuur het had gemaakt. De nachtegaal was dichter bij het meer gegaan en zijn lied klonk harder maar even mooi. Scythepaw dacht na om hem te vangen en als prooi mee te nemen maar hij deed het niet. Dit was als een boodschap van iets hogers dan de starclan, de natuur de moeder van Starclan. Scythepaw keek naar alle dingen en zuchte even. Hij liep langzaam dichterbij het water en ging daar tot zijn poten in zitten en genat van de rust.
Kalmte en harmonie overwon hem en zacht maakte hij geluid uit zijn mond en de Symphonie van de natuur was als compleet. Het lied van de nachtegaal, de lage kwaak van de kikkers, het gezoem van de vuurvliegjes, het gekrik van de krekel, ritselende bosjes, het gefladder van de vleermuis vleugels en het gespin van een kater. Scythepaw merkte dat er muizen dicht in buurt waren en dat die water dronken. Scythepaw deed niks en genoot alleen maar. Het leek alsof de aarde stil stond en luisterde naar hun muziek. Hij wist zeker dat dit lied zelfs de tweebenen kon stoppen. Scythepaw voelde zich niet alleen meer. Overal om hem heen was leven dat net zo was als hij. Jagend, zorgend en liefhebbend. Hij besefte dat hij bij elke prooi dier het leven had ontnomen bij een zoon, dochter, vader of moeder. De natuur had het zo gedaan. Om te leven moest je moorden ookal deden sommigen het niet. Zacht klonk er nog een geluid en hij keek naar het water de vissen waren rond het oppervlak en keken naar de jager die hun niet greep. Alsof ze bewonderd waren voor zijn respect voor de natuur. Dit was een moment dat Scythepaw gewoon niet vijandig kon zijn. Hij keek naar de vissen die wegschoten maar later terugzwommen en de Symphonie van de natuur was al die tijd onafgebroken doorgegaan en de vuurvliegjes dwarrelden en vloogden nu ook bij Scythepaw en zijn ogen glinsterden door het licht van de vliegjes. Hij voelde zich een met zijn afkomst de natuur, door haar het leven gegeven. Scythepaw miauwde een keer hardop en de nachtegaal stopte een tel en ging weer verder. Het voelde alsof hij eeuwig jong kon blijven hier. Zo bij de natuur tussen harmonie en vrede, tussen vrienden en famillie. Alleen was hij de enige kat hier. Dat maakte hem niet uit verbonden met de natuur was alles en iedereen dus hier voelde hij zich ook thuis. Scythepaw keek naar de nachtegaal die nu in de boom verderop zat en zong met een gouden stem die je kon betoveren, de zoete klanken drongen door je heen en ontnam je vijandig heid en wraak. Hij zuchte en ging nog dieper het water in en zwom een rondje en spinde. Het was een prachtig gezicht. Scythepaw lied een traan vallen door alle harmonie die daar was. Hij bleef doorgaan met spinnen en ging toen het water uit en keek naar de natuur, naar de dieren en naar het meer. Hij dacht even aan zijn ouders die het leven voor hem gaven door hun had hij dit ook kunnen aanschouwen en hij liet nog een traan vallen en zei "Dank jullie beide, door jullie heb ik een goed leven" Scythepaw was nooit emotioneel gebouwd, hij had 2 x gehuild nu en toen Purplepaw bijna was weggelopen. Scythepaw keek naar de lucht die was donker maar er straalden veel sterren en een bijna volledige maan. Scythepaw ging weer spinnen en hielp de Symphonie. Telkens kwamen er meer dieren bij het meertje, waterratten, muizen, nachtvogels. Een paar uilen mengde zich in de Symphonie met hun ge oehoe. Het bos zweeg terwijl het luisterde bij de Symphonie van de natuur. langzaam afwisselend piepte de muizen en andere knaagdieren. Het leven leek begonnen te zijn bij het meer en het was prachtig. Langzaam verdween het gekrik van de krekels en de geritsel stopte alle nachtdieren gingen weer naar hun holen. De uilen en andere vogels bleven nog even zingen. Langzaam vertrokken de vuurvliegjes en de kikkers werden stil, de vleermuizen gingen terug naar hun onderkomen en de nachtegaal bleef doorzingen tot elke vogel weg was. Het laatste wat er nog over was was het pure gezang van de nachtegaal. Toen de zon verscheen namen de zangvogels het over van de nachtegaal en klonk het gezang van de mussen en andere vogels door de ochtend. De hele nacht had hij het gezang aangehoord en nu luisterde hij daar naar het ochtendzang van de vogels. Hij bleef stil zitten als een standbeeld. Denkend over zijn toekomst hoe zou dat worden, warrior-elder, warrior-dood, zou hij misschien ooit deputy worden, waarschijnlijk niet. Alsnog dromen mocht en hij dacht na over wat hij zou doen met en in zijn leven.

Swallowpaw had staan kijken naar Scythepaw en voelde zich aangetrokken tot hem wat ze al tijden was. Dit keer was hij zonder Purplepaw dus Swallowpaw zag zijn kans en liep soepel richting Scythepaw. Ergens viel Swallowpaw wel op slecht en ze zei tegen Scythepaw "Heey lekkertje, hier ben je dan zonder Purplepaw. Zij is echt een poesiepoes, trouwens ze valt stiekem op Batpaw. Ze heeft hem de hele dag geknuffeld. Ik zou zeggen laat haar los en grijp mij vast. Kijk wij passen bij elkaar beter dan jij met Purplepaw. Stel je voor denk je dat Purplepaw je los zou laten gaan, samen zouden wij al moordend de clans angstaanjagen. Purplepaw zou je tegenhouden en haar laten verzorgen terwijl ze op haar luie reet zich vol vreet met muizen. Zij zou je misbruiken. Ik hou echt van je." Swallowpaw kwam dichtbij Scythepaw en toen sloeg de bliksem in ze gaf Scythepaw een lik. Niet een lik die moeders hun kittens gaven maar die partners elkaar gaven. Swallowpaw liep dicht naar Scythepaw toe en ging met haar staart langs zijn rug en gaf hem nog een lik. Swallowpaw hoorde een takje kraken en ze vreesde het ergste.

Purplepaw zat van de zon te genieten. Het was heerlijk warm en met een koel briesje erbij was het helemaal perfect. Ze hadt net nog een muis op, de botten daarvan lagen nog naast haar. Toen ze het warme weer zat was stond ze op en groef een klein gat. Daar stopte ze de muizenbotjes in en gooide het weer dicht. Ze keek even omhoog en snoof de lucht in. Maar iets in haar gevoel was iets helemaal niet goed. Ze liep met sierlijke passen uit de bosjes waar daarachte een klein open plek was waar ze net zat te zonnen. Ze liep even door totdat ze bij de kleine rivier aankwam. Ze dronk een paar slokken. Toen zag ze in haar ooghoek Scythepaw liggen met een andere Shaduwclan poes. Van een afstand luisterde ze af. Ze hoorde maar een zin. Zij zou je misbruiken. Ik hou echt van je."Dat was al genoeg voor haar. Ze liet expres een takje breken en zag dat depoes reageerde. Het was Swallowpaw!. Ze kwam tevoorschijn, maar met een arrogante, maar neutraal gezicht. Maar van binnen was ze woedend. ''Zozo, kijk eens wie we daar hebben. Een hulpeloze poes die met MIJN VRIENDJE FLURT!'' Ze ontbloote haar nagels, haar haren recht overeind en liet haar scherpe tanden zien. Ze keek recht in de ogen van Swallopaw en liet vuur in haar ogen zien.

''Zozo, kijk eens wie we daar hebben. Een hulpeloze poes die met MIJN VRIENDJE FLURT!'' Purplepaw keek in Swallowpaw´s ogen die geniepig grijnsde en ze zei "Ik zei het toch, je bent even alleen en daar komt mevrouw bazig. Pech gehad voor jou Poesiepoes. In oorlog en LIEFDE is alles veroorloofd, zeker in zo´n liefde van mij voor jouw binnenkort EX vriendje. Is kleine purpie bedroefd dat ze haar vriendje kwijt raakt, het hoort erbij. Je blijft alleen en sterft alleen en dan hebben Scythepaw en ik KITTENS" Veel woorden zij ze express hardop om Purplepaw te pesten. Swallowpaw las zowat haar gedachte en zei "Ik heb een idee, de verliezer geeft op en de winnaar blijft hier." Swallowpaw sprong bovenop Purplepaw en beet haar in haar zij terwijl ze rondtolde door de sprong. Stevig hield ze haar tanden in Purplepaw´s vacht.

"Ik zei het toch, je bent even alleen en daar komt mevrouw bazig. Pech gehad voor jou Poesiepoes. In oorlog en LIEFDE is alles veroorloofd, zeker in zo´n liefde van mij voor jouw binnenkort EX vriendje. Is kleine purpie bedroefd dat ze haar vriendje kwijt raakt, het hoort erbij. Je blijft alleen en sterft alleen en dan hebben Scythepaw en ik KITTENS" Veel woorden zij ze express hardop om Purplepaw te pesten. Swallowpaw las zowat haar gedachte en zei "Ik heb een idee, de verliezer geeft op en de winnaar blijft hier." Zei Swallowpaw. ''Goed, ik kan jou makelijk aan!'' Toen sprong de poes bovenop haar en beet in haar zij waardoor ze over de grond tolde. Een beetje bloed stroomde eruit. Purplepaw beet haar fast bij haar poot en gooide haar van zich af. Met een groote sprong lande ze op Swallowpaw en haalde haar rug open. Daarna beeb is in haar nekvel en probeerde haar tegen een boom aan te gooien. Het was veel moeite maar het lukte. Ze keek even naar Scythepaw die daar stond te kijken. Maar ze keek niet met een liefdevolle blik maar met een gezicht alsof ze was gedumt met een vloegje haat. Ze keek weer daar Swallowpaw, maar voor dat kon werdt alles opeens zwart.

Eerst was alles vaag en wazig maar nu zag hij alles helder Swallowpaw had met hem staan flirten en Purplepaw had haar gezien. Nu vochten ze om hem. Hij zag hoe Swallowpaw Purplepaw beet. Scythepaw probeerde op te staan maar hij had vanaf s´nachts in de modder gestaan en nu zat hij vast in de blubber en hij kon niet los. Hij hoorde de modder zuigen toen hij zijn poot wou optillen. Scythepaw zat vast en kon niks doen. Hij had hulp nodig en riep "Purple help me..... ik zit vast in de blubber. Je moet me helpen laat Swallowpaw liggen in de slijk die ze is. Jij bent de enige voor mij!" Scythepaw trok zich met moeite omhoog maar buiten de modder kwam hij niet. Hij zat nu erg in de slijk letterlijk en figuurlijk hij had hulp nodig en gauw.

Swallowpaw had Scythepaw´s woorden niet gehoord en gaf Purplepaw een klap waardoor ze niet meer bewoog. Swallowpaw liep richting Scythepaw die in de zuigende modder vast zat. Swallowpaw gaf hem een knipoog en bedacht een plan. Ze opende haar mond en begon met chantage "Of jij word mijn vriendje of ik gooi Purplepaw in de modder waardoor ze misschien perongeluk verdrinkt." Swallowpaw glimlachte schaapachtig en wachtte op Scythepaw´s antwoord. Ze liep alvast naar Purplepaw toe en sleepte haar richting het water en ze zei "Je hebt nog een even of anders slaapt ze bij de vissen." Swallowpaw zei het met een glimlach die niet vals was waardoor het nog erger leek.

"Purple help me..... ik zit vast in de blubber. Je moet me helpen laat Swallowpaw liggen in de slijk die ze is. Jij bent de enige voor mij!" Hoorde ze zacht en met een wazige stem. Ze kon haar ogen niet opendoen en niet bewegen. "Of jij word mijn vriendje of ik gooi Purplepaw in de modder waardoor ze misschien perongeluk verdrinkt." Ze voelde dat ze bij haar nekvel werdt vastgepakt en ver de grond werdt gesleurd. Er droop bloed in haar mond, en het was van haarzelf vanuit haar nek. "Je hebt nog een even of anders slaapt ze bij de vissen.'' Opeens kreeg ze een schok door haar lichaam en deed snel haar ogen open waar hatelijk vuur in vloeide. Meteen ontbloote ze haar nagels en greep Sparrowpaw bij haar poten en gooide haar weg waardoor ze vrijkwam. Snel rende ze naar Scythepaw toe, pakte ze hem bij zijn nekvel en rukte hem de modder uit. Ze liet los en rende naar de poes toe, sprong en lande bovenop haar. Ze stak haar nagels ik haar borst en hield haar stevig vast. ''Als jij mij nog een keer aanvalt dan voer ik je aan de monsters!'' Ze krabde tegen haar gezicht aan en sprong van haar af. Het bloed zat op haar klauwen. '' Dat zal vast een litteken worden.'' dacht ze.

Swallowpaw werd tegen de grond geslagen en werd besprongen. Wild kronkelde Swallowpaw heen en weer. Purplepaw haalde uit en Swallowpaw kreeg haar nagels in haar gezicht snijdend voelde Swallowpaw de nagels in haar oog zitten en ze krijste. Haar linkeroog was onbruikbaar en had een litteken boven en onder haar oog. Ze deed hem open en ze voelde het branden. Ze zag niet meer met haar linkeroog ookal had ze die open. Het was vreselijk ze had nog maar 1 oog. "Scythepaw, Purplepaw, help me wie dan ook. Het doet zo´n pijn, ik zie niks meer" Kreunde Swallowpaw met haar linkeroog dicht geknepen. Ze begon te huilen en te snikken.

"Scythepaw, Purplepaw, help me wie dan ook. Het doet zo´n pijn, ik zie niks meer" Kreunde Swallowpaw met haar linkeroog dicht geknepen. Ze begon te huilen en te snikken. Purplepaw draaide meteen om en zag dat haar linkeroog bloede en erom heen. Ze schrok zich dood en rende terug naar haar. Ze voelde zich vreselijk, dit was bijna het zelfde geval als bij de kitten. Ze heeft weer iemand pijn gedaan! ''Swallowpaw, je oog! ow het spijt me, dit was niet mijn bedoeling!.'' Ze probeerde haar te troosten en likte heel voorzichtig het bloed weg, maar het bleef komen. ''Scythepaw, wat sta je daar te niksen?. Haal hulp!'' Ze richte zich weer op Swallowpaw en zij zachjes. ''Ik doe je niks, beloofd. Ga maar liggen, Scythepaw haalt hulp. Haal rustig adem door je neus en denk aan leuke dingen. Dat vermindert de pijn.'' Ze ging naast haar liggen en sloeg haar staart om Swallowpaw heen.

"GA WEG VAN MIJ FEEKS!" Krijste Swallowpaw ineens, ze wou geen hulp van Purplepaw of Scythepaw, ze haatte hun allebei. Ze kroop met beide ogen dichtgeknepen weg en zag neit waar ze naartoe ging. Snel begon ze zo hard mogelijk weg te rennen en verstopte zich alhuilend van de pijn. Dit was haar eerste verwonding en ze verloor gelijk een oog. Ze huilde en kreunde van de pijn en opende haar ene oog. Niemand kon haar hier horen maar toch bleef ze huilen en snikken. "Scythepaw, Purplepaw ga beide naar Darkforest en rot tussen de veraders" Snikte Swallowpaw, haar verliefdheid op Scythepaw was over. Hij had haar met een gemene glimlach aangekeken toen ze haar oog verloor, ze haatte hem maar was ook een beetje bang. "Wie dan ook help me het doet zo´n pijn!"

Aqualight zag Swallowpaw, een zwarte poes, huilend wegrennen. Aqualight zette onmiddellijk de achtervolging in. Aqualight was gaan jagen, maar het was een mislukte jacht geworden. "Wie dan ook help me het doet zo´n pijn!'', schreeuwde de Apprentice met een mengeling van haat en angst. Wat was er toch aan de hand? Aqualight rende naar Swallowpaw toe. 'Swallowpaw! Wat is er gebeurd?', vroeg ze. Haar gezicht vertrok van afschuw toen ze het oog van Swallowpaw zag. 'Wie heeft dit gedaan?', siste ze woedend. Ze rook vaag de geur van Purplepaw. Dit kon Purplepaw, Swallowpaw's vriendin, toch zeker niet gedaan hebben? Ze likte het bloed voorzichtig van Swallowpaw's oog. Swallowpaw was zo overstuur, dat ze waarschijnlijk niet mee kon lopen met Aqualight. 'Swallowpaw, kom, we gaan naar het kamp. Daar word je vast verzorgd', antwoordde ze. Aqualight duwde Swallowpaw zachtjes met haar neus.

Blacknight was op patrouile gegaan toen ze een gesnik hoorde dat uit de bosjes kwam. Ze sloop meteen in de sluip houding en liep naar de struiken toe. Blacknight stak haar hoofd door de struiken 'Wie dan ook help me het doet zo´n pijn!' Blacknight kwam de struiken uit "Swallowpaw wat is er met jou oog gebeurt. vertel dat later maar eerst moet jij naar het kamp" Aqualight was er ook bij "ow hey Aqualight ik had je niet gezien". Blacknight kroop onder Swallowpaw door en tilde haar zo op "Swallowpaw hou je goed vast want dit kan een hobbelig ritje worden en Aqua kom je achter ons aan". Zonder op antwoord te wachten rende Blacknight met Swallopaw op haar rug naar het Schaduwclan kamp. Blacknight sprong over paar bomen heen en telkens als ze sprong keek ze of Swallopaw blijf zitten "gaat het nog goed Swallowpaw, het is niet ver meer". Blacknight kwam in het kamp aan met Swallopaw nog op haar rug "GOLDENPELT SWALLOWPAW HEB HULP NODIG" Schreeuwde Blacknight over het kamp. Blacknight rende naar de medicijn kat's den en legde Swallowpaw binnen in de medicijn kat's den neer. "Goldenpelt komt er zo aan".

'Swallowpaw! Wat is er gebeurd?', vroeg Aquaflight. 'Wie heeft dit gedaan?', siste ze woedend. Ze likte het bloed voorzichtig van Swallowpaw's oog. 'Swallowpaw, kom, we gaan naar het kamp. Daar word je vast verzorgd', antwoordde ze. Aqualight duwde Swallowpaw zachtjes met haar neus. Swallowpaw lag nog steeds en snikte en zei "Ik werd gekrabt, door een tweebeen met een groot ding" Loog ze, ze wou geen problemen. Toen kwam Blacknight er aan en nam haar mee en legde haar neer bij de medicijn den. Swallowpaw huilde en het bloedde ging langzamer dan eerst. het brande nog steeds en huilen deed pijn. "Dankje Aqualight en Blacknight" Ze waren bezorgd geworden om haar en ze had nu 2 voorbeelden voor hoe ze later wou gaan worden. Ze wou worden als Aqualight of Blacknight. Nog steeds huilend en kermend jammerde ze van de pijn.

Scythepaw keek naar Purplepaw en zei "Dat was haar eigen schuld, ze wou ons beidde anders vermoorden" Hij keek nog een beetje gemeen maar toen heel erg verliefd. "Dankje Purplepaw, zonder jouw was of zij mijn vriendin of ik was verdronken" Hij gaf haar een lik en een kopje "Trek het je er niet van aan. Zij ging de fout aan ze moet zelf maar zien te overleven." Hij ging liggen en ademde even zwaar. Hij was moe, hij had niet moeten opstaan dan was er niks gebeurd. Hij liep naar Purplepaw op en ging toen naast haar liggen en zei "Ik zou liever sterven dan met haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar te hebben" Midden in zijn zin moest hij gapen, hij gaf Purplepaw nog een kopje en keek haar aan en legde zijn poot op die van haar.

Toen Swallopaw hard wegrende keek ze haar na. "Trek het je er niet van aan. Zij ging de fout aan ze moet zelf maar zien te overleven." Ze keek even naar hem en toen naar de bloed druppels op de grond van Swallowpaw. "Ik zou liever sterven dan met haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar te hebben" Purplepaw was niet moe, ze voelde haar anders. Ik kan het niet negeren, Scy. Ze voelde zijn poot op die van haar, even liet ze het toe maar daarna trok ze haar poot weg. ''Dit gebeurt nou altijd! ************!!'' Ze schelde hard en keek met een verachte blik, bedoeld voor haarzelf. ''Ik ga.'' Zonder om te kijken of dag te zeggen ging ze weg en verdween in de richting van het kamp.